Billeder på siden
PDF
ePub

65

70

75

Non ego, totus abesset amor, sed mutuus esset,
Orabam; nec te posse carere velim.
Ferreus ille fuit, qui, te quum posset habere,
Maluerit prædas stultus et arma sequi.
Ille licet Cilicum victas agat ante catervas,
Ponat et in capto Martia castra solo;
Totus et argento contextus, totus et auro,

Insideat celeri conspiciendus equo :

Ipse boves, mea sim tecum modo, Delia, possim
Jungere, et in solo pascere monte pecus;

Et, te dum liceat teneris retinere lacertis,
Mollis et inculta sit mihi somnus humo.
Quid Tyrio recubare toro sine amore secundo
Prodest, quum fletu nox vigilanda venit?
Nam neque tum plumæ, nec stragula picta soporem,
Nec sonitus placidæ ducere possit aquæ.
Num Veneris magnæ violavi numina verbo,
Et mea nunc poenas impia lingua luit?
Num feror incestus sedes adiisse deorum.
Sertaque de sanctis deripuisse focis?

Non ego, si merui, dubitem procumbere templis,
Et dare sacratis oscula liminibus:

Non ego tellurem genibus perrepere supplex,
Et miserum sancto tundere poste caput.

At tu, qui lætus rides mala nostra, caveto
Mox tibi: non uni sæviet usque deus.
Vidi ego, qui juvenum miseros lusisset amores,
Post Veneris vinclis subdere colla senem,
Et sibi blanditias tremula componere voce,
Et manibus canas fingere velle comas.
Stare nec ante fores puduit, caræve puellæ
Ancillam medio detinuisse foro.

[blocks in formation]

Hunc puer, hunc juvenis turba circumterit arta:
Despuit in molles et sibi quisque sinus.
At mihi parce, Venus: semper tibi dedita servit
Mens mea: quid messes uris acerba tuas?

[blocks in formation]

10

15

I.-3.

IBITIS Ægeas sine me, Messala, per undas,
O utinam memores ipse, cohorsque, mei:
Me tenet ignotis ægrum Phæacia terris :
Abstineas avidas, Mors, precor, atra, manus.
Abstineas, Mors atra, precor: non hic mihi mater,
Quæ legat in moestos ossa perusta sinus,
Non soror, Assyrios cineri quæ dedat odores,
Et fleat effusis ante sepulcra comis;
Delia non usquam, quæ me quum mitteret urbe,

Dicitur ante omnes consuluisse deos.

Illa sacras pueri sortes ter sustulit: illi

Rettulit e triviis omina certa puer.

Cuncta dabant reditus; tamen est deterrita nunquam,

Quin fleret, nostras respiceretque vias.

Ipse ego solator, quum jam mandata dedissem,
Quærebam tardas anxius usque moras.
Aut ego sum causatus aves, aut omina dira,
Saturni aut sacram me tenuisse diem.
O quoties ingressus iter mihi tristia dixi

Offensum in porta signa dedisse pedem.
Audeat invito ne quis discedere Amore,
Aut sciat egressum se prohibente deo.
Quid tua nunc Isis mihi, Delia? quid mihi prosunt
Illa tua toties æra repulsa manu?

20

Quidve, pie dum sacra colis, pureque lavari
Te (memini) et puro secubuisse toro?
Nunc, dea, nunc succurre mihi (nam posse mederi
Picta docet templis multa tabella tuis),
Ut mea votivas persolvens Delia voces

Ante sacras, lino tecta, fores sedeat,
Bisque die, resoluta comas, tibi dicere laudes
Insignis turba debeat in Pharia.

At mihi contingat patrios celebrare Penates,
Reddereque antiquo menstrua tura Lari.
Quam bene Saturno vivebant rege, priusquam
Tellus in longas est patefacta vias!
Nondum cœruleas pinus contemserat undas,
Effusum ventis præbueratque sinum,
Nec vagus, ignotis repetens compendia terris,
Presserat externa navita merce ratem.
Illo non validus subiit juga tempore taurus;
Non domito frenos ore momordit equus;
Non domus ulla fores habuit; non fixus in agris,
Qui regeret certis finibus arva, lapis.

