“Parva metu primo.” berg. Aen. N.176 I NUPER ortum suspice rivulum, Vix e virenti qua trepidat toro, Cærulei notat instar auri. Dic quo feratur scilicet insolens? Mittet in Oceanum salubres ? Quem cernis est ut rivulus, imperi Consulibus ratium magistris. Or canst thou guess, how far away 'Mid reeds and mountain fern, Nurses her store, with thine to blend When many a moor and glen are past, Then in the wide sea end Their spotless lives at last. KEBLE. An scire fas est te, quibus in jugis Noctuque, montanaque tecta Carice arundineaque ripa, Quodcunque apud se est pascat? At aviis Elapsa silvis mox sociabitur Tecum, sub Ægæo patenti Innocuam positura vitam. WINTER. Low the woods Bow their hoar head; and ere the languid sun Is one wild dazzling waste, that buries wide 66 Aspera venit hiems." CANA laborantes demittunt culmina silvæ. Obruiturque labos hominum. Stat taurus arator Frigentes linquit socios, ac visit in annum Tecta virum, fidens animi. Primumque fenestram Spemque metumque inter, pulsat; mox acriter almum Invasura focum. Dein interiora per aulæ |