ἄκλητον κείνοιο φίλας ἐς χεῖρας ἐρείσαις, εἴτε Φιλῖνος ἄρ ̓ ἐστὶν ὁ μαλθακὸς εἴτέ τις ἄλλος. 105 κεἰ μὲν ταῦτ ̓ ἔρδοις ὦ Πὰν φίλε, μή τί τυ παῖδες ̓Αρκαδικοὶ σκίλλαισιν ὑπὸ πλευράς τε καὶ ὤμως τανίκα μαστίσδοιεν, ὅτε κρέα τυτθὰ παρείη·

β' Εἰ δ ̓ ἄλλως νεύσαις, κατὰ μὲν χρόα πάντ ̓ ὀνύχεσσι δακνόμενος κνάσαιο καὶ ἐν κνίδαισι καθεύδοις, 110 εἴης δ ̓ Ἠδωνῶν μὲν ἐν ὤρεσι χείματι μέσσῳ

Ἕβρον πὰρ ποταμὸν τετραμμένον ἐγγύθεν ἄρκτω, ἐν δὲ θέρει πυμάτοισι παρ' Αιθιόπεσσι νομεύοις πέτρᾳ ὕπο Βλεμύων, ὅθεν οὐκέτι Νεῖλος ὁρατός. α Ὑμὲς δ ̓ Ὑετίδος καὶ Βυβλίδος ἁδὺ λιπόντες

115

νᾶμα καὶ Οἰκεῦντα, ξανθᾶς ἕδος αἰπὺ Διώνας,
ὦ μάλοισιν Ἔρωτες ἐρευθομένοισιν ὁμοῖοι, τ
βάλλετέ μοι τόξοισι τὸν ἱμερόεντα Φιλῖνον,
βάλλετ ̓, ἐπεὶ τὸν ξεῖνον ὁ δύσμορος οὐκ ἐλεεῖ μευ.
καὶ δὴ μὰν ἀπίοιο πεπαίτερος, αἱ δὲ γυναῖκες

103. κείνοιο] k. (a. p. 8.) 9. 16. D. L. M5 Q5 Y. Antt., τήνοιο 6.

Comm.

S.g

104. εἴτε Φιλῖνος ἄρ ̓ ἐστίν] εὔτ ̓ ἔστ ̓ ἄρα Φιλίνος k. p· 6. Call., εἴτ ̓ ἔστ ̓ ἄρα Φ- vulg., εἴτ ̓ ἔστ ̓ ἆρ ̓ ὁ Φ Steph. (ἄρ ̓ ὁ 20 mg.)

105. κεί] s. F., κἢν vulg. ταῦτ ̓ ἔρδοις] p., ταῦτ ̓ ἔρδεις F. G. O. P., ταῦθ ̓ ἕρδοις vulg., ταῦθ ̓ ἕρδεις 6. D. μὴ τὶ σὺ k, μήτε το 6', μή τε τὺ 62. νδ., μήτε τι a. L., μή τύ τι Antt. 106. ὤμως] coni. Valck., ὤμους

vulg.

108. νεύσοις p. s., νεύσεις k. 110. οὔρεσι k. a. p. 8. 9. Y. Antt. et ante Wint.

105

110

115

120

111. Εβρον] s. M5 sec. Mor.,
Εβρον Lov, ἔβρον Iunt. Bas. 1.,
ξυρον D5, εὗρον L. pr. Med., εὗρον
k. a. p. 6. 8. 9. L5 sec. M5 pr. Q.
Y. Ald. Call. τετραμμένον]
Ε. F. N. corr., τετραμμένος k. pr.
6. γρ. D. vulg., κεκλιμένος κ. marg.
p. 6. 9. Da mg. Q. ἄρκτω] s.
E. Dorv., ἄρκτου vulg.
113. ΰπο] Wint., ὑπὸ vulg.

114. ὑμὲς] ύμμες w1 Ald. Iunt. Call., ὔμμες Med. vulg.

