τοὔνεκ ̓ ἄρ ̓ ἄλγε' ἔδωκεν Εκηβόλος, ἠδ ̓ ἔτι δώσει ὐδ ̓ ὅ γε πρὶν λοιμοῖο βαρείας Κῆρας ἀφέξει, πρίν γ' ἀπὸ πατρὶ φίλῳ δόμεναι ἐλικώπιδα κούρην ἀπριάτην, ἀνάποινον, ἄγειν θ ̓ ἱερὴν ἑκατόμβην ἐς Χρύσην· τότε κέν μιν ἱλασσάμενοι πεπίθοιμεν. (2) οὐ μὲν σοί ποτε ἶσον ἔχω γέρας, ὁππότ' Αχαιοὶ Τρώων ἐκπέρσωσ ̓ εὖ ναιόμενον πτολίεθρον

ἀλλὰ τὸ μὲν πλεῖον πολυάϊκος πολέμοιο

χεῖρες ἐμαὶ διέπουσ' ἀτὰρ ἤν ποτε δασμὸς ἵκηται, σοὶ τὸ γέρας πολὺ μεῖζον, ἐγὼ δ' ὀλίγον τε φίλον τε ἔρχομ ̓ ἔχων ἐπὶ νῆας, ἐπεί κε κάμω πολεμίζων. νῦν δ' εἶμι Φθίηνδ', ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερόν ἐστιν, οἴκαδ ̓ ἴμεν σὺν νηυσὶ κορωνίσιν· οὐδέ σ' οίω, ἐνθάδ' ἄτιμος ἐών, ἄφενος καὶ πλοῦτον ἀφύξειν. (3) Ενδεις, 'Ατρέος υἱὲ δαΐφρονος, ἱπποδάμοιο ; οὐ χρὴ παννύχιον εὕδειν βουληφόρον ἄνδρα, ᾧ λαοί τ' ἐπιτετράφαται, καὶ τόσσα μέμηλεν. νῦν δ' ἐμέθεν ξύνες ὦκα· Διὸς δέ τοι ἄγγελός εἰμι, ὅς σευ, ἄνευθεν ἐών, μέγα κήδεται ἠδ ̓ ἐλεαίρει. θωρῆξαί σ' ἐκέλευσε κάρη κομόωντας Αχαιοὺς πανσυδίῃ· νῦν γάρ κεν ἕλοις πόλιν εὐρυάγυιαν Τρώων· οὐ γὰρ ἔτ ̓ ἀμφὶς Ὀλύμπια δώματ' ἔχοντες ἀθάνατοι φράζονται· ἐπέγναμψεν γὰρ ἅπαντας Ηρη λισσομένη Τρώεσσι δὲ κήδε' ἐφῆπται

ἐκ Διός. ἀλλὰ σὺ σῇσιν ἔχε φρεσί, μηδέ σε λήθη αἱρείτω, εὖτ ̓ ἄν σε μελίφρων ὕπνος ἀνήῃ.

2. What is specially Homeric, as to form or syntax, in the following passages?

(α) ἀλλ ̓ εἰ μὲν δώσουσι γέρας μεγάθυμοι Αχαιοί,
ἄρσαντες κατὰ θυμόν, ὅπως ἀντάξιον ἔσται

εἰ δέ κε μὴ δώωσιν, ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι
ἢ τεὸν ἢ Αἴαντος ἰὼν γέρας, ἢ Ὀδυσῆος
ἄξω ἑλών· ὁ δέ κεν κεχολώσεται, ὅν κεν ἵκωμαι.
ἀγγ ̓ ἤτοι μὲν ταῦτα μεταφρασόμεσθα καὶ αὖτις.

(6) "Οντινα μεν βασιλῆα και ἔξοχον ἄνδρα κιχείη, τὸν δ ̓ ἀγανοῖς ἐπέεσσιν ἐρητύσασκε παραστάς. (ε) αλλ' άγε, Διογενές Πατρόκλεις, ἔξαγε κούρην, καί σφωϊν δὸς ἄγειν. τώ δ' αὐτὼ μάρτυροι ἔστων πρός τε θεῶν μακάρων, πρός τε θνητῶν ἀνθρώπων, καὶ πρὸς τοῦ βασιλῆος ἀπηνέος, εἴ ποτε δὴ αὖτε χρειὼ ἐμεῖο γένηται ἀεικέα λοιγὸν ἀμύναι τοῖς ἄλλοις. ἦ γὰρ ὅ γ ̓ ὀλοιῇσι φρεσὶ θύει· οὐδέ τι οἶδε νοῆσαι ἅμα πρόσσω καὶ ὀπίσσω, ὅππως οἱ παρὰ νηυσὶ σόοι μαχέοιντο 'Αχαιοί.

3. What are the Epic forms of ἐγώ, υἱός, τις ? In what dialect are the Homeric poems written?

4. Derive έγχεσιμώρους, ἀργειφόντης, ἠριγένεια, φίλος, ἐπενήνοθε, ἀμφιγυήεις, διαπρήσσουσα.

5. What non-Attic uses of the Infinitive are found in Iliad I. and II.?

SENIOR LATIN (TRANSLATION).

The Board of Examiners.

