XII. In Cilicia apud oppidum' Cescum rivus fluit Nus', ex quo bibentium subtiliores sensus fieri M. Varro tradit. At in Cea insula fontem esse, quo hebetes fiant : Zamæ in Africa, quo canoræ voces. 4 3 XIII. Vinum' in tædium venire his qui ex Clitorio hoc est, memoriæ: alteri Anong, hoc est, oblivionis, appellatione data. Vide Pausan. in Boot. H. XII. 1. In Cilicia apud opp. Crescum rivus fluit Nus, etc. Unde proverbium Κρέσκον οἰκεῖς. Quanquam autem paromiographi in hebetes ac stupidos id dici solitum affirment, ειρωνικῶς tamen procul dubio accipiendum est, quemadmodum illud Sapientum octavus, aut ἄνθρωπως Θα· λns. Gelen. · In Cilicia, etc. Id primum nota non Kpéoxov, sed Κέσκον legendum, dempto τῷ ρ. Ad parœmiam supra laudatam, Zenobius, Cent. 4, Prov. 51, Κέσκον οἰκεῖς. Πόλις Παμφυλίας ἀντής των. Οθεν καὶ παροιμία γέγονε· Πόλις Κέσκος νοῦν οὐκ ἔχουσα, ἐπὶ τῶν νοῦν μὴ ἐχόντων. Vide Hesychium et Sui dam. AJ. 2. Nus. Nous, quæ vox Græcis mentem, sensum, intelligentiam, ingenium, astutiamque significat, facto scilicet ex re nomine. H. 3. At in Cea insula. Refragantibus licet exemplaribus omnibus, sive editis, sive manu exaratis, Chio insula pro Cea insula scribi oportere Dalecampius autumat, Vitruvii admonitu, a quo Plinius hoc accepisse visus ei est : ille enim lib. VIII, c. 3, pag. 186: Item, inquit, est in insula Chio fons, ex quo qui imprudenter biberint, fiunt insipientes et ibi est epigramina insculptum ea sententia, ctc. » Addere et Isidorum potuit, similiter scribentem Origg. lib. XIII, cap. 13. Sed utriusque mendosum codicem, non ex Plinianorum modo exemplarium consensu, sed ex Sotione, vel Aristone potius, haud temere conjicimus. Sic enim Sotion in Excerptis, p. 141 : Αρίςων δὲ ὁ Περιπατητικὸς φιλόσοφος, ἐν τῇ Κίῳ (haud dubie pro Κέῳ) πηγήν φησιν ὕδατος εἶναι, ἀφ ̓ ἧς τοὺς πίνοντας ἀναισθήτους για νεσθαι ταῖς ψυχαῖς, εἶναι δὲ καὶ ἐπὶ ταύτης ἐπίγραμμα τοιόνδε, etc. HARD. 4. Zama in Africa. Et a Vitruvio id traditum, lib. VIII, cap. 4, , pag. 166. Causam ejus rei Agricola putat esse quod ex aquæ infectæ sint sandaraca, quæ vocem purgat: lib. II de natura eorum, quæ effluunt e terra, p. 113. De Zamæ situ diximus lib. V, cap. 4. HARD. XIII. 1. Vinum tædio venire his qui ex Clitorio lacu biberint. Lego, Vinum in tædium venit his qui, etc. »> ex vetusto codice. PINT. Vinum. Vitruvius, 1. VIII, cap. 3, pag. 164: «In Arcadia vero civitas est non ignota Clitori, in cujus agris est spelunca profluens aquæ, quam qui biberint, fiunt abstemii. >> Plinium Isidorus sequitur Origg. lib. XIII, cap. 13. Non lacum, sed fontem Clitorium vocant Athen. lib. II, pag. 43. Sotion in Excerpt. pag. 193 : Παρὰ Κλιτορίαις ἐσίγονός φησιν εἶναι κρήνην, ἧς ὅταν τὰς τοῦ I lacu biberint', ait Eudoxus: Theopompus, inebriari fontibus iis quos diximus. Mucianus Andri e fonte Liberi Patris, statis diebus septenis ejus Dei vinum fluere, si auferatur a conspectu templi, sapore in aquam transeunte. XIV. Polycritus explere' olei vicem juxta Solos Cili 2, ὕδατος