Billeder på siden
PDF
ePub

Horis omnibus esse me beatum,

Tali cui liceat frui propinquo ?

Tam longe es mihi, quam meus tuusque
Hinc Cornelius est mihi tibique,
Qui nunc lentus agit procul remota
Crudorum in regione Sarmatarum.
Non convivere, nec videre saltem,
Non audire licet; nec urbe tota

Quisquam est tam prope, tam proculque nobis.
Migrandum mihi longius vel a te,

Migrandum tibi longius vel a me.
Vicinus tibi sit vel inquilinus,

Delli, qui te adeo videre non vult.

In formicam.

Sole sub ardenti cogo mihi provida victum,
Quo gelido brumæ tempore læta fruar.
Disce meo exemplo juvenis tolerare labores,
Ne desint canis certa alimenta tuis.

In Diomedem.

Redde Helenam, prædo infamis. Venus improba machum
Quæ dederat, nostro vulnere læsa fugit.
Cedite vos alii mortalia corpora. Nam sunt

Materies dextræ Numina sola meæ.

Ad Phyllida.

Conjugis ad tumulum veniens, nec, Phylli, corollas
Fers, nec odorifera grandine tingis humum.
Sed tantum effundis lacrymas, et respicis urnam,
Qua mors delicias condidit atra tuas.
Protinus erumpunt flores tellure: vigorem
Roris habent lacrymæ, solis habent oculi.

[blocks in formation]

Quomodo discendum, quomodo vivendum.
Disce, velut seri victurus Nestoris annos.
Vive, velut tibi sit ultima quæque dies.

Windsor.

Excelsis Vinsora sedens in collibus, astris
Vicinum Regem, qua licet, usque facit.
Subter at arva beans Thamesis, lenissimus amnis,
Sic similem domino se probat esse suo.

In Marcum Jurisconsultum.

Errat, qui Marcum credit dare verba clienti;
Marcus verba solet vendere, nulla dare.

In Danaën.

Formosam Danaën munibat ahenea turris;
Et satis id vanus credidit esse pater.
Indoluit, teneræ miseratus fata puellæ,
Jupiter, et, subito factus amator, ait:
Ergo arcere potes natam divisque virisque?
At si non arces imbribus, imber ero.

E COWPERO.

(The rose had been wash'd, just wash'd in a shower, &c.)
Languentem vidi, pluviaque recente gravatam
Dulce caput, Mariæ quam tulit Anna rosam.
Plena calix nimbo; crines maduere tenelli:
Dixisses spinæ flere relicta suæ.

Corripio incautus, nimio dumque impete jactans
Decutio rorem, frango: recussa cadit.
Atque ita (clamabam) molles manus aspera mentes
Concutit, haud fractos se referire putans.

Si bene tractassem, rubuisses tu rosa paulum;
Si bene tergatur lacryma, risus erit.

EPIGRAMMA,

Cum Notis Martini Scribleri.

[ocr errors]

PORCULUS ostendit doctissimus unus in urbe

Quomodo? Quid?-ROSTRO Grammata nempe tria." Os tentare tamen renuit doctissimus idem.

Cur?-Fors, quo tentet non habet ORA miser.

Anglice: The most learned Pigg.

2 Elementa prima, sc. A. B. C.

Non potis ORE quidem: potis est ostendere ROSTRO.
Cur? Quia PORCELLOS nil nisi ROSTRA juvant.
'OSTENDO dixi, non OSTENTARE."-Quid ergo?
Ostendis partes, PORCULE, pone tuas.

H.

CASPARI JACOBI CHRISTIANI REUVENS
DISPUTATIO

DE SIMULACRIS QUIBUSDAM TYMPANORUM PARTHENO-
NIS AD TAYLOREM COMBIUM MUSEI BRITANNICI AN-
TIQUITATIBUS PRÆFECTUM.

