Billeder på siden
PDF
ePub

SEX. AURELII PROPERTII

ELEGIARUM

LIBER TERTIUS.

ELEGIA I.

CALLIMACHI manes, et Coi sacra Philetæ,
In vestrum, quæso, me sinite ire nemus.
Primus ego ingredior puro de fonte sacerdos
Itala per Graios orgia ferre choros,

Dicite quo pariter carmen tenuâstis in antro,
Quove pede ingressi, quamve bibistis aquam?
Ah! valeat, Phoebum quicumque moratur in armis.
Exactus tenui pumice versus eat,

Quo me Fama levat terrâ sublimis, et a me
Nata coronatis Musa triumphat equis;
Et mecum in curru parvi vectantur Amores;
Scriptorumque meas turba secuta rotas.
Quid frustra missis in me certatis habenis?
Non datur ad Musas currere lata via.
Multi, Roma, tuas laudes annalibus addent,
Qui finem imperii Bactra futura canent.

Sed, quod pace legas, opus hoc de monte sororum
Detulit intactâ pagina nostra viâ.

Mollia, Pegasides, vestro date serta poëtæ;
Non faciet capiti dura corona meo.
At mihi, quod vivo detraxerit invida turba,
Post obitum duplici fœnore reddet honos.

10

20

20

Omnia post obitum fingit majora vetustas:
Majus ab exsequiis nomen in ora venit.
Nam quis equo pulsas abiegno nosceret arces?
Fluminaque monio comminus îsse viro?
Idæum Simoënta Jovis cunabula parvi?

Hectora ter campos, ter maculâsse rotas? [armis?
Deiphobumque, Helenumque, et Polydamanta sine
Qualemcumque Parin vix sua nôsset humus. 30
Exiguo sermone fores nunc, Ilion, et tu
Troja, bis Etæi numine capta dei.
Nec non ille tui casûs memorator, Homerus,
Posteritate suum crescere sentit opus.
Meque inter seros laudabit Roma nepotes.
Illum post cineres auguror ipse diem.
Ne mea, contemto lapis indicet ossa sepulcro,
Provisum est, Lycio vota probante deo.
Carminis interea nostri redeamus in orbem,
Gaudeat ut solito tacta puella sono.

ELEGIA II.

Poëmata solum vacare Morte.

Orpheu, te lenîsse feras, et concita dicunt
Flumina Threiciâ sustinuisse lyrâ.
Saxa Cithæronis, Thebas agitata per artem,
Sponte suâ in muri membra coîsse ferunt.
Quin etiam, Polypheme, ferâ Galatea sub Ætnâ
Ad tua rorantes carmina flexit equos.

Miremur, nobis et Baccho et Apolline dextro,
Turba puellarum si mea verba colit?

40

Quod non Tænariis domus est mihi fulta columnis,
Nec camera auratas inter eburna trabes;
Nec mea Phæacas æquant pomaria silvas;
Non operosa rigat Marcius antra liquor:
At Musæ comites, et carmina cara legenti,
Et defessa choris Calliopea meis.

10

Fortunata, meo siqua es celebrata libello;
Carmina erunt formæ tot monumenta tuæ.
Nam neque Pyramidum sumtus ad sidera ducti,
Nec Jovis Elei cœlum imitata domus,
Nec Mausolei dives fortuna sepulcri,

Mortis ab extremâ conditione vacant:
Aut illis flamma aut imber subducet honores;
Annorum aut ictu pondera victa ruent.
At non, ingenio quæsitum, nomen ab ævo
Excidet: ingenio stat sine morte decus.

ELEGIA III.

Propertii Somnium.

Visus eram molli recubans Heliconis in umbrâ,
Bellerophontei qua fluit humor equi,
Reges, Alba, tuos, et regum facta tuorum,
Tantum operis nervis hiscere posse meis;
Parvaque tam magnis admôram fontibus ora,
Unde pater sitiens Ennius ante bibit,
Et cecinit Curios fratres, et Horatia pila,
Regiaque Æmiliâ vecta tropea rate;
Victricesque moras Fabii, pugnamque sinistram
Cannensem, et versos ad pia vota deos;
Hannibalemque Lares Romanâ sede fugantes;
Anseris et tutum voce fuisse Jovem ;

Cum me Castaliâ speculans ex arbore Phoebus
Sic ait, auratâ nixus ad antra lyrâ:

"Quid tibi cum tali, demens, est flumine? quis te
Carminis heroi tangere jussit opus?

