cum tibi flagrans amor et libido, laeta quod pubes hedera virenti XXVI. Musis amicus tristitiam et metus quid Tiridaten terreat, unice necte meo Lamiae coronam, Pimplei dulcis! nil sine te mei XXVII. Natis in usum laetitiae scyphis vino et lucernis Medus acinaces et cubito remanete presso! voltis severi me quoque sumere volnere, qua pereat sagitta. — cessat voluntas? non alia bibam mercede. quae te cumque domat Venus, non erubescendis adurit ignibus ingenuoque semper Te maris et terrae numeroque carentis harenae mensorem cohibent, Archyta, pulveris exigui prope litus parva Matinum munera, nec quicquam tibi prodest aërias temptasse domos animoque rotundum percurrisse polum morituro. occidit et Pelopis genitor, conviva deorum, Tithonusque remotus in auras et Iovis arcanis Minos admissus, habentque Tartara Panthoiden iterum Orco demissum, quamvis clipeo Troiana refixo tempora testatus nihil ultra 20 24 4 8 12 nervos atque cutem morti concesserat atrae, iudice te non sordidus auctor naturae verique. sed omnīs una manet nox et calcanda semel via leti. 16 dant alios Furiae torvo spectacula Marti, exitio est avidum mare nautis; mixta senum ac iuvenum densentur funera, nullum saeva caput Proserpina fugit. me quoque devexi rapidus comes Orionis Illyricis Notus obruit undis. at tu, nauta, vagae ne parce malignus harenae ossibus et capiti inhumato particulam dare: sic, quodcumque minabitur Eurus fluctibus Hesperiis, Venusinae plectantur silvae te sospite, multaque merces, unde potest, tibi defluat aequo 32 36 ab love Neptunoque sacri custode Tarenti. postmodo te natis fraudem conmittere? forset te maneant ipsum: precibus non linquar inultis, teque piacula nulla resolvent. quamquam festinas, non est mora longa; licebit iniecto ter pulvere curras. 4 8 121 16 XXIX. Icci, beatis nunc Arabum invides ad cyathum statuetur unctis, montibus et Tiberim reverti, cum tu coëmptos undique nobilis 8 XXX. O Venus, regina Cnidi Paphique, fervidus tecum puer et solutis et parum comis sine te Iuventas Mercuriusque. XXXI. Quid dedicatum poscit Apollinem vates? quid orat de patera novum fundens liquorem? non opimae Sardiniae segetes feracīs, non aestuosae grata Calabriae armenta, non aurum aut ebur Indicum, non rura, quae Liris quieta mordet aqua taciturnus amnis. premant Calena falce, quibus dedit Fortuna vitem, dives et aureis mercator exsiccet culullis vina Syra reparata merce, dis carus ipsis, quippe ter et quater anno revisens aequor Atlanticum inpune. me pascunt olivae, me cichorea levesque malvae. frui paratis et valido mihi, cum mente, nec turpem senectam XXXII. Poscimur. si quid vacui sub umbra lusimus tecum, quod et hunc in annum vivat et plurīs, age dic Latinum, barbite, carmen, Lesbio primum modulate civi, qui, ferox bello, tamen inter arma sive iactatam religarat udo litore navem, Liberum et Musas Veneremque et illi o decus Phoebi et dapibus supremi dulce lenimen mihi cumque, salve, rite vocanti. 4 8 122 16 XXXIII. Albi, ne doleas plus nimio memor insignem tenui fronte Lycorida quam turpi Pholoë peccet adultero. ipsum me melior cum peteret Venus, grata detinuit conpede Myrtale libertina, fretis acrior Hadriae curvantis Calabros sinus. XXXIV. Parcus deorum cultor et infrequens, insanientis dum sapientiae consultus erro, nunc retrorsum vela dare atque iterare cursus cogor relictos. namque Diespiter, igni corusco nubila dividens plerumque, per purum tonantīs egit equos volucremque currum, quo bruta tellus et vaga flumina, quo Styx et invisi horrida Taenari sedes Atlanteusque finis concutitur. valet ima summis mutare et insigne attenuat deus, obscura promens: hinc apicem rapax Fortuna cum stridore acuto sustulit, hic posuisse gaudet. |