ἀνθρώπων σωτῆρας ἐπὶ ξυροῦ ἤδη ἐόντων,
ἵππων θ' αἱματόεντα ταρασσομένων καθ' όμιλον,
ναῶν θ' αἳ δύνοντα καὶ οὐρανοῦ ἐξανιόντα
ἄστρα βιαζόμεναι χαλεποῖς ἐνέκυρσαν αήταις.
οἱ δέ σφεων κατὰ πρύμναν ἀείραντες μέγα κῦμα,
ἠὲ καὶ ἐκ πρώραθεν, ἢ ὅππα θυμὸς ἑκάστου,
εἰς κοίλαν ἔρριψαν, ἀνέρρηξαν δ ̓ ἄρα τοίχους
ἀμφοτέρους ̇ κρέμαται δὲ σὺν ἱστίῳ ἄρμενα πάντα
εἰκῇ ἀποκλασθέντα· πολὺς δ ̓ ἐξ οὐρανοῦ ὄμβρος
νυκτὸς ἐφερποίσας· παταγεῖ δ ̓ εὐρεῖα θάλασσα,
κοπτομένα πνοιαῖς τε καὶ ἀρρήκτοισι χαλάζαις.
ἀλλ ̓ ἔμπας ὑμεῖς γε καὶ ἐκ βυθοῦ ἕλκετε νᾶας
αὐτοῖσιν ναύταισιν ὀϊομένοις θανέεσθαι
αἶψα δ ̓ ἀπολήγοντ ̓ ἄνεμοι, λιπαρὰ δὲ γαλήνα
ἀμ πέλαγος· νεφέλαι δὲ διέδραμον ἄλλυδις ἄλλαι

ἐκ δ ̓ ἄρκτοι τ ̓ ἐφάνησαν, ἴνων τ ̓ ἀνὰ μέσσον ἀμαυρή
φάτνη σημαίνουσα τὰ πρὸς πλόον εὔδια πάντα.

៨

ὦ ἄμφω θνατοίσι βοηθόοι, ὦ φίλοι ἄμφω,
ἱππῆες, κιθαρισταί, ἀεθλητῆρες, ἀοιδοί·
Κάστορος ἢ πρώτου Πολυδεύκεος ἄρξομ ̓ ἀείδειν ;
ἀμφοτέρω ὑμνέων Πολυδεύκεα πρῶτον ἀείδω.

Ἡ μὲν ἄρα προφυγοῦσα πέτρας εἰς ἓν ξυνιούσας
Αργὼ καὶ νιφόεντος ἀταρτηρὸν στόμα Πόντου,

6. σωτῆρας κτλ. Vgl. Hom. Hymn. 33 in Diosc. v. 6.

den

9. βιαζόμεναι, welche Sternen Gewalt thun, mit Gewalt wider der Sterne Willen und Mahnung die Fahrt erzwingen wollen. Herod. 9, 41 τὰ σφάγια βιάζεσθαι (,,parforciren"). Hor. Od. 3, 24, 40 horrida callidi vincunt aequora navitae.

11. ἐκ πρώραθεν. Vgl. 25, 180 οὐξ Ελίκηθεν ̓Αχαιός.

12. ἔρριψαν. S. Anm. zu 12, 25. 15. νυκτὸς ἐφερποίσας (Dor. § 128). Vgl. Odyss. 5, 294. Virg. Aen. 1, 83 fg. Ovid. Μet. 11, 480 fg.

17. ἐκ βυθοῦ. Hor. Od. 4, 8, 33 Tyndaridae ab infimis quassas eripiunt aequoribus rates.

18. αὐτοῖσιν. Krüger I. II. § 48. 15 A. 19 und gr. Ausg. p. 123.

ὤμοσα μηκέτι λοιπὸν ὑπὲρ πελάγους πόδα θεῖναι, ἀλλὰ μενεῖν ἐπὶ γᾶς καὶ τῶ χρυσῶ βασιλεύσειν. ταῦτά με κἀξήγειρε, τὸ δ ̓ ὦ ξένε λοιπὸν ἔρειδε τὰν γνώμαν· ὅρκον γὰρ ἐγὼ τὸν ἐπώμοσα ταρβῶ.

ΕΤΑΙΡΟΣ.

