Personat aurata, docuit quem maximus Atlas. Hic canit errantem lunam solisque labores;
Unde hominum genus et pecudes; unde imber et ignes; Arcturum pluviasque Hyadas geminosque Triones; Quid tantum oceano properent se tingere soles Hiberni, vel quæ tardis mora noctibus obstet. Ingeminant plausu Tyrii, Troësque sequuntur. Nec non et vario noctem sermone trahebat Infelix Dido, longumque bibebat amorem,
Multa super Priamo rogitans, super Hectore multa; 750 Nunc, quibus Auroræ venisset filius armis ;
Nunc, quales Diomedis equi; nunc, quantus Achilles. "Immo age, et a prima dic, hospes, origine nobis Insidias," inquit," Danaum, casusque tuorum, Erroresque tuos; nam te jam septima portat Omnibus errantem terris et fluctibus æstas."
CONTICUERE omnes, intentique ora tenebant. Inde toro pater Æneas sic orsus ab alto: "Infandum, Regina, jubes renovare dolorem, Trojanas ut opes et lamentabile regnum Eruerint Danai; quæque ipse miserrima vidi, Et quorum pars magna fui. Quis talia fando Myrmidonum, Dolopumve, aut duri miles Ulixi, Temperet a lacrimis! et jam nox humida colo Præcipitat, suadentque cadentia sidera somnos. Sed si tantus amor casus cognoscere nostros, Et breviter Troja supremum audire laborem, Quanquam animus meminisse horret luctuque refugit, Incipiam. Fracti bello fatisque repulsi Ductores Danaum, tot jam labentibus annis, Instar montis equum divina Palladis arte Edificant, sectaque intexunt abiete costas. Votum pro reditu simulant; ea fama vagatur. Huc delecta virum sortiti corpora furtim Includunt cæco lateri, penitusque cavernas Ingentes uterumque armato milite complent. "Est in conspectu Tenedos, notissima fama Insula, dives opum, Priami dum regna manebant, Nunc tantum sinus et statio male fida carinis: Huc se provecti deserto in litore condunt. Nos abiisse rati et vento petiisse Mycenas. Ergo omnis longo solvit se Teucria luctu.
Panduntur portæ ; juvat ire et Dorica castra Desertosque videre locos litusque relictum. Hic Dolopum manus, hic sævus tendebat Achilles ; Classibus hic locus, hic acie certare solebant. Pars stupet innuptæ donum exitiale Minervæ, Et molem mirantur equi; primusque Thymotes Duci intra muros hortatur et arce locari, Sive dolo, seu jam Trojæ sic fata ferebant. At Capys, et quorum melior sententia menti, Aut pelago Danaum insidias suspectaque dona Præcipitare jubent, subjectisque urere flammis: Aut terebrare cavas uteri et tentare latebras. Scinditur incertum studia in contraria vulgus. "Primus ibi ante omnes, magna comitante caterva, 40 Laocoon ardens summa decurrit ab arce;
Et procul: 'O miseri, quæ tanta insania, cives? Creditis avectos hostes? aut ulla putatis Dona carere dolis Danaum? sic notus Ulixes? Aut hoc inclusi ligno occultantur Achivi, Aut hæc in nostros fabricata est machina muros, Inspectura domos, venturaque desuper urbi; Aut aliquis latet error: equo ne credite, Teucri. Quidquid id est, timeo Danaos et dona ferentes.' Sic fatus, validis ingentem viribus hastam In latus inque feri curvam compagibus alvum Contorsit. Stetit illa tremens, uteroque recusso Insonuere cavæ gemitumque dedere caverna. Et, si fata deum, si mens non læva fuisset, Impulerat ferro Argolicas fœdare latebras ; Trojaque nunc stares, Priamique arx alta maneres. "Ecce, manus juvenem interea post terga revinctum Pastores magno ad regem clamore trahebant Dardanidæ, qui se ignotum venientibus ultro, Hoc ipsum ut strueret, Trojamque aperiret Achivis, Obtulerat, fidens animi, atque in utrumque paratus, Seu versare dolos, seu certæ occumbere morti.
« ForrigeFortsæt » |