COGITANTI mihi et grato animo revolventi, quot quantisque beneficiis tu me quadriennio et biennio abhinc, cum Londini per complures menses agerem, adfeceris tum aliis, tum iis maxime, quibus mihi facillimus aditus ad vestros antiquitatis thesauros pateret; et reputanti, quam arcte conjuncta tua sint munera cum argumento, quod mihi tractandum sumsi; nullius viri docti dignius nomen esse visum est, cui paucas meas de statuis utriusque tympani Parthenonis lucubrationes inscriberem, vir ornatissime et amicissime, quam tuum.

Cum princeps archæologorum VISCONTIUS, (ita, credo, etiam tuo judicio exstinctum virum celeberrimum adpellare fas est) de Parthenonis tam tympanis quam Zophoris talem protulisset sententiam, cujus, quamquam singularia quædam loca in judicium revocari posse viderentur, universus tamen contextus plerisque idoneis judicibus placeret; tu, vir probati in archæologia nominis, in ea tamdiu sententia acquiescendum esse duxisti, donec ipsa res aliquid probabilius sedatæ menti obtulisset: et nimirum in unico adhuc simulacro quod VISCONTIUS Herculem vocaverat, pro Hercule, Thesei nomen proposuisti. Quo magis ego juvenis, quique archæologiæ vix tirocinium posuissem, a conjecturis abstinendum mihi sum ratus, neque quidquam immutandum, nisi et diligens rerum examen, et studiorum archæologicorum ipse decursus aliquid sponte sua monuisset. Quod

' Vide Admonitionem in Nuntio Hebdomadario (The Mercury) Norvici iv. Non. Jul. promulgatam, cujus finem claudunt hæc tria verba : OSTENDO; non OSTENTO.' Ostentare pro 'gloriari,' se venditare,' 'præ se ferre,' anne Latinum? Non credam. Adjectum fuisset Pronomen, ut apud Cic. pro Cœl. In aliis rebus se ostentent:' et Epist. Fam. lib. 1. • Quid me ostentem,' &c.

cum nunc evenerit, idque facem quodammodo præferentibus viris doctis nonnullis, tam Britannis, quam Germanis, narrantis primum vices explebo, quibus in locis a VISCONTIO sit dissensum (quorum quædam ad Britannorum notitiam forte non pervenerint); deinde vero ad proponendum duas tresve meas conjecturas transibo.

VISCONTIUS, discrepans a SPONII, WHELERI, PocockII, aliorumque non matura sententia, et STUARTII adfecta tantum, non confecta ejus sententiæ emendatione, Parthenonis faciem anticam Orientalem esse censuerat: adeoque Minerva ortum in tympano hujus faciei exhibitum fuisse docuerat. Receperunt hanc novationem QUATREMERIUS, Gallus, HIRTIUSque, Germanus, quorum uterque et se jam pridem sic censuisse contendit: tum WELCKERUS, et ipse Germanus, et WILKINSIUS, Britannus. Sed contra censuerunt LEAKIUS et WEBERUS, cujus Britanni, Germanique scripta, multis, ut videtur, doctrinæ gradibus inter se distantia, eodem fere tempore prodierunt. Cum itaque aliorum in archæologiæ et artium historia clarorum virorum judicia nulla in meam adhuc notitiam pervenerint, BÖTTIGERI, HAMMERI Germanorum, MIENTARI Dani, CICOGNARE, CANCELLIERII, FEE, NIBBII, CATTANEI, omnino Itali nullius; alii vero quorum sententiæ ipsum nomen magnum auctoritatis pondus additurum erat, ZOEGA, AGINCURTIUS, MILLINUS jam debitum naturæ solverint; de illis tantum, quos ante nominavi, viris doctis referre mihi continget: de quorum opinionibus, quid mihi statuendum esse videatur, paucis explicabo.

