Was die Verba contracta anbelangt, so ist das für Theokrit's 137 Dorismus Wichtigste in § 118, SS 44 flg. enthalten. Einige Verba auf -a nehmen Bildungen der Verba auf -u an. So vinnui 7, 40, ὅρημι 6, 22, ποθόρημι 6, 25 (= προσοράω), ποθόρησθα 6, 8 лоободãя). Vgl. ¿ðéλŋóða 28, 4. Corss. Ausspr. I p. 601 ed. II. Distractionen wie ἀμώοντας (10, 50), μειδιόωντι (7, 20) stimmen mit dem epischen Sprachgebrauche überein. S. oben p. 293. Verba auf -μl. Dorisch ist die ursprüngliche Endung der dritten Person Sing. 138 Praes. Act. von τίθημι, ἵημι, φαμί (φημί), ἴσαμι ἴσημι (§ 141), -τι für att. σι, τίθητι (3, 48), προΐητι (11, 48), υφίητι 4, 4 wie Pind. Isthm. 2, 9. ἐφίητι, φατί (1, 51), ἴσατι (15, 146). Vgl. S 110. § 37 und z. B. das lateinische legit, das gothische hilpiet, er hilft. Die erste Person Plur. Futur. nazadńooμes (18, 44) harmonirt mit 139 § 125, doioa (sichere Verbesserung 14, 39) mit § 128 und 43. Aeolisch ist der Inf. δίδων 29, 9. Die Futurformen δωσω (1, 25), θησῶ (8, 15. 8, 20), noeis (8, 17), der Inf. Fut. άvnoɛïv (1, 50) von άvínui, das Participium Soov (4, 47), Fut. Med. ŋoɛ vμɛóða (8, 13) erklären sich aus § 119. Die übrigen Formen von rioqui sind die gewöhnlichen. Vgl. tíðai 2, 156. · θείην 8, 20. θές 8, 14 ποτίθες 14, 45. ἀμφίθες 15, 40. θέμεν 5, 21. καταθεῖναι 8, 11-12. Med. Τέτο 24, 61. ἔθεντο 13, 30. κάτθετο 26, 34. ἀποθῶμαι 8, 70. καταθεῖο 17, 68. ἐγκατάθοιτο 17, 14. ἔθηκας 5, 13 (ἔθηκε 25, 50. θῆκε 16, 45). Von δίδωμι (4, 18) διδοίη 7, 124. δίδου 1, 143. δοίης 27, 60. δοίη 16, 17. 18, 50. δός 15, 30. 50, 66. δοῦναι 16, 24. δόμεν 27, 60. ἔδωκα 1, 57. Ueber ἵστημι s. § 23. Unregelmässige Verba. Ueber iuís. oben § 110. Das Verbum slut hat die gewöhnlichen Formen, z. B. it (1, 140 151. 5, 66. 8, 51. 15, 21), itε (1, 127). Part. Fem. ioîσa (26, 14); vgl. § 43. § 128. Statt φημί sagt der Dorier φαμί (8, 7. 2, 161. 6, 26). — Stamm pa=fama-. zweite Person pns (27, 60), dritte Person parí (1, 51, vgl. § 138). Dritte Pers. Plur. qavτí 2, 45. 4, 8. 7, 27. 15, 137 (vgl. S110). Optat. pains 1, 42. pain 12, 13. Imperat. pád 22, 56. Imperf. ἔφαν 2, 130. - ἔφα 1, 82. 7, 43 neben φᾶ 17, 65. 24, 99 — ἔφασκεν 8, 73 — ἔφασκον 21, 22. Fut. φασεις 15, 79. — Aor. ἐφάμαν 2, 102. 7, 91. - ἔφατο 2, 151. 4, 9. - φάτο 2, 113. 2, 153. Part. pauéva 24, 10. φαμένα Neben oida (15,99) - Inf. iduεv (2, 151) — finden wir bei Theo-. 