Implet inexhausto desuetas lumine mentes,
Imploratque DEUM pro NAPOLEONIS amatâ
Conjuge, ut optati felicia munera partûs,
Perpetuum solii columen, pacisque beatæ
Non unum populis orantibus annuat omen?
PASTORIS VOCem agnosco, qui fundere puros Doctrinæ latices, et RELLIGIONIS avitæ Tollere vexillum reginâ jussus in urbe, Cogit oves, nullo nuper custode vagantes, Et docet unanimes uni parere magistro. Te reducem, ô præsul sævis defuncte procellis, Te tua præsentem templo facundia prodit : Hic primum FIDEI PARISINÆ à sede ministrum Te regere adductas DIVINI JURIS habenas NAPOLEO voluit, qui magni nominis aurâ, Missus in imperium, stellâ præeunte, supremum, Erexit patriam dirâ sub morte jacentem, CELUMQUE ET TERRAS concordi fœdere junxit.
INGREDERE in sanctam correptis fascibus arcem; Aras tange tuas; spirantem concipe toto
Corde DEUM; fatis aperi nunc ora propinquis,
Ora, DEI jussu, mutatæ credita genti:
Cœptas perge preces (tibi munia prima precari),
Ut MARIE fecundi abeant sine pondere menses,
Nullaque maturæ fastidia sentiat hore.
O MIHI si qua tuæ tardum vis ignea mentis.
Ingenium afflaret, tua si præcepta secutus
Possem oratori non impar ire poeta;
Non me doctiloqui superaret musa MARONIS,
Cùm dedignatus virgulta, humilesque myricas,
SICELIDAS raperet paulò ad majora CAM@NAS,
Et caneret sylvas romano consule dignas ;
Nam si, vulgares ignoti infantis ob ortus,
Tot rerum explicuit CUMANO carmine pompas,
Ut nunc vaticinans de NAPOLEONE futuro,
Aurea per terras descendere regna juberet,
Ordine ab integro magnos procedere menses,
Atque exultantem tanti patris incremento,
Sponte novis sese submittere legibus orbem.
O PATRIA; heroum genitrix fecunda, superbum GALLIA, tolle caput! jam surgunt aurea verè
Tempora; plaude tibi; te vastis ardua ramis
Protegit, et primam generoso è stipite prolem
Arbor agit, longos quæ duratura per annos
Ventorum immotâ ridebit fronte furores.
O tu cara Deo qui NAPOLEONA creavit,
O PATRIA! immodicis da vela tumentia votis;
Huic natos natorum, et qui nascentur ab illis,
Ille DEUS promisit adhuc, promissaque solvet.
Terrarum dominos gestat tibi regia conjux
Fœta salute tuâ; tu mundi fœta salute,
Nunc pateris primos MARIA prægnante labores;
Sed mox cum MARIA fausto recreabere partu,
Et REGUM æternam cernes tibi crescere gentem.
Tu quoque, pacatis ô felix. AUSTRIA regnis, Plaude tibi, et socio spes nostras præcipe voto, læta viris, non solâ laude virorum
Tu, quæ
Clara, sed uxorum prudenti fœdere vincis,
Et gemino sexu geminos agis usquè triumphos:
Nec pigeat nuper lectas armasse phalanges,
Magnanimosque DUCES, cùm frustrà invaderet ISTER
Ille tuus nostrum torrenti vortice MARTEM;
Pax et fata jubent: En Marte potentior ipso,
Apparet MARIA; et vinci se VICTOR amavit.
SALVE, ô terrarum tu lumen amabile; salve,
O GERMANORUM dignissima FILIA REGUM,
Quæ REGES paritura venis; tu gaudia nostræ
Gentis, et alter amor, jungis cum PATRE MARITUM;
Sicut ad æstivos pubescens vinea soles,
Pampineis sociat geminas amplexibus ulmos,
Dùm gentes hilarem inter se Pæana canentes,
Hospitibus gaudent choreas agitare sub umbris.
TE regnaturam patriis signavit ab astris,
Inter avos Rex pace potens, Rex fortior armis
THERESIA, augustoque caput sacravit honore,
Dùm nascentem aleret SAPIENTIA lacte;
puro
Regia te VIRTUS, PIETAS te sancta, benigno
Crescentem fovêre sinu, studioque fideli
Certantes, habilem sceptris finxêre gerendis.
Vix matura viro, tot splendida dotibus, aulas
EUROPÆ ancipites, suspensaque regna tenebas,
Quem sponsum, thalami majestas illa maneret,
Cum tibi REX REGUM, tacito qui captus amore
Te sub mente diù consortem elegerat unam,
NAPOLEO, cinxit merito diademate frontem,
Dotalem tradens, heros uxorius, orbem.
NAPOLEO elegit, quid laudibus ampliùs addam?
Cùm te felicem ante alias, tantique hymenæi
Prima verecundo libantem pectore dona,
Dimidiam in solii partem laudisque vocaret,
Non regale dedit digno sine munere nomen;
Sed tecum imperii curam partitus, egenas
Cum pueris credit matres, gentique futuræ
Semper prospiciens, rex et pater optimus idem,
Te matrem esse jubet puerorum matre carentum,
Ut, dùm pauperibus spargens solatia cunis
Virgineo infantes miseros solabere vultu,
Virgineum pectus materno assuescat amori.
EN erit ille dies, quo maxima templa, secundós Per procerum fremitus, populi acclamante catervâ. Invises jam mater ovans; gratesque potenti Persolves MARIÆ, duplici quòd munere, talis
|