Billeder på siden
PDF
ePub

οὐ χρὴ κοιμᾶσθαι βαθέως σὺν παιδὶ νέμοντα.

ταὶ δ ̓ ὄτες, μηδ' ἔμμες ὀκνεῖθ ̓ ἁπαλᾶς κορέσασθαι ποίας· οὔτι καμεῖσθ ̓, ὅκκ ̓ αὖ πάλιν δε φύηται.

66

σίττα νέμεσθε νέμεσθε, τὰ δ ̓ οὔθατα πλήθετε πᾶσαι, ὡς τὸ μὲν ὥρνες ἔχωντι, τὸ δ ̓ ἐς ταλάρως ἀποθῶμαι. Δεύτερος αὖ Δάφνις λιγυρῶς ἀνεβάλλετ ̓ ἀείδεν.

Κἠμὲ γὰρ ἐκ τώντρω συνοφρυς κόρα ἐχθὲς ἰδοῖσα τὰς δαμάλας παρελᾶντα καλὸν καλὸν ἦμεν ἔφασκεν.

οὐ μὲν οὐδὲ λόγον ἐκρίθην ἄπο, τὤμπικρον αὐτῷ, ἀλλὰ κάτω βλέψας τὴν ἡμετέραν ὁδὸν εἶρπον.

ἁδεῖ ̓ ἃ φωνὰ τᾶς πόρτιος, ἡδὺ τὸ πνεῦμα·

Fuchses. Aehnlich Ovid. Met. 3, 206 der Hundename Melampus. Vocativ und Nom. beisammen, wie z. B. 4, 26. 8, 51.

66. οὐ χρὴ κτλ. Der Vers erinnert an Hom. Iliad. 2, 24 ov χρῇ παννύχιον εὕδειν βουληφόρον ἄνδρα. —βαθέως, in silva profunda. Nicht zu verbinden κοιμᾶσθαι βαθέως.

68. οὔτι καμ. κτλ., weidet und werdet nicht müde, wenn wieder von Neuem es hier wächst. Virg. Georg. 2, 201 et quantum longis carpent armenta diebus, exigua tantum gelidus ros nocte reponet. ὅκκ ̓ αὖ πάλιν άδε. S. 4, 48 und Anm. 1, 87 [ὅκκ' αὖ aus Conj. statt ὅκκα].

69. σίττα. Vgl. 4, 45.

70. ὥρνες = οἱ ἄρνες. Vgl. die Krasis 1, 80. — ἔχωντι, Dor. § 126.

[ocr errors]

72. κ ἠμὲ γὰρ. Vgl. 5, 90 und Anm. zu 5, 82. Zur Sache vgl. 3, 6. σύνοφρυς. Augenbrauen, welche in einander laufen, gelten als Schönheit. Anacr. 28, 16 ἐχέτω συνοφρυν βλεφάρων ἴτυν κελαινήν. Οvid. art. am. 3, 201. Iuvenal 2, 93.

73. παρελᾶντα. Vgl. 5, 89. καλὸν καλὸν. Vgl. zu 6, 8. Callim. epigr. 30 Λυσανίη, σὺ δὲ

[ocr errors]

70

75

[merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small]

[ἡδὺ δὲ χώ μόσχος γαρύεται, ἡδὺ δὲ χὰ βῶς.] ἡδὺ δὲ τῶ θέρεος παρ ̓ ὕδωρ ῥέον αἰθριοκοιτεῖν.

τῷ δρυὶ ταὶ βάλανοι κόσμος, τα μαλίδι μᾶλα, τῷ βοὶ δ ̓ ἃ μόσχος, τῷ βουκόλῳ αἱ βόες αὐταί.

