ΔΑΦΝΙΣ.

εἷς καὶ ἐγὼ πολλῶν μνηστήρ τεὸς ἐνθάδ ̓ ἱκάνω.

ΚΟΡΗ.

καὶ τί, φίλος, ῥέξαιμι; γάμοι πλήθουσιν ἀνίας.

ΔΑΦΝΙΣ.

οὐκ ὀδύνην, οὐκ ἄλγος ἔχει γάμος, ἀλλὰ χορείην.

ΚΟΡΗ.

ναὶ μάν φασι γυναῖκας ἑοὺς τρομέειν παρακοίτας.

ΔΑΦΝΙΣ.

μᾶλλον ἀεὶ κρατέουσι τίνα τρομέουσι γυναίκες;

ΚΟΡΗ.

ὠδίνειν τρομέω· χαλεπὸν βέλος Ειλειθυίης.

ΔΑΦΝΙΣ.

ἀλλὰ τεὴ βασίλεια μογοστόκος "Αρτεμις ἐστιν.

ΚΟΡΗ.

ἀλλὰ τεκεῖν τρομέω, μὴ καὶ χρόα καλὸν ὀλέσσω.

ΔΑΦΝΙΣ.

ἦν δὲ τέκῃς φίλα τέκνα, νέον φάος ὄψεαι υἷας.

ΚΟΡΗ.

καὶ τί μοι ἕδνον ἄγεις γάμου ἄξιον, ἢν ἐπινεύσω;

ΔΑΦΝΙΣ.

πᾶσαν τὴν ἀγέλαν, πάντ ̓ ἄλσεα καὶ νομὸν ἕξεις.

ΚΟΡΗ.

ὄμνυε μὴ μετὰ λέκτρα λιπὼν ἀέκουσαν ἀπειθεῖν.

ΔΑΦΝΙΣ.

οὐ μὴν οὐ τὸν Πᾶνα, καὶ ἂν ἐθέλῃς με διώξαι.

ΚΟΡΗ.

τεύχεις μοι θαλάμους, τεύχεις καὶ δῶμα καὶ αὐλάς;

ΔΑΦΝΙΣ.

τεύχω σοι θαλάμους· τὰ δὲ πώεα καλὰ νομεύω.

ΚΟΡΗ.

πατρὶ δὲ γηραλέῳ τίνα μάν, τίνα μῦθον ἐνίψω;

ΔΑΦΝΙΣ.

αἰνήσει σέο λέκτρον, ἐπὴν ἐμὸν οὔνομ ̓ ἀκούσῃ.

ΚΟΡΗ.

οὔνομα σὸν λέγε τῆνο· καὶ οὔνομα πολλάκι τέρπει.

ΔΑΦΝΙΣ.

Δάφνις ἐγώ, Λυκίδας τε πατήρ, μήτηρ δὲ Νομαίη.

ΚΟΡΗ.

ἐξ εὐηγενέων· ἀλλ ̓ οὐ σέθεν εἰμὶ χερείων.

ΔΑΦΝΙΣ.

οἶδ', ἄκρα τιμίη ἐσσί, πατὴρ δὲ τοί ἐστι Μενάλκας.

ΚΟΡΗ.

δεῖξον ἐμοὶ σέθεν ἄλσος, ὅπῃ σέθεν ἵσταται αὖλις.

ΔΑΦΝΙΣ.

δεῦρ ̓, ἴδε πῶς ἀνθεῦσιν ἐμαὶ ῥαδιναὶ κυπάρισσοι.

ΚΟΡΗ.

αἶγες ἐμαί, βόσκεσθε τὰ βουκόλω ἔργα νοήσω.

ΔΑΦΝΙΣ.

ταῦροι, καλὰ νέμεσθ', ἵνα παρθένῳ ἄλσεα δείξω.

ΚΟΡΗ.

τί φέξεις, Σατυρίσκε; τί δ ̓ ἔνδοθεν ἅψαο μαζῶν;

ΔΑΦΝΙΣ.

μᾶλα τεὰ πράτιστα τάδε χνοάοντα μαλάξω.

ΚΟΡΗ.

ναρκῶ, ναὶ τὸν Πᾶνα. τεὴν πάλιν ἔξελε χεῖρα.

ΔΑΦΝΙΣ.

θάρσει, κῶρα φίλα. τί μοι ἔτρεμες; ὡς μάλα δειλά.