141 krit das Verbum ioaμi (l'onui*), von welchem die dritte Person Plur. loα sich auch attisch erhalten hat, mit folgenden Formen: σaur *) Vgl. Curtius, Stud. II p. 591. 142 143 ἴσας (14, 34) (5, 119 wie Pind. Pyth. 4, 248) ioǎuεv bei Pind. Nem. 7, 14-oate bei Diog. L. 1, 99. ioari (15, 146). ἴσατε ἴσατι Plur. ĭσavti (15, 64). Vgl. Muehlmann p. 136. Ahrens Dor. p. 345. p. 312. Von δύναμαι ist die zweite Person δύνᾳ 10, 2. Vgl. μέμνᾳ 5, 116. Aor.. ἐδυνάθην 11, 59. Ueber eάoαoêɑɩ s. Anm. zu 1, 149, über λáw oben § 61. 144 Ueber βαίνω μαι Baues s. § 46 und 125, über ßa s. § 23. Von yiyvo· ἔγεντο s. Anm. 1, 88. Von γεύομαι — γεύμεθα § 54b. Von λαγχάνω λέλογχα, λελόγχω 4, 40 vgl. § 16. Gewöhnlich ist bei Theokrit der Aor. II ɛinov, z. B. 15, 25 und 15, 38 ɛinɛs, 10, 37 u. a. ɛinɛiv; Imperativ 22, 116εἰπέ. Jedoch Theokr. 22, 153 Aor. I ἔειπα, Imperativ εἶπον 14, 11, εἴπατε 20, 19 (wie Mosch. 3, 16). 145 146 147 148 149 150 151 152 Adverbi a. Entsprechend dem locativen Adverbium oixo (oïxo-1), domi, finden wir 15, 1 statt des gewöhnlichen evdov das Adverbium evdoî· Vgl. žoɩ Inschr. Drer. Rang. 2478, II, 24. Zur Bezeichnung des Befindens an einem Orte dient ferner die Endung eî in folgenden Adverbien, welche nach § 69 den Circumflex auf der Ultima haben: αὐτεῖ — αὐτοῦ, 11, 14. — τηνεῖ, illic (von tyvos § 107) 1, 106. 5, 45. 11, 45. 2, 98. Touteî, hic, 5, 103. 5, 45. τεῖδε τῇδε 1, 12. 5, 67. 5, 32. Aeolisch τυΐδε s. 28, 5. Vgl. viol inscr. Cr. Mnem. I, p. 106, 16. = = Ebenfalls mit gedehnter Ultima wird die Endung â gebraucht in áλλa, aliorsum (2, 6. 2, 127), navτą, quoquoversum (1, 55. 8, 41). Vgl. Áhrens, Zeitschr. für A.-W. 1840 p. 899. άovɣậ 14, 27, wie Ahrens emendirt. Vgl. auch § 31 лà (1, 66). Als Genetiv zur Bezeichnung der Entfernung von einem Orte ist eigentlich zu nehmen 8, 49 und 3, 11 & unde, und ŵлεо 3, 26 (ganz wie oεv 2, 69 u. a. als ursprüngliche Genetivform). Analog entstanden die Adverbia τηvŵ, illinc, 3, 10 und toutŵdev hinc, 4, 48. Ueber den Accent s. § 69. Statt aux finden wir dua 11, 39 und 9, 4, wie auch Callim. Lav. Pall. 75 von Meineke geschrieben wird. S. gr. Ausg. I p. 360. Ueber ἆμος Präpositionen. Von den Präpositionen ist für Theokrit's Dorismus hervorzuheben ποτί= προτί bei Homer (Odyss. 11, 143) = πρός, verbunden mit allen drei Casus, Genet. z. B. 1, 12, Dat. 1, 2, Acc. 3, 3. Vgl. Aristoph. Lys. 82. 87 u. a. Die älteste Form ist лooτí, wie die Vergleichung des Sanskrit lehrt. Ueber die Apokope s. 4, 40. Composita: ποθ έρπω, προσέρπω, 4, 48. ποθέσπερος 4, 3. 