Billeder på siden
PDF
ePub

128

129

130

131

132

133

134

135

136

p. 20. Ahrens, Philol. XXVII p. 623, welcher bei Alkman frgm. parthen. pap. III 20 άvdávηv restituirt.

Hierzu kommt der lakonische Inf. Aor. II xavĥv 24, 90 (auch cod. c bei Ziegler). Mit zurückgezogenem Accente (vgl. $69) ist äolisch dieser Inf. Aor. II. лotídny 30, 9, inv 30, 7, συλλάβην 29, 30 = προσιδεῖν, ἐπιτυχεῖν, συλλαβεῖν [30, 28 εὔρην = εὑρεῖν aus Conj.].

Die Endung des Part. Praes. und Aor. II. Act. war dorisch für das Femininum nicht -ovoα, sondern -010α. S. § 43.

Το ἐγκροτέοισα 18, 7. ἀείδοισα 18, 36. ποθέοισα 18, 42. μυχθίζοισα 20, 13. μυθίζοισα 20, 11. βλέποισα 20, 13. Aor. ἰδοῖσα 15, 25. λαβοῖσα 15, 42. μολοῖσα 20, 38. λιποῖσα 20, 17. ἑλοῖσα 26, 7. 26, 20. [Hiermit vgl. das Particip. Aor. I μάρψαις μágyas bei Pind. Nem. 1, 45 u. s. w. oben Anm.

*) p. 287.

$ 50.

=

Das contrahirte Part. avevo α (5, 56) ἀνθέουσα erklärt sich aus

[ocr errors]

Im Passivum und Medium ist dorisch die Endung der ersten Person nicht - μην, sondern μαν.

Optativ aloiuav 5, 16. yevoíuav 5, 149, wie Soph. Ai. 1217, oder oloíuav, Soph. Oed. R. 664. Imperf. dvvάuav 2, 108. Im äolischen Gedichte 28, 15 ἐβολλόμαν. Aor. ἀνυσάμαν 5, 144. Von φημί 2, 102. 7, 42 ἐφάμαν. Von κείμαι 2, 86 κείμαν.

η

Dagegen ist auch dorisch n in -ηv, der Endung des Optativs der Verba auf -u und des Indicat. des Aor. I. und II. passiv. So ɛinv (8, 20). Vgl. εἴην, εἴης § 111, ἐψύχθην 2, 106. ἀμείφθην 7, 27. ἐτύπην (4, 53). ἐμάνην (2, 82). ἐπάγην 2, 110. ἐχάρη (8, 88). ἀπέσβης (4, 39). Die Form ἔβα 1, 140. 5, 9. 14, 43 erklärt sich aus § 23.

Die § 52 angegebenen Formen des Imperat. Pass. und Med. entstanden aus der ursprünglichen Form -860, aus welcher nach Ausstossung des o zunächst eo, dann contrahirt av wurde.

So lageu (15, 21) aus lάgso (8, 84), eigentlich lágsoo. Pindar z. B. Ο1. 5, 3 δέκευ von δέκομαι δέχομαι. Hierzu füge καθίζευ 15, 3 aus και θίζει (vgl. ἕζεο Epigr. 4, 13). βουκολιάσει 5, 60. Vgl. § 117. φείδεν 8, 63. Aor. Med. ἀμβάλου 10, 22.

In derselben Weise wie die Imperativformen § 132, entstanden die S 53 erwähnten Formen der zweiten Person Sing. Imperf. Pass. und Aor. Med., z. B. лαоýбdeu 5, 120 von лαonσθεσο-εο-ευ.

Ueber das Fut. Med. s. § 19b.

Ueber den Aor. I. Med. s. § 19d und § 44, 4.

In Betreff des Imperat. Aor. II. Med. (άußáλεv § 132) ist die Form ἀφίκευσο von ἀφικνέομαι zu beachten, welche 11, 42 der Scholiast cod. k bei Ziegler mit den Worten rechtfertigt: άupíxεvoo (offenbar ἀφίκευσο, wie in ed. Iunt steht), οὕτω Συρακόσιοι τὴν το πλεονάζοντες συλλαβήν κάθευσο, στεφάνουσο ἀντὶ τοῦ κάθευ, στεφάνου. Vulg. war bis Ziegl. ἀφίκου τύ.