66

Ὣς οἱ παῖδες ἄειδον, ὁ δ ̓ αἰπόλος ὧδ ̓ ἀγόρευεν· ,, δύ τι τὸ στόμα τευ καὶ ἐφίμερος, ὦ Δάφνι, φωνά. κρέσσον μελπομένω τεν ἀκουέμεν ἢ μέλι λείχειν. λάξει τὰς σύριγγας· ἐνίκασας γὰρ ἀείδων. αἱ δέ τι λῇς με καὶ αὐτὸν ἅμ ̓ αἰπολέοντα διδάξαι, τήναν τὰν μιτύλαν δωσῶ τὰ δίδακτρά του αἶγα, ἅτις ὑπὲρ κεφαλῆς αἰεὶ τὸν ἀμολγέα πληροί."

66

Ὡς μὲν ὁ παῖς ἐχάρη καὶ ἀνάλατο καὶ πλατάγησε νικάσας, οὑτῶς ἐπὶ ματέρι νεβρὸς ἕλοιτο. ὡς δὲ κατεσμύχθη καὶ ἀνετράπετο φρένα λύπα ώτερος, οὕτω καὶ νύμφα γαμεθεῖσ ̓ ἀκάχοιτο.

kümmre ich mich um das Mädchen! Meine Freude ist die Herde, meine Freude das Leben im Freien. - τὸ πνεῦμα, der frische Windesodem. S. gr. Ausg. p. 292.

77. Dieser Vers ist fälschlich aus 9, 7 hier herein gesetzt.

78. αίθριοκοιτεῖν. Hor. Εpod. 2, 27 fontesque [nicht frondes] lymphis obstrepunt manantibus, somnos quod invitet leves. Georg. 2, 469-70. 79. κόσμος. Vgl. 18, 29. 82. ἁδύ τι. Vgl. 1, 1. S. Dor. § 95. 1, 61.

=

τευ.

ἐφίμερος. Vgl.

=

83. κρέσσον wie melius, Hor. Od. 4, 5, 8. κρέσσων κρείσσων auch bei Bion 1, 55. Pindar Ol. 2, 24. Nem. 10, 72. Vgl. Curt. Etym. p. 596. 608 und Epicharm bei Athen. VII p. 321, A (p. 83 Mein.) μέζονες μείζονες (μεγίονες). μέλι λείχειν. Calpurn. 4, 149 verum quae imparibus modo concinuistis avenis, tam liquidum, tam dulce sonant, ut non ego malim, quod Peligna solent examina, lambere nectar. Plaut. Cas. 2, 8, 21 ut, quia te tango, mel videor mihi lingere.

80

85

90

[blocks in formation]

Κἠκ τούτω πρᾶτος παρὰ ποιμέσι Δάφνις ἔγεντο, καὶ Νύμφαν ἄκραβος ἐὼν ἔτι Ναΐδα γάμεν.

92. ἐκ τούτω κτλ. Virg. Eclog. 7, 70 ex illo Corydon Corydon est tempore nobis.

93. Ναΐδα. Ovid. Art. am. 1, 732 pallidus in lenta Naïde Daphnis erat. Die Erzählung schliesst wie

ein kleiner Roman. Daphnis vermählt sich mit der v. 43 von ihm gepriesenen Najade. Vgl. Ilias 14, 444 ὃν Νύμφη τέκε Νηῒς ἀμύμων. Vgl. Apollodor. 3, 14, 6 Εριχθόνιος Πασιθέαν Νηΐδα Νύμφην ἔγημεν.

IX.

ΒΟΥΚΟΛΙΑΣΤΑΙ.

ΔΑΦΝΙΣ ΚΑΙ ΜΕΝΑΛΚΑΣ.

[Βουκολιάζει Δάφνι, τὸ δ ̓ ᾠδᾶς ἄρχει πρᾶτος, ᾠδᾶς ἄρχει πρᾶτος, ἐφεψάσθω δὲ Μενάλκας μόσχως βουσὶν ὑφέντες, ὑπὸ στείραισι δὲ ταύρως. χοἱ μὲν ἁμᾷ βόσκοιντο καὶ ἐν φύλλοισι πλανώντο μηδὲν ἀτιμαγελεῦντες· ἐμὶν δὲ τὸ βουκολιάζευ

IX. Die Sänger. In diesem Gedichte vereinigte, wie ich vermuthe, der erste Sammler von Theokrits ländlichen Gedichten einige treffliche Bruchstücke von Idyllen des Dichters, welche er vorfand, setzte dieses Gedicht an den Schluss seiner Sammlung, schickte v. 1-6 als Eingang voran und fügte v. 22 fg. als Epilog hinzu.,, S. gr. Ausg. S. 299 fig.

