Transadigit costas fulvâque effundit arenâ. At fratres, animósa phalanx accensaque luctu, Pars gladios stringunt manibus, pars missile ferrum Corripiunt cacique ruunt; quos agmina contra Procurrunt Laurentûm; hinc densi rursus inundant Troes Agyllinique et pictis Arcades armis. Sic omnes amor unus habet decernere ferro. Diripuêre aras; it toto turbida cœlo
Tempestas telorum, ac ferreus ingruit imber; Craterasque focosque ferunt: fugit ipse Latinus, Pulsatos referens infecto fœdere divos. Infrenant alii currus, aut corpora saltu
Subjiciunt in equos et strictis ensibus adsunt. Messapus regem regisque insigne gerentem,
Tyrrhenum Aulesten, avidus confundere fœdus, Adverso proterret equo: ruit ille recedens, Et miser oppositis a tergo involvitur aris
In caput inque humeros. At fervidus advolat hastâ Messapus, teloque orantem multa trabali
Desuper altus equo graviter ferit atque ita fatur : Hoc habet; hæc melior magnis data victima divis. Concurrunt Itali spoliantque calentia membra. Obvius ambustum torrem Corynæus ab ara Corripit et venienti Ebuso plagamque ferenti Occupat os flammis : olli ingens barba reluxit Nidoremque ambusta dedit. Super ipse secutus Cæsariem lævâ turbati corripit hostis, Impressoque genu nitens terræ applicat ipsum ; Sic rigido latus ense ferit. Podalirius Alsum Pastorem, primâque acie per tela ruentem, Ense sequens nudo superimminet; ille securi Adversi frontem mediam mentumque reductâ Disjicit et sparso latè rigat arma cruore : Olli dura quies oculos et ferreus urget
Somnus, in æternam clauduntur lumina noctem. At pius Æneas dextram tendebat inermem, Nudato capite, atque suos clamore vocabat : Quò ruitis? quæve ista repens discordia surgit? O cohibete iras! ictum jam fœdus et omnes Compositæ leges, mihi jus concurrere soli;
Traspassa as costas e na arena o estira. Acres, cegos do nojo, os irmãos rompem, Remesso ou gladio em punho; os de Laurento Contra avançam; de novo inundam Phrygios E arreiados Arcadios e Agyllinos.
Um só do ferro o amor domina em todos. Saquêam-se aras; tolda os polos torval De rojões tempestade e chuva de aço; Copas tiram, tições: Latino foge,
Da injuria aos deuses, da traição queixoso. Qual emparelha o coche, qual de um salto Cavalga lesto, qual desnuda a espada.
Messapo, que annullar deseja as pazes, Ao Tusco Aulestes em reaes insignias Remette o bruto: a recuar de espanto, Atrás o triste rei de encontro ás aras
Cahe de hombros e cabeça. Então Messapo
Do alto corsel malfere ao supplicante
Com trabal chuça, e férvido vozêa :
« Morre, esta he melhor victima aos Supremos. »
Acode a chusma e os quentes membros despe. Chorineu, de um tição do altar pegando, A Ebuso, que despede e um golpe acena, Chammêa o rosto luz comprida a barba, O chamusco a cheirar. Sem mora á grenhas Deita-lhe a esquerda, mette-lhe o joelho, Prostra-o sem tino, corre-lhe a estocada.
A Also pastor, que em frente arrosta e campa, De alfange nu seguindo Poladirio,
O assuberba; Also, erguendo a machadinha,
Lhe escacha a testa e o queixo, as armas rega
Dos esparsos miollos: ferreo somno
Dorme e os lumes em noite fecha eterna.
Mas, patente a cabeça, a dextra inerme Leva e aos seus grita Enéas: « Suspendei-vos; Que furor, que discordia vos despenha? Ferido o ajuste, as condições compostas, Devo eu só pelejar, deixai-me; os pactos,
Me sinite atque auferte metus; ego fœdera faxo
Firma manu: Turnum jam jam debent hæc mihi sacra. Has inter voces, media inter talia verba, Ecce viro stridens alis allapsa sagitta est;
Incertum quâ pulsa manu, quo turbine adacta; Quis tantam Rutulis laudem, casusne deusne, Attulerit pressa est insignis gloria facti, Nec sese Æneæ jactavit vulnere quisquam.
