PRAEFATIO. § 1. De copiis Sanctamandianis. Quum ante sec. XVIII, si qui Bucolicorum codicibus manuscriptis usi sunt, tacite fere usi essent neque ulla constantia, eo seculo ineunte Iacobus Sanctamandus (Jaques de Set. Amand), iuvenis Britannus vix vigesimum annum egressus, laudabile consilium cepit codicibus Theocriteis diligenter collatis crisi certius fundamentum parandi. Qui in Italiam profectus, postea in Galliam, per annos 1706-1710 largas et utilissimas copias variarum lectionum, scholiorum, glossarum congessit. Quas quum, edendi Theocriti consilio postea abiecto, moriens circiter a. 1750 bibliothecae Bodleianae reliquisset, primus eis Wartonus usus est in editione a. 1770 emissa, simul in Praefatione de Sanctamando eiusque supellectile Theocritea amplius disserens, deinde Gaisfordius a. 1816, tertius Wordsworthius a. 1844. Praeterea copias Sanctamandianas descripsit Coxius in Catalogo Codicum Manuscriptorum Bibliothecae Bodleianae. Oxonii 1853. pag. 898 seqq., minus quidem quam vellem accurate. Comparatis vero, quae quatuor illi viri Britanni tradiderunt, inter reliquias Sanctamandi codicum bucolicorum collationes (de scholiis et glossis suo loco dicemus) hae extare intelliguntur: 1) Laurentianorum p. r. t.*), quos ipse Sanctamandus excusserat, idque secundum Stephani editionem maiorem, ut apparet ex eius adnotatione ad Id. v, 99. ap. Wart. p. 371. Codex Paliani, cuius collatio auctore Coxio in Vol. Setamand. 21. extat, is esse videtur, quem r. diximus, *) Hic et per sequentia nostris codicum siglis usi sumus, nec minus singula idyllia secundum huius editionis ordinem designavimus. |