Descent of Mercury.

Haec ait, et Maia genitum demittit ab alto,

ut terrae, utque novae pateant Karthaginis arces hospitio Teucris, ne fati nescia Dido

finibus arceret: volat ille per aëra magnum remigio alarum, ac Libyae citus adstitit oris.

MERCURY.

Et iam iussa facit, ponuntque ferocia Poeni
corda volente deo; in primis regina quietum
accipit in Teucros animum mentemque benignam.

Meeting of Æneas and Venus.

300

At pius Aeneas, per noctem plurima volvens, ut primum lux alma data est, exire locosque

305

explorare novos, quas vento accesserit oras,

qui teneant, nam inculta videt, hominesne feraene,

quaerere constituit, sociisque exacta referre.

Classem in convexo nemorum sub rupe cavata

310

arboribus clausam circum atque horrentibus umbris occulit; ipse uno graditur comitatus Achate,

bina manu lato crispans hastilia ferro.

Cui mater media sese tulit obvia silva,

virginis os habitumque gerens, et virginis arma Spartanae, vel qualis equos Threïssa fatigat Harpalyce, volucremque fuga praevertitur Hebrum.

WARRIOR WITH TWO SPEARS (v. 313).

Namque umeris de more habilem suspenderat arcum
venatrix, dederatque comam diffundere ventis,
nuda genu, nodoque sinus collecta fluentis.

Ac prior, 'Heus' inquit 'iuvenes, monstrate mearum
vidistis si quam hic errantem forte sororum,
succinctam pharetra et maculosae tegmine lyncis,
aut spumantis apri cursum clamore prementem.'
Sic Venus; et Veneris contra sic filius orsus :
'Nulla tuarum audita mihi neque visa sororum
O quam te memorem, virgo? Namque haud tibi voltus

315

320

325

mortalis, nec vox hominem sonat: O, dea certe -
an Phoebi soror? an nympharum sanguinis una?
sis felix, nostrumque leves, quaecumque, laborem,
et, quo sub caelo tandem, quibus orbis in oris
iactemur, doceas. Ignari hominumque locorumque
erramus, vento huc vastis et fluctibus acti:

multa tibi ante aras nostra cadet hostia dextra.'

330

Venus' Story of the Flight of Dido.

Tum Venus: 'Haud equidem tali me dignor honore; 335 virginibus Tyriis mos est gestare pharetram, purpureoque alte suras vincire cothurno.

Punica regna vides, Tyrios et Agenoris urbem; sed fines Libyci, genus intractabile bello. Imperium Dido Tyria regit urbe profecta, germanum fugiens. Longa est iniuria, longae ambages; sed summa sequar fastigia rerum.

'Huic coniunx Sychaeus erat, ditissimus agri Phoenicum, et magno miserae dilectus amore, cui pater intactam dederat, primisque iugarat ominibus. Sed regna Tyri germanus habebat Pygmalion, scelere ante alios immanior omnes. Quos inter medius venit furor. Ille Sychaeum impius ante aras, atque auri caecus amore, clam ferro incautum superat, securus amorum germanae; factumque diu celavit, et aegram, multa malus simulans, vana spe lusit amantem. Ipsa sed in somnis inhumati venit imago coniugis, ora modis attollens pallida miris, crudeles aras traiectaque pectora ferro

340

345

350

355

nudavit, caecumque domus scelus omne retexit.

Tum celerare fugam patriaque excedere suadet, auxiliumque viae veteres tellure recludit thesauros, ignotum argenti pondus et auri.