Tela gerit, frenisque manu moriente remissis
In latus a dextro paulatim defluit armo.

Proximus audito sonitu per inane pharetrae
Frena dabat Sipylus: veluti cum praescius imbris
80 Nube fugit visa pendentiaque undique rector

Carbasa deducit, ne qua levis effluat aura.
Frena dabat: dantem non evitabile telum
Consequitur, summaque tremens cervice sagitta

Haesit, et exstabat nudum de gutture ferrum.
85 Ille, ut erat pronus, per colla admissa iubasque
Volvitur et calido tellurem sanguine foedat.

Phaedimus infelix et aviti nominis heres
Tantalus, ut solito finem imposuere labori,

Transierant ad opus nitidae iuvenale palaestrae.
90 Et iam contulerant arto luctantia nexu

Pectora pectoribus, cum tento concita nervo,
Sicut erant iuncti, traiecit utrumque sagitta.
Ingemuere simul, simul incurvata dolore

Membra solo posuere, simul suprema iacentes
95 Lumina versarunt, animam simul exhalarunt.

Aspicit Alphenor laniataque pectora plangens
Advolat, ut gelidos complexibus allevet artus,
Inque pio cadit officio: nam Delius illi
Intima fatifero rupit praecordia ferro.

At non intonsum simplex Damasichthona vulnus
Afficit. Ictus erat, qua crus esse incipit et qua
Mollia nervosus facit internodia poples.
Dumque manu temptat trahere exitiabile telum,
Altera per iugulum pennis tenus acta sagitta est.

Ultimus Ilioneus non profectura precando
Bracchia sustulerat: „Dique o communiter omnes,"
Dixerat ignarus non omnes esse rogandos
„Parcite!" Motus erat, cum iam revocabile telum

Non fuit, Arcitenens. Minimo tamen occidit ille
110 Vulnere non alte percusso corde sagitta.

Fama mali populique dolor lacrimaeque suorum
Tam subitae matrem certam fecere ruinae,
Mirantem potuisse, irascentemque, quod ausi

Hoc essent superi, quod tantum iuris haberent.
Gundel, Roma Aeterna. Teil I.

100

105

9 130

116 Nam pater Amphion ferro per pectus adacto

Finierat moriens pariter cum luce dolorem.
Heu quantum haec Niobe Niobe distabat ab illa,
Quae modo Latois populum summoverat aris

Et mediam tulerat gressus resupina per urbem, 120 Invidiosa suis, at nunc miseranda vel hosti.

Corporibus gelidis incumbit et ordine nullo
Oscula dispensat natos suprema per omnes.
A quibus ad caelum liventia bracchia tollens:

„Pascere, crudelis, nostro, Latona, dolore,
125 Pascere,“ ait, „satiaque meo tua pectora luctu

Corque ferum satia,“ dixit; „per funera septem
Efferor! Exulta, victrixque inimica triumpha!
Cur autem victrix ? Miserae mihi plura supersunt,
Quam tibi felici. - Post tot quoque funera vinco!“

Dixerat, et sonuit contento nervus ab arcu,
Qui praeter Nioben unam conterruit omnes.
Illa malo est audax. Stabant cum vestibus atris
Ante toros fratrum demisso crine sorores.

E quibus una trahens haerentia viscere tela 135 Imposito fratri moribunda relanguit ore;

Altera solari miseram conata parentem
Conticuit subito duplicataque vulnere caeco est.
Haec frustra fugiens collabitur; illa sorori

Inmoritur; latet haec; illam trepidare videres. 140 Sexque datis leto diversaque vulnera passis

Ultima restabat: quam toto corpore mater,
Tota veste tegens: „Unam minimamque relinque!
De multis minimam posco,“ clamavit, ,,et unam.“

Dumque rogat, pro qua rogat, occidit. Orba resedit 146 Exanimes inter natos natasque virumque

Deriguitque malis: nullos movet aura capillos,
In vultu color est sine sanguine, lumina maestis
Stant immota genis, nihil est in imagine vivum.

Ipsa quoque interius cum duro lingua palato 160 Congelat, et venae desistunt posse moveri.

Nec flecti cervix nec bracchia reddere motus
Nes pes ire potest: intra quoque viscera saxum est.

. Flet tamen, et validi circumdata turbine venti

:

In patriam rapta est. Ibi fixa cacumine montis 155 Liquitur et lacrimas etiam nunc marmora manant.

84. Daedalus und Icarus.

(Ovidius, metamorph. VIII, 183—235.)

Daedalus interea Creten longumque perosus Exilium tactusque loci natalis amore Clausus erat pelago. „Terras licet,“ inquit, „,et undas Obstruat: at caelum certe patet. Ibimus illac. 5 Omnia possideat: non possidet aëra Minos.“

Dixit, et ignotas animum dimittit in artes Naturamque novat. Nam ponit in ordine pennas A minima coeptas, longam breviore sequenti,

Ut clivo crevisse putes. Sic rustica quondam 10 Fistula disparibus paulatim surgit avenis.