Was die Verba contracta anbelangt, so ist das für Theokrit's 137 Dorismus Wichtigste in $ 118, SS 44 flg. enthalten. Einige Verba auf -a nehmen Bildungen der Verba auf -ui an. So vinnui 7, 40, ὅρημι 6, 22, ποθόρημι 6, 25 (= προσοράω), ποθόρησθα 6, 8 (=лoooooαs). Vgl. ¿ðéληøðα 28, 4. Corss. Ausspr. I p. 601 ed. II. Distractionen wie dudovras (10, 50), uɛidiówvtɩ (7, 20) stimmen mit dem epischen Sprachgebrauche überein. S. oben p. 293.

Verba auf -μl.

==

Dorisch ist die ursprüngliche Endung der dritten Person Sing. 138 Praes. Act. von τίθημι, ἵημι, φαμί (φημί), ἴσαμι ἴσημι (§ 141), -τι für alt. σι, τίθητι (3, 48), προΐητι (11, 48), υφίητι 4, 4 wie Pind. Isthm. 2, 9. ¿píηti, patí (1, 51), ioari (15, 146). Vgl. § 110. § 37 und z. B. das lateinische legit, das gothische hilpiet, er hilft.

Die erste Person Plur. Futur. naτadnooμes (18, 44) harmonirt mit 139 § 125, doioa (sichere Verbesserung 14, 39) mit § 128 und 43. Aeolisch ist der Inf. δίδων 29, 9. Die Futurformen δωσῶ (1, 25), θησῶ (8, 15. 8, 20), nosis (8, 17), der Inf. Fut. άvnoɛïv (1, 50) von άvínui, das Participium Swowv (4, 47), Fut. Med. &ŋo ɛ vμɛoða (8, 13) erklären sich aus § 119.

Die übrigen Formen von tíonu sind die gewöhnlichen. Vgl. ¿tíða 2, 156. — θείην 8, 20. θές 8, 14 ποτίθες 14, 45. ἀμφίθες 15, 40. θέμεν 5, 21. καταθεῖναι 8, 11-12. Med. θέτο 24, 61. ἔθεντο 13, 30. κάτθετο 26, 34. ἀποθῶμαι 8, 70. καταθεῖο 17, 68. ἐγκατάθοιτο 17, 14. ἔθηκας 5, 13 (ἔθηκε 25, 50. θῆκε 16, 45).

δοίης 27, 60.

Von δίδωμι (4, 18) διδοίη 7, 124. δίδου 1, 143. δοίη 16, 17. 18, 50. δός 15, 30. 50, 66. δοῦναι 16, 24. δόμεν 27, ἔδωκα 1, 57.

Ueber cornuis. § 23.

Unregelmässige Verba.

Ueber eiuí s. oben § 110.

60.

Das Verbum elu hat die gewöhnlichen Formen, z. B. d (1, 140 151. 5, 66. 8, 51. 15, 21), itε (1, 127). Part. Fem. ioîσa (26, 14); vgl. § 43. S 128.

=

Statt φημί sagt der Dorier φαμί (8, Τ. 2, 161. 6, 26). — Stamm φα pa fama-. zweite Person ons (27, 60), dritte Person qpatí (1, 51, vgl. S138). Dritte Pers. Plur. pavτí 2, 45. 4, 8. 7, 27. 15, 137 (vgl. § 110). Optat. φαίης 1, 42. φαίη 12, 13. Imperat. φάθι 22, 56. Imperf. ἔφαν 2, 130. — ἔφα 1, 82. 7, 43 neben φᾶ 17, 65. 24, ἔφασκεν 8, 73 — ἔφασκον 21, 22. Fut. φασεις 15, 79. — Aor. ἐφάμαν 2, 102. 7, 91. — ἔφατο 2, 151. 4, 9. - φάτο 2, 113. 2, 153. Part. pauέva 24, 10.

99

·

-

Neben oida (15,99) — Inf. iduεv (2, 151) — finden wir bei Theo- 141 krit das Verbum ioaui (tonui*), von welchem die dritte Person Plur. 16αб sich auch attisch erhalten hat, mit folgenden Formen: loaμi

*) Vgl. Curtius, Stud. II p. 591.

