Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim
Limus ut hic durescit et haec ut cera liquescit
Uno eodemque igni, sic nostro Daphnis amore.
Sparge molam et fragilis incende bitumine laurus.
Daphnis me malus urit, ego hanc in Daphnide laurum
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim
Talis amor Daphnim, qualis cum fessa iuvencum
Per nemora atque altos quaerendo bocula lucos
Propter aquae rivom viridi procumbit in ulva
Perdita nec serae meminit decedere nocti;
Talis amor teneat, nec sit mihi cura mederi.

Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.
Has olim exuvias mihi perfidus ille reliquit,
Pignora cara sui, quae nunc ego limine in ipso,
Terra, tibi mando; debent haec pignora Daphnim.

Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.
Has herbas atque haec Ponto mihi lecta venena

82 lauros Ps 87 concumbit P1 95-100 post 104 pos.

G. Hermann

8o Theocr. II 28 ὡς τοῦτον τὸν κηρὸν ἐγὼ σὺν δαίμονι τάκω, ὡς τάκοιθ ̓ ὑπ ̓ ἔρωτος ὁ Μύνδιος αὐτίκα Δέλφις Lucr. VI 965 cera liquefit Hieron. ep. CXX 10, 12 liquatur enim cera et induratur lutum Augustin. ep. 140, 36 velut cera liquescat 82 sq. Theocr. II 18 aλpera (schol. εἰώθασιν αἱ φαρμακίδες κεχρῆσθαι αλεύροις) . . ἐπίπασσε 33 νῦν θυσῶ Tà níτupa Hor. epod. V 81 amore sic meo flagres uti bitumen atris ignibus Theocr. II 23 Δέλφις ἔμ ̓ ἀνίασεν· ἐγὼ δ ̓ ἐπὶ Δέλφιδι δάφναν αἴθω· χὡς αὗτα λακεῖ μέγα καππυρίσασα Nemes. IV 65 incendens vivo crepitantes sulphure lauros 85 99. Theocr. II 48 ἱππομανές. τῷ δ ̓ ἐπὶ πᾶσαι καὶ πῶλοι μαίνονται ἀν ̓ ἄρεα καὶ θοαὶ ἵπποι· ὡς καὶ Aéλyev dope Lucr. II 355 at mater viridis saltus orbata peragrans. omnia convisens oculis loca, si queat usquam conspicere amissum fetum Stat. Th. VI 171 sqq. eqs. Anth. lat. 732, 3 per prata iuvencum mentem perdita quaeritat 87 Lucr. II 29 V 1392 prostrati in gramine molli propter aquae rivum Culex 390 rivum propter aquae viridi sub fronde Hor. c. III 16, 29 purae rivus aquae Auson. ep. XX 15 p. 257 P. viridesque per ulvas 88 Varius fr. 4, 6 B. (Macr. VI 2, 20) g. III 467 89 Carm. ep. 748, 12 tantus amor tenuit Cyprian. Gall. Gen. 1279 dum cura medendi est 91 sqq. Theocr. II 53 τοῦτ ̓ ἀπὸ τᾶς χλαίνας τὸ κράσπεδον ὤλεσε Δέλφις, ὡγὼ νῦν τίλλοισα κατ ̓ ἀγρίῳ ἐν πυρὶ βάλλω 59 τὰ θρόνα ταῦθ ̓ ὑπόμαξον τᾶς τήνω φλιᾶς καθ ̓ ὑπέρτερον Aen. IV 495 Val. III 143 has precor exuvias 92 Ov. tr. I 3, 60 pignora cara meis Claud. I 143 p. c. Probi Prud. ham. 725 Paulin. Nol. XXV 226 95 sq. Theocr. II 14 Exáta . . ἄμμιν ὀπάδει φάρμακα ταῦτ ̓ ἔρδοισα χερείονα μήτε τι Κίρκας μήτε τι Μηδείας 161 τοῖά οἱ ἐν κίστᾳ κακὰ φάρμακα φαμὶ φυλάσσειν Ασσυρίω, δέσποινα, παρὰ ξείνοιο μαθοῖσα Hor. epod. V 21 herbasque, quas Iolcos atque Hiberia mittit venenorum ferax

=

His ego saepe lupum fieri et se condere silvis
Moerim, saepe animas imis excire sepulcris
Atque satas alio vidi traducere messis.

Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.
Fer cineres, Amarylli, foras rivoque fluenti

Transque caput iace nec respexeris. His ego Daphnim
Adgrediar; nihil ille deos, nil carmina curat.

Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.
Aspice: corripuit tremulis altaria flammis

Sponte sua, dum ferre moror, cinis ipse. Bonum sit.
Nescio quid certe est, et Hylas in limine latrat.
Credimus? an qui amant, ipsi sibi somnia fingunt?
Parcite, ab urbe venit, iam parcite, carmina, Daphnis.

Schol. Bern.

105 sq. - ipse Amaryllidi tribuit Vahlen, cfr. Serv. plen. et 108, 107 Haupt Hylax vulgo 108 omnia M1 109 iam carmina parcite Daphni M

98 Ov. m. VII 205 iubeo.. manesque exire sepulcris Tib. I 2, 45 cantu finditque solum manesque sepulcris elicit Ov. am. I 8, 17 rem. 253 99 Tib. I 8, 19 cantus vicinis fruges traducit ab agris Ov. rem. 255 Nemes. IV 70 cantavit. . quo migrant sata 101 sq. Theocr. XXIV 93 ἦρι δὲ συλλέξασα κόνιν πυρὸς ἀμφιπόλων τις διψάτω εὖ μάλα πᾶσαν ὑπὲρ ποταμοίο φέρουσα ῥωγάδας ἐς πέτρας ὑπερούριον, ἂψ δὲ vésodat dorpentos Nemes. IV 64 cineresque aversa effudit in amnem Claud. XXVIII 329 trans caput aversis manibus iaculatur Ov. f. VI 164 Marc. Emp. I 54 Coripp. Ioh. (IV 289) VII 338 103 II 6 III 61 105 Theocr. II 25 (δάφνη) εξα Lucr. IV 404 (V 697) tremulis. . ignibus Cic. Arat. XXIII 3 B. tremulam . . flammam Ov. m. V 103 amplexo tremulis altaria palmis Tib. IV 6, 17 Manil. I 20 Sil. I 543 III 29 Stat. Paulin. Nol. VI 38 altaria flamm(is) 107 III 103

V

439
rivoque fluenti

πίνας ἄφθη

Th. X 55
Cat. LXXX 5 nescio quid certe est Ov. her. XII 212 Paulin. Nol.
XXXII 119 nescio quid certe Hor. s. I 9, 67 certe nescio quid 2
Tib. I 5, 75 Ov. m. XI 716 XII 616 Val. VII 60 Stat. Ach. I 147
Anth. lat. 321, 5; 715, II Ennod. c. I 8, 23 sq. nescio quid Theocr.
Ι 35 ταὶ κύνες ἄμμιν ἀνὰ πτόλιν ὠρύονται 108 Syrus 16 amans quod
suspicatur, vigilans somniat Lucr. I 104 fingere possunt somnia Auson.
ep. XXVII 132 p. 282 P. credimus an qui a. i. s. s. f.? Claud. XVIII
172 fingere somnia possunt Coripp. Iust. I 57 credas somnia fingi III
324 nova somnia fingis?

Carolus Hosius, P. Vergili Maronis Bucolica.

100

105

4

Lycidas
Moeris

L.

M.

L.