38. μάν ist Conj. von Ahrens für μέν bei Call., κεν Iunt. und codd.

43. ἄκρα. Vgl. Aesch. Αg. 690, wo Meineke, Philol. XIX p. 198 ἀκροτίμων für ἁβροτίμων (gl. τῶν λίαν τιμίων) lieset. Pind. Οl. 11, 19 ἀκρόσοφος. Οἶδ' ist Conjectur von Fr. Jacobs und Briggs für oud' oder οῦδε (cod. c.), τιμίη ἐσσί ist Conj. von Ahr. für τιμή ἐσσι (cod. D) oder τιμήεσσι (cod. e) oder τιμήεσσα (Iunt. Call. und Vulg.)

46. αίγες ἐμαι wie 5, 1.

47. καλά. S. 15, 38.

40

45

50

49. μαλάξω ist Conjectur von Toup für διδάξω, was ich de poet. buc. v. 49 zu vertheidigen versucht habe (ludum instituam).

51. κώρα mit kurzem a wie κούρα, Callim. Dian. 72, νύμφα, Iliad. 3, 130. Odyss. 4, 743, Δίκα bei Sappho frgm. 78 p. 902 Bergk, anten, v. 54, μίτραν (äolisirend? Conj. von Vinsem für μικράν.), in Adon. 44 ύλαν.

ΚΟΡΗ.

βάλλεις εἰς ἀμάραν με καὶ εἵματα καλὰ μιαίνεις.

ΔΑΦΝΙΣ.

ἀλλ ̓ ὑπὸ σοὺς πέπλους ἁπαλὸν νάκος ἠνίδε βάλλω.

ΚΟΡΗ.

φεῦ φεῦ καὶ τὰν μίτραν ἀπέσχισας· ἐς τί δ ̓ ἔλυσας;

ΔΑΦΝΙΣ.

τα Παφία πράτιστον ἐγὼ τόδε δῶρον ὀπάζω.

ΚΟΡΗ.

μίμνε, τάλαν τάχα τίς τοι ἐπέρχεται· ἦχον ἀκούω.

ΔΑΦΝΙΣ.

ἀλλήλαις λαλέουσι τεὸν γάμον αἱ κυπάρισσοι.

ΚΟΡΗ.

τωμπέχονον ποίησας ἐμὸν ῥάκος· εἰμὶ δὲ γυμνά.

ΔΑΦΝΙΣ.

ἄλλην ἀμπεχόνην τῆς σῆς τοι μείζονα δώσω.

ΚΟΡΗ.

φής μοι πάντα δόμεν· τάχα δ ̓ ὕστερον οὐδ ̓ ἅλα δοίης.

ΔΑΦΝΙΣ.

αἴθ ̓ αὐτὰν δυνάμαν καὶ τὴν ψυχὴν ἐπιβάλλειν.

ΚΟΡΗ.

Αρτεμι, μὴ νεμέσα σοῖς ῥήμασιν οὐκέτι πιστῇ.

ΔΑΦΝΙΣ.

ῥέξω πόρτιν Ἔρωτι καὶ αὐτὴν βοῦν ̓Αφροδίτᾳ.

ΚΟΡΗ.

παρθένος ἔνθα βέβηκα, γυνὴ δ ̓ εἰς οἶκον ἀφέρπω.

ΔΑΦΝΙΣ.

ἀλλὰ γυνὴ μήτηρ, τεκέων τροφός, οὐκέτι κώρα.

54. μίτραν. Siehe Anm. 51. ἀπέσχισας ist Scaliger's Conj., welche Ziegler u. A. für ἀπέστιχες aufgenommen haben.

59. μείζονα, ἐὰν ἧς ἐν γαστρὶ ἔχουσα. Unnöthig ist Cobet's Conjectur, Mnem. I p. 363 ταύτας τοι ἀμείνονα δώσω.

60. οὐδ ̓ ἅλα. Odyss. 17, 455. 61. ψυχ. Theokr. 11, 52. 15, 37. 62. σοῖς ῥήμασιν πιστῇ Conj. Ahr. Σὴ ἐρημιὰς οὐκ ἔτι Iunt., σύδ ̓ ἔγημας, κοὐκέτι πιστή

55

60

65

Ως οἱ μὲν χλοεροῖσιν ἰαινόμενοι μελέεσσιν ἀλλήλοις ψιθύριζον. ἄνυστο δὲ φώριος εὐνή. χἡ μὲν ἀνεγρομένη σίγ ̓ ἔστιχε μᾶλα νομεύειν ὄμμασιν αἰδομένοις, κραδίη δέ οἱ ἔνδον ἰάνθη, ὃς δ ̓ ἐπὶ ταυρείας ἀγέλας κεχαρημένος εὐνᾶς.