Turnus, ut Ænean cedentem ex agmine vidit Turbatosque duces, subità spe fervidus ardet, Poscit equos atque arma simul, saltuque superbus Emicat in currum et manibus molitur habenas. Multa virum volitans dat fortia corpora leto; Semineces volvit multos, aut agmina curru Proterit aut raptas fugientibus ingerit hastas. Qualis apud gelidi cùm flumina concitus Hebri Sanguineus Mavors clypeo increpat, atque furentes Bella movens immittit equos; illi. æquore aperto Ante Notos Zephyrumque volant; gemit ultima pulsu Thraca pedum; circumque atræ Formidinis ora, Iræque Insidiæque, dei comitatus, aguntur :
Talis equos alacer media inter prælia Turnus Fumantes sudore quatit, miserabile cæsis Hostibus insultans; spargit rapida ungula rores Sanguineos mixtâque cruor calcatur arena.
Jamque neci Sthenelumque dedit, Thamyrimque Pholumque;
Hunc congressus et hunc, illum eminus, eminus ambo
Imbrasidas, Glaucum atque Laden, quos Imbrasus ipse Nutrierat Lyciâ paribusque ornaverat armis,
Vel conferre manum, vel equo prævertere ventos. Parte aliâ, media Eumedes in prælia fertur,
Antiqui proles bello præclara Dolonis;
Nomine avum referens, animo manibusque parentem,
Qui quondam, castra ut Danaûm speculator adiret, Ausus Pelidæ pretium sibi poscere currus:
Não receeis, confirmará meu braço : Já destinam-se Turno os sacrificios. » Nisto, setta a zunir no heroe se encrava :
Que mão, que impulso a desparou, se ignora; Se aos Rutulos um deus, se o mero acaso Tal gloria permittiu: suppressa a fama, Não se jactou ninguem do arrojo e golpe.
Turno, ao partir Enéas, vendo os chefes Consternados, fervente e esperançoso Pede armas e corséis, no carro salta, Maneja altivo as redeas. Voa, immola Muitos varões de prol, ou semimortos
Os roda, ou sob o coche esinaga immensos;
A Ira, a Traição, do Medo o aspecto baço : Tal em suor fumantes os cavallos Braceja alegre Turno e insulta os mortos; Sanguineo orvalho esparge e verte a roda Na lenta area a unha o cruor calca. Mata a Pholo e Thamyres á mão tente; A Sthenelo de longe, a Glauco e Lades Irmãos, que em Lycia Imbraso pae criara E igualmente os armou, que a pé combatam, Ou na equestre corrida as auras vençam. Lá, do antigo Dolon guerreira prole,
Pompêa Eumedes, imitando em nome
O avô, no esforço o pae; que ousara, em paga
Semianimi lapsoque supervenit, et pede collo Impresso, dextræ mucronem extorquet et alto Fulgentem tingit jugulo, atque hæc insuper addit : En, agros, et quam bello, Trojane, petîsti, Hesperiam metire jacens : hæc præmia, qui me Ferro ausi tentare, ferunt; sic monia condunt. Huic comitem Busten, conjectà cuspide, mittit, Chloreaque Sybarimque, Daretaque Thersilochumque, Et sternacis equi lapsum cervice Thymœtem. Ac velut Edoni Boreæ cùm spiritus alto
Insonat Ægæo, sequiturque ad littora fluctus
Quà venti incubuêre, fugam dant nubila colo;
Sic Turno, quacumque viam secat, agmina cedunt, Conversæque ruunt acies: fert impetus ipsum, Et cristam adverso curru quatit aura volantem. Non tulit instantem Phegeus animisque frementem, Objecit sese ad currum et spumantia frenis Ora citatorum dextrâ detorsit equorum; Dum trahitur pendetque jugis, hunc lata retectum Lancea consequitur rumpitque infixa bilicem Loricam et summum degustat vulnere corpus : Ille tamen clypeo objecto conversus in hostem Ibat et auxilium ducto mucrone petebat, Cùm rota præcipitem et procursu concitus axis Impulit effuditque solo; Turnusque secutus, Imam inter galeam summi thoracis et oras, Abstulit ense caput truncumque reliquit arena.
Atque ea dum campis victor dat funera Turnus, Interea Ænean Mnestheus et fidus Achates
Ascaniusque comes castris statuêre cruentum,
Alternos longâ nitentem cuspide gressus. Sævit, et infractâ luctatur arundine telum Eripere auxilioque viam, quæ proxima, poscit; Ense secent lato vulnus telique latebram
Rescindant penitus, seseque in bella remittant.
Jamque aderat Phœbo ante alios dilectus Iapis Iasides; acri quondam cui captus amore Ipse suas artes, sua munera, lætus Apollo Augurium citharamque dabat celeresque sagittas. Ille, ut depositi proferret fata parentis,
« ForrigeFortsæt » |