Billeder på siden
PDF
ePub

I

θαλάμους τυράννων, ἐνθ ̓ ὑπαὶ κωνωπίου
τείνειν δέμας πάρεστιν, αὐλεία τ ̓ ἔπι
ἵησι φορμὶγξ εὔθροον μελωδίαν,
ὕπνου προπομπόν ; ὦ φρενῶν τητώμενε
οὐ γὰρ φρονῶν ἂν δυσπνεὲς τρέφοις λέχος,
φαυλοῖς ὁμιλῶν, βασιλικὸν δὲ δέμνιον
σαυτοῦ λίποις ἄμοιρον, ὥστ ̓ ἐγρηγόρου
νύχιον πυλωροῦ θᾶκον, ἢ χαλκόστομον
κώδων, ἀκοιμητοῖσι κλάζουσαν ψοφοῖς ;
ὦ κοὐκ ἴσου μεμνημένε· σκολιὲ δαῖμον,
ὃς ναυβάτου μὲν ὄμμα κοιμίζεις ἀκροῖς
νεὼς ἐν ἱστοῖς, καὶ κάρα θαλασσίου
ὕδατος περιψόφητον αὐθαδεῖ ῥόθῳ
σοῖς ἀμφέπεις δώροισιν, ἡνίκα πνοὴ
βρέμει καταιγίζουσα, κυμάτων τ ̓ ἀκρῶν
μάρψασα πολλῷ ξὺν κτύπῳ μετάρσιον
κυρτωθὲν ἐστήριξεν οὐρανῷ κάρα,
ὥστ' ἐξεγείρειν τοὺς ὑπὸ χθονός νεκροὺς
σμερδναῖσι ῥιπαῖς· ἐν δ ̓ ἀνηνέμου μέσῃ
νυκτὸς γαλήνῃ, καὶ παρηγόροις ἅμα
κληθεὶς ἐπωδαίς, αιμύλαις τε μηχαναῖς,
οὐ σῶμα κοιμᾶς βασιλέως ἀρχηγέτου.
3.-E Simonide.

Οτε λάρνακι ἐν δαιδαλέᾳ ἄνεμος, κ. τ. λ.

Quum dædalea per mare turbidum

Subvecta cista, præcipitem Africum
Fluctusque vexatos paveret
Argolici soboles tyranni;

mali

Complexa Persen, non sine lacrymis,
Hæc mcsta secum: Quale, puer,
Me pondus urget! dum tenello
Corde, metu vacuus, beatis

Nascentis ævi conditionibus,
Jaces cubili fusus aheneo,
Lenisque per somnum fragranti

Halitus exprimitur susurro :

Nec lux maligna et cæruleæ poli

Terreat tenebræ, nec requiem movet

From Porson's translation of the Inscription on Alexis :

αἱ ρεταὶ δὲ καὶ καλαὶ

Χάριτες συνωμίλησαν, αὐτὰρ κείμενον

ποθοῦσ ̓ ἄνακτα δυσθρόῳ μελῳδίᾳ·

[blocks in formation]

Sparserat ætherios stellanti lumine campos
Saturni genus, et vastum porrexerat æquor :
Jamque feræ, et pictæ volucres, hominesque fuerunt.
Errabat sylvis vastum gens sparsa per orbem,
Nec componere opes norat, nec parcere parto;
Sed nemorum spatia, aut longum volventia fumum
Antra colebat inops: dona aspernata profudit
Terra parens, tutaque domo latuere metalla.
Senserat illa Labor, proles præclara Tonantis,
Virtutisque pater; fuditque has ore querelas:

[ocr errors]

Omnipotens genitor, summon' potes altus Olympo

Tam dirum spectare nefas? hominumne tuorum

Sublimes animas, cognataque semina cœlo,

I

Misceri tellure probes ? da rumpere somnos;

'Sed fatis incerta feror, si Jupiter unam
Esse velit Tyriis urbem Trojaque profectis,

Miscerive probet populos, aut fœdera jungi, niv. 110.

Da segnem revocare animum, atque attollere in auras !”
Hæc ubi dicta dedit, cœlo se misit ab alto.
Vix steterat terris; subito consurgere motu
Pectora, et ignoto populi fervere tumultu,
Adventante Deo. Jamque arida lustra Canopi
Advectus, spectat campos, ubi plurimus errans
Pascit arundineam præpingui flumine sylvam
Nilus, et humenti late premit æquore regna.
Has primum cepit sedes; populumque vagantem
Saltibus eduxit, jussitque attollere tecta.
Agmina conveniunt: totis discurritur arvis.
Robora succumbunt ferro, virgultaque cedunt:
Subvectant latis humeris immania saxa:
Estuat omne solum strepitu; Phariosque per agros.
Turrigeræ fulsere urbes, aurataque templa.'
Jamque arcem cœli et rutilantia sidera doctæ
Percurrere acies; primaque ab origine vates
Perpetuo varium deduxit carmine regnum.
Tanta Labor potuit, donec volventibus annis
Degeneres animos patriaque carentia flamma
Pectora deseruit, Libyæque ad littora cursus
Convertit, quo marmoreis innixa columnis
Prima loco fertur posuisse palatia Dido.

