postridie piscarentur, dixitque quid eos facere vellet. Ad cenam tempore venit Canius: opipare a Pythio apparatum convivium: cumbarum ante oculos multitudo: pro se quisque quod ceperat afferebat: ante pedes Pythii pisces abiciebantur. Tum Canius, 'Quaeso,' inquit, quid est hoc, Pythi? Tantumne hic piscium? tantumne cumbarum?' Et ille, Quid mirum ? ' inquit: hoc loco est Syracusis quidquid est piscium hic aquatio, hac villa isti carere non possunt.' Incensus Canius cupiditate contendit a Pythio ut venderet. Gravate ille primo. Quid multa? 6 Impetrat. Emit homo cupidus et locuples tanti quanti Pythius voluit, et emit instructos: nomina facit; negotium conficit. Invitat Canius postea familiares suos: venit ipse maturum: scalmum nullum videt. Quaerit ex proximo vicino num feriae quaedam piscatorum essent, quod eos nullos videret. 'Nullae, quod sciam,' inquit ille, 'sed hic piscari nulli solent, itaque heri mirabar quid accidisset.' Stomachari Canius, sed quid faceret? CICERO, De Off. iii. 14. 58. VIRTUTEM NATURA PARAT, DOCTRINAVE DONAT. 58. Falso queritur de natura sua genus humanum quod inbecilla atque aevi brevis forte potius quam virtute regatur. Nam contra reputando neque maius aliud neque praestabilius invenias, magisque naturae industriam hominum quam vis aut tempus deesse. Sed dux atque imperator vitae mortalium animus. est, qui, ubi ad gloriam virtutis via grassatur, abunde pollens potensque et clarus est, neque fortuna eget, quippe probitatem, industriam, aliasque artes bonas neque dare neque eripere cuiquam potest: sin captus pravis cupidinibus ad inertiam et voluptates corporis pessum datus est, perniciosa lubidine paulisper usus, ubi per socordiam vires, tempus, ingenium diffluxere, naturae infirmitas accusatur; suam quisque culpam auctores ad negotia transferunt. Quodsi hominibus bonarum rerum tanta cura esset, quanto studio aliena ac nihil profutura multumque etiam periculosa petunt, neque regerentur magis quam regerent casus, et eo magnitudinis procederent ubi pro mortalibus gloria aeterni fierent. Nam uti genus humanum compositum ex corpore et anima est, ita res cunctae studiaque omnia nostra corporis alia, alia animi naturam sequuntur. Igitur praeclara facies, magnae divitiae, ad hoc vis corporis et alia huiuscemodi omnia brevi dilabuntur, at ingeni egregia facinora sicuti animi immortalia sunt. tremo corporis et fortunae bonorum ut initium sic finis est, omniaque orta accidunt et aucta senescunt: animus incorruptus, aeternus, rector humani generis, agit atque habet cuncta neque ipse habetur. Pos SAL. Bell. Iugurth. 1. WATER IS SOMETIMES PREFERABLE TO WINE. 58*. (a) Sit cisterna mihi quam vinea malo Ravennae, cum possim multo vendere pluris aquam. (b) Callidus imposuit nuper mihi caupo Ra vennae ; cum peterem mixtum, vendidit ille merum. MART. iii. 56, 57. AMANT ALTERNA CAMENAE. DAMOETAS, MENALKAS. 59. D. Ab Iove principium, Musae, Iovis omnia Theokr. plena; ille colit terras, illi mea carmina curae. M. Et me Phoebus amat; Phoebo sua semper apud me munera sunt, lauri, et suave rubens hya- D. Malo me Galatea petit, lasciva puella, M. At notior ut iam sit canibus non Delia nostris. D. Parta meae Veneri sunt munera, namque notavi ipse locum, aeriae quo congessere palumbes. M. Quod potui, puero silvestri ex arbore lecta aurea mala decem misi; cras altera mit tam. D. O quotiens et quae nobis Galatea locuta partem aliquam, venti, divom referatis M. Quid prodest quod me ipse animo non si dum tu sectaris apros, ego retia servo? This most natural touch is pronounced by Leigh Hunt (Jar of Honey from Mount Hybla) the only passage in which Vergil has improved upon his Greek model. xvii. 1. v. 88; vi. 6. v. 96, 97. iii. 10. D. Phyllida mitte mihi; meus est natalis, Theokr. cum faciam vitula pro frugibus, ipse venito. flevit, et longum, formose, vale, vale, inquit, Iola. arboribus venti, nobis Amaryllidis irae. Pierides, vitulum lectori pascite vestro. M. Pollio et ipse facit nova carmina: pascite iam cornu petat, et pedibus qui spargat arenam. D. Qui te, Pollio, amat, veniat quo te quoque gaudet: mella fluant illi, ferat et rubus asper amo mum. M. Qui Bavium non odit amet tua carmina, Maevi ; atque idem iungat volpes et mulgeat hircos. viii. 57. i. 132. VERG. Ecl. iii. 60. Ανθρωπον ὄντα δεῖ φρονεῖν τἀνθρώπινα. CHREMES, MENEDEMUS. 60. Ch. Quanquam haec inter nos nupera notitia admodumst, inde adeo quod agrum in proximo mercatus es, nec rei fere sane amplius quicquam fuit ; 5 facit ut te audacter moneam et familiariter, quod mihi videre praeter aetatem tuam facere, et praeter quam res te adhortatur tua. nam, pro deum atque hominum fidem, quid vis tibi? quid quaeris? annos sexaginta natus es, 10 aut es plus, ut conicio; agrum in his regionibus meliorem neque preti maioris, nemo habet; servos complures: proinde quasi nemo siet, ita tute attente illorum officia fungere. nunquam tam mane egredior, neque tam vesperi 15 domum revertor quin te in fundo conspicer M. Chreme, tantumnest ab re tua oti tibi 20 aliena ut cures eaque nihil quae ad te atti nent? Ch. Homo sum: humani nihil a me alienum puto. 25 |