Traiectae Syrtes, ancora iacta mihist. Nunc demum vasto fessi resipiscimus aestu, Mens bona, siqua dea es, tua me in sacraria dono. 20 Nr. XXVII (c. 4, 25). Risus eram positis inter convivia mensis, Et veniat formae ruga sinistra tuae. Aen. 4, 418: puppibus et laeti nautae inposuere coronas. 16. Properz vergleicht hier die Cynthia mit den höchst gefährlichen Syrten. 19. Wie nach glücklich vollendeter Fahrt der Schiffer sein Fahrzeug im Tempel den Göttern weiht (vgl. Cat. Nr. III), so weiht sich der Dichter selbst, nachdem er sich von der Cynthia losgesagt hat, der Göttin der Bona Mens. XXVII. Der Dichter verabschiedet sich mit diesen Zeilen, die sich eng an das vorangehende Gedicht anlehnen, von der Cynthia und prophezeit ihr, dass sie einst in ihrem Alter, von allen verlassen, voll Wehmuth und Reue des verschmähten Dichters gedenken werde. 1. risus] ist Substantiv; vgl. III, 24, 15 s. sed me fallaci dominae iam pudet esse iocum; III, 21, 7: et nunc inter eos tu sermo es; Cat. 42, 3: iocum me putat esse; ebenso γέλως. 4. ungue morso] ein Zeichen des Verdrusses. 6. ab insidiis] vom Hinterhalt aus, hinterlistig. 9. Selbst die Schwelle des Hauses hat Mitgefühl mit dem Leid des Dichters. = nostris verbis] propter verba nostra. Die Thür und die Schwelle des Hauses werden öfter als empfindende, ja sogar als redebegabte Dinge dargestellt; vgl. Cat. 67; Prop. 1, 16. 11. celatis annis] obwohl du dein Alter durch künstliche Mittel verbirgst; Phaedrus fab. II, 2, 5: aetatis mediae quendam mulier non rudis tenebat, celans annos elegantia; in demselben Sinne sagt Tib. I, 8, 43 s. dissimulare annos. 13. Vgl. Tib. I, 8, 45: tollere tum cura est albos a stirpe capillos. Ah speculo rugas increpitante tibi, Et quae fecisti facta queraris anus. 15 III. An die Freunde. Nr. XXVIII (c. 1, 7). Dum tibi Cadmeae dicuntur, Pontice, Thebae Atque, ita sim felix, primo contendis Homero, Hic mihi conteritur vitae modus, haec mea famast, 14. Vgl. Ovid med. fac. 45 ss.: formam populabitur aetas, et placitus rugis vultus aratus erit; tempus erit, quo vos speculum vidisse pigebit, et veniet rugis altera causa dolor. 17. pagina] das Gedicht; so III, 21, 1; IV, 1, 18 und öfter. Verbinde fatalis pagina. XXVIII. Der Dichter prophezeit seinem Freunde Ponticus, der als Verfasser eines epischen Gedichts Thebaïs (Ovid trist. 4, 10, 47: Ponticus heroo clarus) bekannt war, dass auch er einst vom stolzen Epos zur bescheideneren Elegie herabzusteigen wünschen werde, wenn Amor ihn verwundet habe. Der Anfang des Gedichts erinnert an das Lied des Anakreon: σὺ μὲν λέγεις τὰ Θήβης – ἐγὼ δ ̓ ἐμὰς ἁλώ σεις. 1. dicere] wie Aéyew; so bei Anakreon: Θέλω λέγειν Ατρείδας, θέλω δὲ Κάδμον ᾄδειν. Ovid met. I, 1; am. 2, 18, 1 ss.: carmen ad iratum dum tu perducis Achillen 5 4. fata mollia] vgl. Ovid trist. 4, 8, 31 s.: fata repugnarunt, quae cum mihi tempora prima mollia praebuerint, posteriora gravant; e P. 4, 12, 36: fatum mollius. 6. quaerimus] „ich ersinne etwas, um mir die grausame Cynthia geneigter zu machen"; vgl. I, 8, 39 s.: hanc ego non auro, non Indis flectere conchis, sed potui blandi carminis obsequio. 8. aetatis] „meines Lebens." 9. vitae modum conterere] vgl. Cic. de amic. § 104: in studiis otiosum tempus conterere; ebenso das Simplex: Verg. Aen. 4, 271: otia terere und oft. Hinc cupio nomen carminis ire mei. Te quoque si certo puer hic concusserit arcu, Longe castra tibi, longe miser agmina septem Tu cave nostra tuo contemnas carmina fastu: 10. nomen carminis] „der Ruhm meines Liedes"; vgl. I, 4, 8: Cynthia non illas nomen habere sinet; II, 1, 21: Pergama nomen Homeii. 11. doctae puellae] = Cynthia, vgl. Nr. XXIII, 6; und XXIV, 11. Sie schrieb selbst Gedichte (I, 2, 27: cum tibi praesertim Phoebus sua carmina donet, Aoniamque libens Calliopea lyram). solum] ohne Rivalen; II, 1, 47 s.; II, 7, 19: tu mihi sola places, placeam tibi, Cynthia, solus. 