οὐρανίην, ἁγνῆς ἄνθεμα Χρυσογόνης οἴκῳ ἐν ̓Αμφικλέους, ᾧ καὶ τέκνα καὶ βίον εἶχεν ξυνόν. ἀεὶ δέ σφιν λώϊον εἰς ἔτος ἦν

ἐκ σέθεν ἀρχομένοις, ὦ πότνια· κηδόμενοι γάρ ἀθανάτων αὐτοὶ πλεῖον ἔχουσι βροτοί.

*XIV.

Γνώσομαι εἴ τι νέμεις ἀγαθοῖς πλέον ἢ καὶ ὁ δειλός ἐκ σέθεν ὡσαύτως ἶσον, ὁδοιπόρ ̓, ἔχει.

χαιρέτω οὗτος ὁ τύμβος“ ἐρεῖς, ἐπεὶ Εὐρυμέδοντος κεῖται τῆς ἱερῆς κοῦφος ὑπὲρ κεφαλῆς.

XIV. Grabschrift auf Eurymedon. S. Epigr. 15.

*XV.

66

Νήπιον υἱὸν ἔλειπες, ἐν ἁλικίᾳ δὲ καὶ αὐτός,
Εὐρυμεδον, τύμβου τοῦδε θανὼν ἔτυχες.
σοὶ μὲν ἕδρα θείοισι μετ ̓ ἀνδράσι τὸν δὲ πολῖται
τιμασεῦντι, πατρὸς μνώμενοι ὡς ἀγαθοῦ.

5

XV. Grabschrift auf Eurymedon. der Rückseite des Denkmales, auf Diese Inschrift stand vielleicht auf

dessen Vorderseite Epigr. 14 stand.

XVII. Auf eine Statue des Epi- 2. 'Enix. S. Einl. p. 5. charmus. Ueber das Metrum siehe

Einl. p. 29.

τοὶ Συρακόσσαις ἐνίδρυνται πεδωρισταὶ πόλει, οἷς ἀνδρὶ πολίτα

σωρὸν γὰρ εἶχε ῥημάτων

τελεῖν ἐπίχειρα.

μεμναμένους

πολλὰ γὰρ πὸτ τὴν ζόαν τοῖς πᾶσιν εἶπε χρήσιμα. μεγάλα χάρις αὐτῷ.

5

rependendi mercedem. Ex optimis codd. admittendum putavi accusativum μεμναμένους, quippe quem tueri posse mihi videar ex usu notissimo apud Rost. gr. Gr. § 131, 4. Krüger I, II § 56, 9 n. 10. Nunc simul magis apparet quid velit parenthesis σωρὸν γὰρ εἶχε ῥημάτων, i. e. Epicharmus comoediis populares quum ad alias virtutes colendas tum ad gratum animum habendum excitaverat. Am.

*XVIII.

Ὁ μικκὸς τόδ ̓ ἔτευξε τα Θραΐσσα

Μήδειος τὸ μνᾶμ ̓ ἐπὶ τῇ ὁδῷ κἠπέγραψε Κλείτας. ἑξεῖ τὴν χάριν ἁ γυνὰ ἀντὶ τήνων,

ὧν τὸν κοῦρον ἔθρεψε. τί μάν; ἔτι χρησίμα καλεῖται.

Αρχίλοχον καὶ στᾶθι καὶ εἴσιδε τὸν πάλαι ποιητάν

XIX. Auf die Bildsäule des Archilochus. Vers 1 und 4 sind die zu Epigr. 18 besprochenen versus asynarteti Archilochii, Vers 2 und 5 sind voll

ständige sechsfüssige Iamben, Vers 3 und 6 verkürzte sechsfüssige Iamben, sogen. scazontes catalectici.

1. Αρχίλοχον ist mit εἴσιδε zu

τὸν τῶν ἰάμβων, οὗ τὸ μυρίον κλέος

διῆλθε κἐπὶ νύκτα καὶ πρὸς ἀπ

ἦ ῥά νιν αἱ Μοῖσαι καὶ ὁ Δάλιος ἠγάπευν ̓Απόλλων, ὡς ἐμμελής τ ̓ ἔγεντο κἠπιδέξιος

ἔπεά τε ποιεῖν πρὸς λύραν τ ̓ ἀείδειν.

5

3. ἐπὶ νύκτα, εἰς δύσιν ἀπ ̓ ἀνατολῆς. Fr. Jacobs.

