quassas, indocilis pauperiem pati. est qui nec veteris pocula Massici nec partem solido demere de die spernit, nunc viridi membra sub arbuto stratus, nunc ad aquae lene caput sacrae. multos castra iuvant et lituo tubae permixtus sonitus bellaque matribus detestata. manet sub Iove frigido venator tenerae coniugis immemor, seu visa est catulis cerva fidelibus, seu rupit teretes Marsus aper plagas. me doctarum hederae praemia frontium dis miscent superis, me gelidum nemus nympharumque leves cum Satyris chori secernunt populo, si neque tibias Euterpe cohibet nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton. quodsi me lyricis vatibus inseres, sublimi feriam sidera vertice. 1 CARMEN II. Iam satis terris nivis atque dirae grandinis misit Pater et rubente dextera sacras iaculatus arces terruit Urbem, terruit gentes, grave ne rediret seculum Pyrrhae nova monstra questae, omne cum Proteus pecus egit altos visere montes, piscium et summa genus haesit ulmo, vidimus flavum Tiberim retortis templaque Vestae; Iliae dum se nimium querenti audiet cives acuisse ferrum, rara iuventus. quem vocet divum populus ruentis imperi rebus prece qua fatigent virgines sanctae minus audientem carmina Vestam? cui dabit partes scelus expiandi Iuppiter? tandem venias precamur nube candentes humeros amictus augur Apollo; sive tu mavis, Erycina ridens, quam Iocus circum volat et Cupido; sive neglectum genus et nepotes respicis auctor, ΙΟ 15 20 25 30 35 heu nimis longo satiate ludo, sive mutata iuvenem figura Caesaris ultor : serus in caelum redeas diuque ocior aura tollat; hic magnos potius triumphos, CARMEN III. Sic te diva potens Cypri, sic fratres Helenae, lucida sidera, ventorumque regat pater obstrictis aliis praeter Iäpyga, navis, quae tibi creditum debes Virgilium, finibus Atticis reddas incolumem, precor, et serves animae dimidium meae. illi robur et aes triplex circa pectus erat, qui fragilem truci 10 5 50 45 40 commisit pelago ratem primus nec timuit praecipitem Africum nec tristes Hyadas nec rabiem Noti, prudens Oceano dissociabili terras, si tamen impiae non tangenda rates transiliunt vada. audax omnia perpeti gens humana ruit per vetitum nefas. audax Iäpeti genus ignem fraude mala gentibus intulit. post ignem aetheria domo subductum macies et nova febrium terris incubuit cohors, semotique prius tarda necessitas leti corripuit gradum. expertus vacuum Daedalus aëra pennis non homini datis; perrupit Acheronta Herculeus labor. nil mortalibus ardui est; caelum ipsum petimus stultitia neque per nostrum patimur scelus iracunda Iovem ponere fulmina. CARMEN IV. Solvitur acris hiems grata vice veris et Favoni, trahuntque siccas machinae carinas; ac neque iam stabulis gaudet pecus aut arator igni, nec prata canis albicant pruinis. iam Cytherea choros ducit Venus imminente Luna, 5 iunctaeque Nymphis Gratiae decentes alterno terram quatiunt pede, dum graves Cyclopum Volcanus ardens urit officinas. nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto aut flore, terrae quem ferunt solutae. nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis, seu poscat agna sive malit haedo. pallida Mors aequo pulsat pede pauperum tabernas regumque turres. o beate Sesti, ΤΟ vitae summa brevis spem nos vetat inchoare longam. 15 iam te premet nox fabulaeque Manes et domus exilis Plutonia: quo simul mearis, nec regna vini sortiere talis nec tenerum Lycidan mirabere, quo calet iuventus nunc omnis et mox virgines tepebunt. CARMEN V. Quis multa gracilis te puer in rosa |