2. ᾠδᾶς ἄρχεο πρᾶτος. Die anderwärts mit grosser Wirkung gebrauchte Figur der Epanaphora verräth hier den ungeübten Verfasser dieser Verse. Vgl. damit die von Briggs angeführten Beispiele. Iliad. 20,371 τῷ δ ̓ ἐγὼ ἀντίος εἶμι, καὶ εἰ πυρὶ χεῖρας ἔοικεν, εἰ πυρὶ χεῖρας ἔοικε, μένος δ' αἴθωνι σιδήρῳ. Virg. Ecl. 5, 51 Daphnimque tuum tollemus ad astra: Daphnim ad astra feremus. Ecl. 9, 64 — 65. Milton, Lycidas v. 37: but o the heavy change, now thou art gone, Now

5

thou art gone, and never must return. ἐφεψάσθω. Vgl. Iliad 24, 733 ἕψεαι, Krüger II, 1 § 39 ἔπω. [Vulg. συναψάσθω. S. gr. Ausg. p. 304.]

3. ὑφέντες. Vgl. 25, 104. ὑπὸ, scil. ἕντες. Vgl. Eur. Herc. fur. 1056 ἀπολεῖ πόλιν, ἀπὸ δὲ πατέρα. Matthiae $ 594, 2. Das Verbum ὑφεῖναι kann man zwar beidemale mit dem Ausdrucke unserer Landleute zulassen übersetzen (Colum. 7, 4 agni nutricibus submittuntur, nec quidquam subtrahi submissis expedit), aber die Wendung bleibt immer anstössig. Virg. Ecl. 1, 45 kann nicht mit unserer Stelle verglichen werden.

4. άμα. Vgl. 11, 39. — φύλλοισι. Auch ein deutscher Dichter würde verstanden werden, wenn er sagte: die Stiere schweifen in den Blättern herum. Vgl. gr. Ausg. p. 305. [Ahr. schrieb aus Conjectur φύλοισι.]

ἔκποθεν, ἀλλώθεν δὲ ποτικρίνοιτο Μενάλκας.]

ΔΑΦΝΙΣ.

Αδὺ μὲν ἡ μόσχος γαρύεται, ἡδὺ δὲ τὰ βῶς, ἡδὺ δὲ τὰ σύριγξ χὼ βουκόλος, ἡδὺ δὲ κἀχώ. ἔστι δέ μοι παρ ̓ ὕδωρ ψυχρὸν στιβάς, ἐν δὲ νένασται λευκᾶν ἐκ δαμαλᾶν καλὰ δέρματα, τάστε ποκ ̓ ἄκρας λιψ κομάρως τρωγοίσας ἀπὸ σκοπιᾶς ἐτίναξε. τῶ δὲ θέρευς φούγοντος ἐγὼ τόσσον μελεδαίνω, ὅσσον ἐρῶντι πατρὸς παῖδες καὶ ματρὸς ἀκούειν. Οὑτῶς Δάφνις ἄεισεν ἐμίν, οὑτῶς δὲ Μενάλκας.

ΜΕΝΑΛΚΑΣ.

Αίτνα, μᾶτερ ἐμά, κἠγὼ καλὸν ἄντρον ἐνοικέω
κοίλαις ἐν πέτραισιν· ἔχω δέ τοι ὅσσ ̓ ἐν ὀνείρω
φαίνονται, πολλὰς μὲν ὄϊς, πολλὰς δὲ χιμαίρας,
ὧν
μοι πρὸς κεφαλᾷ καὶ πρὸς ποσὶ κώεα κεῖται.
ἐν πυρὶ δὲ δρυίνῳ χόρια ζεῖ, ἐν πυρὶ δ ̓ αὖαι
φαγοί, χειμαίνοντος· ἔχω δέ τοι οὐδ ̓ ὅσον ὤραν

[ocr errors][merged small]

6. ἔκποθεν, alicunde. ἀλλώθεν, ex parte altera. κρίνοιτο, adiungat sese. Vgl. gr. Ausg. [Vulg. ἔμπροθεν· ἄλλοθε δ' αὖθις ὑποκρίνοιτο Μ.]