66. χλοερ. Vgl. 14, 70. [Ziegler χλωρ. mit codex c.]

67. ψιθ. vielleicht Nachahmung von Theokr. 2, 141. φώριος. Bion 2, 6 λάθριον εὐνάν. S. auch gr. Ausg. p. 220. Ich schreibe avvστο δὲ nach Meineke's Vermuthung. Codex c hat nach Ziegler άνιστα, codex D ἀνίστα, edd. Iunt. Call. ἀνίστατο. Dann wäre εὐνά = ii, quos lectus furtivus iunxerat. Vgl. Nägelsbach, lat. Stil. p. 16. Boissonade erklärte cvvá cespes, qui pondere pressus amantum, postea

70

quam surrexerunt, erexit se nec furti vestigia servavit.

68. σίγ ̓ ἔστ. ist Conjectur von Ahrens für γε διέστιχε, wie die Codices und edd. Iunt. haben (Call. διέστιχε ohne γε).

69. ὄμμ. αἰδομένοις ist von Ahrens, Ziegler u. A. aufgenommene Conjectur Hermann's für õμμασι αἰδόμενοι (cod. e nach Ziegler), ὄμμασιν αἰδομένη (cod. D und ed. Call. αϊδομένη ed. Iunt.). Vgl. Mein. p. 393.

XXVIII.

ΗΛΑΚΑΤΗ.

Γλαύκας ὦ φιλέριθ ̓ ἀλακάτα δῶρον ̓Αθανάας γυναιξιν, νόος οἰκωφελίας αἷσιν ἐπάβολος, θέρσεισ ̓ ἄμμιν ὑμάρτη πόλιν ἐς Νείλεος ἀγλάαν,

XXVII. Der Spinnrocken. Anrede an den elfenbeinernen Spinnrocken, welchen der Dichter, im Begriffe nach Milet zu seinem Freunde Nicias zu reisen, der Gattin desselben, Theogenis, als Geschenk mitbringen will. Nicht in das Haus einer Müssigen wird er kommen, sondern in Verein mit der thätigen Hausfrau viel Kunstreiches vollenden, und bei seinem Anblicke wird mancher sagen: grosse Freude macht auch kleine Gabe; werthvoll ist alles, was vom Freunde kommt. Der Dialekt ist aeolisch. Ueber das Metrum s. Einl. p. 28-29. Weiteres über dieses Gedicht, das Louis XIV. als ein Muster in seiner Art bezeichnet, s. gr. Ausg. p. 221.

1. Γλαύκας. Ueber den äolilischen Accent, wie z. B. v. 2 yúναιξιν, s. Dor. § 69. Athene heisst γλαυκή (γλαυκῶπις bei Homer) wie Eur. Heraclid. 754. Pseudotheokr. 20, 25. ἀλακάτα = ἠλακάτη. Dor. § 20. Αθαν. Vgl. 15, 80. Ueber die äolische Form s. Alc. frgm. 9. Theokr. 29, 1. Gerth de dial, trag. p. 20.

12. δῶρον γυναιξιν, donum destinatum mulieribus. Vgl. dona templis bei Tac. Ann. 3, 60. Aesch. Prom. 615 Προμηθεὺς πυρὸς δοτὴρ βροτοῖς. Krüger I, II § 48, 12. 3. θέρσεισα Θαρσοῦσα oder θαρρούσα. Aeolisch ist θέρσος = θάρσος (woher Θερσίτης). Das Particip ist äolisch gebildet von θέρσημι, θερσέω. S. Vers 5, gr.

=

ὅππα Κύπριδος ἶρον καλάμῳ χλῶρον ὑπ ̓ ἀπάλῳ.
τυίδε γὰρ πλόον εὐάνεμον αἰτήμεθα πὰρ Δίος,
ὅπως ξέννον ἔμον τέρψομ ̓ ἴδων κἀντιφιλήσομεν,
Νικίαν, Χαρίτων ἱμεροφώνων ἴερον φύτον,
καὶ σὲ τὰν ἐλέφαντος πολυμόχθω γεγενημέναν
δῶρον Νικιάας εἰς ὀλόχω χέρρας ὀπάσσομεν,
σὺν τῷ πόλλα μὲν ἔργ ̓ ἐκτελέσεις, ἀνδρεῖοις πέπλοις,
πόλλα δ ̓ οἷα γύναικες φορέοισ ̓ ἐδάτινα βράκη.

