SUMTIBUS RODWELL ET MARTIN; J. BOOKER;
BALDWIN, CRADOCK, ET JOY; G. ET W. B. WHITTAKER;
LONGMAN, HURST, REES, ORME, ET BROWN;
CADELL ET DAVIES; EDWARDS ET KNIBB;
ET J. ROBINSON.
EXCUDIT T. DAVISON.
Æneadûm genetrix, hominum Divomque voluptas,
Alma Venus! cœli subter labentia signa
Quæ mare navigerum, quæ terras frugiferenteis,
Concelebras; per te quoniam genus omne ani-
Concipitur, visitque exortum lumina solis : 5
Te, Dea, te fugiunt ventei; te nubila cœli,
Adventumque tuum: tibi suaveis dædala tellus
Submittit flores; tibi rident æquora ponti;
Placatumque nitet diffuso lumine cœlum.
Nam, simul ac species patefacta est verna diei, 10
Et reserata viget genitabilis aura Favonii;
Aëriæ primum volucres te, Diva, tuumque
Significant initum, perculsæ corda tuâ vì.
Inde feræ pecudes persaltant pabula læta,
Et rapidos tranant amneis: ita, capta lepore,
[Inlecebrisque tuis, omnis natura animantum]
Te sequitur cupide, quo quamque inducere pergis.
Denique, per maria, ac monteis, fluviosque rapaceis,
Frundiferasque domos avium, camposque virenteis,
Omnibus incutiens blandum per pectora amorem, 20 Ecficis, ut cupide generatim secla propagent.
Quæ quoniam rerum naturam sola gubernas, Nec sine te quidquam dias in luminis oras Exoritur, neque fit lætum neque amabile quidquam ; Te sociam studeo scribundis versibus esse, Quos ego de Rerum Natura pangere conor Memmiadæ nostro, quem tu, Dea, tempore in
Omnibus ornatum voluisti excellere rebus:
Quo magis æternum da dictis, Diva, leporem.
Ecfice, ut interea fera mænera militiaï,
Per maria ac terras omneis sopita, quiescant.
Nam tu sola potes tranquillâ pace juvare
Mortaleis: quoniam belli fera mænera Mavors
Armipotens regit, in gremium qui sæpe tuum se
Rejicit, æterno devictus volnere amoris :
Atque ita, suspiciens tereti cervice repostâ,
Pascit amore avidos, inhians in te, Dea, visus;
Eque tuo pendet resupini spiritus ore.
Hunc tu, Diva, tuo recubantem corpore sancto
Circumfusa super, suaveis ex ore loquelas
Funde, petens placidam Romanis, incluta, pacem.
Nam neque nos agere hoc patriaï tempore iniquo
Possumus æquo animo; nec Memmii clara propago
Talibus in rebus conmuni deesse saluti.
Quod super est, vacuas aureis mihi, Memmius,
et te, Semotum a curis, adhibe veram ad rationem: Ne mea dona, tibi studio disposta fideli, Intellecta prius quam sint, contempta relinquas. Nam tibi de summâ cæli ratione Deûmque Disserere incipiam, et rerum primordia pandam; 50 Unde omneis natura creet res, auctet, alatque; Quoque eadem rursum natura perempta resolvat : Quæ nos materiem et genitalia corpora rebus, Reddunda in ratione, vocare, et semina rerum Adpellare suëmus, et hæc eadem usurpare
|