vacavit, pastorisque solatio destituta existit. Hocque fuit, et est verum, publicum, notorium, manifestum pariter et famosum ac ponit conjunctim et divisim ac de quolibet.

Item, quod dicta sede episcopali Coven. et Lichen. dudum, ut præfertur, vacante, decanus et capitulum ecclesiæ cathedralis Lichen. prædict' capitulariter congregati, et capitulum facientes licentia regia primitus in ea parte petita et obtenta, certum diem ac domum suam capitularem ecclesiæ cathedralis Lichen. prædict' pro hujusmodi electione fiend' et celebrand' unanimiter et concorditer præfixerunt; ac omnes et singulos ejusdem ecclesiæ cathedralis canonicos et præbendarios, jus, voces, et interesse in eadem electione habentes, seu habere prætendentes, ad diem et locum prædictos in hujusmodi electionis negotio processur' et procedi visur' legitime et peremptorie citari fecerunt; hocque fuit et est verum, publicum, notorium, manifestum pariter et famosum. Et ponit ut supra.

Item, quod præfati decanus et capitulum die et loco præfixis, viz. mensis anno Domini millesimo quingentesimo octogesimo jam curren' capitulariter congregati, et capitulum facientes (servatis primitis per eos de jure et statutis hujus regni Angliæ in ea parte servandis) habitoque per eos tractatu diligent' de persona idonea eligenda in episcopum et pastorem ecclesiæ cathedralis Lichen' prædict' tandem unanimiter et concorditer nullo eorum contradicente vel reclamante, venerabilem virum magistrum Wilhelmum Overton Sacræ Theologiæ Professorem in eorum et dictæ ecclesiæ memoratæ cathedralis Lichen' episcopum et pastorem elegerunt, et ecclesiæ memoratæ providerunt de eodem. Et ponit ut supra.

Item, quod electio hujusmodi, et persona electa die prædicta in ecclesia cathedrali Lichen' prædict' coram clero et populo tunc ibidem in numero copioso congregat' debite publicat' et declarat' fuerunt. Et ponit ut supra.

Item, quod dictus electus hujusmodi electioni de persona sua in episcopum et pastorem ecclesiæ cathedralis Lichen' prædict', ut præfertur, factæ et celebratæ ad humilem petitionem eorundem decani et capituli debitis loco et tempore consentiebat, ac consensum suum eidem præbuit in scriptis per eum lectis. Et ponit ut supra.

Item, quod dictus magister Wilhelmus Overton, Sacræ Theologiæ Professor, fuit et est vir providus et discretus litterarum eminenti scientia, vita et moribus merito commenda

94.

tus, liber; et de legitimo matrimonio procreatus, atque in ætate legitima et ordine sacerdotali constitutus, necnon Deo devotus, et ecclesiæ memoratæ apprime necessarius; hocque fuit, et est verum, publicum, notorium, manifestum pariter et famosum. Et ponit ut supra.

Item, quod præfati decanus et capitulum hujusmodi electionem et personam electam, serenissimæ dominæ nostræ reginæ Elizabethæ, per litteras suas patentes sigillo eorum communi roboratas, pro officii sui debit' juxta statuta hujus inclyti regni Angliæ significaverunt et intimaverunt. Et ponit ut supra.

Item, quod præsentato pro parte dictorum decani et capituli eidem regiæ sublimitati processu electionis hujusmodi, eadem serenissima domina nostra regina pro sua clementia regia electioni hujusmodi de persona præfati magistri Wilhelmi Overton (ut præfertur) factæ et celebratæ, consensum et assensum suos regios gratiose adhibuit et adhibet, illamque ratam et gratam habuit et habet. Et ponit ut supra.

Item, quod dicta serenissima domina nostra regina vobis præfato reverendissimo patri de assensu et consensu suis regiis hujusmodi electioni (ut præfertur) adhibitis, per litteras suas patentes vobis inscriptas et directas non solum significavit, verum etiam earundem litterarum suarum patentium serie vobis rogando mandavit, quatenus vos electionem prædictam et personam electam hujusmodi confirmare, ipsumque insigniis episcopalibus insignire et decorare, cæteraque peragere quæ vestro in hac parte incumbunt officio pastorali, juxta formam statuti in ea parte editi, et literarum patentium hujusmodi velitis, cum favore; hocque fuit et est verum, publicum, notorium, manifestum pariter et famosum; et ponit ut supra.

