Billeder på siden
PDF
ePub

I

lumen pertinentium. Gromphenam avem in Sardinia narrant grui similem, ignotam jam etiam Sardis, ut existimo. In eadem provincia est ophion', cervis tantum pilo similis, nec alibi nascens. Iidem auctores nominavere subjugum2, quod nec quale esset animal, nec ubi nasceretur, tradiderunt. Fuisse quidem non dubito3, quum et medicinæ ex

4

eo sint demonstratæ. M. Cicero tradit animalia biuros vo

cari, qui vites in Campania erodant3.

LIII. (xvI.) Reliqua mirabilia ex his', quæ diximus. Non latrari a cane membranam ex secundis canis habentem, aut leporis fimum vel pilos tenentem. In culicum genere muliones non amplius, quam uno die, vivere; eosque qui arborarii pici rostrum habeant, et mella eximant, ab apibus non attingi. Porcos sequi eum, a quo cerebrum corvi acceperint in offa. Pulverem, in quo se mula volutaverit, corpori inspersum mitigare ardores amoris. So

3

LII. 1. Ophion. Musamona vocant lib. VIII, c. 49. Ejus quoque mentio fit sub finem lib. XXVIII, cap. 42. DALEC.

2. Subjugum. Ita Reg. 2 et alii : et mox biuros, quasi diuros, hoc est, bicaudes: non ut in libris hactenus editis, sirulugum, et byturos. Quum vites erodi a biuris, Cicero dicat, id vermis genus esse arbitror, quod Græci za vocant. Hesychius : ἔξ, θηρίδιόν τι ἀμπέλους ἐσθίον. Η.

3. Fuisse quidem non dubito, etc. Quis hic, vel invitus, non recordabitur viri, qui forte fabula mera et nomen, Astrati, de quo ea solum mentio injecta: Astratus fuit. Ut ad Plinium revolvamur, liquet vel de his animantibus sermonem esse qui numquam fuerant, vel qui nominibus variis, non varii revera, distinguebantur. Quæ nomina forte

ætas abolevit, credentibus non paucis deletas has animantium gentes: quod nulli intra historiæ tempora accidisse in comperto est. AJ.

4. M. Cicero. In libris quos inscripsit de Rebus admirandis, qui interierunt. HARD.

5. Bytures vocari qui vites in Campania erodant. Biuros, in vetusto codice, quasi bicaudes dixeris, non byturos, et paulo ante subjugum, non sirulugum, PINT.

LIII. 1. Ex his. Ex iis animalium generibus, quorum hactenus medicinas attigimus. HARD.

[blocks in formation]

8

5

rices fugari, si unus castratus emittatur. Anguina pelle, et sale, et farre cum serpyllo contritis una, dejectisque cum vino in fauces boum, uva maturescente, toto anno eos valere vel si hirundinum pulli tribus offis dentur. Pulvere e vestigio anguium collecto, sparsas apes in alvos reverti". Arietis dextro teste præligato oves tantum gigni. Non lassari in ullo labore, qui nervos ex alis et cruribus gruis habeant. Mulas non calcitrare, quum vinum biberint. Ungulas tantum mularum repertas, neque aliam ullam materiam, quæ non perroderetur a veneno Stygis aquæ, quum id dandum Alexandro Magno Antipater mitteret,

[blocks in formation]

7. Sparsas apes in alvearia reverti. Alvos, non alvearia, in cod. et paulo post lassari, non lassescere. PINT.

8. Arietis. Dictum id jam antea lib. VIII, cap. 72. HARD.

9. Ungulas tantum mularum repertas. Plutarchus περὶ πρώτου ψυχροῦ de asini ungula intellexit. Idem in Alexandro ὄνου χηλὴν habet: ut et Joannes Monachus in Historiis.Vide lib. I, cap. 103, et cap. 2 libri sequentis. Trogus vero equi, ut et Pausanias in Arcadicis: Curtius jumenti: Ælianus Scythicorum cornibus. Vox čvoc similis vocabulo piovos, fortassis Plinium decepit, ut pro asino, mulorum mularumve