7. γαρύεται. Bürger: horch, der Herde Jubellaute schallen dort

vom Anger her. ἁδύ. Ueber dieses Echo vgl. Einl. p, 13.

[ocr errors]

8. κάχω = καὶ ηχώ (Mosch. 3, 30 u. a.). So aus Conjectur für κηγώ. 10-11. δέρματα. S. Anm. zu 5, 50. ἄκρας – ἐτίν., die der Südwest von dem Bergriff herabriss, als sie an den Spitzen der Erdbeerbäume nagten [Vulg. τάς μοι ἁπάσας λίψ κόμαρον. S. gr. Ausg.]. κομά ρως. S. 5, 129.

13. ὅσσον κτλ., quantum amant (Dor. § 126) vel curant pueri patrem et matrem vocantes audire. [Ziegler κ. Α. ὅσσον ἐρῶντι πατρὸς μύθων καὶ μ. ἀκ. Weiteres s. gr. Ausg. p. 308 flg.]

15. μᾶτερ ἐμά. So nennt Menalkas den Aetna, entweder weil er in des Berges Nähe geboren und erwachsen ist, oder weil die Weideplätze des Berges ihn und seine Herde nähren. Vgl. 1, 65. Ovid. Met. 4, 293. Iliad. 8, 47. ἄντρον. S. 3, 6.

[ocr errors]

10

15

20

16. ἐν ὀνείρῳ. E. Schultze, bez. Rose: nichts Schönes lässt im Traume sich ersinnen, was nicht sich dort noch schöner schauen lässt.

17. φαίνονται. Die Masse der Güter deutet hier der Plural des Verbi neben dem Neutrum ὅσσα an. S. gr. Ausg. p. 310. πολλὰς μὲν ὄις, πολλὰς δὲ χιμαιρας ganz so gestellt und mit demselben Rhythmus wie Tibull 3, 2, 1 caram iuveni carumque puellae. Dieselbe Anaphora an derselben Versstelle Theokr. 2, 38. 1, 132. 8, 41. Virg. Ecl. 10, 54. Tibull. 2, 1, 17. 2, 5, 105. 2, 6, 9. 2, 1. 5. Ovid. Met. 3, 523.

19. χόρια, Kaldaunen mit Milel und Honig gekocht (vgl. schol. Athen. 14, p. 646, E), ein von den Komikern öfter erwähntes Essen. S. Passow s. v. und Fritzsche zu Arist. Thesm. p. 594. Man könnte es etwa mit unserem Inster vergleichen. ζεῖ. Productionem defendunt Iliad. 11, 554 τάς τε τρεί, ἐσσύμενός περ. Odyss. 12, 75. Ziegler. Cf. Iliad. 21, 362.

[ocr errors]

20. φαγοί sind hier und in der Anm. zu 7, 66 angeführten Stelle des Arist. die Früchte der Knoppereiche, quercus aegilops Linn.,,,der schönsten Eiche in Griechenland, welche

[ocr errors]

χείματος ἢ νωδὸς καρύων ἀμύλοιο παρόντος.

[Τοῖς μὲν ἐπεπλατάγησα καὶ αὐτίκα δῶρον ἔδωκα, Δάφνιδι μὲν κορύναν, τάν μοι πατρὸς ἔτραφεν ἀγρός, αὐτοφυῆ, τὴν οὐδ ̓ ἂν ἴσως μωμάσατο τέκτων, τήνῳ δὲ στρόμβω καλὸν ὄστρακον, οὗ κρέας αυτός σιτήθην πέτραισιν ἐν Ἑκκαρίαισι δοκεύσας,

πέντε ταμών πέντ ̓ οὖσιν· ὁ δ ̓ ἐγκαναχήσατο κόχλῳ.

