Billeder på siden
PDF
ePub

frigidus in pratis cantando rumpitur anguis.

ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. Terna tibi haec primum triplici diversa colore licia circumdo, terque haec altaria circum effigiem duco; numero deus impare gaudet.

ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. necte tribus nodis ternos, Amarylli, colores;

75

necte, Amarylli, modo et „Veneris" dic „vincula necto“.
ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.
Limus ut hic durescit et haec ut cera liquescit
uno eodemque igni: sic nostro Daphnis amore.
sparge molam, et fragiles incende bitumine lauros.
Daphnis me malus urit, ego hanc in Daphnide laurum.

80

ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.

85

Talis amor Daphnim, qualis cum fessa iuvencum
per nemora atque altos quaerendo bucula lucos
propter aquae rivum viridi procumbit in ulva,
perdita, nec serae meminit decedere nocti,
talis amor teneat, nec sit mihi cura mederi.

ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.

90

Has olim exuvias mihi perfidus ille reliquit,

pignora cara sui: quae nunc ego limine in ipso,

terra, tibi mando; debent haec pignora Daphnim.

ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. Has herbas atque haec Ponto mihi lecta venena

95

ipse dedit Moeris, nascuntur plurima Ponto.

his ego saepe lupum fieri et se condere silvis Moerim, saepe animas imis excire sepulchris atque satas alio vidi traducere messes.

ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. Fer cineres, Amarylli, foras, rivoque fluenti transque caput iace, nec respexeris. his ego Daphnim aggrediar: nihil ille deos, nil carmina curat.

100

ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. AM. Aspice: corripuit tremulis altaria flammis

105

sponte sua, dum ferre moror, cinis ipse. DOM. bonum sit! nescio quid certe est, et Hylax in limine latrat.

credimus? an qui amant, ipsi sibi somnia fingunt? parcite, ab urbe venit, iam parcite, carmina, Daphnis.

[blocks in formation]

L. Quo te, Moeri, pedes? an, quo via ducit, in urbem?
M. O Lycida, vivi pervenimus, advena nostri,
quod nunquam veriti sumus, ut possessor agelli
diceret,haec mea sunt; veteres migrate coloni.“
nunc victi tristes, quoniam Fors omnia versat,
hos illi - quod nec vertat bene mittimus haedos.
L. Certe equidem audieram, qua se subducere colles
incipiunt mollique iugum demittere clivo,

-

usque ad aquam et veteres, iam fracta cacumina, fagost
omnia carminibus vestrum servasse Menalcan.

M. Audieras, et fama fuit; sed carmina tantum
nostra valent, Lycida, tela inter Martia, quantum
Chaonias dicunt aquila veniente columbas.
quod nisi me quacunque novas incidere lites
ante sinistra cava monuisset ab ilice cornix,

5

10

15

nec tuus hic Moeris, nec viveret ipse Menalcas.

L. Heu, cadit in quemquam tantum scelus? heu, tua nobis paene simul tecum solacia rapta, Menalca ?

quis caneret nymphas ? quis humum florentibus herbis
spargeret, aut viridi fontes induceret umbra ?
vel quae sublegi tacitus tibi carmina nuper,
cum te ad delicias ferres Amaryllida nostras:
„Tityre, dum redeo brevis est via - pasce capellas,
,,et potum pastas age, Tityre, et inter agendum

20

[ocr errors]

,,occursare capro
M. Immo haec, quae

[blocks in formation]

Varo necdum perfecta canebat:
superet modo Mantua nobis,

,,Vare, tuum nomen
Mantua vae miserae nimium vicina Cremonae!
„cantantes sublime ferent ad sidera cycni"
L. Sic tua Cyrneas fugiant examina taxos,
sic cytiso pastae distendant ubera vaccae:
incipe, si quid habes. et me fecere poëtam
Pierides, sunt et mihi carmina, me quoque dicunt
vatem pastores; sed non ego credulus illis.

nam neque adhuc Vario videor, nec dicere Cinna

digna, sed argutos inter strepere anser olores.

M. Id quidem ago et tacitus, Lycida, mecum ipse voluto, si valeam meminisse; neque est ignobile carmen.

„huc ades, o Galatea ! quis est nam ludus in undis?

,,hic ver purpureum, varios hic flumina circum

,fundit humus flores, hic candida populus ântro.
,, imminet, en lentae texunt umbracula vites:
,,huc ades; insani feriant sine litora fluctus.“
L. Quid, quae te pura solum sub nocte canentem
audieram? numeros memini, si verba tenerem.
„Daphni, quid antiquos signorum suspicis ortus?
„ecce Dionaei processit Caesaris astrum,
,,astrum, quo segetes gauderent frugibus, et quo
„duceret apricis in collibus uva colorem.

