1 PUBLII VIRGILII MARONIS COPA. 5 Copa Syrisca, caput Graia redimita mitella, Crispum sub crotalo docta movere latus, Ebria fumosa saltat lasciva taberna, Ad cubitum raucos excutiens calamos. Quam potius bibulo decubuisse toro ? Et trichila umbriferis frigida arundinibus ; Rustica pastoris fistula more sonans; Est et vappa, cado nuper diffusa picato; Est strepitans rauco murmure riyus aquæ. Sunt etiam croceo viola de flore coi olla, Serta que purpurea lutea mixta rosa; Lilia vimineis attulit in calatlis. Sunt autumnali cerea pruna die, THE COPA OF PUBLIUS VIRGILIUS MARO. The Syrian tavern-girl, about her head 15 20 20 25 Castaneæque nuces, et suave rubentia mala. Est hic munda Ceres, est Amor, est Bromius. Sunt et mora cruenta, et lentis uva racemis, Est pendens junco cæruleus cucumis. Est tugurî custos armatus falce saligna ; Sed non et vasto est inguine terribilis. Huc Alibida veni : fessus jam sudat asellus : Parce illi ; vestrum delicium est asinus. Nunc cantu crebro rumpunt arbusta cicada : Nunc varia in gelida sepe lacerta latet. Seu vis, crystalli ferte novos calices. Et gravidum roseo necte caput strophio; Ah! pereat, cui sunt prisca supercilia ! Anne coronato vis lapide ista legi ? Mors aurem vellens : "Vivite,” ait, "venio." 33 COPÆ FINIS. |