*

Βουκολικαὶ Μοῖσαι, μάλα χαίρετε, φαίνετε δ ̓ ᾠδάς, τάς ποκ' ἐγὼ δεινοῖσι παρὼν ἄεισα νομεῦσι, μή πω ἐπὶ γλώσσας ἄκρας ὀλοφνγγόνα φύσω. τέττιξ μὲν τέττιγι φίλος, μύρμακι δὲ μύρμαξ, ἴρηκες δ ̓ ἴρηξιν, ἐμὶν δέ τε Μοίσα καὶ ὠδά.

τᾶς μοι πᾶς εἴη πλεῖος δόμος. οὔτε γὰρ ὕπνος οὔτ ̓ ἔαρ ἐξαπίνας γλυκερώτερον, οὔτε μελίσσαις

[merged small][ocr errors][ocr errors][merged small][merged small][merged small]

25. στρόμβω, das Fleisch des gewaltigen Tritonshorns (Kinkhorns), tuba Tritonis, ist geniessbar. S. gr. Ausg. p. 313.

[ocr errors]

26. Υκκαρίαισι. "Υκκαρα πόλις Σικελίας. Gloss. Vgl. Thuc. 6, 62.

27. πέντε ταμὼν πέντ' ούσιν, ich zertheilte es in fünf Stücke für uns, da wir fünf Mann waren. S. Anm. zu 3, 21. ἐγκαναχ. κ. Vgl. Ovid. Met. 1, 333 con chae inspirare. Theokr. 22, 75.

28-36. Ueber den Verfasser dieser Verses. Arg. zu dieser Idylle p. 132. Der von Ahrens mit Recht in den Text aufgenommene Pluralis ᾠδάς wird am richtigsten von einer Sammlung bukolischer Lieder verstanden.

29. δεινοῖσι, „potentibus" (Hor. Od. 4, 8, 26). Vgl. 16, 44. Auf die

[ocr errors]

25

30

Verbesserung δεινοῖσι führt κείνοισι, was in cod. k 9. u. s. w. für Vulg. τήνοισι steht,

30. μή πω κτλ., damit ich nicht eine Blase das Zeichen der Lüge, vgl. 12, 24

auf meiner Zunge hervorrufe. Hiermit will der Verfasser die Treue bezeichnen, mit welcher er die bukolischen Lieder gesammelt habe. [Vulg. μηκέτ' - φύσης, Schol. k scheint μή πω gelesen zu haben, wie ich mit Ziegler schreibe]. * 31. μύρμακι. Vgl. Dor. § 78. Nachahmung bei Gregor. Naz. carm. III vol. II p. 57 Caill. πῶλοι μὲν πώς λοισι φίλοι, ἔλαφοί τ ̓ ἐλάφοισι, καὶ ψῆρες ψήρεσσιν, ἁγνῷ δέ τε τίμιος ἁγνός, Arist. M. Μ. 2, 11 p. 12085, 9 κολοιὸς παρὰ κολοιὸν ἱξάνει.

33. ὕπνος. Οdyss. 13, 80 ὕπνος νήγερτος ἥδιστος. Aristoteles in dem Hymnus auf die Tugend bei Diog. Laert. 5, 1, 7: τοῖον ἐπὶ φρένα βάλ λεις καρπὸν χρυσοῦ τε κρείσσω καὶ γονέων μαλακαυγητοϊό θ ̓ ὕπνου. Pope, past. III p. 37: Not bubbling fountains to the thirsty swain, Not balmy sleep to labourers faint with pain, Not showers to larks, or sun - shine to the bee Are half so charmig as thy sight to me.

34. ἔαρ ἐξαπίνας, ver „ex ino pinato". S. gr. Ausg. p. 316 und Krüger I, II $ 50, 8 Α. 15 (19).

« ForrigeFortsæt »