δὲ, ἐξ ἱροῦ ̓Αθηναίης Πολιούχου ἀποσπασθεὶς ὑπὸ Χίων, ἐξεδόθη· ἐξέδοσαν δὲ οἱ Χῖοι ἐπὶ τῷ ̓Αταρνέϊ μισθῷ· τοῦ δὲ ̓Αταρνέος τούτου ἐστὶ χῶρος τῆς Μυσίης, Λέσβου ἀντίος. Πακτύην μέν νυν παραδε ξάμενοι οἱ Πέρσαι εἶχον ἐν φυλακῇ, θέλοντες Κύρῳ ἀποδέξαι. ἦν δὲ χρόνος οὗτος οὐκ ὀλίγος γενόμενος, ὅτε Χίων οὐδεὶς ἐκ τοῦ ̓Αταρνέος τούτου οὔτε οὐλὰς κριθῶν πρόχυσιν ἐποιέετο θεῶν οὐδενὶ, οὔτε πέμματα ἐπέσσετο καρποῦ τοῦ ἐνθεῦτεν, ἀπείχετό τε τῶν πάντων ἱρῶν τὰ πάντα ἐκ τῆς χώρης ταύτης γινόμενα.

Ταῦτα μὲν δὴ ἐκ βάθεος περιεβάλετο, τοιήνδε δὲ ἐξ αὐτῶν παρενθήκην ἐποιήσατο. Τῆς πόλιος ἐούσης δύο φαρσέων, τοῦ δὲ ποταμοῦ μέσον ἔχοντος, ἐπὶ τῶν πρότερον βασιλέων, ὅκως τις ἐθέλοι ἐκ τοῦ ἑτέρου φάρσεις ἐς τοὔτερον διαβῆναι, χρῆν πλοίῳ διαβαίνειν. καὶ ἦν, ὡς ἐγὼ δοκέω, ὀχληρὸν τοῦτο. αὕτη δὲ καὶ τοῦτο προεῖδε· ἐπεί τε γὰρ ὤρυσσε τὸ ἔλυτρον τῇ λίμνῃ, μνημόσυνον τόδε ἄλλο ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ ἔργου ἐλίπετο. ἐτάμνετο λίθους περιμήκεας· ὡς δέ οἱ ἦσαν οἱ λίθοι ἑτοῖμοι, καὶ τὸ χωρίον ορώρυκτο, ἐκτρέψασα τοῦ ποταμοῦ τὸ ῥέεθρον πᾶν ἐς τὸ ὤρυσσε χωρίον, ἐν ᾧ ἐπίμπλατο τοῦτο, ἐν τούτῳ ἀπεξηρασμένου τοῦ ἀρχαίου ῥεέθρου, τοῦτο μὲν τὰ χείλεα τοῦ ποταμοῦ κατὰ τὴν πόλιν καὶ τὰς καταβάσιας, τὰς ἐκ τῶν πυλίδων ἐς τὸν ποταμὸν φερούσας, ἀνοικοδόμησε πλίνθοισι ὀπτῇσι κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον τῷ τείχει τοῦτο δὲ κατὰ μέσην κου μάλιστα τὴν πόλιν τοῖσι λίθοισι, τοὺς ὠρύξατο, οἰκοδόμεε γέφυραν, δέουσα τοὺς λίθους σιδήρῳ τε καὶ μολίβδῳ.

2. Explain the grammar of the following sentences:καὶ τοῖσι ἐσελθεῖν γὰρ ἡδονὴν, εἰ μέλλοιεν ἀκού σεσθαι τοῦ ἀρίστου ἀνθρώπων ἀοιδοῦ, ἀναχωρῆσαι. ἀπερέοντα ῥῆσιν γῆς τῆς Ἑλλάδος μηδεμίαν πόλιν σιναμωρέειν.

ἀμηχανήσεις οὐδενὸς, μένων ἐν ἡμετέρου.

