Billeder på siden
PDF
ePub

ADDENDA.

THEOCRITUS. I. v. 13. Contendit Hermannus os nostro loco significare ubi, uti Tos in Theocr. Epigr. 14.

v. 18. Vide Philostratum, Icon. II. cap. xxi. citante Kiesslingio: et in sequente capitulo Panem saltantem habemus, et paidpov, in quo τῆς ῥινὸς οὐδὲν χολώδες.

v. 19. Locus Virg. Ecl. V. 10. potius suadet oldas. (KIESSL.)

ν. 36. Αl. γελώσα, γελοῖσα, et yeλâoa. Vide infra ad v. 90. V.39. Monet Schaferus verti debere præter hos, comparans Eid. XVII. 84. XXV. 129.

v. 46. Scribi etiam posset wʊKvalσ. Vide ad Epig. IV. 8.

v. 51. Melius loco consuli videtur si legeris πρὶν ἢ ἀνιαρὸν, quo verbo utitur Noster II. 55. sicque Tibull. 3. 73. Nullus erat custos, nulla exclusura dolentes Janua: aut, quod propius abest a similitudine literarum vulgatæ lectionis, axápiorov, pro quo ille gratiam mihi referat nullam. (KIESSL.)

v. 62. An plovéos? (HEMST.)

ν.78. Ερασσαι (ab ἔραμαι) recte Stephanus. 'Epάouai semper passive dicitur: hinc suspecta est lectio loci Eid. II. 149. (KIESSL.)

v. 86. Retinuimus pèv non ob sequens dè, nam non semper sequente de præcedit μèv, sed ob codicum consensum. Ad sensum perinde est, sive μèv, sive μav legitur. (KIESSL.)

v. 93. Nescio an non recte ἀνύειν ἔρωτα explicetur tolerare amorem. Potius sic capiendum videtur: conficiebat, i. e. superare studebat amorem, in quo proposito sic permansit ut adeo moreretur. (KIESSL.)

v. 95. Græfio V. Cl. in Epistola Critica in Bucolicos Græcos, Petropoli, 1815. 4. edita, placuit ἦνθέ γε μὴν ἀχρεῖα καὶ ὁ Κύπρις yeλáoira quod locis Homeri, Il. 2. 269. et Theocr. XXV. 72. in auxilium vocatis intelligi vult de non integro et parum ad naturam composito maligno risu.(KIESSL.).

v. 109. Idem quod nos conjecit Græfius, improbante Kiesslingio.

v. 128. Vocem εὐπάκτοιο sensu

activo intelligit Kiesslingius; ceram singulos calamos copulantem.

v. 134. Al. yévOITO, quod genuinum putat Kiesslingius.

v. 136. Pro vulgato stat Kiesslingius, monens ynρúew proprie de incondito avium sono dici. Pind. Ο1. 11. 156. κόρακες ὡς ἄκραντα γαρύετον Διὸς πρὸς ὄρνιχα θεῖον. Adeo γηρύειν τινὶ recte dici putat pro ερίζειν τινὶ, aut πρὸς τινά.

II. v. 1. Verius quam nos Kiesslingius. PixTpov proprie dicitur quicquid ad amorem illicit, amoris illecebra; deinde poculum amatorium, potus amatorius.

v. 62. Recepi certissimam Ahlwardti conjecturam, μáσow pro πάσσω. Est enim, monente item Græfio, hujus loci eadem plane œconomia ac superioris v. 18. 21. (KIESSL.)

v. 82. Græfius, Tupi Ovμos iápon.

v. 88. Plutarch. Phoc. p. 754. citante Hemsterhusio: θάψινον χρῶμα καὶ νεκρῶδες.

v. 90. Callim. Ep. XXXI. 3. ὀστέα σοι καὶ μοῦνον ἔτι τρίχες.

v. 91. Eur. Andr. 299. Tív' OVK ἐπῆλθε; ποῖον οὐκ ἐλίσσετο Δαμογερόντων ;

v. 94. Bion, IV. 7. páρrus you ν. 4. Pro τάλας, Græfio legen. ὅτι μῦθος ὅδ ̓ ἔπλετο πᾶσιν ἀληθής. dum videtur πέλας.

v. 11. Forsitan äovxe daîuov, quod convenit Lunæ. (KIESSL.)

v. 17. Jam potius verterem, carmen meum, scil. Iyngis instar. Hinc Virgilius: Ducite ab urbe domum mea carmina, ducite Daphnin. Angl. "My charms."

v. 24. Græfius legit ëλakev.

v. 50. Vulgatum πepâσαι ita explicat Kiesslingius; "Ita etiam Delphin, et quidem in hasce ædes venire videam;" monens veteres in usu particulæ kai luxuriari.

v. 54. Loca quæ ex Homero huc attulit Kiesslingius ad vulgatam lectionem defendendam, sc. II. 206. XII. 206. nihil probant. Alia enim est verborum collocatio.

v. 124. Notandus hic locus propter particulam Ke. Versu proximo cur kaλeuμa significet sum, non video. Imo appellatur agilis et formosus, quia est. (KIESSL.)

v. 137. Jam subit legi debere ἔτι δέμνια θερμὰ πνέοισαν ἀνέρος.

v. 143. An κóρov; (HEMST.) v. 147. Legebat Reiskius avíka περ τὰ ποτ' ὥρανον, sub. κέλευθα.

