spernit, nunc viridi membra sub arbuto 30 II. AM satis terris nivis atque dirae I grandinis misit Pater et rubente dextera sacras iaculatus arces terruit Urbem, terruit gentes, grave ne rediret saeculum Pyrrhae nova monstra questae, piscium et summa genus haesit ulmo, nota quae sedes fuerat columbis, aequore dammae. ΙΟ vidimus flavum Tiberim retortis litore Etrusco violenter undis ire deiectum monumenta regis templaque Vestae, Iliae dum se nimium querenti iactat ultorem, vagus et sinistra labitur ripa Iove non probante uxorius amnis. audiet civis acuisse ferrum, quo graves Persae melius perirent, quem vocet divum populus ruentis imperi rebus? prece qua fatigent virgines sanctae minus audientem carmina Vestam? cui dabit partis scelus expiandi Iuppiter? tandem venias precamur, nube candentis umeros amictus, augur Apollo; sive tu mavis, Erycina ridens, quam Iocus circum volat et Cupido; sive neglectum genus et nepotes respicis auctor, heu nimis longo satiate ludo, quem iuvat clamor galeaeque leves, acer et Mauri peditis cruentum voltus in hostem ; 40 30 20 sive mutata iuvenem figura serus in caelum redeas diuque tollat. hic magnos potius triumphos, III. IC te diva potens Cypri, sic fratres Helenae, lucida sidera, ventorumque regat pater obstrictis aliis praeter Iapyga, navis, quae tibi creditum reddas incolumem, precor, illi robur et aes triplex circa pectus erat, qui fragilem truci primus, nec timuit praecipitem Africum ΙΟ |