Nauticus hic, tota effusus Carthagine, cœtus
Scindebat veteres sylvas, classemque futuram,
Frondentesque levi spoliabat cortice remos.
Erigit hic proram, aut affigit carbasa malo ;
Ille ratem ferro, et duris compagibus, armat.
Jamque viam rapiunt immensa per æquora naves;
Omne fretum longa velorum obtexitur umbra: 2
Per fluctus quæruntur opes; Orientia sulcant
Equora, vel Libycis proscinditur Adria remis.
Sic crevit regnum; cessit Gætula potestas,
Et Nomadum turmæ; dominos agnovit Iberus,
Trinacriæque urbes: hinc vis invicta Magonis,
Asdrubalisque animi; glacieque horrenda perenni
Evicit juga ductor ovans, longumque per ævum
Insuetæ humanis tremuerunt gressibus Alpes.

Exstimulavit amor lucri: jamque Afer iniquas
Fraude mala stipavit opes, domuitque per artem.

'Proud cities tower, and gold-roofed temples blaze.
Mickle's Lusiad, x.
2 A line from Silius Italicus.

·

Nusquam tuta fides, jurataque fœdera nusquanı;
Obruit illa fames auri, crescentia jamque
Pygmalioneæ vidit perjuria gentis

Omnipotens pater, et direptos fraude penates:
Vidit, et intonuit. Supremi signa furoris
Agnovit Numen, tardoque per aëra cursu
Dardaniæ petiit surgentia moenia Romæ.
Illic indomitum genus, assuetumque periclis
Conspexit, parvamque urbem, cui Martius olim
Romulus exiguo cingebat ovilia muro.
Flectere ludus equos, spumantes vincere fluctus
Æratasque acies perrumpere: bellica dextra
Aut torsit ferrum, aut glebam dimovit aratro.
His Volscæ cessere acies; cessere Fidenæ,
Auruncæque arces, augustaque mœnia Turni.
Parva loquor: Brenni nequicquam exercitus acer,
Thessalaque notrios complerunt agmina campos;
Nequicquam edomita Tyrias ad bella catervas
Immisere Alpes: Romano fulmine Pœnæ
Dissiliunt turres; caret Africa terra triumphis;
Procumbunt Ponti vires; arma irrita ponit
Ægyptus, retrahitque exterrita flumina Nilus.
Detonuit nubes belli, et jam mitior aura
Mulcebat resides animos, nullique refixa
Innocuo murum feriebat lumine pila :
Omnia pace silent. Stygiis quum exorsa tenebris
Pallida Luxuries, nigrisque Infamia pennis
Dira comes, cepere locum, gentisque sepultæ
Per lauros tacita subrepsit tabe venenum.
Antiquæ periere artes: furit atra per omnes
Seditio, vastique quatit fundamina regni:
Collabens donec proprio sub pondere Roma
Corruit, ingentemque trahit per cuncta ruinam.
Nec minus interea vis indefessa Laboris
Sopitas peragrat terras, animosque repostos
Hinc atque hinc agitat, sparsosque recolligit ignes.
Jamque albas rupes viridantiaque arva Britannûm
Contigit, et gratis tandem requievit in oris.
Hic viret omnis ager, lætanti pace beatus;
Per campos armenta sonant; flaventia prata
Prætexunt segetes: hic munera pulchra Laboris
Aurea Libertas firmat, gladiumque coruscat
Fulmineum, propriisque arcet de sedibus hostes.

NOVITIUS.

NOTICE OF

ELEMENTA LINGUE GRÆCE; novis, plerumque, regulis tradita; Pars Prima, complectens partes orationis declinabiles; in usum tyronum juniorum classis Græcæ in Academia Glasguensi. Studio JACOBI MOOR, LL. D. in eadem Academia Litt. Græc. Prof. Diligenter emendavit auxitque JACOBUS TATE, A. M. Cantabrigiensis.

Glasgow, J. Cameron; London, T. Hamilton.

We have here a very singular little book, remarkable for what is inserted in it, more remarkable for what it boldly rejects. The forms of second future, τυπῶ, and τυποῦμαι, are cast out intirely from the paradigma of τύπτω. And the form τέτυπα is only retained, to show what the Præsens Perfectum FALSOMEDIUM is in its nature as well as in its flexions.

The following extracts will serve to illustrate the principal changes and additions which Mr. Tate has introduced into Professor Moor's most ingenious and elegant Grammar. What he has done besides in omitting, arranging, simplifying, can only be estimated by a close comparison, page after page, of the old Grammar with the new. Pages 8, 9, 10, 11, afford a good specimen of the improvement alluded to.

P. 6. Lingua Græca, Genitivo Dativoque suo satis instructa, formam Ablativi non habet.

We believe Mr. Tate's meaning to be this:

"It is sometimes asked, Has the Greek language an Ablative case? The true state of the question is: What is the Latin Ablative? and what the original formation of it, when it has, or seems to have, a form of its own?"

P. 20. Articulus qui dicitur, ó, ǹ, Tò, nihil revera est aliud, nisi vetus pronomen, (Anglice he, she, that,) cujus vis et significatio, Homeri ætate perspicua, evanuit postea.

Mr. Tate in his desire of brevity has here omitted, but of course could not overlook, that acceptation of rÒ, TÙY, TÙ, &C. in Homer, which strictly corresponds to the Latin relative, qui, both in use, and, as formed from Te and the simplest form of the pronoun, in etymology also.

P. 51, 57. Monitum Primum.

"Futurum secundum formæ vel activæ vel mediæ in Græco sermone nusquam reperitur."

R. DAWES Miscell. Critic. 1745, p. 73.

« ForrigeFortsæt »