καὶ σύγε μοι τρέσσεις; οὐκ ὤμοσας· οὐδὲ γὰρ ἰχθύν
χρύσεον ὡς ἴδες εὗρες· ἴσα δ ̓ ἦν ψεύδεσιν ὄψις.
εἰ μὲν ἄρ ̓ οὐ κνώσσων τὺ τὰ χωρία ταῦτα ματεύσεις,
ἐλπὶς τῶν ὕπνων. ζάτει τὸν σάρκινον ιχθυν,
μὴ σὺ θάνῃς λιμῷ καὶ σοῖς χρυσοῖσιν ὀνείροις.

60

65

schreibt, und meine Abh. de poet. buc. p. 61.

64. Der Schluss des Verses ist von Ahr. lesbar gemacht. Vulg. ἴσαι δὲ ψεύδεσιν ὄψεις.

65. εἰ μὲν ἄρ ̓ οὐ κν. So schreibe ich e coni. Wartoni et Piln. Siehe de poet, buc. p. 68. Ahrens p. 229, Ziegler p. 106.

67. καὶ σοῖς ist Conj. von Hermann. Die Codices und alten Ausg. haben καίτοι, wie Döhler schreibt. Mein. κἄν τοι, Ahr. κἀπὶ.

XXII.

ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ.

Ὑμνέομεν Λήδας τε καὶ αιγιόχου Διὸς υἱώ,
Κάστορα καὶ φοβερὸν Πολυδεύκεα πὺξ ἐρεθίζειν
χεῖρας ἐπιζεύξαντα μέσας βοέοισιν ἱμᾶσιν.
ὑμνέομεν καὶ δὶς καὶ τὸ τρίτον ἄρσενα τέκνα
κούρης Θεστιάδος, Λακεδαιμονίους δύ ̓ ἀδελφεούς,

XXII. Hymnus auf Kastor und Pollux. Nach dem Preise der Dioskuren im Allgemeinen (v. 1-24) wird zuerst eine Heldenthat des Pollux (v. 27-134), dann eine des Kastor besungen (v. 137—211). Eine Anrufung an die Gepriesenen schliesst das Ganze, das wir als eine Nachahmung der alten Homerischen Hymnen zu betrachten haben. S.

5

ἀνθρώπων σωτῆρας ἐπὶ ξυροῦ ἤδη ἐόντων,
ἵππων θ' αἱματόεντα ταρασσομένων καθ ̓ ὅμιλον,
ναῶν θ' αἳ δύνοντα καὶ οὐρανοῦ ἐξανιόντα
ἄστρα βιαζόμεναι χαλεποῖς ἐνέκυρσαν αήταις.
οἱ δέ σφεων κατὰ πρύμναν ἀείραντες μέγα κύμα,
ἠὲ καὶ ἐκ πρώραθεν, ἢ ὅππα θυμὸς ἑκάστου,
εἰς κοίλαν ἔρριψαν, ἀνέρρηξαν δ ̓ ἄρα τοίχους
ἀμφοτέρους ̇ κρέμαται δὲ σὺν ἱστίῳ ἄρμενα πάντα
εἰκῇ ἀποκλασθέντα· πολὺς δ ̓ ἐξ οὐρανοῦ ὄμβρος
νυκτὸς ἐφερπυίσας· παταγεῖ δ ̓ εὐρεῖα θάλασσα,
κοπτομένα πνοιαῖς τε καὶ ἀρρήκτοισι χαλάζαις.
ἀλλ ̓ ἔμπας ὑμεῖς γε καὶ ἐκ βυθοῦ ἕλκετε νᾶας
αὐτοῖσιν ναύταισιν ὀϊομένοις θανέεσθαι

αἶψα δ ̓ ἀπολήγοντ ̓ ἄνεμοι, λιπαρὰ δὲ γαλήνα
ἂμ πέλαγος· νεφέλαι δὲ διέδραμον ἄλλυδις ἄλλαι

ἐκ δ ̓ ἄρκτοι τ ̓ ἐφάνησαν, ὄνων τ ̓ ἀνὰ μέσσον ἀμαυρή
φάτνη σημαίνουσα τὰ πρὸς πλόον εὔδια πάντα.
ὦ ἄμφω θνατοῖσι βοηθόοι, ὦ φίλοι ἄμφω,
ἱππῆες, κιθαρισταί, ἀεθλητῆρες, ἀοιδοί·
Κάστορος ἢ πρώτου Πολυδεύκεος ἄρξομ ̓ ἀείδειν ;
ἀμφοτέρω ὑμνέων Πολυδεύκεα πρῶτον ἀείδω.
Ἡ μὲν ἄρα προφυγοῦσα πέτρας εἰς ἓν ξυνιούσας
Αργὼ καὶ νιφόεντος ἀταρτηρὸν στόμα Πόντου,