=

4. ἆρον aeol. · ἱρόν. S. 25, 22. Ueber den Spiritus lenis s. Dor. § 36. Vgl. das folgende απάλῳ, ν. 7 ἱμεροφώνων. — καλάμῳ. Als Denk

mal uralter Einfachheit stand wahr-
scheinlich in Milet ein Heiligthum
der Aphrodite, das mit Rohr gedeckt
war. Virg. Aen. 8, 654 Romuleoque
recens horrebat regia culmo. Ovid.
Fast. 3, 183 quae fuerit nostri, si
quaeris regia, nati: Adspice de can-
· ἀπά-
nis straminibusque domum.
λφ
ἁπαλῷ. Die erste Silbe ist
gedehnt als wäre verdoppelt.
Siehe v. 13. 25. 29, 36. 29, 25. 29, 26.
28, 14 und gr. Ausg. p. 228.

=

5. τυΐδε = τῇ, illuc oder huc, wie Sappho 1, 5. Vgl. ἄλλοι bei Alc. frgm. 89. Hirzel, dial. Aeol. p. 14. [In cod. c steht ganz deutlich τύ δὲ, wie Ziegler mir versichert, nicht τὺ δὲ, wie Bergk, Anth. Gr. ed. II p. LX angiebt. Vgl. gr. Ausg. p. 2281. αἰτούαἰτήμεθα = μεθα. Vgl. φορήμεθα bei Alc. 18 Bergk. Theokr. 29,30 ποτήμενα. Ahr. Aeol. p. 145.

-

=

5

10

-

– Χαρίτων. S. Anm. zu 16, 6.
φύτον äol. - φυτόν. S. 7, 44.
8. ἐλέφ. Ein goldener Spinn-
rocken wird Odyss. 4, 131 erwähnt.
πολυμόχθω, Ueber die auch
aeolische Genetivendung s. Dor.
§ 75. Das Elfenbein bezeichnet der
Dichter hier als schwer zu be-
arbeiten (nicht künstlich ge-
arbeitet, Am.). Ἐλέφας ist hier
nicht der Elephant. (Briggs wollte
es so verstehen. Die Lesart πολυ-
μόχθω (s. gr. Ausg. p. 230) bestätigt
nach Ziegler auch cod. c, το πολυ-
μόχθω steht, das o aber hineincorri-
girt ist. Wahrscheinlich stand dort
erst πολυμέχθω.

9. Νικιάας. S. Anm. zu 15, 110. Ovid. Met. 13, 513 Priameïa coniunx, Ahr. dial. Aeol. p. 100. dial. Dor.

Ρ. 547. ὀλόχω = ἀλόχω. Το

aeolisch o öfter statt a. S. 30, 23 und gr. Ausg. p. 230. χέρρας, aeol. = χεῖρας, wie φθέρρω, φθείρω u. s. w. Hirzel, Aeol. p. 31.

10. ἀνδρ. πέπλοις aeol. Accusative statt -ους. Vgl. v. 12 μαλά κοις πόκοις, ν. 16 δόμοις, ν. 20 νόσοις λύγραις. S. Dor. § 77. Grosse Ausg. p. 231. Mit ἀνδρέϊος = άvδρεῖος vgl. 29, 33 ανδρεία. 29, 39 αὐλεΐαις. 29, 5 ζοΐα. Ahr. Aeol. p. 105. [Wie Ziegler wiederholt bestätigt, hat codex c ἔργἀκατελέσεις im Texte, am Rande aber γρ. ἐκτελέσεις, was wegen Bergk p. LX zu bemerken ist.]

=

11. φορέοισι aeol φορέουσι, wie κρύπτοισι, κρύπτουσι bei Alc 15 Bergk. Ahr. Aeol. p. 72. ὐδάτινα, feine wie Wasser (ὕδωρ, Dor. § 36) durchsichtige Gewänder. S. gr. Ausg. p. 231. · βράκη ῥάκη. S. Dor. § 36 und 30, 28 βραϊδίως.

=