Non hinc ulla tibi speranda est fama, Properti.
Mollia sunt parvis prata terenda rotis,
Ut tuus in scamno jactetur sæpe libellus,
Quem legat exspectans sola puella virum.
Cur tua præscriptos evecta est pagina gyros?
Non est ingenii cymba gravanda tui.

U

[blocks in formation]

Alter remus aquas, alter tibi radat arenas;

Tutus eris: medio maxima turba mari est.”
Dixerat, et plectro sedem mihi monstrat eburno,
Qua nova muscoso semita facta solo est.
Hic erat affixis viridis spelunca lapillis;
Pendebantque cavis tympana pumicibus.
Ergo Musarum, et Sileni patris imago
Fictilis, et calami, Pan Tegeæe, tui:

Et Veneris dominæ volucres mea turba columbæ
Tingunt Gorgoneo punica rostra lacu:
Et diversa novem sortitæ rura puellæ
Exercent teneras in sua dona manus.

30

Hæc hederas legit in thyrsos; hæc carmina nervis
Aptat; at illa manu texit utrâque rosam.
E quarum numero me contigit una sororum :
Ut reor a facie, Calliopea fuit.

"Contentus niveis semper vectabere cycnis;
Nec te fortis equi ducet ad arma sonus.
Ni tibi sit rauco prætoria classica cornu

Flare, nec Aonium cingere Marte nemus;
Aut quibus in campis Mariano prælia signo
Stent, et Teutonicas Roma refringat opes;
Barbarus aut Suevo perfusus sanguine Rhenus
Saucia morenti corpora vectet aquâ.
Quippe coronatos alienum ad limen amantes,
Nocturnæque canes ebria signa fugæ,
Ut per te clausas sciat excantare puellas,
Qui volet austeros arte ferire viros.'
Talia Calliope, lymphisque a fonte petitis,
Ora Philetæâ nostra rigavit aquâ.

ELEGIA IV.

Descriptio Triumphi.

[ocr errors]

Arma deus Cæsar dites meditatur ad Indos,
Et freta gemmiferi findere classe maris.

30

40

50

Magna viæ merces; parat ultima terra triumphos:
Tigris et Euphrates sub tua jura fluent :
Seres et Ausoniis venient provincia virgis:
Assuescent Latio Partha tropea Jovi.
Ite, agite, expertæ bello date lintea proræ ;
Et solitum armigeri ducite munus equi.
Omina fausta cano: Crassos cladesque piate;
Ite, et Romanæ consulite historiæ.
Mars pater, et sacræ fatalia lumina Vestæ,
Ante meos obitus sit, precor, illa dies;
Quâ videam, spoliis onerato Cæsaris axe,
Ad vulgi plausus sæpe resistere equos.
Inque sinu caræ nixus spectare puellæ
Incipiam (et titulis oppida capta legam)
Tela fugacis equi, et braccati militis arcus,
Et subter captos arma sedere duces.

Ipsa tuam serva prolem, Venus: hoc sit in ævum,
Cernis ab Æneâ quod superesse caput.
Præda sit hæc illis, quorum meruêre labores :
Mi sat erit, Sacrâ plaudere posse viâ.

ELEGIA V.

Ad Amicam iratam.

Pacis Amor deus est: pacem veneramur amantes.
Stant mihi cum dominâ prælia dura meâ.
Non tamen inviso pectus mihi carpitur auro;
Nec bibit e gemmâ divite nostra sitis;
Nec mihi mille jugis Campania pinguis aratur;
Nec miser æra paro classe, Corinthe, tua.
O prima infelix fingenti terra Prometheo!
Ille parum cauti pectoris egit opus:
Corpora disponens, mentem non vidit in arte:
Recta animi primum debuit esse via.
Nunc maris in tantum vento jactamur, et hostem
Quærimus, atque armis nectimus arma nova.

10

20

10

« ForrigeFortsæt »