Tum lino medias et ceris alligat imas
Atque ita compositas parvo curvamine flectit,
Ut veras imitetur aves. Puer Icarus una

Stabat et, ignarus sua se tractare pericla,
15 Ore renidenti modo, quas vaga moverat aura,

Captabat plumas, flavam modo pollice ceram
Mollibat lusuque suo mirabile patris
Impediebat opus. Postquam manus ultima coeptis

Imposita est, geminas opifex libravit in alas 20 Ipse suum corpus motaque pependit in aura.

Instruit et natum: „Medioque ut limite curras,
Icare,“ ait, „moneo, ne, si demissior ibis,
Unda gravet pennas, si celsior, ignis adurat.

Inter utrumque vola! Nec te spectare Booten 25 Aut Helicen iubeo strictumque Orionis ensem:

Me duce carpe viam!“ - Pariter praecepta volandi Tradit et ignotas umeris accommodat alas.

Inter opus monitusque genae maduere seniles,
Et patriae tremuere manus. Dedit oscula nato
30 Non iterum repetenda suo pennisque levatus

Ante volat comitique timet velut ales, ab alto
Quae teneram prolem produxit in aëra nido.

35

Hortaturque sequi damnosasque erudit artes,
Et movet ipse suas et nati respicit alas.

Hos aliquis tremula dum captat harundine pisces,
Aut pastor baculo stivave innixus arator
Vidit et obstipuit, quique aethera carpere possent,
Credidit esse deos. Et iam Iunonia laeva

Parte Samos fuerat Delosque Parosque relictae,
40 Dextra Lebinthus erat fecundaque melle Calymne,

Cum puer audaci coepit gaudere volatu
Deseruitque ducem caelique cupidine tractus
Altius egit iter. Rapidi vicinia solis

Mollit odoratas, pennarum vincula, ceras:
45 Tabuerant cerae. Nudos quatit ille lacertos

Remigioque carens non ullas percipit auras,
Oraque caerulea patrium clamantia nomen
Excipiuntur aqua, quae nomen traxit ab illo.

At pater infelix, nec iam pater: „Icare!" dixit, 50 ,,Icare,“ dixit, „ubi es ? Qua te regione requiram ?

Icare!" dicebat. – Pennas aspexit in undis
Devovitque suas artes corpusque sepulchro
Condidit. Et tellus a nomine dicta sepulti.

85. Philemon und Baucis.

(Ovidius, metamorph. VIII, 616-724.) Obstipuere omnes nec talia dicta probarunt; Ante omnesque Lelex, animo maturus et aevo, Sic ait: „Immensa est finemque potenţia : caeli Non habet, et quicquid superi voluere, peractum est. 5 Quoque minus dubites: tiliae contermina quercus Collibus est Phrygiis modico circumdata muro. Ipse locum vidi; nam me Pelopeia Pittheus Misit in arva suo quondam regnata parenti.

Haud procul hinc stagnum est, tellus habitabilis olim; 10 Nunc celebres mergis fulicisque palustribus undae.

Iuppiter huc specie mortali cumque parente
Venit Atlantiades positis caducifer alis.
Mille domos adiere locum requiemque petentes:
Mille domos clausere serae. Tamen una recepit,

15 Parva quidem, stipulis et canna tecta palustri:

Sed pia Baucis anus parilique aetate Philemon
Illa sunt annis iuncti iuvenalibus, illa
Consenuere casa; paupertatemque fatendo

Effecere levem nec iniqua mente ferendo. 20 Nec refert, dominos illic famulosne requiras: Tota domus duo sunt, idem parentque iubentque.

Ergo ubi caelicolae parvos tetigere penates Summissoque humiles intrarunt vertice postes,

Membra senex posito iussit relevare sedili,
25 Quo superiniecit textum rude sedula Baucis.

Inde foco tepidum cinerem dimovit et ignes
Suscitat hesternos foliisque et cortice sicco
Nutrit et ad flammas anima producit anili.

Multifidasque faces ramaliaque arida tecto 30 Detulit et minuit parvoque admovit aëno.

Quodque suus coniunx riguo collegerat horto,
Truncat holus foliis. Furca levat ille bicorni
Sordida terga suis nigro pendentia tigno,

Servatoque diu resecat de tergore partem
35 Exiguam, sectamque domat ferventibus undis.

Interea medias fallunt sermonibus horas Concutiuntque torum de molli fluminis ulva Impositum lecto sponda pedibusque salignis.

Vestibus hunc velant, quas non nisi tempore festo 40 Sternere consuerant: sed et haec vilisque vetusque Vestis erat, lecto non indignanda saligno.

Accubuere dei. Mensam succincta tremensque Ponit anus. Mensae sed erat pes tertius impar:

Testa parem fecit. Quae postquam subdita clivum 45 Sustulit, aequatam mentae tersere virentes.

Ponitur hic bicolor sincerae baca Minervae Conditaque in liquida corna autumnalia faece Intibaque et radix et lactis massa coacti

Ovaqué non acri leviter versata favilla,
50 Omnia fictilibus. Post haec caelatus eodem

Sistitur argento crater fabricataque fago
Pocula, qua cava sunt, flaventibus illita ceris.
Parva mora est, epulasque foci misere calentes,