114. Ein Erlebnis im Sabinerwalde.

(Horatius, carm. I, 22.)
Integer vitae scelerisque purus
Non eget Mauris iaculis neque arcu
Nec venenatis gravida sagittis,

Fusce, pharetra,
6 Sive per Syrtes iter aestuosas

Sive facturus per inhospitalem
Caucasum vel quae loca fabulosus

Lambit Hydaspes.
Namque me silva lupus in Sabina,
10 Dum meam canto Lalagen et ultra
Terminum curis vagor expeditis,

Fugit inermem;
Quale portentum neque militaris

Daunias latis alit aesculetis
16 Nec lubae tellus generat, leonum

Arida nutrix.
Pone me pigris ubi nulla campis
Arbor aestiva recreatur aura,
Quod latus mundi nebulae malusque

Iuppiter urguet;
Pone sub curru nimium propinqui
Solis in terra domibus negata:
Dulce ridentem Lalagen amabo,

Dulce loquentem.

20

115. Neckisches Zwiegespräch.

(Horatius, carm. III, 9.) Donec gratus eram tibi

Nec quisquam potior bracchia candidae Cervici iuvenis dabat,

Persarum vigui rege beatior. 5 "Donec non alia magis

Arsisti neque erat Lydia post Chloen, Multi Lydia nominis,

Romana vigui clarior Ilia."

10

Me nunc Thressa Chloe regit,

Dulces docta modos et citharae sciens,
Pro qua non metuam mori,

Si parcent animae fata superstiti.
“Me torret face mutua

Thurini Calais filius Ornyti,
16 Pro quo bis patiar mori,

Si parcent puero fata superstiti."
Quid si prisca redit Venus

Diductosque iugo cogit aheneo ?
Si flava excutitur Chloe

Reiectaeque patet ianua Lydiae ?
“Quamquam sidere pulchrior

Ille est, tu levior cortice et improbo
Iracundior Hadria:

Tecum vivere amem, tecum obeam libens!"

20

116. Frühlingsmahnung.

(Horatius, carm. I, 4.)

Solvitur acris hiems grata vice veris et Fayoni,

Trahuntque siccas machinae carinas, Ac neque iam stabulis gaudet pecus aut arator igni,

Nec prata canis albicant pruinis. 6 Iam Cytherea choros ducit Venus imminente luna,

Iunctaeque Nymphis Gratiae decentes Alterno terram quatiunt pede, dum graves Cyclopum

Volcanus ardens urit officinas.
Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto

Aut flore, terrae quem ferunt solutae;
Nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis,

Seu poscat agna sive malit haedo.
Pallida Mors aequo pulsat pede pauperum tabernas

Regumque turres. O beate Sesti, 16 Vitae summa brevis spem nos vetat incoháre longam.

Iam te premet nox fabulaeque Manes

10

20

Et domus exilis Plutonia. Quo simul mearis,

Nec regna vini sortiere talis Nec tenerum Lycidan mirabere, quo calet iuventus Nunc omnis et mox virgines tepebunt.

117. Wintermahnung.

(Horatius, carm. I, 9.)
Vides, ut alta stet nive candidum
Soracte, nec iam sustineant onus
Silvae laborantes, geluque

Flumina constiterint acuto:
6 Dissolve frigus ligna super foco
Large reponens atque benignius
Deprome quadrimum Sabina,

0 Thaliarche, merum diota.
Permitte divis cetera, qui simul
10 Stravere ventos aequore fervido

Deproeliantes, nec cupressi

Nec veteres agitantur orni.
Quid sit futurum cras, fuge quaerere et
Quem Fors dierum cumque dabit, lucro
Adpone nec dulces amores

Sperne, puer, neque tu choreas,
Donec virenti canities abest
Morosa. Nunc et campus et areae
Lenesque sub noctem susurri

Composita repetantur hora,
Nunc et latentis proditor intimo
Gratus puellae risus ab angulo
Pignusque dereptum lacertis

Aut digito male pertinaci. 118. Pflucket die Rose, eh' sie verblüht.

(Horatius, carm. II, 3.)
Aequam memento rebus in arduis
Servare mentem, non secus in bonis
Ab insolenti temperatam

Laetitia, moriture Delli,

16

20

6 Seu maestus omni tempore vixeris,
Seu te in remoto granıine per dies
Festos reclinatum bearis

Interiore nota Falerni.

16

Quo pinus ingens albaque populus
10 Umbram hospitalem consociare amant

Ramis ? Quid obliquo laborat

Lympha fugax trepidare rivo?
Huc vina et unguenta et nimium breves
Flores amoenae ferre iube rosae,
Dum res et aetas et sororum

Fila trium patiuntur atra.
Cedes coemptis saltibus et domo
Villaque, slavus quam Tiberis lavit;
Cedes, et exstructis in altum

Divitiis potietur heres.
Divesne prisco et natus ab Inacho
Nil interest, an pauper et infima
De gente sub divo moreris,

Victima nil miserantis Orci.

20

25 Omnes eodem cogimur, omnium
Versatur urna serius ocius
Sors exitura et nos in aeternum

Exsilium impositura cymbae.

119. Heute ist heut.

(Horatius, carm. I, 11.)

Tu ne quaesieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi Finem di dederint, Leuconoe, nec Babylonios Temptaris numeros. Ut melius, quidquid erit, pati,

Seu plures hiemes seu tribuit Iuppiter ultimam, 6 Quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare Tyrrhenum! Sapias, vina liques, et spatio brevi Spem longam reseces! Dum loquimur, fugerit invida Aetas: carpe diem, quam minimum credula posterol

120. Ergo?

(Horatius, carm. II, 14.)
Eheu fugaces, Postume, Postume,
Labuntur anni; nec pietas moram
Rugis et instanti senectae

Adferet indomitaeque morti;
6 Non, si trecenis, quotquot eunt dies,
Amice, places inlacrimabilem
Plutona tauris, qui ter amplum

Geryonein Tityonque tristi
Compescit unda, scilicet omnibus,
10 Quicumque terrae munere vescimur,

Enaviganda, sive reges

Sive inopes erimus coloni. Frustra cruento Marte carebimus Fractisque rauci fluctibus Hadriae; Frustra per autumnos nocentem

Corporibus metuemus austrum: Visendus ater, flumine languido Cocytus errans et Danai genus Infame damnatusque longi

Sisyphus Aeolides laboris. Linquenda tellus et domus et placens Uxor, neque harum, quas colis, arborum Te praeter invisas cupressos

Ulla brevem dominum sequetur. 25 Absumet heres Caecuba dignior Servata centum clavibus et mero Tinguet pavimentum superbo,

Pontificum potiore cenis.

15

121. Ad loca!

(Horatius, carm. I, 27.)
Natis in usum laetitiae scyphis
Pugnare Thracumst: tollite barbarum
Morem, verecundumque Bacchum

Sanguineis prohibete rixis!