ODE XVI.

PALINODIA AD TYNDARIDEM.

O! MATRE pulchra filia pulchrior, Quem criminosis cunque voles modum Pones iambis; sive flanima,

Sive mari libet Hadriano.

Non Dindymene, non adytis quatit
Mentem sacerdotum incola Pythius,
Non Liber æque, non acuta

Sic geminant Corybantes æra,

Tristes ut iræ : quas neque Noricus Deterret ensis, nec mare naufragum, Nec sævus ignis, nec tremendo Juppiter ipse ruens tumultu.

Fertur Prometheus addere principi
Limo coactus particulam undique
Desectam, et insani leonis

Vim stomacho apposuisse nostro.

Iræ Thyesten exitio gravi

Stravere, èt altis urbibus ultimæ

Stetere causæ cur perirent

Funditus, imprimeretque muris

Hostile aratrum exercitus insolens. Compesce mentem; me quoque pectoris Tentavit in dulci juventa

Fervor, et in celeres iambos

Misit furentem: nunc ego mitibus
Mutare quæro tristia; dum mihi
Fias recantatis amica

Opprobriis, animumque reddas.

ODE XVII.

AD TYNDARIDEM.

VELOX amœnum sæpe Lucretilem
Mutat Lycao Faunus, et igneam
Defendit æstatem capellis

Usque meis pluviosque ventos.

Impune tutum per nemus arbutos
Quærunt latentes et thyma deviæ
Olentis uxores mariti;

Nec virides metuunt colubras,

Nec martiales hæduleæ lupos ;
Utcunque dulci, Tyndari, fistula
Valles, et Usticæ cubantis

Levia personuere saxa.

Dî me tuentur; Dîs pietas mea
Et musa cordi est. Hic tibi copia
Manabit ad plenum benigno

Ruris honorum opulenta cornu.

Hic in reducta valle caniculæ
Vitabis æstus, et fide Teïa

Dices laborantes in uno

Penelopen vitreamque Circen.

Hic innocentis pocula Lesbii
Duces sub umbra; nec Semeleïus
Cum Marte confundet Thyoneus

Prolia; nec metues protervum

Suspecta Cyrum, ne male dispari
Incontinentes injiciat manus,

Et scindat hærentem coronam
Crinibus, immeritamque vestem.

ODE XVIII.

AD VARUM.

NULLAM, Vare, sacra vite prius severis arborem Circa mite solum Tiburis, et monia Catili. Siccis omnia nam dura Deus proposuit; neque Mordaces aliter diffugiunt solicitudines.

Quis post vina gravem militiam aut pauperiem crepat?
Quis non te potius, Bacche pater, teque, decens Venus ?
At ne quis modici transiliat munera Liberi,
Centaurea monet cum Lapithis rixa super mero
Debellata: monet Sithoniis non levis Euius ;
Cum fas atque nefas exiguo fine libidinum
Discernunt avidi. Non ego te, candide Bassareu,
Invitum quatiam; nec variis obsita frondibus
Sub divum rapiam: sæva tene cum Berecyntio
Cornu tympana, quæ subsequitur cæcus Amor sui,
Et tollens vacuum plus nimio Gloria verticem,
Arcanique Fides prodiga, perlucidior vitro.

ODE XIX.

AD GLYCERAM.

MATER Sæva Cupidinum,

Thebanæque jubet me Semeles puer,
Et lasciva licentia

Finitis animum reddere amoribus.

Urit me Glyceræ nitor

Splendentis Pario marmore purius :

Urit grata protervitas,

Et vultus nimium lubricus aspici.

In me tota ruens Venus

Cyprum deseruit; nec patitur Scythas,

Et versis animosum equis

Parthum dicere, nec quæ nihil attinent. Hic vivum mihi cespitem, hic

Verbenas, pueri, ponite, turaque

Bimi cum patera meri :

Mactata veniet lenior hostia.

ODE XX.

AD MECENATEM.

VILE potabis modicis Sabinum

Cantharis, Græca quod ego ipse testa

Conditum levi, datus in theatro

Cum tibi plausus,

Care Mæcenas eques; ut paterni
Fluminis ripæ, simul et jocosa
Redderet laudes tibi Vaticani
Montis imago.

Cæcubum, et prælo domitam Caleno
Tu bibes uvam: mea nec Falernæ

Temperant vites, neque Formiani

Pocula colles.