115. Οἰκεῦντα] οἰκεῦντα Ε. teοἰκοῦντα coni. Heckerus, οἰκεῦντες ste Duebnero ad Scholl,, cf. SchE.,

vulg.

118. klɛñ v6.
, ut videtur 66.
119. μαλ’pro μὰν k. p. 9. Q.

113. Scholl.

TESTIMM. 110-112. Serv. ad Ecl. X, 65. Add. Dion. 221. Θ. δὲ ἕως Βλεμμύων αὐτὸν (Νέιλον) ὁρᾶσθαί φησιν. 119. Hypoth. Id. VI. in v6 L μηκέτι φρουρέομες περί προθύροισιν ̓́Αρατε (φρονέομεν et ̓́Αρατος v6).

IMITT. 110] Virg. Εcl. X, 65. nec si frigoribus mediis Hebrumque bibamus Sithoniasque nives hiemis subeamus aquosae; nec si quum moriens alta liber aret in ulmo, Aethiopum versemus oves sub sidere Cancri.

125

120

αἰαῖ“ φαντὶ Φιλῖνε, τό τοι καλὸν ἄνθος ἀπορρεῖ.
γ ́ Μηκέτι τοι φρουρέωμες ἐπὶ προθύροισιν "Αρατε,
μηδὲ πόδας τρίβωμες· ὁ δ ̓ ὄρθριος ἄλλον ἀλέκτωρ
κοκκύζων νάρκῃσιν ἀνιαρῇσι διδοίη,

εἷς δ ̓ ἀπὸ τᾶσδε φέριστε μολὼν ἄγχοιτο παλαίστρας. 125
ἁμὶν δ ̓ ἡσυχία τε μέλοι γραία τε παρείη,
ἅτις ἐπιφθύξοισα τὰ μὴ καλὰ νόσφιν ἐρύκοι.

130

Τόσσ ̓ ἐφάμαν· ὃ δέ μοι τὸ λαγωβόλον, ἁδὺ γελάσσας ὡς πάρος, ἐκ Μοισᾶν ξεινήϊον ὤπασεν εἶμεν.

Ο

χὣ μὲν ἀποκλίνας ἐπ ̓ ἀριστερὰ τὰν ἐπὶ Πύξας
εἷρφ ̓ ὁδόν, αὐτὰρ ἐγώ τε καὶ Εὔκριτος ἐς Φρασιδάμω
στραφθέντες χὡ καλὸς ̓Αμύντιχος ἔν τε βαθείαις
ἁδείας σχοίνοιο χαμευνίσιν ἐκλίνθημες
ἔν τε νεοτμάτοισι γεγαθότες οἰναρέῃσι.

--

126. ἐπιφθύζοισα[ Wuestem., -Covoa k. a. p. v. 6. 8. 9. D5. L. Y., - σδοισα Μ5 Q5 Antt.

-

Q.

127. ὣς p. 9. et cum v. 1. τόσσ ̓ γελάσσας] 8. 16. Υ. sup. Med. Aid., γελάσας v. 6. Y. pr., γελάξας vulg.

128. εἶμεν] k. p. Q., ἦμεν a. v. 6. 8. D. L. M. sup. ead. Y. Comm., nues 9. M. pr. Antt.

130

129. ἐπὶ κλίνας 9., ἐπικλίνας Q. 130. ἦρχη k. a. 9. corr. (fuerat εἷρφη). ἐγὼ] k. p. 9. Med., ἐγὼν vulg. – Φρασιδάμου a. 6. 8.

--

Med.

131. στραφέντες a. p. 9. D. L. Q.

Call.

132. σχοίνοιο] k. p. S. 9. ICall. Comm., σχίνοιο vulg. χαμευνῆσιν κ. Ι. Q., χαμεύνησιν p., χαμεύνασιν 5., χαμεύναις· 9. ἐκλίθημες p12. Q.

a. 6. 9.