142

143

(5, 119 wie Pind.
Pind. Nem. 7, 14

ἴσας (14, 34)

[ocr errors]

ἴσαμεν bei

Pyth. 4, 248)
loats bei Diog. L. 1, 99. ioari (15, 146).
ἴσατε ἴσατι
Vgl. Muehlmann p. 136. Ahrens Dor. p. 345.

Plur. σavτi (15, 64).
p. 312.

Von δύναμαι ist die zweite Person δύνᾳ 10, 2. Vgl. μέμνα 5, 116. aor. ἐδυνάθην 11, 59.

μαι

Ueber doαoêαɩ s. Anm. zu 1, 149, über λáw oben § 61.

144 Ueber βαίνω Baues s. § 46 und 125, über ßa s. § 23. Von yiyyoἔγεντο s. Anm. 1, 88. Von γεύομαι – γεύμεθα § 54b. Von λαγχάνω léλoyxα, lɛλóyxo 4, 40 vgl. § 16. Gewöhnlich ist bei Theokrit der Aor. II εinov, z. B. 15, 25 und 15, 38 ɛînɛs, 10, 37 u. a. εlnɛiv; Imperativ 22, 116 εἰπέ. Jedoch Theokr. 22, 153 Aor. I ἔειπα, Imperativ εἶπον 14, 11, εἴπατε 20, 19 (wie Mosch. 3, 16).

145

Adverbia.

Entsprechend dem locativen Adverbium oixo (oixo-i), domi finden wir 15, 1 statt des gewöhnlichen vdov das Adverbium ¿vdoî· Vgl. o Inschr. Drer. Rang. 2478, II, 24.

Zur Bezeichnung des Befindens an einem Orte dient ferner die Endung eî in folgenden Adverbien, welche nach § 69 den Circumflex auf der Ultima haben: αὐτεῖ = αὐτοῦ, 11, 14. — τηνεῖ, illic (von tyvos § 107) 1, 106. 5, 45. 11, 45. 2, 98. TOUTEî, hic, 5, 103. 5, 45. τεῖδε = τῇδε 1, 12. 5, 67. 5, 32. Aeolisch τυΐδε s. 28, 5. Vgl. vi― of inscr. Cr. Mnem. I, p. 106, 16.

=

[ocr errors]

146 Ebenfalls mit gedehnter Ultima wird die Endung â gebraucht in alla, aliorsum (2, 6. 2, 127), лavτâ, quoquoversum (1, 55. 8, 41). Vgl. Ahrens, Zeitschr. für A.-W. 1840 p. 899. άovxa 14, 27, wie Ahrens emendirt. Vgl. auch § 31 лα (1, 66).

147 Als Genetiv zur Bezeichnung der Entfernung von einem Orte ist eigentlich zu nehmen 8, 49 und 3, 11 ŵ unde, und ŵлɛo̟ 3, 26 (ganz wie oεv 2, 69 u. a. als ursprüngliche Genetivform). Analog entstanden die Adverbia τηvŵ, illinc, 3, 10 und TOUTŵeev hinc, 4, 48. Ueber den Accent s. § 69.

148

149 150

151

152

Statt aua finden wir dua 11, 39 und 9, 4, wie auch Callim. Lav. Pall.
75 von Meineke geschrieben wird. S. gr. Ausg. I p. 360.
Ueber άμος — τᾶμος
Tηuos s. Anm. 13, 25-27 p. 154.
Ueber ποκά, ὁκά s. § 38; πήποκα 8, 34.

[merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small]

Von den Präpositionen ist für Theokrit's Dorismus hervorzuheben ποτί лooτí bei Homer (Odyss. 11, 143) =π πρός, verbunden mit allen drei Casus, Genet. z. B. 1, 12, Dat. 1, 2, Acc. 3, 3. Vgl. Aristoph. Lys. 82. 87 u. a. Die älteste Form ist noori, wie die Vergleichung des Sanskrit lehrt. Ueber die Apokope s. 4, 40.