5, 113. 8, 16. ποθίκω, προσίκω, 2, 4. ποθόρημι (§ 137). ποτάγω, προσάγω 1, 62. 15, 78. ποταείδω 2, 11. ποταμείβομαι 1, 100. ποταμέλγω 1, 26. ποθοράω § 60. ποταῷον 4, 33. ποτεῖδον 2, 157. 11, 20. 3, 39. ποτερίσδω, προσερίζω 5, 60. ποτέρχομαι 15, 148. ποτέχω 15, 67. ποτιβλέπω 5, 36. ποτιδέρκομαι 1, 36. ποτιδεύομαι 5, 63. ποτικιγκλίζω 5, 117. ποτίκρανον 15, 3. ποτιλέγω 1, 92. ποτιμάσσω 3, 29. ποτιτίθημι 15, 37. 14, 45. τὸ πότορθρον 5, 126. ποτόσδω, προσόζω 1, 28. 7, 16. Partikeln und Conjunctionen. Dorisch wird für κε = ἄν gebraucht κα mit langem a. Wo 153 eine Kürze nöthig ist, setzt Theokrit xɛ. Ausnahme ist őxxa: s. Anm. 1, 87. Für ist auch dorisch das aus Homer bekannte ai im Gebrauch (11, 50 u. a.). Verbunden mit κα giebt dies αἴκα ἐάν (1, 4). Ueber ἁνίκα = = ἡνίκα s. § 31, über ἧς = ἕως S 47, über γα = γε § 33. αμφότερον 25, 69. ἄν c. Inf. 24, 136. λέγοιμι ἄν 25, 195. fehlt beim Opt. 8, 13. fehlt im Nachsatze 16, 43. av bei El im fortgesetzten Conditionalsatze 2, 124. os av c. Opt. 2, 142. ἀνακλέπτω 5, 9. αναπλέκω καλύκεσσι 3, 23. ἄνθεμον ἅβας 30, 21 anecd. ἀπὸ σκηνῆς ἀγοράζω 15, 16. ἀπὸ ἆρα ohne Frage 7, 105. ἄρτια γεύμενος ἐτέων anecd. 30, 16. ἀσφόδελος 7, 68. ατρακτυλλίς 4, 52. αὐτός, solus 5, 85. herus 24, 50. αὐτόθεν ἐξ 25, 171. ἀφίκευτο Syracus. Imper. 11, 42. βαρὺς θεός 17, 19. βιάζεσθαι εἴσω 15, 76. βίος ἕρπει αὐτῷ ἴσα προγόνοις γάρ. κἀγὼ γὰρ, κἠμὲ γὰρ in amo ་ γε in der Antwort 4, 14. ἡ ῥά γε; 4, 2, 95. εἴ τι ἐσθλόν 7, 4. Εpigr. 16, 4. εἰς, Zweck 5, 98. ad fluvium 5, 123. ad hominem 12, 33. εἰς ἅλις 25, 17. εἴτε in indir. Frage 2, 150 εἴτε σὺ 1, 124. ἐκ πατέρων ἀφνειός 24, 106. ἐκ πρώραθεν u. s. w. 22, 11. Ελίκηθεν 25, 180. ἐκ ψυχῆς 8, 35. ἐκ Μοιρᾶν, ἐξ ̓Αφροδίτης 1, 140. ἐκ που δός, ἐκ θυέων 7, 6. 2, 10. ἐκ τράγοιο δέρμα 7, 15. ἐξ ὄρεος scheinb. ἐν ὄρει, 11, 27. ἐκ μέσου ἤματος 10, 5. ἐκ, quum antea esset 22, 112. ἐξ ἴσου 5, 25. ἐκσαλάσσω 2, 85 Ziegl. cum schol. k = = 7-8. ἕλκος συριγξ ρ. 272, ἐμός, gemüthlich 5, 1. ἐν adv. 2, 68. ἐν ὀφθαλμοῖς ὁρᾶν 4, 7. Ev lapo u. s. w. 22, 212. καταβάλλω ἐν πυρί 2,54. ἐν μετα ώπῳ 2, 106. ἐν κομάροις κέχυνται 5, 129. ξός, tuus 25, 55. Anm. ἔπειτα nach Partic. 25, 143. ἐπὶ c. Genit. Ziel 7, 130. ἐπ ̓ ἐμοῦ, me vivo 7, 86. νέρθ ̓ ἐπὶ γῆς ἔκλασσε 25, 146. ἐπὶ φρεσὶ θεῖναι 25, 276. ἐπ ̓ ἤματι, den Tag über 24, 137. ἐπὶ βουσί, ἐπὶ πήρᾳ, das Augen, merk gerichtet auf 1, 49. ἐπ' ἐμοί, in potestate 15, 72. ἐπί τινι αἴθομαι u. s. w. 2, 40. ἐφ ̓ ἑσπερίοις ἐρίφοις 7, 53. ἐπ ̓ ἀνθρώποις 11, 4. ἐπὶ γαῖαν κεῖτο 22, 128. ἑπτάενες 7, 147 vox lexicis addenda. ἐρείκη 5, 64. 