a

diceret. Rhodig. lib. XXV, c. 16. DALEC. Ungulas, etc. Vitruvium igitur Rhodiginus non legerat, qui lib. VIII, cap. 3, pag. 163: « Est in Arcadia Nonacris nominata terræ regio, quæ habet in montibus e saxo stillantes frigidissimos humores. Hæc autem aqua Eruyòç dop nominatur: quam neque argenteum, neque æneum, neque ferreum vas potest sustinere: sed dissilit et dissipatur. Conservare autem eam et continere nihil aliud potest, nisi mulina ungula. » Cæterum quæ variationes in enarrando vasculo exstiterint (nam equæ, mulæ, vel asini Scythici ungulam, ut e præced. vides), ne tam mirere quam si de hoc unanimis esset consensus. Ungulam omnes clamant cornipedis, omnes jumenti. Non forte tam absurde suspicabere quædam revera innotuisse nonnullis (sed iis quam paucis!) acida vehementissima, ut id quod Neotericis dicitur fluoricum, seu phthoricum (cujus hæc vis est, ut et plumbea et argentea exurat, viam facturum, ni transfuderis identidem),

memoria dignum est, magna Aristotelis" infamia excogitatum. Nunc ad aquatilia revertemur.

sed hæc alto silentio, alta caligine pressa, donec usum res videretur exposcere. Certe ex his potuit sive in jumenti ungula, sive in annuli cava pala optime servari satis, ut mortem vel dares alicui, aut mitteres, vel ipse ebiberes. Quod vero aquam Stygiam vel Nonacriam dicerent, responsio fuit nolentium sua evulgari arcana, aut aliquando hæc venena arte humana posse misceri. AJ.

10. Magna Aristotelis infamia. Quem aiunt pecunia corruptum ab Antipatro, id consilii dedisse, tanti sceleris participem ac conscium. DALEC. Vide Plutarch. loc. cit. et Curtium, lib. X, 10, § 16. Sed rumore id falso jactatum, ac vino potius atque ebrietate periisse Alexandrum, constantior hominum opinio fuit. H. Cf. ad hæc omnia SAINTE-CROIX, Examen des Histoires d'Alexandre. As.

NATURALIS HISTORIE

LIBER XXXI.

I

I. (1.) AQUATILIUM sequuntur in medicina beneficia, opifice natura ne in illis quidem cessante, et per undas fluctusque ac reciprocos æstus, amniumque rapidos cursus improbas exercente' vires: nusquam potentia majore, si verum fateri volumus; quippe hoc elementum cæteris omnibus imperat. Terras devorant aquæ, flammás necant, scandunt in sublime, et cælum quoque sibi vindicant, ac nubium obtentu vitalem spiritum strangulant': quæ causa fulmina elidit, ipso secum discordante mundo. Quid esse mirabilius potest aquis in cælo stantibus? At illæ ceu parum sit in 2 tantam pervenire altitudinem, rapiunt eo secum piscium examina, sæpe etiam lapides3; subeuntque, portantes aliena pondera. Eædem cadentes omnium terra nascentium causa fiunt, prorsus mirabili natura, si quis velit reputare ut fruges gignantur, arbores fruticesque vivant, in cælum migrare aquas, animamque etiam herbis vitalem inde deferre: justa confessione, omnes terræ quoque vires

I. 1. Improbas exerente vires. Exercente, non exerente, exemplar nostrum. PINT.

2. Vitalem spiritum strangulant. Aerem. Ipse superius lib. II, c. 43, varias tonitruum causas afferens: posse ait et repulsu siderum depressum, qui a terra meaverit, spiritum nube cohibitum tonare, natura strangulante sonitum dum rixetur,

edito fragore, quum erumpat. H.

3. Sæpe etiam lapides subvehunt portantes aliena pondera. Tria prima verba ad superiora pertinent.Tum sequitur, «Subeuntque portantes aliena pondera, » ex eodem exemplari. PINT.