IX

Quo te, Moeri, pedes? an quo via ducit, in urbem
O Lycida, vivi pervenimus, advena nostri,
Quod numquam veriti sumus, ut possessor agelli
Diceret: 'Haec mea sunt; veteres migrate coloni.'
Nunc victi tristi, quoniam Fors omnia versat,
Hos illi (quod nec vertat bene!) mittimus haedos.
Certe equidem audieram, qua se subducere colle
Incipiunt mollique iugum demittere clivo,

Usque ad aquam et veteres iam fracta cacumina fago
Omnia carminibus vestrum servasse Menalcan.

Audieras, et fama fuit; set carmina tantum
Nostra valent, Lycida, tela inter Martia, quantum
Chaonias dicunt aquila veniente columbas.
Quod nisi me quacumque novas incidere lites
Ante sinistra cava monuisset ab ilice cornix,
Nec tuus hic Moeris nec viveret ipse Menalcas.
Heu, cadit in quemquam tantum scelus? heu tua nobi
Paene simul tecum solacia rapta, Menalca?

6 quot P quos M2 non Prisc. GLK III 317, 5
Serv. hic et ad Aen. IV 647 Non. 348, 25

7 quae M1

8 incipiant P1
Bern.)

14

678 Prisc. l. l.
Quint. VIII 6, 46 Philarg. (Schol.
ponere Probus comm. p. 328, 6 H.

17 cadet P

bene verta

Donat. Ter. Phorn 9 veteris.. fagi P quocumque P com

1 Theocr. VII 21 Σιμιχίδα, πᾷ δὴ τὸ μεσαμέριον πόδας ἕλκεις ἤ μετὰ δαῖτα; 27 Λυκίδα φίλε XIII 7o Xiv 42 ᾧ πόδες ἄγον

Ae

I 401 Sidon. ep. II 10, 4, 30 quo via ducit ad salutem Coripp. Ius IV 249 qua.. mediam via ducit in urbem Augustin. c. acad. I 5, 14 d doctr. christ. I 36, 41 al. Otto Sprichwörter p. 275, 8 3 Venant. VI 10, 63 Anth. lat. 876, 25; 914, 65 possessor agelli 4 Ps. Quin decl. maior XIII 2 migraverunt veteres coloni Ov. m. VI 318 XV 28 Claud. XV 198; 508 Arator II 1190 veteres. . coloni Sidon. c. XVI 5 veteris migraverat hostis 5 Symm. ep. II 57, I fors versat human 7 Lucr. III 1078 certe equidem (?) 8 Claud. rapt. II 102 planiti mollibus edita clivis creverat in collem 9 III 12 13 Prop. I 9, (Sil. III 679) Chaoniae.. columbae Lucr. III 752 accipiter fugier veniente columba Ov. m. I 506 sic aquilam penna fugiunt trepidan columbae V 605 ars I 117 II 363 Sil. V 282 Dirae 5 Hor. c. I 3 17 IV 4, 32 Soph. Ai. 168 14 sq. Ov. m. XI 241 Il. lat. 77 quo

nisi -I 16 Hor. epod. XVI 47 cava manant ex ilice

17 sq. Mosc ΙΙΙ 11 Βίων τέθνακεν ὁ βουκόλος, ὅττι σὺν αὐτῷ καὶ τὸ μέλος τέθνα καὶ ὤλετο Δωρὶς ἀοιδά 51 sq. Il. lat. 14 raptae solacia Clau

rant. II praef. 3 erepta sibi solacia

20

M.

L.

Spargeret aut viridi fontes induceret umbra?
Vel quae sublegi tacitus tibi carmina nuper,
Cum te ad delicias ferres Amaryllida nostras:
'Tityre, dum redeo (brevis est via), pasce capellas,
Et potum pastas age, Tityre, et inter agendum
Occursare capro (cornu ferit ille) caveto.'

Immo haec, quae Varo necdum perfecta canebat:
'Vare, tuum nomen, superet modo Mantua nobis,
Mantua vae miserae nimium vicina Cremonae,
Cantantes sublime ferent ad sidera cycni.'