Composita: ποθέρπω, προσέρπω, 4, 48. ποθέσπερος 4, 3. 5, 113. 8, 16. ποθίκω, προσίκω, 2, 4. ποθόρημι (§ 137). ποτάγω, προσάγω 1, 62. 15, 78. ποταείδω 2, 11. ποταμείβομαι 1, 100. ποταμέλγω 1, 26. ποθοράω § 60. ποταῷον 4, 33. ποτεῖδον 2, 157. 11, 20. 3, 39. ποτερίσδω, προσερίζω

5, 60. ποτέρχομαι 15, 148. ποτέχω 15, 67. ποτιβλέπω 5, 36. ποτιδέρκομαι
1, 36. ποτιδεύομαι 5, 63. ποτικιγκλίζω 5, 117. ποτίκρανον 15, 3. ποτιλέγω
1, 92. ποτιμάσσω 3,29. ποτιτίθημι 15, 37. 14, 45. τὸ πότορθρον 5, 126.
ποτόσδω, προσόζω 1, 28. 7, 16.

Partikeln und Conjunctionen.

Dorisch wird für xɛ = άv gebraucht kα mit langem c. Wo 153
eine Kürze nöthig ist, setzt Theokrit xe. Ausnahme ist öxxa: s.
Anm. 1, 87.

Für ist auch dorisch das aus Homer bekannte ai im Gebrauch
(11, 50 u. a.). Verbunden mit κα giebt dies αἴκα
Ueber ἁνίκα ἡνίκα s. S 31, über ἧς

=

=

=

ἐάν (1, 4).
ἕως S 47, über

γα = γε § 33.

INDEX GRAECUS.

Αγαθός θεός 30, 30 anecd.

ἀδνὸν λέχος 17, 133.
αἴγειρος 7, 8.
αἴγιλος 5, 128.

· αἰγίπυρος 4, 25.

αἴθε φέροις

ἔχοις κε 11, 73.

--

αἰολίχος 1, 56.

ακίρα γυνά 28, 15.

ἀκράχλοος 24, 60.

ἄκυλος 5, 94.

ἄλλος st. ἕτερος 6, 46.
ἀλλοσύνα 30, 13 anecd.
ἀμφί 4, 19; 25, 9. ἀμφὶ

142.

ἀμφότερον 25, 69.

195.

[ocr errors]
[ocr errors][merged small]

av c. Inf. 24, 136. λέγοιμι ἄν 25,
fehlt beim Opt. 8, 13.
fehlt im Nachsatze 16, 43. av bei
Elim fortgesetzten Conditional-
satze 2, 124. os av c. Opt. 2, 142.
ἀνακλέπτω 5, 9.

ἀναπλέκω καλύκεσσι 3, 23.
ἀνεμώνα 5, 92.

ἄνθεμον ἅβας 30, 21 anecd.
-ανς, τάνς, Acc. Pl. p. 286 8 74.
ἀντίον ποτίδην αἰδεσθείς, anecd.
30, 9.

ἀπὸ σκηνῆς ἀγοράζω 15, 16. ἀπὸ
χροιῆς θῆλυς, ἀπὸ στέρνων πλα-
τύς 16, 49. ἀπ ̓ ἀκάνθας χαῖται
6, 15–16. ἀπὸ παλαίστρας ἄγχε-
ται 7, 125. ἀπὸ καρδίας φιλεῖν
29, 4. δωδεκαταῖος ἀφ' οὗ 2, 157.

[blocks in formation]

αὐτά, puella amata 3, 38. ἀπὸ

αὐτοῦ 7, 5-6.

αὐτόθεν ἐξ 25, 171.

ἀφίκευτο Syracus. Imper. 11, 42.

ἀφνειός c. Dat. 25, 119.

βαρύς θεός 17, 19.

βιάζεσθαι εἴσω 15, 76.

βίος ἕρπει αὐτῷ ἴσα προγόνοις
ἐλάφω 30, 19 anecd.
βύσσος 2, 73.

γάρ. κἠγὼ γὰρ, κἠμὲ γὰρ in amo
bäischen Liedern 5, 82. ἀλλὰ σὺ
γὰρ 1, 19.

γε in der Antwort 4, 14. ή ῥά γε; 4,
53. ἦ ῥά γέ τοι, 3, 8, γε μέν 17,

[merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][ocr errors][merged small]
[blocks in formation]

καὶ nach ἔτι gestellt 2, 159 - 160.
δὲ 1, 90. καὶ, och, tonios

ad fluvium 5,
καὶ
ad hominem 12, 33. εἰς
ἅλις 25, 17.

