Seu solvit crines, fusis decet esse capillis;
Seu comsit, comtis est veneranda comis.
Urit, seu Tyria voluit procedere palla;
Urit, seu nivea candida veste venit.
Talis in æterno felix Vertumnus Olympo

Mille habet ornatus, mille decenter habet.
Sola puellarum digna est, cui mollia caris
Vellera det succis bis madefacta Tyros,
Possideatque metit quidquid bene olentibus arvis
Cultor odoratæ dives Arabs segetis,

Et quascunque niger rubro de litore gemmas
Proximus Eois colligit Indus aquis.

Hanc vos, Pierides, festis cantate Kalendis,
Et testudinea Phoebe superbe lyra.

Hoc solemne sacrum multos hæc sumat in annos:
Dignior est vestro nulla puella choro.

10

15

20

IV.—3.

PARCE meo juveni, seu quis bona pascua campi,
Seu colis umbrosi devia montis, aper,

Nec tibi sit duros acuisse in prælia dentes.
Incolumem custos hunc mihi servet Amor.
Sed procul abducit venandi Delia curâ:
O pereant silvæ, deficiantque canes!
Quis furor est, quæ mens, densos indagine colles
Claudentem, teneras lædere velle manus?
Quidve juvat furtim latebras intrare ferarum,

Candidaque hamatis crura notare rubis?
Sed tamen, ut tecum liceat, Cerinthe, vagari,
Ipsa ego per montes retia torta feram,

10

Ipsa ego velocis quæram vestigia cervi,
Et demam celeri ferrea vincla cani,

Tunc mihi, tunc placeant silvæ, si, lux mea, tecum
Arguar ante ipsas concubuisse plagas.
Tunc veniat licet ad casses, illæsus abibit,
Ne Veneris cupidæ gaudia turbet, aper.
Nunc sine me sit nulla Venus, sed lege Dianæ,
Caste puer, casta retia tende manu:
Et quæcunque meo furtim subrepet amori,
Incidat in sævas diripienda feras.

At tu venandi studium concede parenti,
Et celer in nostros ipse recurre sinus.

IV.-5.

Qui mihi te, Cerinthe, dies dedit, hic mihi sanctus
Atque inter festos semper habendus erit.

Te nascente novum Parcæ cecinere puellis
Servitium, et dederunt regna superba tibi.
Uror ego ante alias: juvat hoc, Cerinthe, quod uror, 5
Si tibi de nobis mutuus ignis adest.

Mutuus adsit amor: per te dulcissima furta,

Perque tuos oculos, per Geniumque rogo. Magne Geni, cape tura libens, votisque faveto, Si modo, quum de me cogitat, ille calet. Quod si forte alios jam nunc suspirat amores,

Tunc, precor, infidos, sancte, relinque focos. Nec tu sis injusta, Venus; vel serviat æque

Vinctus uterque tibi, vel mea vincla leva. Sed potius valida teneamur uterque catena, Nulla queat posthac quam soluisse dies.

10

15

Optat idem juvenis, quod nos, sed tectius optat;
Nam pudet hæc illum dicere verba palam.
At tu, Natalis, quoniam deus omnia sentis,
Adnue; quid refert, clamve palamve roget?

IV.-13.

NULLA tuum nobis subducet femina lectum;
Hoc primum juncta est fœdere nostra Venus.
Tu mihi sola places, nec jam te præter in urbe
Formosa est oculis ulla puella meis.
Atque utinam possis uni mihi bella videri,
Displiceas aliis! Sic ego tutus ero.

Nil opus invidia est; procul absit gloria vulgi ;
Qui sapit, in tacito gaudeat ille sinu.

Sic ego secretis possim bene vivere silvis,
Qua nulla humano sit via trita pede.
Tu mihi curarum requies, tu nocte vel atra
Lumen, et in solis tu mihi turba locis.
Nunc licet e cœlo mittatur amica Tibullo,
Mittetur frustra, deficietque Venus;
Per tibi sancta tuæ Junonis numina juro,
Quæ sola ante alios est mihi magna deos.

Quid facio demens? Heu, heu, mea pignora cedo.
Juravi stulte: proderat iste timor.

Nunc tu fortis eris, nunc tu me audacius ures:
Hoc peperit misero garrula lingua malum.

Jam faciam, quodcunque voles, tuus usque manebo,
Nec fugiam nota servitium dominæ ;

Sed Veneris sanctæ considam vinctus ad aras;

Hæc notat injustos, supplicibusque favet.

20

5

10

15

20

107

EXCERPTA E PROPERTIO.

I.-2.

QUID juvat ornato procedere, vita, capillo,
Et tenues Coa veste movere sinus?
Aut quid Orontea crines perfundere myrrha,
Teque peregrinis vendere muneribus,
Naturæque decus mercato perdere cultu,
Nec sinere in propriis membra nitere bonis ?
Crede mihi, non ulla tuæ est medicina figuræ:
Nudus Amor formæ non amat artificem.
Adspice quot submittit humus formosa colores;
Ut veniant hederæ sponte sua melius,
Surgat et in solis formosius arbutus antris,
Et sciat indociles currere lympha vias.
Litora nativis collucent picta lapillis,

Et volucres nulla dulcius arte canunt.
Non sic Leucippis succendit Castora Phœbe,
Pollucem cultu non Hilaïra soror,

Non Idæ et cupido quondam discordia Phœbo,
Eveni patriis filia litoribus,

Nec Phrygium falso traxit candore maritum
Avecta externis Hippodamia rotis:

Sed facies aderat nullis obnoxia gemmis,
Qualis Apelleis est color in tabulis.

10

Non illis studium vulgo conquirere amantes;
Illis ampla satis forma pudicitia.

Non ego nunc vereor, ne sim tibi vilior istis;
Uni si qua placet, culta puella sat est;

Quum tibi præsertim Phoebus sua carmina donet,
Aoniamque libens Calliopea lyram:

Unica nec desit jucundis gratia verbis,

Omnia quæque Venus, quæque Minerva probat.
His tu semper eris nostræ gratissima vitæ,
Tædia dum miseræ sint tibi luxuriæ.

I.-18.

HÆC certe deserta loca, et taciturna querenti,
Et vacuum Zephyri possidet aura nemus.
Hic licet occultos proferre impune dolores,
Si modo sola queant saxa tenere fidem.

Unde tuos primum repetam, mea Cynthia, fastus? 5
Quod mihi das flendi, Cynthia, principium?
Qui modo felices inter numerabar amantes,
Nunc in amore tuo cogor habere notam.

Quid tantum merui? quæ te mihi crimina mutant ?

An nova tristitiæ causa puella tuæ ?

Sic mihi te referas levis, ut non altera nostro

Limine formosos intulit ulla pedes.

Quamvis multa tibi dolor hic meus aspera debet,
Non ita sæva tamen venerit ira mea,

Ut tibi sim merito semper furor, et tua flendo
Lumina dejectis turpia sint lacrimis.
An quia parva damus mutato signa colore,
Et non ulla meo clamat in ore fides?

Vos eritis testes, si quos habet arbor amores,

Fagus, et Arcadio pinus amica deo.

Ah quoties teneras resonant mea verba sub umbras,

Scribitur et vestris Cynthia corticibus!

An tua quod peperit nobis injuria curas,
Quæ solum tacitis cognita sunt foribus?

10

15

20