3. Δαιμόνιοι, τί μάχης ἱμείρετε; πῶς δ ̓ ἐπὶ νύμφαις ὡς ἀγαθοῖς πολέες βούλοιντό κε πενθεροὶ εἶναι· 149. ἐπὶ. S. Anm. zu 1, 49. 151. ἄνδρα, τὸν Λεύκιππον. Schol. παρετρέψ., virum convertistis, mentem eius mutavistis, a nobis alienavistis. Apoll. Rhod. 3, 902 (901) "Αργος γάρ μ' ἐπέεσσι παρατρέπει. 152. ἐνώπιος. S. Anm. zu 25, 56. 158. Σισ. ἀκτή, der Isthmus von Korinth, dessen Erbauer Sisyphus. Iliad. 6, 153. 159. ὑπὸ. S. Anm. zu 24, 31. Virg. Aen. 9, 61. 5. 164. ἄνωθεν. Vgl. 7, 167-168. εἰς ὑγρὸν κτλ. Vgl. 29, 35. Tib. 1, 4, 22. Hor. Od. 1, 26, 145 150 155 160 165 170 Ιδας μὲν καὶ ὅμαιμος ἑός, κρατερὸς Πολυδεύκης, ses δὲ χρή vgl. Nic. Ther. 721 αὐ- 172. νείκος ὁμοίϊον wie Iliad. 4, 444. 173. ἑός. S. Anm. 25, 55. 174. ἀπ. ὑσμ. Vgl. den Versausgang 17, 79. 177. άλις. Vgl. meine Anm. zu Aristot. Eth. Nic. 9, 11, 5 ἅλις ἐγὼ δυστυχῶν. Theokr. 10, 13. 178. ἄλλοι ohne Artikel wie v. 126. 13, 162. Dagegen langes a Iliad. し THEOKRIT VON FRITZSCHE. 2. Aufl. 175 180 185 190 195 200 δεινός gedehnt wie z. B. Iliad. 10, 254 ὅπλοισιν ἐνὶ δεινοῖσι ἐδύτην. 191. κολ. ἐρ. Vgl. Iliad. 21, 175. Virg. Aen. 10, 475. 194. ἀκριβὴς (nicht altepisch) ὄμμασι. Apoll. Rhod. 1, 153 Λυγ κεὺς δὲ καὶ ὀξυτάτοις ἐκέκαστο ὄμμασιν, εἰ ἐτεόν γε πέλει κλέος, ανέρα κεῖνον ῥηϊδίως καὶ νέρθεν ὑπὸ χθονὸς αὐγάζεσθαι. Hor. Sat. 1, 2, 90 ne Lyncei contemplere oculis. 195. ὅσον. Vgl. 25, 73. 200. θηείτο. Vgl. Anm. 1, 149. · μάχην ἐμφ. Siehe oben ν. 172. Aesch. Eum.262 Αρῃ ἐμφύλιον. Soph. Antig. 793 νεῖκος ἀνδρῶν σύναιμον. 14 ἀλλὰ μεταΐξας πλατὺ φάσγανον ὦσε διαπρό Τυνδαρίδης λαγόνος τε καὶ ὀμφαλοῦ· ἔγκατα δ ̓ εἴσω Οὕτως Τυνδαρίδαις πολεμιζέμεν οὐκ ἐν ἐλαφρῷ. αὐτοί τε κρατέοντε καὶ ἐκ κρατέοντος ἔφυσαν. Χαίρετε, Λήδας τέκνα, καὶ ἡμετέροις κλέος ὕμνοις ἐσθλὸν ἀεὶ πέμποιτε. φίλοι δέ τε πάντες ἀοιδοί Τυνδαρίδαις Ἑλένῃ τε καὶ ἄλλοις ηρώεσσιν, Ἴλιον οἳ διέπεισαν ἀρήγοντες Μενελάω. ὑμῖν κῦδος, ἄνακτες, ἐμήσατο Χῖος ἀοιδός, ὑμνήσας Πριάμοιο πόλιν καὶ νῆας Αχαιών Ἰλιάδας τε μάχας ̓Αχιλῆά τε πύργον ἀϋτῆς. ὑμῖν δ ̓ αὖ καὶ ἐγὼ λιγεῶν μειλίγματα Μουσέων, οἷς αὐταὶ παρέχουσι καὶ ὡς ἐμὸς οἶκος ὑπάρχει, τοῖα φέρω. γεράων δὲ θεοῖς κάλλιστον ἀοιδαί. - ἐν 209. σφετέρ. S. Anm. zu 25, 55. 