ME. Cur non, Mopse, boni quoniam convenimus ambo, tu calamos inflare levis, ego dicere versus,

hic corylis mixtas inter consedimus ulmos?

MO. Tu maior; tibi me est aequum parere, Menalca,
sive sub incertas zephyris motantibus umbras,
sive antro potius succedimus. aspice, ut antrum
silvestris raris sparsit labrusca racemis.

ME. Montibus in nostris solus tibi certat Amyntas.
MO. Quid, si idem certet Phoebum superare canendo?
ME. Incipe, Mopse, prior, si quos aut Phyllidis ignes,
aut Alconis habes laudes, aut iurgia Codri.
incipe; pascentes servabit Tityrus haedos.
MO. Immo haec, in viridi nuper que cortice fagi
carmina descripsi et modulans alterna notavi,
experiar. tu deinde iubeto ut certet Amyntas.
ME. Lenta salix quantum pallenti cedit olivae,
puniceis humilis quantum saliunca rosetis,
iudicio nostro tantum tibi cedit Amyntas.
sed tu desine plura, puer; successimus antro.

frigida, Daphni, boves ad flumina; nulla nec amnem libavit quadrupes, nec graminis attigit herbam. Daphni, tuum Poenos etiam ingemuisse leones interitum montesque feri silvaeque loquuntur. Daphnis et Armenias curru subiungere tigres

25

instituit, Daphnis thiasos inducere Bacchi
et foliis lentas intexere mollibus hastas.
vitis ut arboribus decori est, ut vitibus uvae,
ut gregibus tauri, segetes ut pinguibus arvis :
tu decus omne tuis. postquam te fata tulerunt,
ipsa Pales agros atque ipse reliquit Apollo.
Grandia saepe quibus mandavimus hordea sulcis,
infelix lolium et steriles nascuntur avenae ;
pro molli viola, pro purpurea narcisso
carduus et spinis surgit paliurus acutis.
Spargite humum foliis, inducite fontibus umbras,
pastores, mandat fieri sibi talia Daphnis

et tumulum facite, et tumulo super addite carmen :
„Daphnis ego in silvis, hinc usque ad sidera notus,
formosi pecoris custos, formosior ipse."

ME. Tale tuum nobis carmen, divine poëta. quale sopor fessis in gramine, quale per aestum dulcis aquae saliente sitim restinguere rivo.

nec calamis solum aequiparas, sed voce magistrum.
Fortunate puer, tu nunc eris alter ab illo

nos tamen haec quocunque modo tibi nostra vicissim
dicemus, Daphnimque tuum tollemus ad astra ;
Daphnim ad astra feremus: amavit nos quoque Daphnis.
MO. An quicquam nobis tali sit munere maius?

et puer ipse fuit cantari dignus, et ista
iam pridem Stimichon laudavit carmina nobis.
ME. Candidus insuetum miratur limen Olympi
sub pedibusque videt nubes et sidera Daphnis.
ergo alacris silvas et cetera rura voluptas
Panaque pastoresque tenet Dryadasque puellas. .
Nee lupus insidias pecori nec retia cervis

ulla dolum meditantur; amat bonus otia Daphnis.
ipsi laetitia voces ad sidera iactant

intonsi montes; ipsae iam carmina rupes,

ipsa sonant arbusta:,,deus, deus ille, Menalca!"

Sis bonus o felixque tuis! en quattuor aras :
ecce duas tibi, Daphni, duas altaria Phoebo.
pocula bina novo spumantia lacte quotannis
craterasque duo statuam tibi pinguis olivi,
et multo in primis hilarans convivia Baccho
ante focum, si frigus erit, si messis, in umbra
vina novum fundam calathis Ariusia nectar.
Cantabunt mihi Damoetas et Lyctius Aegon;
saltantes saturos imitabitur Alphesiboeus.
haec tibi semper erunt et cum sollemnia vota
reddemus nymphis, et cum lustrabimus agros.
Dum iuga montis aper, fluvios dum piscis amabit,
dumque thymo pascentur apes, dum rore cicadae,
semper honos nomenque tuum laudesque manebunt.
ut Baccho Cererique, tibi sic vota quotannis
agricolae facient; damnabis tu quoque votis.