133. νεοτμάτῃσι 9. — γεγηθότες οἰναρέῃσι] s2, οἶναρέῃσιν s, οἰναρέαισι v2. 82 ́ 16. D. Y2, οἰναρέαισιν v6 L. Y3, οἰναρέασιν ν', οἰναρέοισι vulg., οἰνεάροισι p1. 2.

TESTIMM. 127. 128. Max. Plan. in Ann. Bachm. II, 107. ἐν Θαλυσίοις (ἐφάμην — ἡδὺ γελάσσας ἦμεν).

πολλαὶ δ ̓ ἁμὶν ὑπερθε κατὰ κρατὸς δονέοντο αἴγειροι πτελέαι τε· τὸ δ ̓ ἐγγύθεν ἱερὸν ὕδωρ Νυμφᾶν ἐξ ἄντροιο κατειβόμενον κελάρυζε. τοὶ δὲ ποτὶ σκιαραῖς ὀροδαμνίσιν αἰθαλίωνες τέττιγες λαλαγεῦντες ἔχον πόνον· ἃ δ ̓ ὀλολυγών τηλόθεν ἐν πυκινῇσι βάτων τρύζεσκεν ἀκάνθαις. ἄειδον κόρυδοι καὶ ἀκανθίδες, ἔστενε τρυγών, πωτῶντο ξουθαὶ περὶ πίδακας ἀμφὶ μέλισσαι. πάντ ̓ ὦσδεν θέρεος μάλα πίονος, ὦσδε δ ̓ ὀπώρας. ὄχναι μὲν πὰρ ποσσί, περὶ πλευρῇσι δὲ μᾶλα δαψιλέως ἁμὶν ἐκυλίνδετο· τοὶ δ ̓ ἐκέχυντο 145 ὅρπακες βραβίλοισι καταβρίθοντες ἔραζε·

135

140

τετράενες δὲ πίθων ἀπελύετο κρατὸς ἄλειφαρ. Νύμφαι Κασταλίδες Παρνάσσιον αἶπος ἔχοισαι, ἦρά γέ πᾳ τοιόνδε Φόλω κατὰ λάϊνον ἄντρον κρατῆρ ̓ Ἡρακλῆι γέρων ἐστάσατο Χείρων; 150 ἦρά γέ πᾳ τῆνον τὸν ποιμένα τὸν ποτ' Ανάπῳ,

134. ἁμίν] Eustath., ἄμμιν vulg. 135. τό το p12. Q. γρ. 136. κελάρυζε] κ. 6. 9. L., κελάριζε p. v2, κελάρυζεν s6, κελάρυσδε a. D Q5, κελάρυσδεν νâ M. Y. Antt. De 8. non apparet.

137. σκιαραίς] p. Q., σκιεραῖς vulg.

139. πυκιναῖσι 6., πυκινοῖσι 9. 141. ποτῶντο a. v. 6. 8. L. Q. Υ. ξυνθαὶ k2.

ὀπώρας]

142. ὄσδε bis a. k. p. 6. 9., ὀπώρης vulg.

143. παρὰ pro πὰρ a. p. s. 9. L. περί πλ-] p. s6 6., παραὶ Q. pr. fortasse,“ παρὰ vulg. πλευραίσι k. p. 6. 9., πλευροῖσι

M. Q.

144. ἁμίν] k2, ἁμῖν k., ἄμιν

135

140

145

150

TESTIMM. 134. Eustath. 1112, 35. Δωριεῖς δὲ ἁμὶν συστέλλοντες τὸ ἢ καὶ ὀξύνοντες· Θεόκριτος· πολλοὶ δ ̓ ἁμίν δον. Item Phar. Ecl. 106, 12., sed corruptius. 136. Synes. Ep. 114. νυμφῶν ἄντρον. 141. Greg. §. 89. 145. Athen. II, 50. A. (όρπηκες), EtM. 211, 4. (ὄρπηκες βραβήλοισι καταβρίθοντι cod. V., βαρβήλοισι ed. Ven.) et inde olim Suid. s. v. βράβηλα (βραβήλοισι). 140. Greg. S. 90. (πίθῳ ἀπολύετο). Articulum omittunt codd. a. b. c. Aug., nihil praeter τὸ τετράετες τετράενες λέγουσι habent Reg. Voss. Meerm. (τετρένες Reg., τετραῖνες Voss. Meerm.)

