Filiola tua te delectari laetor et probari tibi quoukηV esse Tην πρòs тà TÉкva.--CIC. ad Att. vii. 2. DEATH OF HIPPOLYTUS. κῦμ ̓ ἐξέθηκε * ταῦρον, ἄγριον τέρας. 66. Inobsequentes protinus frenis equi rapuere currum; iamque deerrantes via, quacunque rabidos pavidus evexit furor, hac ire pergunt, seque per scopulos agunt. at ille, qualis turbido rector mari ratem retentat, ne det obliquom latus, et arte fluctus fallit, haut aliter citos currus gubernat: ora nunc pressis trahit constricta frenis, terga nunc torto frequens verbere coërcet. Sequitur adsiduus *comes, nunc aequa carpens spatia, nunc contra obvius oberrat, omni parte terrorem movens. non licuit ultra fugere: nam toto obvius incurrit ore corniger ponti horridus. tum vero pavida sonipedes mente exciti imperia solvunt, seque luctantur iugo eripere, rectique in pedes iactant onus. praeceps in ora fusus implicuit cadens laqueo tenaci corpus; et quanto magis pugnat, sequaces hoc magis nodos ligat. late cruentat arva, et inlisum caput scopulis resultat. Auferunt dumi comas moribunda celeres membra provolvunt rotae; virgulta acutis asperi vepres rubis, 1 SENECA, Hippol. 1068. AENEAS SEES HELEN. 67. Iamque adeo super unus eram, cum limina Vestae servantem et tacitam secreta in sede sedentem Tyndarida aspicio: dant clara incendia lucem erranti, passimque oculos per cuncta ferenti. illa, sibi infestos eversa ob Pergama Teucros et poenas Danaum et deserti coniugis iras praemetuens, Troiae et patriae communis Erinys, abdiderat sese atque aris invisa sedebat. exarsere ignes animo: subit ira cadentem ulcisci patriam et sceleratas sumere poenas. 'Scilicet haec Spartam incolumis patriasque Mycenas aspiciet, partoque ibit regina triumpho, coniugiumque domumque patres natosque videbit, Iliadum turba et Phrygiis comitata ministris? deciderit ferro Priamus? Troia arserit igni? Dardanium totiens sudarit sanguine litus? non ita: namque etsi nullum memorabile nomen 1 See also Eurip. Hipp. 1073–1254; Verg. Aen. vii. 765; Ov. Fast. iii. 263; vi. 741 seqq.; Met. xv. 497 seqq. feminea in poena est, nec habet victoria laudem, VERG. Aen. ii. 567. L. TARQUINI SOMNIUM. 68. Quom iam quieti corpus nocturno impetu dedi, sopore placans artus languidos, visum est in somnis pastorem ad me adpellere pecus lanigerum eximia pulcritudine, duos consanguineos arietes inde eligi praeclarioremque alterum immolare me. deinde eius germanum cornibus conitier in me arietare, eoque ictu me ad casum dari : exin, prostratum terra, graviter saucium, resupinum, in caelo contueri maxumum mirificum facinus; dextrorsum orbem flammeum radiatum solis liquier cursu novo. L. ATTIUS. DAMNATA DIU ROMANIS ALIA FASTIS. 69. Plurimum terroris Romam celeritas hostium tulit, quippe quibus, velut tumultuario exercitu raptim ducto, aegre ad undecimum lapidem concursum est, qua flumen Alia, Crustuminis montibus praealto defluens alveo, haud multum infra viam Tiburino amni miscetur. Iam omnia contra circaque hostium plena erant, et nata in vanos tumultus gens truci cantu clamoribusque variis horrendo cuncta compleverant sono. Ibi tribuni militum, non loco castris ante capto, non praemunito vallo, quo receptus esset, non deorum saltem, si non hominum, memores, nec auspicato nec litato, instruunt aciem diductam in cornua, ne circumveniri multitudine hostium possent. Nec tamen aequari frontes poterant, cum extenuando infirmam et vix cohaerentem mediam aciem haberent. Plurimum erat ab dextra editi loci, quem subsidiariis repleri placuit: eaque res, ut initium pavoris ac fugae, sic una salus fugientibus fuit. Nam Brennus, regulus Gallorum, in paucitate hostium artem maxime timens, ratus ad id captum superiorem locum ut, ubi Galli cum acie legionum recta fronte concurrissent, subsidia in aversos transversosque impetum darent, ad subsidiarios signa convertit, haud dubius, si eos loco depulisset, facilem in aequo campi tantum superanti multitudini victoriam fore: adeo non fortuna modo sed ratio etiam cum barbaris stabat. In altera acie nihil simile Romanis, non apud duces, non apud milites erat. Pavor fugaque occupaverat animos, et tanta omnium oblivio ut multo maior pars Veios, in hostium urbem, cum Tiberis arceret, quam recto itinere Romam ad coniuges ac liberos fugerent. Circa ripam Tiberis magna strages facta est; multos, imperitos nandi aut invalidos, graves loricis aliisque tegminibus hausere gurgites.—Liv. v. 37, 38. FORTUNA, LUDUM INSOLENTEM LUDERE PERTINAX. 70. Fortunam insanam et caecam et brutam perhibent philosophi, saxoque instare in globoso praedicant volubili, quia, quo id saxum impulerit fors, eo cadere fortunam autumant. insanam autem esse aiunt, quia atrox incerta instabilisque sit: caecam ob eam rem esse iterant, quia nil cernat quo sese adplicet: brutam, quia dignum atque indignum nequeat internoscere. sunt autem alii philosophi, qui contra fortunam negant esse ullam, sed temeritate res regi omnes autumant. id magis veri simile esse usus reapse experiundo edocet: velut Orestes modo fuit rex, factust mendicus M. PACUVIUS. modo. 71. MONSTRUM HORRENDUM.-A SHIP. Tanta moles labitur fremebunda ex alto ingenti sonitu et spiritu. |