[ocr errors]

εἴτε in indir. Frage 2, 150 εἴτε σὺ 1,

[blocks in formation]

σύριγξ p. 272, 7-8.

ἐμός, gemüthlich 5, 1.

212.

ἐν adv. 2, 68. ἐν ὀφθαλμοῖς ὁρᾶν
4,7. ἐν ἐλαφρῷ u. s. w. 22,
καταβάλλω ἐν πυρί 2,54. ἐν μετα
ώπῳ 2, 106. ἐν κομάροις κέχυν
ται 5, 129.

ἑός, tuus 25, 55. Anm.
ἔπειτα nach Partic. 25, 143.
ἐπὶ c. Genit. Ziel 7, 130. ἐπ ̓ ἐμοῦ,
me vivo 7, 86. νέρθ ̓ ἐπὶ γῆς ἔκλασσε
25, 146. ἐπὶ φρεσὶ θεῖναι 25, 276.
ἐπ ̓ ἤματι, den Tag über 24, 137.
ἐπὶ βουσί, ἐπὶ πήρα, das Augen.
merk gerichtet auf 1, 49. ἐπ'
ἐμοί, in potestate 15, 72. ἐπί τινι
αἴθομαι u. s. w. 2, 40. ἐφ ̓ ἑσπε-
ρίοις ἐρίφοις 7, 53. ἐπ ̓ ἀνθρώ
ποις 11, 4. ἐπὶ γαῖαν κεῖτο 22,

[blocks in formation]

1, 60. 25, 44, wie quoqe Cic. de
Or. 1, 54, 231. καὶ τότε im Nach-
satze 24, 21. καὶ καὶ statt eines
καὶ 2, 77. καὶ in der Frage 4, 7.
21, 63. xaì ov, du deinerseits 5, 55.
καὶ nach οὔπω 7, 11. καὶ nach
Partic. 4, 60-61. καὶ in Erwie-
derungen 5, 96. τρὶς καὶ τετράκις
2, 155. ἅμα καί, σὺν καὶ 2, 21. 7, 2.
κακὸς, Stellung 25, 168.
κατὰ c. Genit. 1, 118. 7, 135, 3, 54.
17, 62- 63. e. Acc. κατ ̓ ἐμὸν νόον
7, 30. κατὰ γνώμαν, θυμόν 15,
38. 13, 14.

κεκασμένος ἐπ' ἀληθείᾳ 7, 44.
κίσθος 5, 131.

κίσσα 5, 136.

κισσός 1, 29-30. 3, 22.
κλισμός als Fem. 15, 85.
κνακός, κνάκων 7, 16.
κνύζα 4, 25.

κόμαρος 5, 129.

κορύνη, Quant. 25, 63.
κότινος 5, 32.
κρήγυος 20, 19.
κρίνον 11, 58. Ν.
κύαμος 7, 66.
κυκλάμινος 5, 123.
κυνόσβατος 5, 92.
κύτισος 5, 128.

λέπτ ̓ ἔδρακέ με δι ̓ ὀφρύγων 30, 8.
λεύκη 2, 121.

λευκόϊον 7, 64.

89.

μᾶ Ruf des Unwillens 15,
μάθης, äol. 29, 15.
μειδίαι, äol. 30, 6. anecd.
μέμφομαι πρός τινα 30, 25.
μέν τε 25, 92.

μεσάτη ὁδός 7, 10.

μέσον, halben Weges, 2, 76.
μετά e. Dat. fast

=

praeter 1, 39.
μετὰ χερσί 25, 2. μετὰ προτέροισι
25, 93. δεύτερος μετὰ 2, 131. 1,
3. μετά, innige Verbindung 16,
61.

μετέρχομαι, adeo precibus 29, 25.
μοι elidirt 4, 58.

μόνον c. Imp. 10, 21.

νῦν δὲ, ut nunc est res 14, 51.
ὁ Δάφνις und daneben Δαμοίτας
ohne Art. 6, 1 Vgl. 22, 34. 26, 1.

« ForrigeFortsæt »