τὸν κρατερὸν Πολύφαμον, ὃς ὤρεσι νᾶας ἔβαλλε, τοῖον νέκταρ ἔπεισε κατ ̓ αὐλία ποσσὶ χορεῦσαι, οἷον δὴ τόκα πῶμα διεκρανάσατε Νύμφαι βωμῷ πὰρ Δάματρος ἀλῳάδος; ἷς ἐπὶ σωρῶ 155 αὖτις ἐγὼ πάξαιμι μέγα πτύον, ἃ δὲ γελάσσαι δράγματα καὶ μάκωνας ἐν ἀμφοτέρῃσιν ἔχοισα.

Idyll. VIII. *

Βουκολιασταὶ Δάφνις καὶ Μενάλκας.

Δάφνιδι τῷ χαρίεντι συνήντετο βουκολέοντι
μᾶλα νέμων, ὡς φαντί, κατ ̓ ὤρεα μακρὰ Μενάλκας.
ἄμφω τώγ ̓ ἤστην πυρροτρίχω, ἄμφω ἀνάβω,
ἄμφω συρίσδεν δεδαημένω, ἄμφω ἀείδεν.

155

Libri: k. a. p. s.* v.* 6. 8. 9. 16.* D. L. M. Q. Y. Med. Ald. Iunt. Call.

Βουκολιασταὶ Δάφνις καὶ Μενάλκας p. SchCall. et addito Δωρίδι lunt., Βωκ— Δ. καὶ M. Med. Ald. Call., Βουκολιασταί 6. Mor. et SchD. Q., Δάφνις καὶ Μενάλκας Μ. Y., sine inser. a5 9). Huius carminis maior pars Vs. 1-63 genuina haberi nequit, sed a recentiore quodam, frustulis quibusdam Theocriteis uso, addita esse videtur.

1. βουκολέοντι] k. a. p. 6. 8. 9. D. L. M. Q5. Y. Antt.

31

3. ἤστην] k. s. G. L. Med., ἤσθην a. 9. Q. γρ., ἤτην vulg. 4. τυρίσδεν s. 6. 9. ἀείδεν] Med. Iunt. vulg., ἀεῖδεν Ald. Call. et tac. Ziegl.

TESTIMM. 153. EtM. 273, 41. διεκρανώσατε ex Amaranti com

mentariis.

IMITT. 153] Quint. Sm. IV, 137. ἀμφὶ δὲ Νύμφαι ] ἀμβροσίην ἐκέραιον ἐνὶ χρυσέοισι κυπέλλοις. 154] Nonn. Dion. XXX, 68. ἅλωϊὰς Δηώ. 1-4] Virg. Εcl. VII, 2. compulerantque greges Corydon et Thyrsis in unum, Thyrsis oves, Corydon distentas lacte capellas, | ambo florentes aetatibus, Arcades ambo, | et cantare pares et respondere parati.

5

10

15

πρᾶτος δ ̓ ὦν ποτὶ Δάφνιν ἰδὼν ἀγόρευε Μενάλκας·
„μυκητᾶν ἐπίουρε βοῶν Δάφνι, λῇς μοι ἀεῖσαι ;
φαμί τυ νικαδεῖν, ὅσσον θέλω, αὐτὸς ἀείδων.66
τὸν δ ̓ ἄρα χώ Δάφνις τοιῷδ ̓ ἀμείβετο μύθῳ·
ποιμὴν εἰροπόκων οΐων συριγκτὰ Μενάλκα,
οὔποτε νικασεῖς μ ̓, οὐδ ̓ εἴ τι πάθοις τύγ ̓ ἀείδων.“

ΜΕΝΑΛΚΑΣ.