πίη, τοῦ οἴνου τὴν ὀσμὴν οὐ pépet. Isigonus fontem esse in Clitoriis scribit, cujus aquam si quis biberit, vini odorem ferre non possit. Ovid. Metam. I. XV, v. 322. Et Vibius Sequester, p. 339. Reg. in tædium; Reg. 1, tædio, et mox, ait Eudoxus. In libris hactenus vulgatis, qui ex Clitorio lacu biberint. At Eudoxus et Theopompus, etc.» Nos Eudoxum a Theopompo sejunximus; sic enim jucundius suus cuique miraculo auctor assignatur. Et vero Clitorii fontis a Stephano testis Eudoxus advocatur, verbo Alavia, eumque rem ita litteris consignasse, prodit lib. VI, гã πeptóδου. ἔςι κρήνη τῆς Αζηνίας, ἢ τοὺς γευσαμένους τοῦ ὕδατος ποιεῖ μηδὲ τὴν ὀσμὴν τοῦ οἴνου ἀνέχεσθαι· εἰς ἣν λέγουσι Μελάμποδα, ὅτε τὰς Προιτίδας ἐκάθαιρεν, ἐκβαλεῖν τὰ ἀποκαθάρματα. Est autem Azania pars ipsius Arcadia, in qua Clitorius, seu fons, seu lacus. Eudoxum transcripsit Ovidius Metamorph. XV, v. 322: Clitorio quicumque sitim de fonte levarit, Vina fugit, gaudetque meris abstemius undis; Seu vis est 'n aqua calido contraria vino; Sive quod indigenæ memorant, Amithaone natus Prœtidas attonitas, postquam per carmen et herbas Eripuit furiis, purgamina mentis in illas Misit aquas, odiumque meri H. permansit in undis. Vid. nost. Ovid. ed. t. IV, p. 521. ED. XIV. 1. Polycritus explere, etc. Vide de auctore quæ diximus in Auctorum Indice. Refert hæc quoque Vitruvius, lib. VIII, cap. 3, pag. 159: « Alii, inquit, per pingues terræ venas profluentes, uncti oleo erumpunt: uti Solis, quod oppidum est Ciliciæ, flumen nomine Liparis, in quo natantes aut lavantes, ab ipsa aqua ungantur. Similiter Æthiopiæ lacus est, qui unctos homines efficit, qui in eo nataverint et in India, qui sereno cælo emittit olei magnam magnitudinem.» Vide et Isidor. Origg. 1. XIII, c. 13. Plures alios fontes, qui quasi oleo perfusi niteant, ut in eis natantium sive lavantium corpora uncta oleo videantur esse, ciæ fontem'. Theophrastus3 hoc idem fieri in Æthiopia ejusdem nominis fonte Lycos; in India terris fontem esse, cujus aqua lucernæ ardeant". Idem Ecbatanis traditur. Theopompus in Scotussa' lacum esse dicit, qui vulneribus medetur. 6 XV. Juba in Trogodytis lacum, insanum' malefica vi appellatum, ter die fieri amarum salsumque, ac deinde dulcem, totiesque etiam noctu, scatentem albis serpentibus vicenum cubitorum. Idem in Arabia fontem exsilire tanta vi, ut nulla mora pondus impactum respuat'. XVI. Theophrastus Marsya' fontem in Phrygia ad 1 Celænarum oppidum saxa egerere. Non procul ab eo duo sunt fontes, Clæon' et Gelon, ab effectu græcorum no Cæsius recenset de Mineral. I, 6, Glutinandi vim inesse ei addit idem cap. II, pag. 95. HARD. Hæc ex Isigono. Quæ totidem verbis haob naphthica aut bituminosa quæ bet etiam auctor, lib. de Mirabil. aquis insunt immixtaque plerum- Auscult. HARD. que innatant. Nec in his quidquam patet miraculi. As. 2. Cilicia fontem. Vitruvius flumen esse nomine Liparin tradit. DALEC. 