1. What is the attitude of Cicero towards the Stoic philosophers?

2. Translate, with very brief notes

(1) Nisi quae me forte fugiunt, haec sunt fere de animo sententiae. Democritum enim, magnum illum quidem virum, sed levibus et rotundis corpusculis efficientem animum concursu quodam fortuitu, omittamus. Nihil est enim apud istos

Harum

quod non atomorum turba conficiat. sententiarum quae vera sit, deus aliqui viderit; quae veri simillima, magna quaestio est. Utrum igitur inter has sententias diiudicare malumus an ad propositum redire? A. Cuperem equidem utrumque, si posset; sed est difficile confundere. Quare si, ut ista non disserantur, liberari mortis metu possumus, id agamus; sin id non potest nisi hac quaestione animorum explicata, nunc, si videtur, hoc, illud alias.

(2) Quamobrem hortor omnis, qui facere id possunt, ut huius quoque generis laudem iam languenti Graeciae eripiant et perferant in hanc urbem, sicut reliquas omnis, quae quidem erant expetendae, studio atque industria sua maiores nostri transtulerunt. Atque oratorum quidem laus ita, ducta ab humili, venit ad summum, ut iam, quod natura fert in omnibus fere rebus, senescat brevique tempore ad nihilum ventura videatur, philosophia nascatur Latinis quidem litteris ex his temporibus, eamque nos adiuvemus nosque ipsos redargui refellique patiamur. Quod ei ferunt animo iniquo, qui certis quibusdam destinatisque sententiis quasi addicti et consecrati sunt eaque necessitate constricti, ut etiam, quae non probare soleant, ea cogantur constantiae causa defendere; nos, qui sequimur probabilia nec ultra quam id, quod veri simile occurrit, progredi possumus, et refellere sine pertinacia et refelli sine iracundia parati sumus.

(3) Namque gubernator destricto constitit ense, Ceteraque armata conscia turba manu.

Quid tibi cum gladio? dubiam rege, navita, puppim,

Non haec sunt digitis arma tenenda tuis.

Ille metu pavidus, Mortem non deprecor, inquit,
Sed liceat sumpta pauca referre lyra.

Dant veniam, ridentque moram; capit ille

coronam,

Quae possit crines, Phoebe, decere tuos.
Induerat Tyrio bis tinctam murice pallam;
Reddidit icta suos pollice chorda sonos,
Flebilibus numeris veluti canentia dura
Traiectus penna tempora cantat olor.
Protinus in medias ornatus desilit undas
Spargitur impulsa caerula puppis aqua.
Inde, fide maius, tergo delphina recurvo
Se memorant oneri supposuisse novo.
Ille sedens citharamque tenet, pretiumque
vehendi

Cantat, et aequoreas carmine mulcet aquas.
Di pia facta vident; astris delphina recepit

Iuppiter, et stellas iussit habere novem.

(4) Nec totidem veteres, quot nunc, habuere
kalendas;

Ille minor geminis mensibus annus erat.
Nondum tradiderat victas victoribus artes
Graecia, facundum sed male forte genus.
Qui bene pugnabat, Romanam noverat artem ;
Mittere qui poterat pila, disertus erat.
Quis tunc aut Hyadas, aut Pleiadas Atlanteas
Senserat, aut geminos esse sub axe polos ?
Esse duas Arctos, quarum Cynosura petatur
Sidoniis, Helicen Graia carina notet?
Signaque, quae longo frater percenseat anno,
Ire per haec uno mense sororis equos?
Libera currebant et inobservata per annum
Sidera; constabat sed tamen esse deos.
Non illi caelo labentia signa tenebant,

Sed sua, quae magnum perdere crimen erat.

(5) Pallada nunc pueri teneraeque orate puellae:
Qui bene placarit Pallada, doctus erit.
Pallade placata lanam mollire, puellae,
Discitis et plenas exonerare colos.
Illa etiam stantes radio percurrere telas
Erudit, et rarum pectine denset opus.
Hanc cole, qui maculas laesis de vestibus aufers:
Hanc cole, velleribus quisquis aëna paras.
Nec quisquam invita faciet bene vincula plantae
Pallade, sit Tychio doctior ille licet;

Et licet antiquo manibus collatus Epeo
Sit prior, irata Pallade mancus erit.

3. Write notes on

Di maiorum gentium, physica, harmonia, Socratica ratio, scholae, genus Atticorum, Argei, Anna Perenna, ancile, Caristia, Parentales dies.

4. Explain

(a) At contra oratorem celeriter complexi sumus nec eum primo eruditum aptum tamen ad dicendum post autem eruditum nam Galbam Africanum Laelium doctos fuisse traditum est studiosum autem eum qui iis aetate anteibat Catonem post vero Lepidum, Carbonem, Gracchos inde ita magnos nostram ad aetatem ut non multum aut nihil omnino Graecis cederetur.

(b) Ut porro firmissimum hoc afferri videtur, cur deos esse credamus, quod nulla gens tam fera, nemo omnium tam sit immanis, cuius mentem non imbuerit deorum opinio;-multi de dis prava sentiunt (id enim vitioso more effici solet); omnes tamen esse vim et naturam divinam arbitrantur; nec vero id collocutio hominum aut