οὐ γὰρ ὦν οὐδὲ τοῦτο λέγεται ἄλλο γε, ἢ ὅτι καὶ τοῦτο ἐνόμισε μαντήϊον ἀψευδὲς ἐκτῆσθαι.

διώρυχα ὀρύσσειν, ὅκως ἂν τὸ στρατόπεδον κατὰ νώτου λάβοι.

τὸ δεῖπνον, τό μιν ἐκεῖνος σαρξὶ τοῦ παιδὸς ἐθοίνησε.

3. Give some account of the dialect of Herodotus, illustrating its principal divergencies from Attic Greek (i) in contractions, (ii) in infexions. Decline δεσπότης and βασιλεύς in Ionic.

4. Comment on the terms :-τρίτον ἡμιτάλαντον, οἱ ὑπεράκριοι, λέξις εἰρομένη, ἐπιφορήματα, κεφαλῇ ἀναμάξας, Καδμείη τις νίκη, ὀργὴν ἄκρος, Ερυθρὴ θαλάσση.

5. What un-Attic uses does Herodotus make of πάντα, τε, ὅκως ?

6. Translate the following unseen passage:

Μάλιστα

Ἔνιοι δὲ καὶ δι' Εὐριπίδην ἐσώθησαν. γάρ, ὡς ἔοικε, τῶν ἐντὸς Ἑλλήνων ἐπόθησαν αὐτοῦ τὴν μοῦσαν οἱ περὶ Σικελίαν· καὶ μικρὰ τῶν ἀφικνουμένων ἑκάστοτε δείγματα καὶ γεύματα κομιζόντων ἐκμανθάνοντες, ἀγαπητῶς μετεδίδοσαν ἀλλήλοις. Τότε γοῦν φασι τῶν σωθέντων οἴκαδε συχνοὺς ἀσπάσασθαι τὸν Εὐριπίδην φιλοφρόνως, καὶ διηγεῖσθαι τοὺς μέν, ὅτι δουλεύοντες ἀφείθησαν, ἐκδιδάξαντες, ὅσα τῶν ἐκείνου ποιημάτων ἐμέμνηντο, τοὺς δ ̓, ὅτι πλανώμενοι μετὰ τὴν μάχην, τροφῆς καὶ ὕδατος μετέλαβον τῶν μελῶν ᾄσαντες. Οὐ δεῖ δὴ θαυμάζειν, ὅτι τοὺς Καυνίους φασί, πλοίου προσφερομένου τοῖς λιμέσιν, ὑπὸ λῃστρίδων διωκουμένου,

μὴ δέχεσθαι τὸ πρῶτον, ἀλλ ̓ ἀπείργειν· εἶτα μέντοι διαπυνθανομένους, εἰ γινώσκουσιν ᾄσματα τῶν Ευρι πίδου, φησάντων ἐκείνων, οὕτω παρεῖναι καταγαγεῖν τὸ πλοῖον.

B.-1. What remarks have you to make upon the following passages?—

(α) Αἰδὼς δὲ ποταμίαισι κηπεύει δρόσοις
ὅσοις διδακτὸν μηδὲν ἀλλ' ἐν τῇ φύσει
τὸ σωφρονεῖν εἴληχεν ἐς τὰ πάνθ' ὁμῶς,
τούτοις δρέπεσθαι τοῖς κακοῖσι δ ̓ οὐ θέμις.
πῶς οὖν οὐ μεγάλως εὐδαιμονεῖς ;

(6)

ἔτι νῦν τὸν ὀφθαλμὸν παράβαλλ ̓ εἰς Καρίαν
τὸν δεξιὸν, τον δ ̓ ἕτερον εἰς Καρχηδόνα.

(ε) οὐ γὰρ δήπου Κτησιφῶντα μὲν δύναται διώκειν δι' ἐμέ, ἐμὲ δέ, εἴ περ ἐξελέγχειν ἐνόμιζεν, αὐτὸν οὐκ ἂν ἐγράψατο.