[blocks in formation]
[blocks in formation]

Equidem de te nil tale verebar; nec fas; non.

v. 32. Anacoluthon hic esse monet Kiesslingius, cum proprie dicendum fuerit αἰνέω τάν τε Κρό τωνα τάν τε Ζάκυνθον. Ego putabam colon ponendum esse post πόλις, ut verba καλὰ πόλις ad Crotonem referantur, non ad Zacynthum. Laudo Crotona;

ν. 23. ΑΙ. ἀμπλέξας, quod præ- pulchra est urbs, ut et Zacynthos. fert Græfius. Non totum versum, sed postremas v. 27. Idem quod nos conjecit voces ejus, cantilenæ partem fuisse Græfius. opinor.

[blocks in formation]

v. 48. Schol. interl. apud Warton. p. 231. pro ἄτερ μάσδοιο non legit ἄτερ μάλοιο, sed ἄτερ θαλάμοιο. Explicat enim ἄτερ τοῦ συγκαθεύδειν. (RUHNK.)

v. 53. Hemst. conj. κ' αἰκα.

IV. v. 11. Conjecit Eickstadtius πείσει τοι Μίλων καττῶ λύκω ἀμνίδα λυσσῇν. Scilicet lectionem ἀμνίδα pro αὐτίκα margini cujusdam exemplaris Theocriti allitam fuisse ferunt a Scaligero. Ahlwardtus, πείσαι τοι Μίλων καὶ τως λύκον ἀμνίδα λυσσῆν,—ut τως sit pro ως. Jacobsius λαγὸς pro λύκος, Græfus λίθος.

v. 29. Post alterum ov comma posuit Kiesslingius, quemadmodum apud Virg. Æn. IX. 208.

v. 39. Nostram emendationem damnat Kiesslingius. Monet ille τόσον τόσον pro τόσον ὅσον legi etiam apud Pindarum, Nem. IV. 6. 8.

v. 51. Jam nihil mutandum puto.

v. 58. F. 1. είπέ μοι, ὦ Κορύδων.

V. v. 10. τῷ δεσπότα τοι dicitur, ut IV. 62. τό τοι γένος, i. e. τὸ γένος ὅ σοί ἐστιν. (KIESSL.)

v. 22. Dubitat Wunderlichius præpositionem dia cum verbis conjunctam certandi significationem iis tribuere, sed potius temporis significationem habere putat, vertendumque continenter, multum temporis.

v. 25. Monet Kiesslingius a kí ναδος fieri κιναδεδεὺς, non κιναδες, quare legit ille ὦ κυνιδεν.

ν. 30. Αl. τυΐδ' ὁ τράγος. i. e. ἐνταῦθα. Vide Blomf. ad Sapph. I. 5.

3 G

v. 78. Simili structura dixit

Eschylus, Agam. 1067. Teiloi äv εἰ πείθοι, ἀπειθοίης δ ̓ ἴσως. v.1405. χαίροιτ' ἂν εἰ χαίροιτ'. (KIESSL.)

v. 79. Philemon ap. Athenæum, Lib. XIII. p. 569. hæc habet : Εὖ δ ̓ εἰς ἅπαντας εὗρες ἀνθρώπους Σόλων. σὲ γὰρ λέγουσι τοῦτ' ἰδεῖν πρῶτον βρότων δημοτικὸν, ὦ Ζεῦ, πράγμα, καὶ σωτήριον. Hic locus me dubitare facit de explicatione quam dedi.

v. 84. duéλyes quinque Codd. apud Gaisf. in his duo optimi. hinc restituimus formam Doricam quam toleratam Eid. I. 5. mirum

quod aliis locis fere expulerunt editores. Αὐτὸς ἀμέλγες significare potest, aut, tune ipse mulges, adeo pauper, ut puerum, qui faciat, non habeas? aut, tune ipse eas mulges, cum tamen lacte fœtus nutrire debeant? aut, tune solus mulges? sic puella se sociam offert. Hæc ratio præplacet, neque opus est ut cum Græfio scribas αὔας ἀμέλYes; (KIESSL.)

v.90. Lectionem o Kparida improbat Kiesslingius; adversari enim mutationi isti versum 99. Putat ille duos amatores a Lacone nominari. Monet Scholiastes ad Eid. VII. 21. Cratidam pro Cratidæ filium poni hoc loco, i. e. Eumede.

v. 95. Interpretatur Kiesslingius, Habent tenuem corticulam ab ilice ortam.

v. 103. Putat Kiesslingius s non significare quemadmodum, sed ubi.

v. 105. Explicat K. opus tam egregium ut Praxitelis haberi possit.

v. 109. Conjecturam nostram, ut videtur, præoccupavit Passovius in libro quodam Germanice scripto, quem citavit Kiesslingius.

v. 117. Kiessling. eû wok' ékɩyκλίσδεν.

v. 124. Péw sensu transitivo pro Xéw nonnunquam adhiberi monet Matthiæus, Gr. Gr. §. 417. Eur. Hec. 531. πλήρες δ ̓ ἐν χεροῖν λαβῶν δέπας πάγχρυσον, ἔῤῥει χειρὶ παῖς ̓Αχιλλέως, χυὰς θανόντι πατρί. Itaque 'Iuépa hoc loco erit nomi

nativus.

v. 144. Jam malim Tavaμvov hic et infra v. 149. cum Gaisfordio et Kiesslingio. Vide supra v. 139. Nec prohibet v. 24. quo minus hanc lectionem amplectamur: Ibi enim in genere ponitur τὸν ἀμνόν.

VI. v. 4. Oépeos non pendet ab apari, sed est per se solum capiendum. Sensus: æstivo tempore, et quidem medio die. (KIESSL.)

v. 9. Nostra emendatio ex Reiskiano fonte, ut videtur, hausta est. v. 15. Verte, deliciari pergit.

v. 29. At dicunt nostrates sensu transitivo "to whistle the dogs."

v. 31. Kiesslingius Take ad πέμψει refert.

v. 38. Græfius: avyà XEVKOTÉρa Παρίας ὑπέλαμπε λίθοιο.

v. 102. Ἐκ παιδος dictum ut ἐξ ̓Αφροδίτας, ν. 55, et ἐκ Μοισάν. ν.

VII. v. 12. Al. Kvdwvior, quod 129. (KIESSLING.) prætulit Kiesslingius.

v. 21. Citat Kiesslingius Ep. αδεσπ. 260. χω ποιμὴν ἐν ὄρεσσι μεσαμβρινὸν ἀγχόθι παγᾶς συρίσdav et Pind. Isthm. VII. 6. XpVow μEGOVÚKTIOV, etc. ubi interpretantur Scholia τὸ μεσονύκτιον. v. 28. Al. ovρíkтav epeval. Formam συρίγκτης prætulit Dorvillius, quam alibi apud Theocritum optimus præbet Codex.

v. 35. Locutio communis via, communis dies, est proverbialis. Symmachus, Epist. IX. 1. Omnibus in hac vita positis ac locatis communis est cæli spiritus et lux diei. (KIESSL.) Valeat quantum valere potest hic locus. Ego autem adhuc hæreo.

v. 43. Contraria sententia est Eid. XV. 49. e§ άπÁTAS KEKρOraμένοι ἄνδρες. (ΚIESSL.)

v. 73. Rogat Kiesslingius ubi dixerint Græci ξένεος pro ξένος.

v. 100. Græfius nihil vidit languidius quam hæc sic conjuncta: éobro's ȧvýp péy' aρioтos. Mihi hæc hoc quidem loco, ubi poeta aperte ludit vocabulis "Αριστος et ἄριστος, minime videntur languida. Ceterum hic Aristis, quod nomen viri proprium Reiskio sine causa suspectum est, cogitandus est ut citharœdus longe præstantissimus qui ab ipso Apolline edoctus novit Arati amores, quos ad citharam canit. (KIESSL.)

v. 111. Scite monuit Græfius Edonas hic, ut in poeta, Thraces in universum significare, sicque Hebrum Thraciæ fuvium optime convenire. Vossius post Teτpaμμévos orationem interpungit, quod probare non possum; nam et languide dicitur versus ad Hebrum, et Greci dicunt τετραμμένος πρὸς, non παρὰ, et τετραμμένος ἐγγύθεν аρктw commode sic explicatur, conversus ad arcton, et sic quidem, ei ut sis propinquus. Idem igitur est quod κεκλιμένος vel κλιθεὶς ἄρκTo, vicinus, v. Musgrav. ad Sophocl. Trach. 101. (KIESSL.)

v. 117. Plato in Epigrammate quodam Amorem dicit πορφυρέοις μήλοισιν ἐοικότα παῖδα Κυθήρης,

v. 125. Græfius offensus nomine Molonis, hoc uno loco memorati, versum sic corrigit: τίς δ ̓ ἐπὶ τάσδε, φέριστε, μολων ἄγχοιτο παλαίστρας; Hoc μολών habent Schol. et Flor. (KIESSL.)

VIII. v.5. Riemerum citat Kiesslingius Lex. Gr. s. h. v. 2.

ν. 33. θεῖον γένος unice ad ποταμους referendum, ut v.37, γλυκε ρὸν φυτὸν ad βοτάνας, quod scite monuit Græfius. (KIESSL.)

v. 35. Græfius intelligit Vuxn fluviorum, ut Deorum, ecíov yé

VOUS. (KIESSL.)

v. 43. Græfius: a mais à Kaλȧ ἔνθ' ἐπινίσσεται· αἱ δ' ἂν ἀφέρποι,

« ForrigeFortsæt »