6 Vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat. Impium Lenite clamorem, sodales;

Et cubito remanete presso! Voltis severi me quoque sumere 10 Partem Falerni? Dicat Opuntiae

Frater Megillae, quo beatus

Volnere, qua pereat sagitta. Cessat voluntas ? Non alia bibam Mercede. Quae te cumque domat Venus, Non erubescendis adurit

Ignibus ingenuoque semper
Amore peccas. Quidquid habes, age,
Depone tutis auribus! –

A miser,
Quanta laboras in Charybdi,

Digne puer meliore flamma!
Quae saga, quis te solvere Thessalis
Magus venenis, quis poterit deus ?
Vix inligatum te triformi

Pegasus expediet Chimaera.

15

20

122. Ein Wiedersehen.

(Horatius, carm. II, 7.)
O saepe mecum tempus in ultimum
Deducte Bruto militiae duce,
Quis te redonavit Quiritem

Dis patris Italoque caelo,
6 Pompei, meorum prime sodalium,
Cum quo morantem saepe diem mero
Fregi coronatus nitentes

Malobathro Syrio capillos? Tecum Philippos et celerem fugam 10 Sensi relicta non bene parmula,

Cum fracta virtus et minaces

Turpe solum tetigere mento.

15

20

Sed me per hostes Mercurius celer
Denso paventem sustulit aëre;
Te rursus in bellum resorbens

Unda fretis tulit aestuosis.
Ergo obligatam redde lovi dapem,
Longaque fessum militia latus
Depone sub lauru mea nec

Parce cadis tibi destinatis.
Oblivioso levia Massico
Ciboria exple, funde capacibus
Unguenta de conchis. - Quis udo

Deproperare apio coronas
26 Curatve myrto? Quem Venus arbitrum
Dicet bibendi ? Non ego sanius
Bacchabor Edonis: recepto

Dulce mihi furere est amico.

123. Unsterblichkeit.

(Horatius, carm. III, 30.) Exegi monumentum aere perennius Regalique situ pyramidum altius, Quod non imber edax, non aquilo impotens Possit diruere aut innumerabilis 6 Annorum series et fuga temporum.

Non omnis moriar multaque pars mei
Vitabit Libitinam: usque ego postera
Crescam laude recens, dum Capitolium

Scandet cum tacita virgine pontifex. 10 Dicar, qua violens obstrepit Aufidus

Et qua pauper aquae Daunus agrestium
Regnavit populorum, ex humili potens
Princeps Aeolium carmen ad Italos

Deduxisse modos. Sume superbiam 16 Quaesitam meritis et mihi Delphica

Lauro cinge volens, Melpomene, comam!

124. Ein zudringlicher Schwätzer.

(Horatius, sat. I, 9.) Ibam forte Via Sacra, sicut meus est mos, Nescio quid meditans nugarum, totus in illis. Accurrit quidam, notus mihi nomine tantum, Arreptaque manu: „Quid agis, dulcissime rerum pa „Suaviter, ut nunc est,“ inquam, „et cupio omnia quae vis.“ Cum adsectaretur: „Numquid vis ?" occupo. At ille „Noris nos,“ inquit; „docti sumus.“ Hic ego: „Pluris Hoc,“ inquam „mihi eris.“ Misere discedere quaerens

Ire modo ocius, interdum consistere, in aurem 10 Dicere nescio quid puero, cum sudor ad imos

Manaret talos. „O te, Bolane, cerebri
Felicem," aiebam tacitus, cum quidlibet ille
Garriret, vicos, urbem laudaret. Ut illi

Nil respondebam: „Misere cupis,“ inquit, „abire. 15 Iamdudum video; sed nil agis: usque tenebo;

Prosequar hinc, quo nunc iter est tibi.“ .,Nil opus est te
Circuagi: quendam volo visere non tibi notum.
Trans Tiberim longe cubat is prope Caesaris hortos.“
„Nil habeo, quod agam, et non sum piger: usque sequar te.“

Demitto auriculas ut iniquae mentis asellus,
Cum gravius dorso subiit onus. Incipit ille:
„Si bene me novi, non Viscum pluris amicum,
Non Varium facies: nam quis me scribere plures

Aut citius possit versus ? Quis membra movere
26 Mollius? Invideat quod et Hermogenes, ego canto!“

Interpellandi locus hic erat: „Est tibi mater,
Cognati, quis te salvost opus ?“ „Haud mihi quisquam.
Omnes composui.“ „Felices! Nunc ego resto.

