would have been startling and mysterious paradoxes to the most enlightened statesmen of Athens. Refer each of the above passages to its author. Show wherein you think it characteristic of its Write a short comment on each. author. 7. What is the teaching of In Memoriam? Show by certain landmarks in the poem how the lesson is progressively taught. 8. Explain the following passages : (1) (2) Or where the kneeling hamlet drains The chalice of the grapes of God. When Science reaches forth her arms (3) Oh, if indeed that eye foresee (4) (5) I loved thee, Spirit, and love, nor can And Autumn laying here and there 9. Write a character of Aprile, and describe his influence on Paracelsus. 10. Write a short note on each of the following passages: (1) As at old games the runner snatched the torch From runner still. (4) A fire-labarum was not deemed Too much for the old founder of these walls. (5) Trust to Frobenius' press the precious lore. (6) Galen of Pergamos and hell. (7) trusty Azoth. 11. (a) Wherefore not feel sure That time, which in the twilight comes to mend To the low ground once more the ignoble Term, (b) Until you love the man and not the king- Show how the former of these passages gives the poet's motive in writing the play, and the other the motive with which he regards Strafford as filled. 12. "It may not be very accurate, but so powerful is the effect of style that the book will be widely read and have great influence." Write an essay on this. (Candidates are informed that the last question will be marked much higher than the rest.) SENIOR GREEK (TRANSLATION). The Board of Examiners. A.-PLATO, REPUBLIC I. AND II. 1. Translate with explanatory or illustrative notes in the margin (α) καὶ ἐγὼ ἀκούσας ἐξεπλάγην καὶ προσβλέπων αὐτὸν ἐφοβούμην, καί μοι δοκῶ, εἰ μὴ πρότερος ἑωράκη αὐτὸν ἢ ἐκεῖνος ἐμέ, ἄφωνος ἂν γενέσθαι. νῦν δὲ ἡνίκα ὑπὸ τοῦ λόγου ἤρχετο ἐξαγριαίνεσθαι, προσέβλεψα αὐτὸν πρότερος, ὥστε αὐτῷ οἷός τ ̓ ἐγενόμην ἀποκρίνασθαι, καὶ εἶπον ὑποτρέμων Ω Θρασύμαχε, μὴ χαλεπὸς ἡμῖν ἴσθι· εἰ γὰρ ἐξαμαρτάνομεν ἐν τῇ τῶν λόγων σκέψει ἐγώ τε καὶ ὅδε, εὖ ἴσθι ὅτι ἄκοντες ἁμαρτάνομεν. μὴ γὰρ δὴ οἴου, εἰ μὲν χρυσίον ἐζητοῦμεν, οὐκ ἄν ποτε ἡμᾶς ἑκόντας εἶναι ὑποκατα κλίνεσθαι ἀλλήλοις ἐν τῇ ζητήσει καὶ διαφθείρειν τὴν εὕρεσιν αὐτοῦ, δικαιοσύνην δὲ ζητοῦντας, πρᾶγμα πολλῶν χρυσίων τιμιώτερον, ἔπειθ ̓ οὕτως ἀνοήτως ὑπείκειν ἀλλήλοις καὶ οὐ σπουδάζειν ὅ τι μάλιστα φανῆναι αὐτό. οἵου γε σύ, ὦ φίλε· ἀλλ ̓, οἶμαι, οὐ δυνάμεθα· ἐλεεῖσθαι οὖν ἡμᾶς πολὺ μᾶλλον εἰκός ἐστί που ὑπὸ ὑμῶν τῶν δεινῶν ἢ χαλεπαίνεσθαι. Καὶ ὃς ἀκούσας ἀνεκάγχασέ τε μάλα σαρδάνιον καὶ εἶπεν Ὦ Ἡράκλεις, ἔφη, αὕτη 'κείνη ἡ εἰωθυῖα εἰρωνεία Σωκράτους, καὶ ταῦτ ̓ ἐγὼ ἤδη τε καὶ τούτοις προἔλεγον, ὅτι σὺ ἀποκρίνασθαι μὲν οὐκ ἐθελήσοις, ειρωνεύσοιο δὲ καὶ πάντα μᾶλλον ποιήσοις ἢ ἀποκρινοῖο, εἴ τίς τί σε ἐρωτᾷ. (3) τοῦτό μοι, ὦ φίλοι, εὖ δοκεῖ ἔχειν πάνυ γὰρ θεῖον πεπόνθατε, εἰ μὴ πέπεισθε ἀδικίαν δικαιοσύνης ἄμεινον εἶναι, οὕτω δυνάμενοι εἰπεῖν ὑπὲρ αὐτοῦ. δοκεῖτε δή μοι ὡς ἀληθῶς οὐ πεπεῖσθαι. τεκμαίρομαι δὲ ἐκ τοῦ ἄλλου τοῦ ὑμετέρου τρόπου, ἐπεὶ κατά γε αὐτοὺς τοὺς λόγους ἠπίστουν ἂν ὑμῖν· ὅσῳ δὲ μᾶλλον πιστεύω, τοσούτῳ μᾶλλον ἀπορῶ ὅ τι χρήσωμαι· οὔτε γὰρ ὅπως βοηθῶ ἔχω· δοκῶ γάρ μοι ἀδύνατος εἶναι ̇ σημεῖον δέ μοι, ὅτι ἃ πρὸς Θρασύμαχον λέγων ᾤμην ἀποφαίνειν, ὡς ἄμεινον δικαιοσύνη ἀδικίας, οὐκ ἀπεδέξασθέ μου οὔτ ̓ αὖ ὅπως μὴ βοηθήσω ἔχω· δέδοικα γάρ, μὴ οὐδ' ὅσιον ᾖ παραγενόμενον δικαιοσύνῃ κακηγορουμένη ἀπαγορεύειν καὶ μὴ βοηθεῖν ἔτι ἐμπνέοντα καὶ δυνάμενον φθέγγεσθαι. κράτιστον οὖν οὕτως ὅπως δύναμαι ἐπικουρεῖν αὐτῇ. ὅ τε οὖν Γλαύκων καὶ οἱ ἄλλοι ἐδέοντο παντὶ τρόπῳ βοηθῆσαι καὶ μὴ ἀνεῖναι τὸν λόγον, ἀλλὰ διερευνήσασθαι τί τέ ἐστιν ἑκάτερον καὶ περὶ τῆς ὠφελείας αὐτοῖν τἀληθὲς ποτέρως ἔχει. εἶπον οὖν ὅπερ ἐμοὶ ἔδοξεν, ὅτι τὸ ζήτημα ᾧ ἐπιχειροῦμεν οὐ φαῦλον ἀλλ ̓ ὀξὺ βλέποντος, ὡς ἐμοὶ φαίνεται. ἐπειδὴ οὖν ἡμεῖς οὐ δεινοί, δοκεῖ μοι, ἦν δ' ἐγώ, τοιαύτην ποιήσασθαι ζήτησιν αὐτοῦ, οἵανπερ ἂν εἰ προσέταξέ τις γράμματα σμικρὰ πόρρωθεν ἀναγνῶναι μὴ πάνυ ὀξὺ βλέπουσιν, ἔπειτά τις ἐνενόησεν, ὅτι τὰ αὐτὰ γράμματα ἔστι που καὶ ἄλλοθι μείζω τε καὶ ἐν μείζονι, ἔρμαιον ἂν ἐφάνη, οἶμαι, ἐκεῖνα πρῶτον ἀναγνόντας οὕτως ἐπισκοπεῖν τὰ ἐλάττω, εἰ τὰ αὐτὰ ὄντα τυγχάνει. 2. Give the true forms of the singular of (i) the past tense of οἶδα, (ii) the imperfect of εἶμι and of εἰμὶ, (iii) the pluperfect of δράω. Also give the paradigms of ἀπαγορεύω and σκοπῶ. 3. Write such comments as you think necessary upon the points underlined in the following passages:(α) πῶς γὰρ ἄν τις ἀποκρίναιτο πρῶτον μὲν μὴ εἰδὼς, ἔπειτα, εἴ τι καὶ οἴεται περὶ τούτων, ἀπειρημένον αὐτῷ [εἴη MSS.], ὅπως μηδὲν ἐρεῖ ὧν ἡγεῖται; (6) οὐ τοίνυν δοκεῖ, ἔφη, τοῖς πολλοῖς, ἀλλὰ τοῦ ἐπιπόνου είδους, ὃ μισθῶν θ ̓ ἕνεκα καὶ εὐδοκιμήσεων διὰ δόξαν ἐπιτηδευτέον. (ε) Μουσαίος δὲ τούτων νεανικώτερα τἀγαθὰ καὶ ὁ υἱὸς αὐτοῦ παρὰ θεῶν διδόασι. (α) πρόθυρα μὲν καὶ σχῆμα κύκλῳ περὶ ἐμαυτὸν σκιαγραφίαν ἀρετῆς περιγραπτέον, τὴν δὲ τοῦ σοφωτάτου Αρχιλόχου ἀλώπεκα ἑλκτέον ἐξόπισθεν κερδαλέαν καὶ ποικίλην. (ε) τὴν κρίσιν αὐτὴν τοῦ βίου περὶ ὧν λέγομεν οἷοί τ' ἐσόμεθα κρῖναι. [al. πέρι.] 4. Give any instances you may recollect of— (i) Chiasmus in Plato's style. (ii) The ειρωνεία of Socrates. 5. Explain Socrates' general position and argumentative method as compared with those of the Sophist Thrasymachus. Give the true and also the popular view of the Sophists' work in Greece. 6. Distinguish between δεῖ, προσήκει, χρή: τὸ ὠφέλιμον, τὸ κερδαλέον: μῶρος, ευήθης: μακάριος, εὐδαίμων, ὄλβιος: ἐπεξιέναι τινί, ἐπεξιέναι τι. B.—ILIAD I. AND II. 1. Translate (1) Καὶ τότε δὴ θάρσησε, καὶ ηΰδα μάντις ἀμύμων |