212. Οὕτως. Vgl. den Schluss Idyll. 11, 80. Idyll. 13, 72. ἐλαφρῷ, in facili (Liv. 3, 8). Vgl. gr. Ausg. p. 140. Die Phrase ist nicht homerisch. 213. αὐτοὶ κρατέοντε, sie sind ein mächtiges Herrscherpaar. S. gr. Ausg. p. 140 und 24, 17. Das Participium steht hier ganz passend um das Dauernde, die stehende Eigenschaft der Person, auszudrücken. Vgl. Iliad, 8, 307. Arist. Eth. Eud. 7, 8 p. 223 Fritzsche διὰ τί μᾶλλον 3 205 210 215 220 φιλοῦντες οἱ ποιήσαντες εὖ τοὺς παθόντας ἢ οἱ παθόντες εὖ τοὺς ποιήσαντας; 215. πέμπ. Mit dem Optativ nach dem Imperativ vgl. 5, 124-125. 5, 126-127. 216. Ἑλένῃ τε. Pind. Ol. 3, 1 Τυνδαρίδαις τε φιλοξείνοις͵ ἀδεῖν καλλιπλοκάμῳ θ' Ελένα-εὔχομαι. 218. Χῖος ἀοιδός. Vgl. 7, 47. Hom. Hymn. in Apoll. 172. Gell. 3, 11 ἑπτὰ πόλεις διερίζουσιν περὶ ῥίζαν Ὁμήρου, Σμύρνα, Ρόδος, Κολοφῶν, Σαλαμίς, Χίος, "Αργος, Αθῆναι. 220. πύργον, „der eine Thurm war in der Schlacht" (Schiller). Vgl. Odyss. 11, 556. Theogn. 233 ἀκρόπολις καὶ πύργος ἐὼν κενεόφρονι δήμω, Κύρνο, ὀλίγης τιμῆς ἔμμορεν ἐσθλὸς ἀνήρ. Claudian. in Ruf. 1, 265 hic cunctis optata quies, hic sola periclis turris erat clypeusque trucem porrectus in hostem. *XXIII. ΕΡΑΣΤΗ Σ. Ανήρ τις πολύφιλτρος ἀπηνέος ἤρατ ̓ ἐφάβω, τᾷ δὲ χολᾷ τὸ πρόσωπον ἀμείβετο, φεύγε δ ̓ ὕπωχρος XXIII. Der unglückliche Liebhaber und die Rache des Eros. Dass dieses Gedicht unächt ist, habe ich gr. Ausg. p. 142 nachgewiesen. Manches erinnert an Bion. Am deutlichsten sieht man den Unterschied vom Geiste der Theokritischen Dichtung aus einer Vergleichung mit der 3. Idylle. Ein Uebersetzer schreibt freilich: ,,Denken wir uns, dass zur Zeit des Dichters ein ähnliches, wie das hier geschilderte Ereigniss wirklich vorgefallen, so kann es uns nicht befremden, dass Theokritos es zum Gegenstande dichterischer Behandlung gemacht habe". Das klingt wie Romantik aus Anfang des 19. Jahrhunderts. Nachahmungen finden sich bei Virg. Ecl. 2. Ovid. Met. 14, 698 flg. 2. ουκέτι, de moribus si quaeris, illum non amplius similem appellare possum, h. e. bonum appellare non possum. Meineke vgl. Anth. Pal. 5, 177, 3 ἔστι δ ̓ ὁ παῖς γλυκύδακρυς πατρὸς δ ̓ οὐκέτ ̓ ἔχω φράζειν τί vos. Bion sagt 10, 5 μορφᾷ νόον οὐδὲν ὁμοῖον. 