2. ἕρπυλλος Epigr. 1, ἔτι καὶ 2, 159 - 160. ἔχει ταῦτα, er hat die Art 15, 18. ἔχω ἕλκος 30, 11 anecd., ἔχω πόδα ich hemme den Schritt 25, 221. ἔχειν πόνον, contendere cum se 22, 187. 7, 139. ἔχων ᾤχετο 2, 7. ἔχει μέ τις 2, 96. ζώστρα 2, 122. ἤ lang vor Vokalen 25, 170. 16, 62, verkürzt 18, 30. πα 4, 3. ἡ ῥά γέ τοι 2, 20. ἦ δ' καὶ nach ἔτι gestellt 2, 159 ... 160. nai . . . dè 1, 90. xai, och, tonlos 1, 60. 25, 44, wie quoqe Cie. de Or. 1, 54, 231, καὶ τότε im Nachsatze 24, 21. καὶ καὶ statt eines nai 2, 77. nal in der Frage 4, 7. 21, 63. καὶ σὺ, du deinerseits 5, 55. καὶ nach οὔπω 7, 11. καὶ nach Partic. 4, 60-61. καὶ in Erwiederungen 5, 96. τρὶς καὶ τετράκις 2, 155. ἅμα καὶ, σὺν καὶ 2, 21. 7, 2. κακὸς, Stellung 25, 168. κατὰ c. Genit. 1, 118. 7, 135. 3, 54. 17, 62-63. e. Acc. κατ' ἐμὸν νόον 7, 30. κατὰ γνώμαν, θυμόν 15, 38. 13, 14. κεκασμένος ἐπ ̓ ἀληθείᾳ 7, 44. κισσός 1, 29-30. 3, 22. κορύνη, Quant. 25, 63. κυκλάμινος 5, 123. λέπτ ̓ ἔδρακέ με δι ̓ ὀφρύγων 30, 8. λεύκη 2, 121. λευκόϊον 7, 64. μᾶ Ruf des Unwillens 15, 89. μάθης, äol. 29, 15. μειδίαι, äol. 30, 6. anecd. μέμφομαι πρός τινα 30, 25. μέν τε 25, 92. μεσάτη ὁδός 7, 10. μέσον, halben Weges, 2, 76. μετά c. Dat. fast praeter 1, 39. μετὰ χερσί 25, 2. μετὰ προτέροισι 25, 93. δεύτερος μετὰ 2, 131. 1, 3. μετά, innige Verbindung 16, 61. μετέρχομαι, adeo precibus 29, 25. μοι elidirt 4, 58. μόνον c. Imp. 10, 21. νῦν δὲ, ut nunc est res 14, 51. ὁ Δάφνις und daneben Δαμοίτας ohne Art. 6, 1 Vgl. 22, 34. 26, 1. Artikel demonstrativ 1, 1. Charakterisirend 3, 19. 8, 86. Art. fehlt bei ἄλλος 22, 178. τὸ ἐχθές, τὸ αὔριον 2, 144. τὰ Λύκωνος, τὰ Μίκωνος, Grundstück u. s. w. 2, 76. 5, 112. τὸ καλὸν · καλῶς, τὸ μεσαμβρινόν, meridie 3, 3. 1, 15. τὸ τεόν, was du dabei fühlst 3, 27. ὁ ποῖος; 5, 5. Stellung in ῥοικὸν τὸ λαγωβόλον 4, 49. Nom. c. Art. bei Anreden 4, 45. Art. = meus, tuus, suus 11, 67. φυτοσκάφοι οἱ πολυεργοι 25, 27. Vgl. 16, 44. 2, 148. ῥέουσι τρίχες ἐκ κεφαλῆς 2, 89. ῥοικὸν λαγωβόλον 4, 49. ῥόμβος 2, 17. Anm. σαύρα 2, 58. σέλινον in Kränzen 3, 23. σίον 5, 125. σκίλλα 5, 121. -σο, Imperativendung ἀφίκευσο, στεφάνουσα, p. 298 § 136. ov nach Adjectiven 5, 40. S. auch Pronomen. σὺν Μοίσαις 7, 12. σὺν δαίμονι 2, 28. σὺν καὶ τρίτος 7, 2. fehlt bei αὐτοῖς ναύταις 22, 18. σχίνος 5, 129. |