Monumentum cum primum occurrit ejus generis, cujus jam dudum viris doctis multa exempla nota sunt, etiamsi sit antiquissimum, vas pictum fortasse, aut nummus Græcus, in certo quodam notoque cyclo notionum semper versamur, unde pétenda sit explicatio ita ut etiamsi, quid sit, non statim adpareat, tamen, quid non sit, facile rogati docere possimus. Aliter evenit in simulacris Parthenonis; quæ etsi generis sunt noti, tamen ejus sunt ætatis et scholæ, ex qua, ante Comitis ELGINII expeditionem, quidquam ad nos pervenisse nemo certo adseruerit.' Hinc hæsitatio et timor explicaturis: valeantne ea symbola, ea

* Excipiendus tamen MAYERUS, qui in notis anonymis ad BÖTTIGERI versionem Germanicam Memorandi HAMILTONIANI (Lipsia, apud Brockhaus 1817. 8. p. 63.) huc adlegavit colossum montis Caballini Romæ, Nioben, Minervas multas, Amazonem, aliaque. Mihi illa nimis incerta videbantur, quæ tantum ex Parthenonis simulacrorum comparatione illustrari poterunt.

signa, unde explicari solet aliud monumentum, sive marmoreum, sive pictum; fuerintne ea symbola jam ævo Phidiaco, et Athenis, in usu; idemne denique tunc significaverint, quod postea, aut in Magna Græcia? Accedit, quod etiam in sinceris, monumentis Græcorum antiquioribus, et paullo item recentioribus, plurimæ occurrant personæ allegoricæ, quæ ex solo adscripto nomine nobis innotuerunt: verbi caussa, in vasibus pictis: Kapos, Kaudia;' in anaglyphe pugnæ ad Arbela, Eupшan, 'Aσix; in Apotheosi Homeri (quæ hodie vestra Britannorum est), Οικουμενη, Χρονος, Ιλιας, Οδύσσεια, Μύθος, cætera; et similiter prorsus, quæ nobis explicuit PAUSANIAS, in Ceramici porticu Δημοκρατια et Δημος,3 et alibi Εκεχειρία.4 Jam quomodo (sic ego me ipse interrogare soleo) nos vel de una harum personarum, quid significet, aut significaverit, intellecturi eramus, nisi adscripta fuisset interpretatio? Quid si in Phidiacis Parthenonis statuis ejusmodi naturæ divinæ lateant? Quæ unquam ad has explicandas conjectura idonea proponetur, cum absint a plerisque horum simulacrorum quævis symbola, cumque certum sit, in aliis monumentis, ne symbola quidem ad explicationem sufficere? Quæ quidem hæsitatio, hic, si uspiam, caute procedendum esse docet: quæque me quidem ita perculit, ut nihil statuere duxerim, nisi quod fere ad oculum demonstraretur: nihil contendere, nisi quod e pluribus simul caussis probabile fieret; ea vero tandem, quæ minori probabilitatis gradu constarent, fere non nisi per divinationem, et levissime, indicanda esse, crediderim.

Ut igitur verbo et rem illustrem, et laboris compendium faciam; sicut medium tympani Orientalis simulacrum Minervam esse, et fragmentum Musei Britannici (conclavis xv. n. 75.)5 huc pertinere, a nemine ambigitur, adeoque pro certo statui potest; sic leviusculum, et periculosum mihi videtur, propter solam Mysteriorum cognationem, VISCONTIANUM Herculem tympani Occidentalis vocare Bacchum, eo quod Cereri proximus jaceret: aut Bacchi rursus, Proserpinæque et Cereris nomen dare VISCONTIANO Palamoni cum Leucothea, tertioque simulacro innominato in Orientali tympano: quæ mens est viri

MILLIN Vases, T. 1. Pl. 19; et MILLINGEN Vases de Coghill, Pl. 6, 7; DUBOIS MAISONNEUVE, Introd. à l'étude des vases antiques (Paris, 1817, fol.) Pl. 22.

2STE. CROIX Historiens d'Alexandre le Grand, p.777; MILLIN Galerie Alythologique, Pl. xc. n. 364.

PAUS. 1. 3. §. 2. 4 Idem, v. c. 10. extr. et fortasse c. 20. princ. 5. Secundum Catalogi 16 editionem anni 1819, aut 18m anni

1821.

VOL. XXVIII.

CI. JI.

NO. LV.

M

« ForrigeFortsæt »