6. σωτῆρας κτλ. Vgl. Hom. Hymn. 33 in Diosc. v. 6.

den

9. βιαζόμεναι, welche Sternen Gewalt thun, mit Gewalt wider der Sterne Willen und Mahnung die Fahrt erzwingen wollen. Herod. 9, 41 τὰ σφάγια βιάζεσθαι (,,parforciren"). Hor. Od. 3, 24, 40 horrida callidi vincunt aequora navitae.

11. ἐκ πρώραθεν. Vgl. 25, 180 οὐξ Ελίκηθεν Αχαιός.

12. ἔρριψαν. S. Anm. zu 12, 25. 15. νυκτὸς ἐφερποίσας (Dor. § 128). Vgl. Odyss. 5, 294. Virg. Aen. 1, 83 fg. Ovid. Μet. 11, 480 fg.

17. ἐκ βυθοῦ. Hor. Od. 4, 8, 33 Tyndaridae ab infimis quassas eripiunt aequoribus rates.

18. αὐτοῖσιν. Krüger I. II. § 48. 15 A. 19 und gr. Ausg. p. 123.

10

15

20

25

19. ἀπολήγοντ'. Das o ist gedehnt wie an derselben Versstelle in demselben Verbum Odyss. 19, 166. Mit der ganzen Stelle vgl. Hor. Od. 1, 12, 25-32.

22. φάτνη, die Krippe, eine Anzahl kleine Sterne, welche für das unbewaffnete Auge bei sehr hellem Himmel den Eindruck einer mattschimmernden Lichtwolke machen. Vgl. Arat. Dios. 166 flg.

23. Φ. Vgl. Iliad. 1, 74.

24. ἱππῆες κτλ. Die Anhäufung von Prädicaten finden wir in der Anrufung von Göttern schon bei Homer, z. B. Iliad. 24, 308, in den Homerischen Hymnen und in Uebermass in den Orphischen Hymnen.

26. ἀμφοτέρω. Mit der Production des -o vgl. Iliad. 5, 153. 2, 822. Anm. zu 2, 151–152.

27. πέτρας κτλ. S. 13, 22.

Βέβρυκας εἰσαφίκανε θεῶν φίλα τέκνα φέρουσα.
ἔνθα μιῆς πολλοὶ κατὰ κλίμακος ἀμφοτέρων ἔξ
τοίχων ἄνδρες ἔβαινον Ἰησονίης ἀπὸ νηός.

ἐκβάντες δ ̓ ἐπὶ θῖνα βαθὺν καὶ ὑπήνεμον ἀκτήν
εὐνάς τ' ἐστόρνυντο πυρετά τε χερσὶν ἐνώμων.
Κάστωρ δ' αιολόπωλος ὅ τ' οἰνωπὸς Πολυδεύκης
ἄμφω ἐρημάζεσκον ἀποπλαγχθέντες ἑταίρων,
παντοίην ἐν ὄρει θηεύμενοι ἄγριον ὕλην.
εὗρον δ ̓ ἀέναον κρήνην ὑπὸ λισσάδι πέτρῃ
ὕδατι πεπληθυῖαν ἀκηράτῳ· αἱ δ ̓ ὑπένερθεν
λάλλαι κρυστάλλῳ ἠδ ̓ ἀργύρῳ ἰνδάλλοντο
ἐκ βυθοῦ· ὑψηλαὶ δὲ πεφύκεσαν ἀγχόθι πεῦκαι
λευκαί τε πλάτανοί τε καὶ ἀκρόκομοι κυπάρισσοι,
ἄνθεά τ ̓ εὐώδη, λασίαις φίλα ἔργα μελίσσαις,
ὅσσ ̓ ἔαρος λήγοντος ἐπιβρύει ἂν λειμώνας.
ἔνθα δ ̓ ἀνὴρ ὑπέροπλος ἐνήμενος ἐνδιάασκε,
δεινὸς ἰδεῖν, σκληραῖσι τεθλασμένος οὔατα πυγμαῖς·
στήθεα δ ̓ ἐσφαίρωτο πελώρια καὶ πλατὺ νῶτον
σαρκὶ σιδηρείῃ, σφυρήλατος οἷα κολοσσός.
ἐν δὲ μύες στερεοῖσι βραχίοσιν ἄκρον ὑπ ̓ ὦμον
ἕστασαν ἠΰτε πέτροι ὁλοίτροχοι, οὖστε κυλίνδων
χειμάρρους ποταμὸς μεγάλαις περιέξεσε δίναις
αὐτὰρ ὑπὲρ νώτοιο καὶ αὐχένος ᾐωρεῖτο
ἄκρων δέρμα λέοντος ἀφημμένον ἐκ ποδεώνων.
τὸν πρότερος προσέειπεν ἀεθλοφόρος Πολυδεύκης.

ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ.

χαῖρε ξεῖν ̓, ὅτις ἐσσί. τίνες βροτοί, ὧν ὅδε χῶρος;

29. Βέβρυκας κτλ. Mit der nun folgenden Erzählung vgl. Apoll. Rhod. 2, 1 flg. Orph. Arg. 661 flg. Valer. Flacc. Arg. 4, 99 fig. Apollod. 1,9, 20. 30. μιῆς πολλοί. Vgl. 13, 38. 32. ἐκβ. Vgl. 13, 32.

34. αιολόπ. Iliad. 3, 185 Φρύγας, ἀνέρας αἰολοπώλους. οἰνωπός, sonnverbrannt (nicht roseus). S. gr. Ausg. p. 125.

39. λάλλαι. Auson. Mosell. 63 arcanique patet penetrale fluenti, quum vada lene meant lucetque latetque calculus et viridem distinguit glarea muscum. Ovid. Met. 5, 588-589.- κρυστ. Krystall, nicht Eis (Od. 14, 477).

30

35

40

45

50

42. φίλα ἔργα. S. z. B. Od. 20, 16. Theokr. 15, 46. Anm. 25, 37. 43. ag. 1. S. 13, 25-27. 44. ἀνὴρ. Vgl. unten 75.

45. σκληρ. Virg. Αen. 5, 478 duros libravit caestus. τεθλ. οὔατα. Die zerschlagenen Ohren charakterisiren den Faustkämpfer. S. Müller, Archaeol. § 329, 7. § 423, 2.

47. σιδηρείη. Anth. Pal. 6, 256 σιδαρέους "Ατλαντος ὤμους. Virg. Aen. 6, 626 ferrea vox.

48. μύες. Vgl. 25, 149. ὑπ ̓. S. zu 7, 76.

50. περιέξ. Hor. Od. 3, 29, 36 lapides adesi.

ΑΜΥΚΟΣ.

χαίρω πῶς, ὅτε τ ̓ ἄνδρας ὁρῶ, τοὺς μὴ πρὶν ὄπωπα;

ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ.

θάρσει. μήτ' ἀδίκους μήτ ̓ ἐξ ἀδίκων φάθι λεύσσειν.

ΑΜΥΚΟΣ.

θαρσέω, κοὐκ ἐκ σεῦ με διδάσκεσθαι τόδ ̓ ἔοικεν.

ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ.

ἄγριος εἶ, πρὸς πάντα παλίγκοτος ἠδ ̓ ὑπερόπτης;

ΑΜΥΚΟΣ.

τοιόσδ ̓ οἷον ὁρᾷς τῆς σῆς γε μὲν οὐκ ἐπιβαίνω.

ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ.

ἔλθοις, καὶ ξενίων γε τυχὼν πάλιν οἴκαδ ̓ ἱκάνοις.

ΑΜΥΚΟΣ.

μήτε σύ με ξείνιζε, τά τ ̓ ἐξ ἐμεῦ οὐκ ἐν ἑτοίμῳ.

ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ.

δαιμόνι', οὐδ ̓ ἂν τοῦδε πιεῖν ὕδατος σύγε δοίης;

ΑΜΥΚΟΣ.

γνώσεαι, εἴ σεν δίψος ἀνειμένα χείλεα τέρσει.

ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ.

ἄργυρος ἢ τίς ὁ μισθός, ἐρεῖς, ᾧ κέν σε πίθοιμεν;

ΑΜΥΚΟΣ.

εἰς ἑνὶ χεῖρας ἄειρον ἐναντίος ἀνδρὶ καταστάς.

ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ.

πυγμάχος; ἢ καὶ ποσσὶ θενών σκέλος, ὄμματα δ ̓ ὀρθά;

ΑΜΥΚΟΣ.

πὺξ διατεινάμενος σφετέρης μὴ φείδεο τέχνης.