VI.

Ariadne, deserted by Theseus, becomes the wife of Bacchus.

Gnosis in ignotis amens errabat arenis,

Qua brevis æquoreis Dia feritur aquis. Jamque iterum tundens mollissima pectora palmis, "Perfidus ille abiit: quid mihi fiet?" ait. 5 "Quid mihi fiet?" ait. Sonuerunt cymbala toto Littore, et attonita tympana pulsa manu. Ecce Mimallonides sparsis in terga capillis; Ecce leves Satyri, prævia turba dei : Ebrius ecce senex pando Silenus asello

10

Vix sedet, et pressas continet arte jubas.
In caput aurito cecidit delapsus asello.

Clamârunt Satyri, "Surge age, surge, pater."
Jam deus in curru, quem summum texerat uvis,
Tigribus adjunctis aurea lora dabat.

15 Et color, et Theseus, et vox abiere puellæ :
Terque fugam petiit: terque retenta metu.
Horruit, ut steriles, agitat quas ventus, aristæ:
Ut levis in madida canna palude tremit.
Cui deus, "En adsum tibi cura fidelior," inquit;

20

"Pone metum; Bacchi, Gnosias, uxor eris."

VII.

Ariadne is changed into a Constellation.

Interea Liber depexos crinibus Indos

Vincit, et Eoo dives ab orbe redit.
Inter captivas facie præstante puellas
Grata nimis Baccho filia regis erat.

5 Flebat amans conjux, spatiataque littore curvo
Edidit incultis talia verba comis:

"En iterum similes, fluctus, audite querelas :
"En iterum lacrimas accipe, arena, meas.

"Dicebam, memini, 'perjure et perfide Theseu !' 1Ο "Ille abiit: eadem crimina Bacchus habet." Dixerat audierat jamdudum verba querentis Liber, ut a tergo forte secutus erat.

Occupat amplexu, lacrimasque per oscula siccat:
Et, "Pariter cœli summa petamus," ait.

15 "Tu mihi juncta toro, mihi juncta vocabula sumes :

20

66

"Jam tibi mutatæ Libera nomen erit.

Sintque tuæ tecum faciam monumenta coronæ;
"Vulcanus Veneri quam dedit, illa tibi."

Dicta facit: gemmasque novem transformat in ignes.
Aurea per stellas nunc micat illa novem.

VIII.

Silenus, whilst looking for the honey of Bacchus, finds a hornet's nest.

Ibat arenoso Satyris comitatus ab Hebro :
Æriferæ comitum concrepuere manus.
Ecce novæ coëunt volucres tinnitibus actæ :

Quaque movent sonitus æra, sequuntur apes.
5 Colligit errantes et in arbore claudit inani
Liber; et inventi præmia mellis habet.
Ut Satyri levisque senex tetigere saporem :
Quærebant flavos per nemus omne favos.
Audit in exesa stridorem examinis ulmo,

IO

Adspicit et ceras, dissimulatque senex.
Utque piger pandi tergo residebat aselli,

Applicat hunc ulmo: condita mella petit.
Millia crabronum coëunt; et vertice nudo
Spicula defigunt, oraque sima notant.
15 Ille cadit præceps, et calce feritur aselli,

20

Inclamatque suos auxiliumque rogat.

Concurrunt Satyri, turgentiaque ora parentis
Rident. Percusso claudicat ille genu.

Ridet et ipse deus, limumque inducere monstrat :
Hic paret monitis, et linit ora luto.

IX.

Dædalus determines to fly away from Crete and makes wings for himself and his son, Icarus.

5

Hospitis effugio præcluserat omnia Minos.

Audacem pennis reperit ille viam.

"Sit modus exilio," dixit, “justissime Minos:

Accipiat cineres terra paterna meos :

"Da reditum puero, senis est si gratia vilis :

"Si non vis puero parcere, parce seni." Dixerat hæc sed et hæc, et multo plura licebat Dicere at egressus non dabat ille viro.

Quod simul ac sensit, "Nunc, nunc, o Dædale," dixit,

"Materiam, qua sis ingeniosus, habes.

"Possidet en terras, et possidet æquora Minos;

"Nec tellus nostræ, nec patet unda fugæ. "Restat iter cœli; cœlo tentabimus ire:

"Da veniam cœpto, Jupiter alme, meo." [quam, 15 Ingenium mala sæpe movent. Quis crederet unAërias hominem carpere posse vias?

20

Remigium volucres disponit in ordine pennas,
Et leve per lini vincula nectit opus:

Imaque pars ceris adstringitur igne solutis :
Finitusque novæ jam labor artis erat.

15

20

5

X.

Dædalus and his son start on their journey.

Tractabat ceramque puer pennasque renidens,

Nescius hæc humeris arma parata suis.

[nis:

Cui pater, "His," inquit, " patria est adeunda cari

"Hac nobis Minos effugiendus ope.

"Me pennis sectare datis; ego prævius ibo ;

"Sit tibi cura sequi; me duce tutus eris.

"Nam sive ætherias vicino sole per auras

"Ibimus; impatiens cera caloris erit:
"Sive humiles propiore freto jactabimus alas;
"Mobilis æquoreis penna madescet aquis.

"Inter utrumque vola; ventos quoque, nate, caveto;

66

Quaque ferent auræ, vela secunda dato.”

Dum monet, aptat opus puero, monstratque moveri,

Erudit infirmas ut sua mater aves.

Inde sibi factas humeris accommodat alas;
Perque novum timide corpora librat iter.
Jamque volaturus parvo dedit oscula nato;
Nec patriæ lacrimas continuere genæ.
Monte minor collis, campis erat altior æquis;

Hinc data sunt miseræ corpora bina fugæ.