Item, quod præmissa omnia et singula fuerunt et sunt vera, publica, notoria, manifesta pariter et famosa, atque de et super eisdem laboraverint et in præsenti laborant, publica vox et fama, unde facta fide de jure in hac parte requisita, ad quam faciend' offert se pars ista proponens, dictorum decani et capituli promptam et paratam pro loco et tempore congruis et opportunis; petit eadem pars præfatam electionem et personam electam confirmandam fore, decerni, et cum effectu confirmari, juxta juris et statutorum hujus regni Angliæ exigentiam, necnon regiarum literarum patentium hujusmodi vobis direct" in hac parte seriem; curamque regimen et administrationem episcopatus Coven. et Lichen. eidem electo committi. Ipsumque in

realem, actualem, et corporalem possessionem dicti episcopatus Coven. et Lichen. Juriumque et pertinentium suorum universorum inducend' et introthonizand' fore decerni, ulteriusque fieri et ministrari in præmissis, et ea concernen' quibuscunque; quod justum fuerit et rationi consonum, supplend' defectus quoscunque in hac parte intervenientes. Quæ proponit et fieri petit pars ista proponens conjunctim et divisim, non arctans se ad omnia et singula præmissa proband' nec ad onus superfluæ probationis de quo protestatur; sed quatenus probaverit in præmissis, eatenus obtineat in petitis; juris beneficio in omnibus semper salvo, vestrum officium domine judex antedict' humiliter implorand'.

LXXXIII.

The Form of a Commendam.

Carolus Secundus, &c. omnibus ad quos præsentes litteræ Paper-office. pervenerint, salutem. Sciatis nos, de gratia nostra speciali, ac ex certa scientia et mero motu nostris dedisse et concessisse, prout per præsentes damus et concedimus dilecto et fideli subdito nostro Setho Ward Sacræ Theologiæ Professori, Exon. episcopo designat. quod ipse suo cum episcopatu prædicto, cujus fructus, redditus et proventus adeo tenues, exiles, et diminuti existunt, ut mensæ episcopali ac aliis dicto episcopat incumbent' oneri non satisfaciunt; rectoriam Sancti Briok in com. nostro Cornub. et diocesi prædicta, quam in præsenti obtinet retinere, et ad quam modo institutus existit, possidere, una cum episcopatu prædicto, necnon vicariam Minhinnet in eodem com. cum vel sine institutione, inductione, aut aliqua alia juris solennitate, virtute hujus commendam acceptare, et durante vita sua naturali, ac quamdiu ipsum dicto episcopatui Exon. præesse contigerit, in commendam recipere, et retinere, illorumque fructus, redditus et proventus congruis eorum supportatis oneribus cum omnibus suis juribus, privilegiis, proficuis, et advantagiis, iisdem pertinentibus, in suum usum et utilitatem convertere et applicare, libere et licite sine quorumcunque impedimento valeat et possit. Et quoties sibi placuerit permutare, ac tot alia similia vel dissimilia ecclesiastica beneficia curata vel non curata, cujuscunque naturæ nominis et distantiæ, cum dicto episcopatu retinere, sine aliqua juris solennitate, canonum observatione, collatione, institutione,

Strype's
Life of

Parker.
Append.
num. 30.
An. 1564.

inductione, aut installatione in commendam capere, retinere, et gaudere valeat, aliquo statuto, canone, vel decreto, aut aliqua alia re, causa, vel materia quacunque non obstante, cum quibus statutis, canonice decretis dispensamus per præ

sentes.

14.

In cujus rei testimonium has litteras fieri fecimus patentes.
Teste meipso apud Westm. 16 die Julii anno regni nostri
Per breve de privato sigillo.

LXXXIV.

Sampson's and Humphrey's Letter to the Archbishop of Canterbury, and the Bishops of London, Winchester, Ely, and Lincoln, to excuse their non-compliance, with reference to the ceremonies.