25

30

35

40

45

„insere, Daphni, piros; carpent tua poma nepotes.“

50

M. Omnia fert aetas, animum quoque; saepe ego longos cantando puerum memini me condere soles:

nunc oblita mihi tot carmina; vox quoque Moerim

iam fugit ipsa; lupi Moerim videre priores.

sed tamen ista satis referet tibi saepe Menalcas.
L. Causando nostros in longum ducis amores.

et nunc omne tibi stratum silet aequor, et omnes,
aspice, ventosi ceciderunt murmuris aurae.
hinc adeo media est nobis via; namque sepulchrum

[merged small][ocr errors]

incipit apparere Bianoris: hic, ubi densas
agricolae stringunt frondes, hic, Moeri, canamus ;
hic haedos depone, tamen veniemus in urbem.
aut si, nox pluviam ne colligat ante, veremur,
cantantes licet usque minus via ledit
cantantes ut eamus, ego hoc te fasce levabo.

eamus;

M. Desine plura, puer, et quod nunc instat, agamus: carmina tum melius, cum venerit ipse, canemus.

ECLOGA X.

GALLUS.

Extremum hunc, Arethusa, mihi concede laborem.
pauca meo Gallo, sed quae legat ipsa Lycoris,
carmina sunt dicenda : neget quis carmina Gallo?
sic tibi, cum fluctus subterlabere Sicanos,
Doris amara suam non intermisceat undam:
incipe; sollicitos Galli dicamus amores,
dum tenera attondent simae virgulta capellae.
non canimus surdis, respondent omnia silvae.

60

65

5

Quae nemora aut qui vos saltus habuere, puellae

Naides, indigno cum Gallus amore peribat?
nam neque Parnasi vobis iuga, nam neque Pindi
ulla moram fecere, neque Aonie Aganippe.

10

illum etiam lauri, etiam flevere myricae, pinifer illum etiam sola sub rupe iacentem Maenalus, et gelidi fleverunt saxa Lycaei.

stant et oves circum nostri nec poenitet illas,

[ocr errors]

nec te poeniteat pecoris, divine poëta :

et formosus oves ad flumina pavit Adonis

venit et upilio, tardi venere subulci,

uvidus hiberna venit de glande Menalcas.

omnes,,unde amor iste" rogant „tibi?“ venit Apollo:

15

20

„Galle, quid insanis ?“ inquit. „tua cura Lycoris

,,perque nives alium perque horrida castra secuta est." venit et agresti capitis Silvanus honore

florentes ferulas et grandia lilia quassans.

Pan deus Arcadiae venit, quem vidimus ipsi sanguineis ebuli bacis minioque rubentem.

„ecquis erit modus?" inquit. „Amor non talia curat:
,,nec lacrimis crudelis Amor, nec gramina rivis,
,,nec cytiso saturantur apes, nec fronde capellae."

Tristis at ille tamen cantabitis, Arcades", inquit

[ocr errors]

,montibus haec vestris, soli cantare periti

,,Arcades. o mihi tum quam molliter ossa quiescant,

,, vestra meos olim si fistula dicat amores!

„,atque utinam ex vobis unus, vestrique fuissem

,,aut custos gregis, aut maturae vinitor uvae!

,,certe sive mihi Phyllis, sive esset Amyntas,

,,seu quicunque furor, quid tum, si fuscus Amyntas?
„et nigrae violae sunt et vaccinia nigra
,,mecum inter salices lenta sub vite iaceret:
„serta mihi Phyllis legeret, cantaret Amyntas.
,,hic gelidi fontes, hic mollia prata, Lycori,
,,hic nemus: hic ipso tecum consumerer aevo.
„nunc insanus Amor duri me Martis in armis
„tela inter media atque adversos detinet hostes :
tu procul a patria nec sit mihi credere tantum
„Alpinas ah, dura nives et frigora Rheni

[ocr errors]

„me sine sola vides. ah, te ne frigora laedant!
,,ah, tibi ne teneras glacies secet aspera plantas!

„Ibo, et, Chalcidico quae sunt mihi condita versu
„carmina, pastoris Siculi modulabor avena.
„certum est in silvis, inter spelaea ferarum
,,malle pati tenerisque meos incidere amores
,,arboribus: crescent illae, crescetis, amores.
„interea mixtis lustrabo Maenala nymphis,
,,aut acres venabor apros.

non me ulla vetabunt

25

30

35

40

45

50

55

« ForrigeFortsæt »