Αλλος ὁ Χῖος· ἐγὼ δὲ Θεόκριτος, ὃς τάδ ̓ ἔγραψα, εἷς ἀπὸ τῶν πολλῶν εἰμι Συρακοσίων,

XXII. Auf die Sammlung von Theokrits Dichtungen.

1. Αλλος ὁ Χ. Schon frühzeitig mochte der Dichter Theokrit mit

υἱὸς Πραξαγόραο περικλειτῆς τε Φιλίνης ̇ Μοῦσαν δ ̓ ὀθνείαν οὔτιν ̓ ἐφειλκυσάμην.

dem Historiker und Epigrammatiker aus Chios, der durch seine Witze über Alexander berühmt ist, ver

wechselt werden.

Anm. 10.

Siehe Einl. p. 3

4. ὀθνείαν. S. Einl. p. 30.

* XXIII.

Αστοῖς καὶ ξείνοισιν ἴσον νέμει ἥδε τράπεζα,
θεὶς ἀνελοῦ, ψήφου πρὸς λόγον ἐρχομένης.
ἄλλος τις πρόφασιν λεγέτω· τὰ δ ̓ ὀθνεῖα Κάϊκος
χρήματα καὶ νυκτὸς βουλομένοις ἀριθμεῖ.

XXIII. Auf den Wechseltisch des Kaïkos.

*XXIV.

Αὐδήσει τὸ γράμμα τί σῆμά τε καὶ τίς ὑπ' αὐτῷ.
Γλαύκης εἰμὶ τάφος τῆς ὀνομαζομένης.

XXIV. Grabschrift der Glauke. S. Theokr. 4, 31.

*XXV.

Ἡ παῖς ᾤχετ ̓ ἄωρος ἐν ἑβδόμῳ ἥδ ̓ ἐνιαυτῷ
εἰς ̓Αΐδην πολλοῖς ἡλικίης προτέρη,
δειλαίη, ποθέουσα τὸν εἰκοσάμηνον ἀδελφόν
νήπιον, ἀστόργου γευσάμενον θανάτου.
αἰαῖ ἐλεινὰ παθοῦσα Περιστερί, ὡς ἐν ἑτοίμῳ
ἀνθρώποις δαίμων θῆκε τὰ λυγρότατα.

XXV. Grabschrift auf ein frühverstorbenes Kind.

2. πολλοῖς, scil. ἐνιαυτοῖς. Ahr.

5

5. Περιστερί, Peristeris nach einer Marginalglosse Name der Mutter. Ziegler Περιστέρη mit c.

XXVI.

Αρτεμιδώρου τοῦ γραμματικοῦ

ἐπὶ τῇ ἀθροίσει τῶν βουκολικῶν ποιημάτων. Βουκολικαὶ Μοίσαι σποράδες ποκά, νῦν δ ̓ ἅμα πᾶσαι ἐντὶ μιᾶς μάνδρας, ἐντὶ μιᾶς ἀγέλας.

XXVI. S. Einl. p. 30.

*ΕΙΣ ΝΕΚΡΟΝ ΑΔΩΝΙΝ.

Αδωνιν ἡ Κυθήρη
ὡς εἶδε νεκρὸν ἤδη
στυγνὰν ἔχοντα χαίταν
ὠχράν τε τὰν παρειάν,
ἄγειν τὸν ὖν πρὸς αὐτάν
ἔταξε τὡς Ἔρωτας.
οἱ δ ̓ εὐθέως ποτανοί
πᾶσαν δραμόντες ύλαν
στυγνὸν τὸν ἦν ἀνευρον
δησάν τε καὶ πέδασαν.
χὼ μὲν βρόχῳ καθάψας
ἔσυρεν αἰχμάλωτον,
ὁ δ ̓ ἐξόπισθ ̓ ἐλαύνων
ἔτυπτε τοῖσι τόξοις.
ὁ τὴρ δ ̓ ἔβαινε δειλῶς
φοβεῖτο γὰρ Κυθήρην.
τῷ δ ̓ εἶπεν Αφροδίτα
πάντων κάκιστε θηρῶν,
τὸ τόνδε μηρὸν ἔψω;

ช

μευ τὸν ἄνδρ ̓ ἔτυψας;
ὁ θὴρ δ ̓ ἔλεξεν ὧδε
,,όμνυμί σοι, Κυθήρη,
αὐτὰν σὲ καὶ τὸν ἄνδρα
καὶ ταῦτά μευ τὰ δεσμά
καὶ τώσδε τως κυναγως
τὸν ἄνδρα τὸν καλόν σεν
οὐκ ἤθελον πατάξαι,
ἀλλ ̓ ὡς ἄγαλμ ̓ ἐσεῖδον,
καὶ μὴ φέρων τὸ καῦμα
γυμνὸν τὸν εἶχε μηρόν

Auf den todten Adonis. Das sehr elegante, aber unächte, Gedicht ist wegen der Aehnlichkeit des In

Les mit Bion I und Theokr. 15

5

10

15

(100 flg.) in die Sammlung der Bucolca gekommen.

8 und 44. λαν. S. Dor. 3 705.