Quum ante hos septem annos Theocriti carmina scholarum in usum adnotata ederem, erat mihi in animo, Ritscheli, causas, ob quas in locis singulis constituendis ab editorum recentissimorum sententiis discessissem, vindiciis Theocriteis separatim edendis exponere. Postea, occupato me iam in hoc opere, in dies nova prodire videbam scripta et tuorum et meorum et Godofredi Hermanni, communis nostri praeceptoris, discipulorum, quae partim optimae frugis plena, partim certe non negligenda videbantur. Simul amicorum ad me afferebantur querimoniae, in numero editionum Theocritearum haud sane spernendo eiusmodi librum desiderantium, qui tum ea contineret, quae homines docti vel in variis annalibus philologorum vel in aliorum scriptorum veterum commentariis vel in opusculis miscellaneis post Ioannis Augusti Iacobsii et Ernesti Friderici Wuestemanni memoriam ad Theocritum emendandum et explicandum contulissent, tum eorum placita insigniora complecteretur, quorum libros de Theocrito editos temporum iniquitates aut locorum inter valla rarissimos reddiderunt. Nam ut nemo fere philologus magnus his triginta annis exstitit, qui non animum in Theocritum adverterit et de poeta elegantissimo memorabile aliquid scriptum reliquerit, ita non sine summa difficultate libri Philetici, Divi, Zamagnae, Briggsii, Wordsworthii, Ringwoodii, Didotii, Renierii, ut alios omittam, comparantur. Itaque instantibus amicis, pro vindiciis Theocriteis hanc maiorem idylliorum Theocriteorum editionem in usum hominum eruditorum paravi, quae ita emittetur, ut parte prima carmina bucolica, altera parte carmina reliqua contineantur, tertia denique parte de vita et scriptis poetae, de dialecto, de fatis carminum bucolicorum, de codicibus eorum et editionibus, denique de omnibus iis rebus disputetur, quibus suum locum commentariorum angustiae denegarunt. Ita habe tibi, Ritscheli, quidquid huius libri est, multosque per annos memoriam huius candidi diei sospes ac felix nobiscum recole. Vale. Scr. Lipsiae d. VI. Mai. CIƆICCCLXIIII. |