Sic tua Cyrneas fugiant examina taxos,
Sic cytiso pastae distendant ubera vaccae:
Incipe, si quid habes. Et me fecere poetam

Pierides, sunt et mihi carmina, me quoque dicunt
Vatem pastores; set non ego credulus illis.

Nam neque adhuc Vario videor nec dicere Cinna

19 orbis M 24 totum vastas M, 25 capre c. feret M, 26 immoterque (hec ss.) baro M 27 Vere P Bare M cupiant (del.) superent M 29 ferant P2 30 grynaeas P (M) Schol. Bern. agmina M1

35 varo Me (cfr.

Serv.)

ex

19 sq. V 20; 40 Lucr. II 33 conspergunt . floribus herbas 20 Dirae 28 Stat. Th. IX 592 viridis umbra 22 sqq. Theocr. III I (Gell. ΙΧ 9, 7) κωμάσδω ποτὶ τὴν ̓Αμαρυλλίδα . . Τίτυρ ̓ ἐμὶν τὸ καλὸν πεφιλημένε, βόσκε τὰς αἶγας καὶ ποτὲ τὰν κράναν ἄγε, Τίτυρε, καὶ τὸν ἐνόρχαν τὸν Λιβυκόν κνάκωνα φυλάσσεο, μή το κορύψη 25 Prop. II 5, 19 taurus ferit uncis cornibus hostem Gaetul. fr. I (p. 361 Baehr.) aries illum verno ferit aere cornu 28 Mart. VIII 56, 7 iugera perdiderat miserae vicina Cremonae (Vergilius) Sidon. ep. I 5, 5 Cremonam

cuius est olim Tityro Mantuano largum suspirata proximitas c. XXIV 32 calumniosis vicinum nimis heu iugum Rutenis Luc. I 248 Anth. lat. 671, 103; 686, 15 29 Aen. VII 99; 272 Nemes. I 18 laudesque tuas sublime ferebat Ps. Tertull. adv. Marc. II 268 summa ferens ad

sidera laudes 30 X 4 sqq. 31 IV 21 Theocr. VIII 69 tà d' οὔθατα πλήσατε πᾶσαι (ὄιες) 32 sqq. III 52 V 10 Theocr. V 78 sla λéy', sï tɩ léyeis, xat Nemes. I 3 incipe, si quod habes Theocr. VII 36 βουκολιασθώμεσθα . . καὶ γὰρ ἐγὼ Μοισᾶν καπυρὸν στόμα, κ μὲ λέγοντι πάντες ἀοιδὸν ἄριστον· ἐγὼ δέ τις οὐ ταχυπειθής, οὐ Δᾶν· οὐ γάρ πω κατ' ἐμὸν νόον οὔτε τὸν ἐσθλὸν Σικελίδαν νίκημα τὸν ἐκ Σάμω οὔτε Φιλίταν ἀείδων, βάτραχος δὲ ποτ ̓ ἀκρίδας ὥς τις ερίσδω 47 καὶ Μοισάν ὄρνιχες ὅσοι ποτὶ Χῖον ἀοιδὸν ἀντία κοκκύζοντες ετώσια μοχθίζοντι 92 Nóμyaι xμè didaŝav.. todλà IV 30 V 136 (ad VIII 55) Prop. II 34, 84 anseris indocto carmine cessit olor (Ov. tr. II 435 Cinnaque procacior Anser) Symm. I 1, 4 liceat inter olores canoros anserem strepere Sidon. ep. IX 2, 2 olorinis cantibus anseres ravos.. sociaveris c. XXII pr. 3 coram canoro cygno ravum anserem profitemur Ennod. ep. VI 23 quasi post olores anser strepui Otto Sprichwörter p. 104

4*

35

30

25

M.

L.

M.

Digna, set argutos inter strepere anser olores.