5 10 3. ovdè èv. Kein Hiatus. Vgl. Krüger II § 11, 3 A. 2, d. Anth. Pal. 9, 234. 5. παιδία sind die spröden Knaben, denen es zuletzt ergeht wie dem Ligurinus bei Hor. Od. 4, 10. [Unnothige Conjecturen καίρια oder καὶ Δία für παιδία.] 7. πυρσών. Οvid. art. am. 2, 301 sagt der Anbeter: moves incendia. Vgl. Art. am. 1, 335. 7-8. ἀμάρ. χείλ., lenis labiorum risus. 8. ῥοδόμ. S. 5, 88. 2, 120. 10. θήρ κτλ, Callim. Hymn. in Cer. 52 τὴν δ ̓ ἄρ ̓ ὑποβλέψας χαλεπώτερον ἠὲ κυναγὸν ὤρεσιν ἐν Τμα ρίοισιν ὑποβλέπει ἄνδρα λέαινα. 11. ἄγρ., verbissen waren sie. 12. βλέπος εἶχ. ἀν. ist auch von Ziegler aufgenommene Conjectur Meineke's für βλέπον (εἶχον ἀνάγ nav), wie z. B. Wüstem. Renier schreibt, was ich früher vermuthete, βλέπον, εἴ ποκ' ἀπάντη. 13. ϋπ., Conj. für ἀπὸ χρώς. ὕβριν τᾶς ὀργᾶς περικείμενος. ἀλλὰ καὶ οὕτως 99 Αγριε παῖ καὶ στυγνέ, κακᾶς ἀνάθρεμμα λεαίνας, λάινε παῖ καὶ ἔρωτος ἀνάξιε, δῶρά τοι ἦλθον λοίσθια ταῦτα φέρων, τὸν ἐμὸν βρόχον· οὐκέτι γάρ σε ་ 14. περικείμενος. Vgl. Odyss. 9, 214. 16. λοίσθιον κτλ. Οvid. Μet. 14, 716 non tulit impatiens longi tormenta doloris. φλόγα, flammam (Catull. 61, 178). 18. ἀν. φ. Μosch. 2, 134 τόσην ἀνείκατο φωνήν. Vgl. auch Mosch. 2, 20. 19. ἄγριε. Virg. Ecl. 2, 6 o erudelis Alexi. — λεαίνας. Vgl. Theokr. 3, 15. Tibull. 3, 4, 90. 20. δῶρα. Vgl. Virg. Ecl. 8, 60 und Theokr. 3, 10. 23. άτερπ. Ita Mein. Vulg. άταρ πόν. 17. 15 20 25 30 35 40 24. τὸ φ. S. Theokr. 11, 25. άμ. Bion. 1, 48 φίλτρον ἀμέλξω. 29. nai tò l'ov. Theokr. 10, 28. Virg. Ecl. 2, 18. 30. λ. τὸ κρ. Vgl. 11, 56. 30-31. παχθῇ steht vulg. am Schlusse von v. 31 und am Schlusse von v. 30 πίπτει. Den Conjunctiv πίπτῃ, den ich schon früher mit Steph. schrieb, bestätigt cod. 11 bei Ziegler. 34. οπτεύμ. Vgl. 7, 55. 38. τὸ δάκρυ, debitam lacrimam" (Hor. Od. 2, 6, 23). Vgl. 8, 86. 40. τὸ — φ. Wörtlich Bion 1, 45. |