12. minas] den Zorn. 13. Vgl. Ovid a. a. I, 2: hoc legat et lecto carmine doctus amet. 15. puer hic] Amor, wie Nr. VIII, 23: puer iste. certo arcu] mit dem nie fehlenden Pfeile, der dem Bogen entsandt wird; vgl. Ovid am. I, 1, 25: me miserum! certas habuit puer ille sagittas; II, 1, 7: aliquis iuvenum, quo nunc ego, saucius arcu; Verg. Aen. 11, 767: certam hastam. te] Attraction des Pronomens: tu quoque flebis, si te hic puer concusserit. 16. nostros deos] die Götter der Liebe: Venus und Amor. evoluisse] vom Gewebe des Schicksalsfadens, abspinnen; vgl. Ovid her. 12, 3 s. sorores quae mortalia fata dispensant debuerant fusos evoluisse meos; met. 15, 152: seriem evolvere fati; Verg. georg. 4, 348 s. heisst es von den Parzen: carmine quo captae dum fusis mollia pensa devolvunt. 17 s. „Wenn Amors Pfeile dich, o Ponticus, getroffen haben, so wird deine Leier, auf der du die Thebaïs sangest, verstummen, und ewiger Staub sie bedecken." agmina septem] der Zug der Sieben gegen Theben. 18. surda] passivisch: was nicht gehört wird. 19. mollem versum] Elegien; vgl. zu Tib. Nr. XIII; Prop. II, 1, 1 s.; IV, 3, 15 ss. 20. subicere] vñoßálλw, eingeben. 22. praeferar] sc. a te. ingenia] oft, wie hier, vom Dichter; so Nr. XXXVII, 4. 26. Vgl. Nr. XXXIV, 21 s. Ovid her. 4, 19: venit amor gravius, quo serius; am. I, 2, 17 s.: acrius invitos multoque ferocius urguet Amor. Nr. XXIX (c. 1, 9). Dicebam tibi venturos, inrisor, amores Plus in amore valet Mimnermi versus Homero: I quaeso et tristis istos conpone libellos, XXIX. Die Prophezeiung des Dichters ist in Erfüllung gegangen; Ponticus ist verliebt. 1. dicebam] formelhaft bei Weissagungen, die in Erfüllung gegangen sind; vgl. Ovid am. I, 14, 1 s.: dicebam „medicare tuos desiste capillos!" tingere quam possis, iam tibi nulla comast. 2. libera verba] „die Freiheit". 4. empta] verächtlich, wie eine Sclavin; verbinde: imperat quovis modo. 5. Chaoniae columbae] die Tauben Chaoniens, d. h. Dodonas in Epirus, wo einst die Chaonier wohnten; Servius zu Verg. buc. 9, 13: Chaonias columbas = Epiroticas; nam in Epiro dicitur nemus fuisse, in quo responsa dabant columbae. Herodot II, 57; Prop. III, 21, 3: sed tibi iam videor Dodona verior augur? Ich vermag in Liebesangelegenheiten die Zukunft so sicher vorherzusagen wie das Orakel zu Dodona. - Verbinde dicere mit vincant: griechisch. Tum magis Armenias cupies accedere tigres Et nihil iratae posse negare tuae. Nr. XXX (c. 4, 7). Ergo sollicitae tu causa, pecunia, vitae's! 19. Armeniae tigres] vgl. Tib. III, 6, 15. accedere] sich einer Gefahr nahen; vgl. Verg. Aen. I, 200 s.: vos et Scyllaeam rabiem penitusque sonantis accestis scopulos. 20. Ixions Rad, vgl. zu Tib. Nr. III, 73. 23 s. amor nunc amanti alas praebet, nunc versis vicibus eum manu reprimit (Hertzberg), wie der Knabe einen Schmetterling, den er am Faden hält, bald auffliegen lässt, bald wieder zur Erde zieht. Bald 20 25 309 29. Wir wissen nicht eher, dass wir von Amor besiegt sind, als bis wir von seinen Pfeilen verwundet hinsiechen. manus] die Hand, welche die Pfeile entsendet; vgl. III, 34, 60: quem tetigit iactu certus ad ossa deus. 31. Dies erinnert an den Gesang des Orpheus, dem Bäume und Steine nachfolgten; vgl. zu Nr. XXIV, 5; Ovid am. III, 7, 57: illa graves potuit quercus adamantaque durum surdaque blanditiis saxa movere suis. Vgl. Cat. 66, 47: quid facient crines, cum ferro talia cedant? 33. si] etsi. 34. quo] sc. amore cuius amore. Vgl. Cat. 6, 4 s.: verum nescio quid diligis: hoc pudet fateri. XXX. Im Hinblick auf den frühen Tod seines uns sonst unbekannten Freundes Paetus, der auf einer Reise nach Alexandria Schiffbruch erlitten hatte, klagt der Dichter, dass die Menschen keine Gefahr scheu |