Id quidem ago et tacitus, Lycida, mecum ipse voluto,
Si valeam meminisse; neque est ignobile carmen.
'Huc ades, o Galatea! quis est nam ludus in undis?
Hic ver purpureum, varios hic flumina circum
Fundit humus flores, hic candida populus antro
Imminet et lentae texunt umbracula vites;
Huc ades; insani feriant sine litora fluctus.'

Quid, quae te pura solum sub nocte canentem
Audieram? numeros memini, si verba tenerem.
'Daphni, quid antiquos signorum suspicis ortus?
Ecce Dionaei processit Caesaris astrum,
Astrum, quo segetes gauderent frugibus et quo
Duceret apricis in collibus uva colorem.
Insere, Daphni, piros; carpent tua poma nepotes.'
Omnia fert aetas, animum quoque; saepe ego longos

42 e P en Ribbeck Serv. plen. Philarg.

lenta Pi

51 setas

37 Claud. rapt. I 118 Coripp. Ioh. VII 229 secumque volutat Cyprian. Gall. Gen. 593 dum tacitus secum promissa ingentia volvit Carm. ep. 755, 5 clauso pectore mecum ipse volutabam 38 Theocr. VII 9ι πολλά . . Νύμφαι κήμὲ δίδαξαν . . ἐσθλά 39 sqq. Theocr. ΧΙ 19 ὦ λευκὰ Γαλάτεια 42 ἀλλ ̓ ἀφίκου τὸ ποθ ̓ ἁμὲ καὶ ἑξεῖς οὐδὲν ἔλασσον· τὰν γλαυκὰν δὲ θάλασσαν ἔα ποτὶ χέρσον ὀρεχθεῖν. ἅδιον ἐν τὤντρῳ παρ' ἐμὶν τὴν νύκτα διαξεῖς· ἐντὶ δάφναι τηνεῖ . . ἔστ' ἄμπελος ἁ γλυκύκαρπος, ἔστι ψυχρὸν ὕδωρ, τό μοι & πολυδένδρεος Αϊτνα . . προίητι τίς κα τῶνδε θάλασσαν ἔχειν ἢ κύμαθ ̓ ἕλοιτο; 63 ἐξένθοις, Γαλάτεια VII 7 ταὶ δὲ παρ ̓ αὐτὴν αἴγειροι πτελέα: τε εύσκιον ἄλσος ἔφαινον (ὕφαινον ?) 136 sqq. II 45 huc ades 40 Tib. III 5, 4 purpureo vere Colum. X 256 iam ver p. Paulin. Nol. XIV 111 purpureum ver spiret hiems Venant. c. VI 6, I hic ver purp. viridantia gramina gignit 42 Laudes dom. 70 vitibus. . umbracula texere lucos 43 V 83 Theocr. XI 43 (ad v. 39) Stat. Th. XII 729 insanique tacent sine litore fluctus Claud. V 527 feriunt dum litora venti Dracont. laud. II 354 licet . . insani feriant sua litora fluctus Laudes dom. 41 includunt litora fluctus 64 insano. . fluctu 46 Prud. apoth. 616 et super antiquos signorum tractus Ambros. ep. XLIV 9 quid opus est, ut explorem ortus signorum ? 47 Hom. II. X 252 aoτpa de dǹ проßéВηxε Auson. ecl. XI 13 p. 99 P. inde Dionaeo praefulgens Iulius astro 49 Tib. I 4, 19 annus in apricis maturat collibus uvas Ov. am. III 5, 3 colle sub aprico m. III 484 solet uva racemis ducere. . colorem Luc. VI 828 ducente colorem Sen. dial. IX 1, 3 ep. 71, 31; 108, 5 50 I 73 g. IV 134 Ov. ars III 576 carpite poma manu Priap. LVIII 3 carpserit manu poma 51 Plato eleg. fr. 19 B. (anth. Pal. IX 51) aid Távτa pépet Nemes. IV 32 omnia tempus alit, tempus rapit Alcim.

L:

TL W