Et novum et singulare videri potest, paucos homines multiArchbishop tudini, privatos authoritati, obscuros vobis, et doctrinæ et pietatis gloria celebratis, propter lanam et linum, vel dicto vel facto, aut velle aut audere obstrepere. Equidem ingenue fatemur, et coram Domino testamur, patres et fratres in Christo observandi, ut singularis nostra in religione suavissima conspiratio fuit, et est perjucunda; sic hac nostra vel levi a vobis dissensione in vita nihil accidisse acerbius. Quanquam illud nos recreare solet, et consolari debet, discordare quidem nos, at concordi discordia; evangelice, non papistice, fraterne, non virulente, sine dente et stomacho, utrosque, sine zelo tamen et fervore neutros, dissidere: in capite Christo antesignano nostro, omnes et singulos idem Evangelium, eandem fidem profiteri; in rebus natura sua plane adiaphoris suum quemque spiritum, et studium sequi; ubi libertati esse locus potest sæpe, charitati autem esse debet semper: ubi non statim rumpitur unitas, nec obscuratur veritas, ubi aliqua ceremoniarum cernitur varietas. Vidit hoc Augustinus, sabbatho alios prandisse, alios rursus jejunasse, et in una ecclesia uniusque regionis ecclesiis dissimilitudinem extitisse. Vidit Socrates, homines qui ejusdem sunt fidei, de ritibus inter se dissensisse. Vidit Theodoretus, ab omni antiquitate hanc in ecclesia consuetudinem mansisse, ut hic abstinentiam amplecteretur, ille esculentis vesceretur: nec hic judicaret illum, nec ille reprehenderet alterum, et omnes tamen claros, insignesque

redderet lex concordiæ. Discessit a Constantini decreto, aliarum ecclesiarum exemplum sequuta, nostra Brittannia. Dissensit a Carolo clerus Ravennas: imo a Barnaba Paulus, a Paulo Petrus, a Petro condiscipulus Joannes; ab hujus successoribus Romanis, illius sectatores Asiani. Utinam patres, hic hic vos operam vestram interponeretis, ut illic pacificus Irenæus, et episcopi, qui in id sedulo incubuerunt, ne victoris sententia Asianorum libertati præjudicaret, neve rituum dissonantia fidei consonantiam solveret.

Siqua nostræ in Christo consociationis ratio, siqua ovuTália (esse autem non dubitamus) patiamini, enitamini, ut quod Paulus præcipit, Augustinus perhibuit, in sua quisque Anpopopía acquiescat, ut ipsa fidei unitas diversis observationibus celebretur. Causæ multæ et magnæ, quæ nos ad petendum moverunt, vos, nisi nostra de vestra pietate et prudentia fallit opinio, ad assentiendum permovebunt. Teneram rem esse conscientiam, vobis non est obscurum, quæ nec tangi, nec angi debet. Hæc quæ a Deo ipsa accepit, nobis tradidit. Non enim profecto turbulenti aut contumaces sumus, ut ecclesiæ pacem turbatam libenter aspiciamus, quam colimus et fovemus: vel ut novitati studeamus, qui ad antiquam ecclesiæ candorem aspiramus: vel ut vinci nolimus, qui ratione persuaderi et instrui cupimus. Verum enimvero nos conscientia magistra edocti sumus, res natura indifferentes, opinionibus hominum non semper indifferentes videri, casu ac temporibus variari: legem hanc de ceremoniis Romanæ Ecclesiæ instaurandis cum servitutis, necessitatis, superstitionis periculo conjungi. Hoc quia vobis non videtur, vos a nobis non damnandi, nobis quia sic videtur, nos a vobis non divexandi.

Nostra conscientia nos docet, si præterita spatia superioris memoriæ animo repetimus, a nobis stare Deum, Christum, primæ Ecclesiæ patres. Si oculos per vicina tempora et loca circumferimus, doctissimos homines, et vos ipsos, et ecclesias, quæ quidem plene repurgatæ sunt, universas; Deum, cujus voce reges Judæorum prædicantur, qui omnia vasa, id est, omnia idololatriæ instrumenta, et apparatum deleverunt : Christum, qui Pharisæorum omne fermentum, jejunia, lavacra, fimbrias, et phylacteria repudiavit: patres, qui nec cum Judæis Sabbatho jejunare, aut Pascha celebrare, nec cum hæreticis lavare, nec cum Manichæis die Dominico abstinere, nec ulla in re, ubi aliqua esse potest consensionis significatio, communi

95.