3.Theophrastus. Post Herodotum, laudatum a Sotione in Excerpt. p. 140. HARD. 4. Ejusdem nominis fonte Lycos. Lacum esse tradit Vitruvius. Solinus non longe abesse scribit ab Heliutrapeza. DAL. 5. Cujus aqua lucernæ ardeant. Reg. 1, lucerna luceant. Reg. 2, et Chiffl. cujus aqua luceat. HARD. 6. Theopompus. Sotion in Excerptis, pag. 139 : Περὶ Σκότουσαν τῆς Θεσσαλίας, κρηνίδιόν ἐςι μικρὸν, ὅ τὰ ἕλκη πάντα θεραπεύει καὶ τῶν ἀλόγων ζώων, etc. Juxta Scotusam Thessaliæ fons est exiguus, qui omnibus animantium vulneribus medetur.» " 7. In Scotussa. Macedoniæ. Est et Scotussa in Thessalia. DALEC. XV.1.Juba in Troglodytis lacum, insanum. In apographo nostro, Trogodytis, non Troglodytis, vera lectione: sic enim semper Strabo, ut notat auctor innominatus, qui ejus selecta seu collectanea excerpsit. PINT. Juba. Qui et Troglodyte appellati sunt. Isidor. Origg. XIII, 13: In Troglodytis lacus est : ter in die fit amarus, et deinde toties dulcis. HARD. 2. Ut nullum non pondus impactum respuat. Ut nulla mora pondus impactum respuat, » in eodem. PINT. XVI. 1. Marsya. Isidorus loc. cit. quanquam errore gemino, et Marsidæ fontem vocat, et saxa generare, non egerere, prodit. H. 2. Cleon. Απὸ τοῦ κλαίειν καὶ γε Xav, quod fletum moveant ac risum. I I minum dicti. Cyzici3 fons Cupidinis vocatur, ex quo potantes amorem deponere Mucianus credit". XVII. Cranone' est fons calidus citra summum fervorem, qui in vinum additus, triduo calorem potionis custodit in vasis. Sunt et Mattiaci' in Germania3 fontes calidi trans Rhenum, quorum haustus triduo fervet. Circa margines vero pumicem faciunt aquæ. XVIII. Quod si quis fide carere ex his aliqua arbitratur, discat in nulla parte naturæ majora esse miracula: quanquam inter initia operis abunde multa retulimus. Ctesias tradit Siden vocari stagnum in Indis, in quo DALEC. Cleon... ab effectu. Vide gr. v. in n. præc. Quod fletum ille, iste risum moveat. HARD.-Claon et Gelon. Scribe invici. Habebis Κλαίων et Γελών, unde jam assequi potes quæ fuerit narrandarum fabellarum origo et causa. AJ. 3. Cyzici. Isidor. loc. cit. HARD. 4. Fons Cupidinis vocatur... Mucianus credit. Sed ineptias Mucianus non paucas tradidit. Hunc fontem anilibus deliramentis et poeticis annumera, vel his, si libuerit, fontibus quas Epici de Carolo et Caroli ætate narrantes excogitaverunt, dixeruntque in Arduenna silva latere : quorum ille amorem, hic inimicitiam bibentium cordi injecit, unde, ne plura, amantis Angelicæ contemptor Rinaldus mox puellam deperit sequiturque, illa vero xai pori qıλέοντα, καὶ οὐ φιλέοντα διώκει. Caterum si quis mythorum causas pervelit scrutari, licet per me credat a quibusdam mixtas ita et temperatas aquas, ut modo aphrodisiacæ censerentur (infuso v. g. cantharidino pulvere), modo contraria Veneri I (dum agnum castum, etc. humori adjungunt), tum a pharmacorum talium consarcinatoribus has aquas dictas e fonte hoc, vel illo haustas. AJ. XVII. 1. Cranone. Sic Athenæi epitomator, lib. II, pag. 42. H. 2. Sunt et Mattiaci. Mattiacas aquas laudat et Ammianus, lib. XXIX, p. 397. Nunc ibi oppidulum est Visebada, Wisbad, in ditione Moguntina, Moguntiam inter et Francofurtum, in Veteravia. Vide Agricolam, lib. de natura eorum quæ effluunt ex terra, pag. 102. HARD. 3. Mattiaci in Germania. Vulgo Baden. Dalec. XVIII. 