Ipsæ mella dabant quercus, ultroque ferebant
Obvia securis ubera lactis oves.

Non acies, non ira fuit, non bella, nec ensem
Immiti sævus duxerat arte faber.

Nunc Jove sub domino cædes et vulnera semper,
Nunc mare, nunc leti mille repente viæ.
Parce, pater; timidum non me perjuria terrent,
Non dicta in sanctos impia verba deos.
Quod si fatales jam nunc explevimus annos,
Fac lapis inscriptis stet super ossa notis:
HIC JACET IMMITI CONSUMTUS MORTE TIBULLUS,
MESSALAM TERRA DUM SEQUITURQUE MARI.

[merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small]

Sed me, quod facilis tenero sum semper Amori,
Ipsa Venus campos ducet in Elysios.
Hic choreæ cantusque vigent, passimque vagantes
Dulce sonant tenui gutture carmen aves.
Fert casiam non culta seges, totosque per agros
Floret odoratis terra benigna rosis.
Hic juvenum series, teneris immixta puellis,
Ludit, et assidue prælia miscet Amor.
Illic est, cuicunque rapax mors venit amanti,
Et gerit insigni myrtea serta coma.
At scelerata jacet sedes in nocte profunda

Abdita, quam circum flumina nigra sonant ;
Tisiphoneque impexa feros pro crinibus angues
Sævit, et huc illuc impia turba fugit.
Tunc niger in porta serpentum Cerberus ore
Stridet, et æratas excubat ante fores.

Illic Junonem tentare Ixionis ausi

Versantur celeri noxia membra rota:
Porrectusque novem Tityus per jugera terræ
Assiduas atro viscere pascit aves.

Tantalus est illic, et circum stagna: sed acrem
Jam jam poturi deserit unda sitim;

Et Danai proles, Veneris quod numina læsit,
In cava Lethæas dolia portat aquas.

60

65

75

80

Illic sit, quicunque meos violavit amores,
Optavit lentas et mihi militias.

At tu casta, precor, maneas, sanctique pudoris
Adsideat custos sedula semper anus.

Hæc tibi fabellas referat, positaque lucerna

Deducat plena stamina longa colo;

Ac circa gravibus pensis adfixa puella

Paullatim somno fessa remittat opus.

85

Tunc veniam subito, ne quisquam nuntiet ante,

Sed videar cœlo missus adesse tibi.

Tunc mihi, qualis eris, longos turbata capillos,
Obvia nudato, Delia, curre pede.

Hoc precor; hunc illum nobis Aurora nitentem
Luciferum roseis candida portet equis.

90

5

10

I.-5.

ASPER eram, et bene discidium me ferre loquebar :
At mihi nunc longe gloria fortis abest.
Namque agor, ut per plana citus sola verbere turbo,
Quem celer adsueta versat ab arte puer.

Ure ferum et torque, libeat ne dicere quidquam
Magnificum posthac; horrida verba doma.
Parce tamen per te furtivi fœdera lecti,

Per Venerem quæso compositumque caput.
Ille ego, quum tristi morbo defessa jaceres,
Te dicor votis eripuisse meis;

Ipseque te circum lustravi sulfure puro,

Carmine quum magico præcinuisset anus: Ipse procuravi, ne possent sæva nocere

Somnia, ter sancta deveneranda mola.
Ipse ego, velatus filo tunicisque solutis,
Vota novem Trivia nocte silente dedi.
Omnia persolvi: fruitur nunc alter amore,
Et precibus felix utitur ille meis.

At mihi felicem vitam, si salva fuisses,
Fingebam demens, sed renuente deo.

Rura colam, frugumque aderit mea Delia custos,
Area dum messes sole calente teret;

[blocks in formation]
« ForrigeFortsæt »