Confice: namque instat fatum mihi triste, Sabella 30 Quod puero cecinit divina mota anus urna:

Hunc neque dira venena nec hosticus auferet ensis

Nec laterum dolor aut tussis nec tarda podagra: Gündel, Roma Aeterna. Teil I.

20

35

66

Garrulus hunc quando consumet cumque. Loquaces,
Si sapiat, vitet, simulatque adoleverit aetas.“

Ventum erat ad Vestae quarta iam parte diei
Praeterita; et casu tunc respondere vadato
Debebat: quod ni fecisset, perdere litem.
„Si me amas,“ inquit, „paulum hic ades.“ Inteream, si

Aut valeo stare aut novi civilia iura; 40 Et propero, quo scis.“ „Dubius sum, quid faciam,“ inquit, „Tene relinquam an rem.“ – „Me, sodes.“ – „Non faciam,“ ille , Et praecedere coepit. Ego, ut contendere durumst Cum victore, sequor. „Maecenas quomodo tecum ?" Hinc repetit.

„Paucorum hominum et mentis bene sanae.“ 45 ,,Nemo dexterius fortunast usus. Haberes

Magnum adiutorem, posset qui ferre secundas,
Hunc hominem velles si tradere: dispeream, ni
Summosses omnes. ,Non isto vivimus illic,

Quo tu rere, modo. Domus hac nec purior ullast
50 Nec magis his aliena malis. Nil mi officit,“ inquam,

„Ditior hic aut est quia doctior: est locus uni
Cuique suus.“ – „Magnum narras, vix credibile.“ „Atqui
Sic habet.“ – „Accendis, quare cupiam magis illi

“
Proximus esse.“ – „Velis tantummodo: quae tua virtus,

:
55 Expugnabis; et est, qui vinci possit; eoque

Difficiles aditus primos habet.“ ,Haud mihi dero:
Muneribus servos corrumpam. Non, hodie si
Exclusus fuero, desistam. Tempora quaeram,

Occurram in triviis, deducam. Nil sine magno
60 Vita labore dedit mortalibus.“ Haec dum agit, ecce

Fuscus Aristius occurrit, mihi carus et illum
Qui pulchre nosset. Consistimus. ,,Vnde venis et
Quo tendis ?“ rogat et respondet. Vellere coepi

Et pressare manu lentissima bracchia, nutans, 65 Distorquens oculos, ut me eriperet. Male salsus

Ridens dissimulare. Meum iecur urere bilis.
„Certe nescio quid secreto velle loqui te
Aiebas mecum.“ ,,Memini bene, sed meliore

Tempore dicam. Hodie tricesima sabbata: vin tu
70 Curtis Iudaeis oppedere ?" „Nulla mihi,“ inquam,

,,Relligiost.“ „At mi: sum paulo infirmior, unus

Multorum. Ignosces; alias loquar.“ Huncine solem
Tam nigrum surrexe mihil Fugit improbus ac me

Sub cultro linquit. Casu venit obvius illi
75 Adversarius et: „Quo tu, turpissime ?“ magna

Inclamat voce, et: „Licet antestari?“ – Ego vero
Oppono auriculam. Rapit in ius; clamor utrimque,
Undique concursus. Sic me servavit Apollo.

125. Nichts dahinter!

(Martialis, epigr. VII, 100.)
Pontice, per reges discurris et omnia lustras;

Magna quidem sequeris: Pontice, magnus homo es.
Pontice, si qua facis, sine teste facis, sine turba;

Non adhibes multos: Pontice, cautus homo es.
5 Pontice, te celebrem forma natura creavit;

Dignus eras Helena: Pontice, pulcher homo es.
Pontice, voce tua posses adamanta movere;

Vox tua dulce sonat: Pontice, dulcis homo es.
Pontice, sic alios, sic te quoque decipit error:

Vis verum dicam ? Pontice, nullus homo es!

10

126. Erkannt.

(Martialis, epigr. IX, 19.)

Laudas balnea versibus trecentis
Cenantis bene Pontici, Sabelle:
Vis cenare, Sabelle, non lavari!

127. Eine magere Einladung.

(Martialis, epigr. III, 12.)
Unguentum, fateor, bonum dedisti
Convivis heri, sed nihil scidisti.
Res salsa est bene olere et esurire!

Qui non cenat et unguitur, Fabulle,
5 Hic vere mihi mortuus videtur.