Χρῄσδεις ὧν ἐσιδεῖν; χρῄσδεις καταθεῖναι ἄεθλον;

ΔΑΦΝΙΣ.

Χρήσδω τοῦτ ̓ ἐσιδεῖν, χρήσδω καταθεῖναι ἄεθλον.

ΜΕΝΑΛΚΑΣ.

Καὶ τίνα θησεύμεσθ ̓, ὅτις ἁμὶν ἄρκιος εἴη;

ΔΑΦΝΙΣ.

Μόσχον ἐγὼ θησῶ· τὺ δὲ θὲς ἰσομάτορα ἀμνόν.
ΜΕΝΑΛΚΑΣ.

Οὐ θησῶ ποκα ἀμνόν, ἐπεὶ χαλεπὸς ὁ πατήρ μευ

5. πρῶτος k. a. 6. 8. Ald. Iunt.

7. νικασῆν a. 9. L5, νικασῇν Med.

8. ἀμείβετο] a2, εἰμείβετο 92, ἐπαβείβετο 62, ἀπεμείβετο L. Q., ἀπαμείβετο vulg., cf. Scholl. πρὸς τοῦτον καὶ ὁ Δάφνις ἠμείψατο, ἀπεκρίνατο.

9. ποιμὴν] pl, ποιμὰν vulg. — συριγκτὰ] κ. Κ., συρικτὰ vulg. 10. οὔπω τι L. νικασῇς L., νικασῆς Q. sup. εἴτι παθέεις 6., εἰ παθέεις p, εἰ παθέοις k. p. 2. s., πάθης M. Q. Versus vix incor

οι

―――

Y. Med. 12. Versus deest in v1.
θῆναι Med.
13. καὶ τίνα] k. p. s. 9. L., και
τι a. (ubi post τι aliquid erasum),
ἀλλὰ τί 6. sec. et vulg. ὅτις]
ö κεν
st. ?., ὅστις k. a. p. s? L.,
v. 6. sec. vulg., ὅ μεν Med. Ald.
ἁμὶν] ἡμῖν p s. v. 6. vulg., ἅμιν
p, ἄμιν p', ἄμμιν Υ., χαμὶν κ. 9.
12, χἄμμιν a. La – ἄρκιος] κ.
a. p. s. 9. L., ἄρκιον v. 6. (ubi v
Forsitan scriptum
sec.) et vulg.
fuerit καὶ τίνα θησεὶς μισθόν,
ἐμὶν ὅτις ἄρκιος͵ εἴη.

14. θὲς] k. a. s. 9. L. Med. Ald. Iunt. SchVirg., θές τ' p. D. Q., θές γ’v. 6. (8.) ΜY5. Call. Fort. τὰν ἰσομάτορα θείης.

ruptus.

11. ὦν] k. 9. Q. Greg. Phav., οὖν P.2 δ ̓ ὦν D. L. M. Y. vulg. καταθῆναι Med.

་

5

10

15

κατά

15. ποκα ἀμνόν] Ziegl. tacite cum Valck., πόκα ἀμνὸν k? på v. M. Q. Ya Antt., ποκ ̓ ἀμνὸν ã. p

TESTIMM. 11. Greg. §. 91.

Phav. Ecl. 240, 13. χρ. ὧν ἐσιδεῖν.

14. Interpp. Mai. ad Virg. Εcl. III, 30. μ. ἐ. θήσω, σὺ δὲ θὲς ἰσομάρτυρα α.

IMITT. 14] Virg. Εcl. III, 29. ego hanc vitulam depono.

15. 16] Ibid. 32. de grege non ausim quidquam deponere tecum. | Est mihi namque domi pater, est iniusta noverca, | bisque die numerant ambo pecus, alter et haedos.