(α) ἐπειδὰν τῶν πραγμάτων ἐγκρατὴς ὁ ζητῶν ἄρχειν καταστῇ καὶ τῶν ταῦτα ἀποδομένων δεσπότης ἐστί τὴν δὲ πονηρίαν εἰδώς, τότε δή, τότε καὶ μισεῖ καὶ ἀπιστεῖ καὶ προπηλακίζει.

τί δ' ἆρ ̓ ἐγὼ σὲ, πρέσβυν ἆρ ̓ ἐσδέξομαι
ἐμῶν φίλαισιν ὑποδοχαῖς δόμων, πάτερ,
πόνων τιθηνοὺς ἀποδιδοῦσά σοι τροφάς ;
τούτων ἐγὼ μὲν τῶν λόγων μνήμην ἔχω,
σὺ δ' ἐπιλέλησαι, καί μ' ἀποκτεῖναι θέλεις.
μὴ πρός σε Πέλοπος καὶ πρὸς ̓Ατρέως πατρὸς
καὶ τῆσδε μητρὸς, ἢ πρὶν ὠδίνουσ' ἐμὲ
νῦν δευτέραν ὠδῖνα τήνδε λαμβάνει.
τί μοι μέτεστι τῶν ̓Αλεξάνδρου γάμων
Ελένης τε, πόθεν ἦλθ ̓ ἐπ' ὀλέθρῳ τώμῷ, πάτερ ;

βλέψον πρὸς ἡμᾶς, ὄμμα δὸς φίλημά τε,
ἵν ̓ ἀλλὰ τοῦτο κατθανοῦσ ̓ ἔχω σέθεν
μνημεῖον, εἰ μὴ τοῖς ἐμοῖς πείθει λόγοις.

3. What specially idiomatic uses of ảλλá are met with in the portions you have read of Demosthenes, Euripides, and Aristophanes?

JUNIOR LATIN.

The Board of Examiners.

A.-1. Translate, with appropriate marginal notes-
Quanto quisque sibi plura negaverit,
A Dis plura feret: nil cupientium
Nudus castra peto et transfuga divitum
Partes linquere gestio,
Contemptae dominus splendidior rei,
Quam si quicquid arat impiger Apulus
Occultare meis dicerer horreis,

Magnas inter opes inops.

Purae rivus aquae silvaque jugerum
Paucorum et segetis certa fides meae
Fulgentem imperio fertilis Africae
Fallit sorte beatior.

2. Give instances of Græcisms used by Horace in the matter of (1) the infinitive, (2) the genitive.

3. Comment on the construction or allusion (as the case may be) in the following passages :Generosior descendat in campum petitor. Destituit deos mercede pacta Laomedon.

Martiis caelebs quid agam Kalendis ?
Muniunt angues caput eius.

Nemus inter pulchra satum tecta.

Da lunae propere novae, da noctis mediae.

4. What do you find to be the characteristics of the style of Tacitus? Quote illustrative expressions.

Also name any Silver-age uses of vocabulary or grammar which are un-Ciceronian.

5. State clearly what Tacitus means by the geographical terms Galliae, Germaniae, Caledonia, Britannia, nostra ripa. Give a sketch of Northwestern Europe as conceived by Tacitus.

6. Translate, with concise notes—

(a) Hunc rerum cursum, quamquam nulla verborum iactantia epistulis Agricolae auctum, ut Domitiano moris erat, fronte laetus, pectore anxius excepit. Inerat conscientia derisui fuisse nuper falsum e Germania triumphum, emptis per commercia, quorum habitus et crines in captivorum speciem formarentur; at nunc veram magnamque victoriam, tot milibus hostium caesis, ingenti fama celebrari. Id sibi maxime formidolosum, privati hominis nomen supra principis attolli: frustra studia fori et civilium artium decus in silentium acta, si militarem gloriam alius occuparet; et cetera utcumque facilius dissimulari, ducis boni imperatoriam virtutem esse. Talibus curis exercitatus, quodque saevae cogitationis indicium erat, secreto suo satiatus, optimum in praesentia statuit reponere odium, donec impetus famae et favor exercitus languesceret. Nam etiam tum Agricola

I