1. Inter initia operis. Lib. II, cap. 106. HARD. 2. Ctesias. Idem habet et Antigonus Carystius, c. 161, p. 184. Sotion paulo aliter in Excerpt. p. 138 : Κρήνη ἐν ἰνδοῖς ἢ τοὺς κολυμβῶντας ἐπὶ τὴν γῆν ἐκβάλλει ὡς ἀπ' ὀργάνου, ὡς ἱσορεῖ Κτησίας. Fons est apud Indos, qui natantes non sccus atque instrumento quodam 6 3 8 nihil innatet, omnia mergantur. Cælius apud nos in Averno ait etiam folia subsidere: Varro, aves', quæ advolaverint, emori. Contra in Africa lacu Apuscidamo omnia fluitant, nihil mergitur : item in Sicilia fonte Phinthia, ut Apion tradit: et in Medorum lacu puteoque Saturni. Fons Limyræ transire solet in loca vicina, portendens aliquid: mirumque quod cum piscibus transit. Responsa ab his petunt incolæ cibo, quem rapiunt annuentes9: si vero eventum negent, caudis abigunt. Amnis Olachas in Bithynia Bryazum alluit (hoc et templo et Deo in terram ejaculatur, ut auctor est Ctesias. Plinium transcripsit ad verbum Isidor. lib. XIII, cap. 13. HARD. 3. Cælius. Et Sotion in Excerpt. pag. 141 : Δούερνός ἐςι λίμνη ἐν Ιταλίᾳ περὶ Κούμας, εἰς ἣν τὰ ἐκ τῆς περ ρικειμένης ὕλης ἐμπίπτοντα φύλλα ἢ κάρφη, ἀφανῆ γίνεται, βυθιζόμενα παρ ραχρῆμα. « Avernus Italiæ lacus est circa Cumas, in qua folia atque festucæ ex circumjacente silva decidentes, statim submerguntur.» H.' 4. Varro. Sequutus videtur fabulas poetarum : quod et Maronem fecisse En. VI, vers. 239, minime mirum: ubi de spelunca lacui proxima : « Quam super haud ullæ poterant impune volantes Tendere iter pennis: talis sese halitus atris Faucibus effundens supera ad convexa ferebat: Unde locum Graii dixerunt nomine Avernum. » Avernus, quasi ἄορνος, ab α privativo, et ὄρνις ανίς. Ridet hanc fabulam Strabo, 1. V, pag. 244. HARD. 5. Aves, quæ advolaverint, emori. Tale est Lycia Plutonium descriptum a Strabone lib. XIII. DAL. 6. Contra. Ut in Asphaltite Ju ΙΟ dææ, de quo diximus lib. X, c. 15, legit hunc locum aliter Isid. Origg. lib. XIII, c. 13: Contra in Alce lacu per Porcidamum omnia fluitant, nihil mergitur. » Nostri codices manuscripti editis suffragantur. HARD. 7. Et in Africa lacu, etc. Ut et in Asphaltite, 1. II, c. 103. DAL.In Africa lacu Apuscidamo, etc. Celeberrimum exemplar liquidorum gravitatis est lacus Asphaltites, cujus aquis pondus specific. si Clar. V. MARCET credideris, 1, 2111. Sed neque inde fas concludere omnia in teterrimi lacus superficie natare: hoc vix in plumbo aut argento liquefacto videre est. Að. 8. Item in Siciliæ fonte Phinthia. De quo haud dubie Seneca, quanquam tacito nomine, Natt. Quæst. lib. III, cap. 25, pag. 873. Erat in Sicilia, est adhuc in Syria stagnum, in quo natant lateres, et mergi projecta non possunt, licet gravia, etc. >> HARD. 9. Quem rapiunt annuentes. Com. modior lectio, quum rapiunt annuentes. PINT. 10. Hoc et templo. Credo etiam |