every man heard them speak in his own language. ւ ժողովուրդն ակն ունէր () աքարիայ, եւ զարմանային ընդ յամելն նորա, and the people waited for Zacharias, and marvelled that he tarried so long.

The nouns joined with the conjunction, and, sometimes agree, sometimes not, as, մեծացաւ այրն յոյժ յոյժ, եւ եղեւ նորա ոչխար եւ արջառ յոյժ, ծառայք եւ աղախնեայք, ուղտք եւ էշք, and the man increased exceedingly, and had much cattle, and maid-servants, and men-servants, and camels, and asses. ղեն իմ` արջառ եւ ոչխար եւ էշք, ծա ռայք եւ աղախնեայք, I have oven, and asses, flocks, and men-servants, and women

servants.

When the noun, or, pronoun is only one, the verb must be of the same person, as, l միայն մնացեալ էի, եւ սոքա ո՞ւր էին , I was left alone; where had they been?

When the persons are different the verb agrees with the first, as, ալով գայցեմք ես եւ մայր քո եւ եղբարք քո, եւ երկիրպա գանիցեմք քեզ, shal I, and thy mother and thy brethren, indeed come to bow down ourselves to thee to the earth? Դորժամ՝ դու L նա միայն իցէք, between thee and him alone. թէ ես, եւ եթէ նղքա այսպէս քարոզե ցաք, whether it were I or they, so we preach. Sometimes the verb is supposed, as, Մեք կաւ, եւ դու ստեղծիչ մեր, եւ գործք ձե ռաց քոց ամենեքին մեք, we are the clay,

and thou our Potter; and we all are the work of thy hand.

The verb active governs generally the accusative, as, ւ արար լ'ստուած զմարդն ՛ի պատկեր իւր • ըստ պատկերի Աստուծոյ արար զնա . արու եւ էգ արար զնոսա , so God created man in his own image; in the image of God created he him; male and female created he them. լւ տնկեաց լ՝ստուած զդրախտն դեմ՝ ընդ արեւելս, եւ եդ անդ զմարդն զոր ստեղծ, and the Lord God planted a garden eastward in Eden; and there he put the man whom he had formed.

Sometimes the letter a sign of the accusative is supposed, as, ՙՆա տայ ամենայնի կեանս եւ շունչ, եւ զամենայն ինչ, he giveth to all, life, and breath, and all things. I առ մի ՚ի կողից նորա, եւ ելից ընդ այնր մար մին, and he took one of his ribs, and closed up the flesh instead thereof.

The verb active governs secondly another accusative, as, Դու զո՞ առնես զքեզ, whom makest thou thyself? )ագաւոր զոմն ասեն զՅիսուս, saying that there is another king,

one Jesus .

The verbs active as well as the neuter and passive govern often their roots in the accusative, as, Jէր յաւիտենական սիրեցի զքեզ, I have loved thee with an everlasting love. | մաչեսցեն զամ`թ- մեծ, they shall be greatly ashamed.

The verb passive governs generally the

ablative, as, () ի լցցի որ ասացաւն՚ի Տեառ ,, that it might be fulfilled which was spoken of the Lord. անզի ՚ի պտղոյ անտի ծառն Ճանաչի, for the tree is known by his fruit. Ճանաչեմ` զիմեն , եւ Ճանաչիմ յիմոցն, I know my ( sheep ) and am known of mine.

The infinitive sometimes is noun, and sometimes verb.

The preposition 't put before an infinitive has often the signification of an adverb *ա, w, when, as, ՚ի տեսանեն զքեզ, բերկրեսցի ՛ի միտս իւր , when he seeth thee, he will be glad in his heart.

,

The infinitive or the gerund with its verb increases the signification of it, as, (Ունել ունէր պարծանս , he hath whereof to glory. Միթէ թագաւորելով թագաւորեսցես ՛ի վերայ մեր, կամ` տիրելով տիրեսցես մեզ, shalt thou indeed reign over us? or shalt thou indeed have dominion over us?

CONCORDANCE OF PREPOSITIONS.

Prepositions sometimes are put after the nouns; they change their places, and are redoubled, as, (Ոյք հասեալ էին յԱստուծոյ իրաւանցն վերայ, who knowing the judgement of God. Մի ինչ պատճառս տալ Հակառա կորդին ՚ի ՀայՀոյութեան աղագս, give none occasion to the adversary to speak reproachfully. O Հետ երթային բազումք ՚ի Հրեից անտի, եւ ի պաշտօնէիցն եկամտից զաւ

ղոսի եւ զՐառնաբայ, many of the Jews and religious proselytes followed Paul and Barnabas. Զամենայն Ժամ՝ զբարեաց զհետ եր թայք, but ever follow that which is good. Յորժամ ի պէսպէս փորձութեանց 'ի մէջ անկանիցիք , when ye fall into divers temptations . Հատուցին ինձ չար փոխանակ ընդ բարւոյ . that render evil for good.

Adjectives are often used as adverbs, as, Մեծաձայն կարդացեք, cry aloud. րագս ընթանային, եւ թեթեւս դառնային , they ran and returned.

On the contrary sometimes adverbs are used as adjectives, as, իղեւ նորա ոչխար եւ արջառ յոյժ, and had much cattle.

Negative adverbs ոi, i and , no, not, sometimes are put after verbs, as, I♪e funq զի թաթահերձ է, եւ կճղակս ունի, եւ որո Ճայ ոչ՝ պիղծ իցէ նա ձեզ, and the swine though he divide the hoof, and be cloven-footed, yet he cheweth not the cud: he is unclean to you .

ACCENTS, OR NOTES OF PROSODY.

19. ( եշտ օր չեշտանշան () as, ծառ, բաց , ես` Ճանաչէ, անդ, բայց, ոչ, մի, ով, զինչ :

2. ութ օր բթանշան (՝) as, նախ՝ երկ րորդ՝ դարձեալ՝ արդ՝ այնզի՝ այլ՝

5°. Պարոյկ օր ոլորակ ( ՞) as, ո՞վ, զիարդ, ուր: According to modern usage it is em

ployed as an interrogative point, and as a note of admiration.

4°. լֆրկար ( *), as, բաբէ, վաշ, րուսաղէմ՝ րուսաղէմ:

5°. յուղ (°) as, Հնազանդ բնութիւն, Upadek It is put on the syllable to make it short.

6°. թաւ(^)as, թիĆ, թուng . It is put by some moderns upon the letter to mark its pronunciation as a

7°. l'quIwpg ('). It is rarely used.

8°. 1,withmy, the mark of division of a word (~).

PUNCTUATION.

There are three Points in the Armenian.

1°. Ստորակետ (, )
2°. ]Միջակետ ( .)
3° 1] երջակետ ( : )

OTHER MARKS.

1°. J՝ակակէտ ( ՚ ) . It is put on the head of the letter, when it forms a preposition, 'ի, առջի :

as,

2o. ¶ () mark of abbreviation, as, Պատիւ * ('ստուած ) . ց (ստուծոյ ) . ե (Քրիստոս). ւինի (Քրիստոսի). r (Ce). ին ( §եառն):

3o. (1) which is one of the three columns of a entire; it is put sometimes to mark an entire ա, as, աչտորկ (աշտարակ), պարրոկ ( պարարակ ) :