Billeder på siden
PDF
ePub

XXXIV. AD DIANAM.

DIANE sumus in fide,
Puellæ et pueri integri;
Dianam pueri integri
Puellæque canamus.

O Latonia, maximi
Magna progenies Jovis,
Quam mater prope Deliam
Deposivit olivam;

Montium domina ut fores,
Silvarumque virentium,
Saltuumque reconditorum,
Amniumque sonantum.

Tu Lucina dolentibus

[merged small][merged small][ocr errors]
[blocks in formation]

Veronam veniat, Novi relinquens
Comi monia, Lariumque litus :
Nam quasdam volo cogitationes
Amici accipiat sui meique.
Quare, si sapiet, viam vorabit,
Quamvis candida millies puella
Euntem revocet, manusque collo
Ambas injiciens roget morari,

Quæ nunc, si mihi vera nuntiantur,
Illum deperit impotente amore.
Nam, quo tempore legit inchoatam
Dindymi dominam, ex eo misellæ
Ignes interiorem edunt medullam.
Ignosco tibi, Sapphicâ puella
Musâ doctior; est enim venuste
Magna Cæcilio inchoata Mater.

5

10

15

XXXIX. IN EGNATIUM.

EGNATIUS, quod candidos habet dentes,

Renidet usque quaque: si ad rei ventum est
Subsellium, quum orator excitat fletum,
Renidet ille: si pii ad rogum filî

Lugetur, orba quum flet unicum mater,

Renidet ille quidquid est, ubicunque est,

Quodcunque agit, renidet. Hunc habet morbum,

Neque elegantem, ut arbitror, neque urbanum.
Quare monendus es mihi, bone Egnati:
Si urbanus, esses, aut Sabinus, aut Tiburs,
Aut pastus Umber, aut obesus Etruscus,
Aut Lanuvinus ater atque dentatus,

5

10

Aut Transpadanus, ut meos quoque attingam,
Aut quilibet, qui puriter lavit dentes,
Tamen renidere usque quaque te nollem:
Nam risu inepto res ineptior nulla est.

XLIII. IN AMICAM FORMIANI.

SALVE, nec minimo puella naso,
Nec bello pede, nec nigris ocellis,
Nec longis digitis, nec ore sicco,
Nec sane nimis elegante lingua,
Decoctoris amica Formiani.
Ten' provincia narrat esse bellam?
Tecum Lesbia nostra comparatur ?
O sæclum insipiens et inficetum !

XLIV. AD FUNDUM.

O FUNDE noster, seu Sabine, seu Tiburs,
(Nam te esse Tiburtem autumant, quibus non est
Cordi Catullum lædere: at quibus cordi est,
Quovis Sabinum pignore esse contendunt :)
Sed seu Sabine, sive verius Tiburs,
Fui libenter in tua suburbana
Villa, malamque pectore exspui tussim,
Non immerenti quam mihi meus venter,
Dum sumtuosas appeto, dedit, cœnas.
Nam, Sextianus dum volo esse conviva,
Orationem in Antium petitorem
Plenam veneni et pestilentiæ legit.

Hic me gravedo frigida et frequens tussis
Quassavit, usquedum in tuum sinum fugi,

15

5

5

10

[blocks in formation]

Et me recuravi otioque et urtica.
Quare refectus maximas tibi grates
Ago, meum quod non es ulta peccatum.
Nec deprecor jam, si nefaria scripta
Sextî recepso, quin gravedinem et tussim
Non mî, sed ipsi Sextio ferat frigus,

Qui tunc vocat me, cum malum legit librum.

XLV. DE ACME ET SEPTIMIO.

ACMEN Septimius, suos amores,
Tenens in gremio, Mea, inquit, Acme,
Ni te perdite amo, atque amare porro
Omnes sum assidue paratus annos,
Quantum qui pote plurimum perire,
Solus in Libya Indiave tosta
Casio veniam obvius leoni.

Hoc ut dixit, Amor, sinistram ut ante,
Dextram sternuit approbationem.
At Acme leviter caput reflectens,
Et dulcis pueri ebrios ocellos
Illo purpureo ore suaviata,

Sic, inquit, mea vita Septimille,

Huic uno domino usque serviamus,
Ut multo mihi major acriorque

Ignis mollibus ardet in medullis.

Hoc ut dixit, Amor, sinister ante,
Dextram sternuit approbationem.
Nunc ab auspicio bono profecti,
Mutuis animis amant, amantur.
Unam Septimius misellus Acmen
Mavult, quam Syrias Britanniasque :

10

15

20

Uno in Septimio fidelis Acme
Facit delicias libidinesque.
Quis ullos homines beatiores

Vidit? Quis Venerem auspicatiorem ?

XLVI. AD SE IPSUM DE ADVENTU VERIS.

JAM ver egelidos refert tepores,
Jam cœli furor æquinoctialis
Jucundis Zephyri silescit auris.
Linquantur Phrygii, Catulle, campi,
Nicææque ager uber æstuosæ.
Ad claras Asiæ volemus urbes.
Jam mens prætrepidans avet vagari,
Jam læti studio pedes vigescunt.
O dulces comitum valete cœtus,
Longe quos simul a domo profectos
Diversos variæ viæ reportant.

XLIX. AD M. T. CICERONEM.

DISERTISSIME Romuli nepotum,
Quot sunt, quotque fuere, Marce Tulli,
Quotque post aliis erunt in annis ;
Gratias tibi maximas Catullus

Agit, pessimus omnium poeta:

Tanto pessimus omnium poeta,

Quanto tu optimus omnium patronus.

L. AD LICINIUM.

HESTERNO, Licini, die otiosi

Multum lusimus in meis tabellis,

[blocks in formation]
« ForrigeFortsæt »