Vultis severi me quoque sumere Cessat voluntas? non aliâ bibam Mercede. Quæ te cumque domat Venus, Ignibus, ingenuoque semper Amore peccas. Quidquid habes, age, 1 Quæ saga, quis te solvere Thessalis ODE XXVIII. ARCHYTAS. TE maris et terræ numeroque carentis arenæ Mensorem cohibent, Archyta, Pulveris exigui prope littus parva Matinum Munera ; nec quidquam tibi prodest Aërias tentasse domos, animoque rotundum Percurrisse polum, morituro! Occidit et Pelopis genitor conviva deorum, Et Jovis arcanis Minos admissus : habentque Tartara Panthoiden, iterum Orco Demissum, quamvis, clypeo Trojana refixo Nervos atque cutem morti concesserat atræ; Naturæ verique. Sed omnes una manet nox, Dant alios Furia torvo spectacula Marti : Mixta senum ac juvenum densentur funera; nullum Me quoque devexi rapidus comes Orionis At tu, nauta, vagæ ne parce malignus arenæ Particulam dare: sic, quodcumque minabitur Eurus Plectantur silvæ, te sospite; multaque merces, Ab Jove, Neptunoque sacri custode Tarenti! Post modo te natis fraudem committere ? Fors et Te maneant ipsum: precibus non linquar inultis; Quamquam festinas, non est mora longa; licebit ODE XXIX. AD ICCIUM. ICCI, beatis nunc Arabum invides Gazis, et acrem militiam paras Regibus, horribilique Medo Nectis catenas. Quæ tibi virginum, Ad cyathum statuetur unctis, Doctus sagittas tendere Sericas Quum tu coemptos undique nobiles Pollicitus meliora, tendis? ODE XXX. AD VENEREM. O VENUS, regina Gnidi Paphique, Sperne dilectam Cypron, et vocantis Thure te multo Glycera decoram Transfer in ædem. Fervidus tecum puer, et solutis Et parum comis sine te Juventas, Mercuriusque. QUI ODE XXX I. AD APOLLINEM.· UID dedicatum poscit Apollinem Vates? quid orat, de paterâ novum Fundens liquorem? Non opimas Sardiniæ segetes feracis: Non æstuosæ grata Calabriæ Armenta; non aurum aut ebur Indicum; Non rura quæ Liris quietâ Mordet aquâ, taciturnus amnis. Premant Calenâ falce, quibus dedit Vina Syrå reparata merce, Dîs carus ipsis; quippe ter et quater Me cichorea, levesque malvæ. Frui paratis et valido mihi, ODE XXXII. AD LYRA M. PosCIMUR... si quid vacui sub umbrâ OSCI Lusimus tecum, quod et hunc in annum Vivat, et plures; age, dic Latinum, Barbite, carmen; Lesbio primum modulate civi, Liberum, et Musas, Veneremque, et illi O decus Phœbi, et dapibus supremi Rite vocanti! ODE XXXIII. AD ALBIUM TIBULLUM. ALBI, ne doleas plus nimio, memor Immitis Glycera; neu miserabiles Decantes elegos, cur tibi junior Læsâ præniteat fide. |