MO. Quae tibi, quae tali reddam pro carmine dona?
nam neque me tantum venientis sibilus austri
nec percussa iuvant fluctu tam litora, nec quae
saxosas inter decurrunt flumina valles

ME. Hac te nos fragili donabimus ante cicuta.
haec nos formosum Corydon ardebat Alexim,“
haec eadem docuit cuium pecus? an Meliboei?“
MO. At tu sume pedum, quod, me cum saepe rogaret,
non tulit Antigenes - et erat tunc dignus amari
formosum paribus nodis atque aere, Menalca.

ECLOGA VI.

VARUS.

Prima Syracosio dignata est ludere versu nostra neque erubuit silvas habitare Thalia.

cum canerem reges et proelia, Cynthius aurem

vellit et admonuit: „pastorem, Tityre, pingues
,,pascere oportet oves, deductum dicere carmen."
nunc ego
namque super tibi erunt, qui dicere laudes.
Vare, tuas cupiant et tristia condere bella

agrestem tenui meditabor arundine Musam.
non iniussa cano. si quis tamen haec quoque, si quis
captus amore leget: te nostrae, Vare, myricae,

te nemus omne canet; nec Phoebo gratior ulla est,
quam sibi quae Vari praescripsit pagina nomen.
Pergite, Pierides. Chromis et Mnasylos in antro
Silenum pueri somno videre iacentem,
inflatum hesterno venas, ut semper, Iaccho ;
serta procul, tantum capiti delapsa, iacebant,
et gravis attrita pendebat cantharus ansa.
adgressi nam saepe senex spe carminis ambo
luserat iniiciunt ipsis ex vincula sertis.

addit se sociam timidisque supervenit Aegle,
Aegle, Naiadum pulcherrima, iamque videnti
sanguineis frontem moris et tempora pingit.
Ille dolum ridens „quo vincula nectitis?" inquit.
„solvite me, pueri: satis est potuisse videri.
„carmina, quae vultis, cognoscite; carmina vobis,
huic aliud mercedis erit". simul incipit ipse.
tum vero in numerum Faunosque ferasque videres
ludere, tum rigidas motare cacumina quercus ;
nec tantum Phoebo gaudet Parnasia rupes,
nec tantum Rhodope miratur et Ismarus Orphea.
Namque canebat, uti magnum per inane coacta
semina terrarumque animaeque marisque fuissent
et liquidi simul ignis; ut his exordia primis
omnia et ipse tener mundi concreverit orbis ;
tum durare solum et discludere Nerea ponto
coeperit, et rerum paulatim sumere formas;
iamque novum terrae stupeant lucescere solem
altius, utque cadant summotis nubibus imbres;

5

10

15

20

225

30

35

incipiant silvae cum primum surgere, cumque
rara per ignaros errent animalia montes.
hinc lapides Pyrrhae iactos, Saturnia regna
Caucasiasque refert volucres furtumque Promethci.
His adiungit, Hylan nautae quo fonte relictum
clamassent, ut litus „Hyla, Hyla" omne sonaret;
et fortunatam, si nunquam armenta fuissent,
Pasiphaën nivei solatur amore iuvenci.
Ah, virgo infelix, quae te dementia cepit!
Proetides implerunt falsis mugitibus agros,
at non tam turpis pecudum tamen ulla secuta
concubitus, quamvis collo timuisset aratrum,
et saepe in levi quaesissent cornua fronte.
ah virgo infelix, tu nunc in montibus erras :
ille latus niveum molli fultus hyacintho

ilice sub nigra pallentes ruminat herbas,

aut aliquam in magno sequitur grege. „claudite, Nymphae,
„Dictaeae Nymphae, nemorum iam claudite saltus,

,,si qua forte ferant oculis sese obvia nostris
,,errabunda bovis vestigia; forsitan illum
,aut herba captum viridi aut armenta secutum
,,perducant aliquae stabula ad Gortynia vaccae."
Tum canit Hesperidum miratam mala puellam ;
tum Phaethontiadas musco circumdat amarae
corticis atque solo proceras erigit alnos.
Tum canit, errantem Permessi ad flumina Gallum
Aonas in montes ut duxerit una sororum,

utque viro Phoebi chorus adsurrexerit omnis;

ut Linus haec illi divino carmine pastor,

floribus atque apio crines ornatus amaro,

dixerit: „hos tibi dant calamos, en accipe, Musae,
„Ascraeo quos ante seni, quibus ille solebat
,,cantando rigidas deducere montibus ornos.
„his tibi Grynei nemoris dicatur origo,

70

„ne quis sit lucus, quo se plus iactet Apollo.“