4. Subeuntque. Adscendunt in sublime, Plin. lib. II, cap. 63, aquæ subeunt in imbres, etc. HARD.

aquarum esse beneficii. Quapropter ante omnia ipsarum potentiæ exempla ponemus. Cunctas enim quis mortalium enumerare queat?

II. (11.) Emicant benigne passimque' in plurimis terris, alibi frigidæ, alibi calidæ, alibi junctæ, sicut in3 Tarbellis

II. 1. Emicant benigne p. in pl. terris. Ubique enim scatent, ea quæ fidem fere excedat abundantia, illæ aquæ. Nam, ut de Francia sileamus quæ hujusmodi fontes plus quam quingentas ostentat, et de Germania quæ sola plures aquas continet quam cæteræ Europæ partes, quot et quibus encomiis digna in Anglia Bath, Bristol, Tunbridge, Buxton, Matlok, Cheltenham, Harrowgat, Scarborough; in Helvetia, Luesche, Baden, Alvenow, Pfeffers, S.-Mauritz; in Italia, Ischia, Gurgitelli, Pisciarelli, Citara, Cappone, Castiglione, Olmitello; et in Hispania quæ doctrinis et disciplinis medicis fere est adhuc terra incognita, Arnedino, Alhama, Ledesma, Prexiguero, Boza, Benzalemo, Alange, Alcantera, Puerto-Ilano, Teruel, Paracuellosde-Xicoca, Bananco del Salto, Fuencaliente, Lugo Tutto, Sacedon, etc. etc. AJ.

2. Alibi frigidæ. Frigidæ junctæ calidis, tenui discernente intervallo. Ita Reg. 1, et Colbert. 3, optime. In Reg. 2 cod. inunctæ, mendose. Sequitur nihilominus hunc similem Hermolaus, et unctæ legit, interpretaturque pingues aquas, ὕδατα λιπαρά. Qua interpretatione nihil est, quod a mente scriptoris longius abhorreat: qui frigidas alibi aquas emicare ait, alibi calidas, alibi ntrasque conjunctim, tenui eas a se invicem discriminante spatio. H.

3

3. Sicut in Tarbellis. Horum oppidum, ut in Geographicis diximus lib. IV, Aquæ Augustæ, sive Tarbellica, Gallis Acys, Gasconibus Dacs dicitur. Ab aquis calidis hoc loco scaturientibus id nomen invenit. In suburbano reliquiæ veteris aquæductus: in ipsa urbe in margine fontis aquarum calidarum solia marmorea, Romanæ ibi magni. ficentiæ vestigia. Vide Oihenartum in Notit. Vascon. pag. 67. HARD.

[ocr errors]

(

Sicut in Tarbellis Aquitanica gente, et in Pyrenæis montibus. Aquis Tarbellicis, quæ urbs hodie audit Acqs vel Dax in præfectura Gallic. de l'Arriège, sunt plurimi (vulgo, ut aiunt, 58) fontes, quæ quum singulæ nomen suum habeant, distinguuntur tamen in tres classes, quarum primæ appellantur du Teix; secundæ, de l'Hospital; tertiæ, du Couloubret. Quæ mox dicuntur Pyrenæorum montium aquæ multæ sunt; namque in præfectura des Basses-Pyrénées occurrunt AquæCalda (Aigues-Caudes), ubi fontes 5, quibus calor 22° -38°; AquæBonæ (Aigues-Bonnes), ubi fontes 3 (cal. 24°-26°); Bagnères-Adores, font. 2 (cal. 15° -25°); Cambo, ubi fons sulf. et fons ferr. acid, tum in præfectura des Hautes-Pyrénées, Bagnères, fontes 10 ( cal. 29°-47°); Barèges, fontes 3 ( cal. 25°-36°); Saint-Sauveur, font. 4 (cal. 28°); Cauteret, fontes 10 (cal. 24°-41°);

« ForrigeFortsæt »