105

110

115

ἄκλητον κείνοιο φίλας ἐς χεῖρας ἐρείσαις,
εἴτε Φιλίνος ἄρ ̓ ἐστὶν ὁ μαλθακός εἴτέ τις ἄλλος.
καὶ μὲν ταῦτ ̓ ἔρδοις ὦ Πὰν φίλε, μή τί τυ παῖδες
Αρκαδικοὶ σκίλλαισιν ὑπὸ πλευράς τε καὶ ὤμως
τανίκα μαστίσδοιεν, ὅτε κρέα τυτθὰ παρείη·

β' Εἰ δ ̓ ἄλλως νεύσαις, κατὰ μὲν χρόα πάντ ̓ ὀνύχεσσι
δακνόμενος κνάσαιο καὶ ἐν κνίδαισι καθεύδοις,
εἴης δ ̓ Ἠδωνῶν μὲν ἐν ὥρεσι χείματι μέσσῳ
Ἕβρον πὰρ ποταμὸν τετραμμένον ἐγγύθεν ἄρκτω,
ἐν δὲ θέρει πυμάτοισι παρ' Αιθιόπεσσι νομεύοις
πέτρα ϋπο Βλεμύων, ὅθεν οὐκέτι Νεῖλος ὁρατός.

༣

α' Ὑμὲς δ ̓ Ὑετίδος καὶ Βυβλίδος ἡδὺ λιπόντες
νᾶμα καὶ Οἰκεῦντα, ξανθᾶς ἕδος αἰπὺ Διώνας,
ὦ μάλοισιν Ἔρωτες ἐρευθομένοισιν ὁμοῖοι, τ
βάλλετέ μοι τόξοισι τὸν ἱμερόεντα Φιλίνον,
βάλλετ ̓, ἐπεὶ τὸν ξεῖνον ὁ δύσμορος οὐκ ἐλεεῖ μευ.
καὶ δὴ μὲν ἀπίοιο πεπαίτερος, αἱ δὲ γυναῖκες

Y. Ald. Call.

105

110

115

120

111. Ἔβρον] s. Ms. sec. Mor., Εβρου Lov, ἔβρον Iunt. Bas. I., ξυρον D5, εὗρον L. pr. Med., εύρον k. a. p. 6. 8. 9. L.5 sec. Μ. pr. Q. τετραμμένον] Ε. F. N. corr., τετραμμένος k. pr. 6. γρ. D. vulg., κεκλιμένος κ. marg. p. 6. 9. Da mg. Q. ἄρκτω] s. E. Dorv., ἄρκτου vulg. 113. υπο] Wint., ὑπὸ vulg. Call., ὄμμες Med. vulg. 114. ὑμὲς] ϋμμες w. Ald. Iunt.

115. Οἰκεῦντα] οἰκεῦντα Ε. teste Duebnero ad Scholl., cf. SchE.,

οικούντα coni. Heckerus, οἰκεῦντες vulg.

118. klɛñ v6. ut videtur 4.

119. μαλ' pro μὲν k. p. 9. Q.

113. Scholl.

TESTIMM. 110-112. Serv. ad Ecl. X, 65. Add. Dion. 221. Θ. δὲ ἕως Βλεμμύων αὐτὸν (Νεῖλον) ὁρᾶσθαί φησιν. 119. Hypoth. Id. VI. in v. L. μηκέτι φρουρέομες περί προθύ ροισιν "Αρατε (φρονέομεν et "Αρατος γ6).

IMITT. 110] Virg. Ecl. X, 65. nec si frigoribus mediis Hebrumque bibamus | Sithoniasque nives hiemis subeamus aquosae; nec si quum moriens alta liber aret in ulmo, Aethiopum versemus oves sub sidere Cancri.

120 ,αἰατ φαντὶ Φιλῖνε, τό τοι καλὸν ἄνθος ἀπορρεῖ.6

125

γ ́ Μηκέτι τοι φρουρέωμες ἐπὶ προθύροισιν "Αρατε,

μηδὲ πόδας τρίβωμες· ὁ δ ̓ ὄρθριος ἄλλον ἀλέκτωρ
κοκκύζων νάρκῃσιν ἀνιαρῇσι διδοίη,

εἷς δ ̓ ἀπὸ τᾶσδε φέριστε μολὴν ἄγχοιτο παλαίστρας. 125 ἁμὶν δ ̓ ἡσυχία τε μέλοι γραία τε παρείη,

ἅτις ἐπιφθύζοισα τὰ μὴ καλὰ νόσφιν ἐρύκοι.

Τόσσ ̓ ἐφάμαν· ὃ δέ μοι τὸ λαγωβόλον, ἡδὺ γελάσσας ὡς πάρος, ἐκ Μοισᾶν ξεινήϊον ὤπασεν εἶμεν. χὼ μὲν ἀποκλίνας ἐπ' ἀριστερὰ τὰν ἐπὶ Πύξας 130 εἷρφ ̓ ὁδόν, αὐτὰρ ἐγώ τε καὶ Εὔκριτος ἐς Φρασιδάμω στραφθέντες χὡ καλὸς Αμύντιχος ἔν τε βαθείαις ἁδείας σχοίνοιο χαμευνίσιν ἐκλίνθημες ἔν τε νεοτμάτοισι γεγαθότες οἰναρέῃσι.

120. alai] Mein., ai ai a. 6. sup. vb. 8. M. Y., ai ai vulg. ἀπορρεῖ] (k. p. 6. 9.) L. M. Q. Ald. Iunt. Call., ὑπορρεῖ a. sec. V.

8. 16. D5. Y5. Med.

121. του om. M., of coni. Iacobs. φρουρέωμες] k. p. s. 6. 9. Q., φρουρῶμες (at 8.) D. Y. Antt.g φρουροῦμες a. L*, φρουρεόμεσθ' ἐπὶ τοῖς πρ— Μ.

122. ὄρθιος a. v. 6. pr. 5. 62, ἄλλως 64.

ἄλλος

130

126. ἐπιφθύζοισα[ Wuestem., -Covoa k. a. p. v. 6. 8. 9. D5. L. Y., - σδοισα Μ. Q5 Antt.

132. σχοίνοιο] k. p. 5. 9. ICall. Comm., σχίνοιο vulg. μενῆσιν κ. L. Q., χαμεύνησιν ., χαμεύνασιν S., χαμεύναις 9. εκλίθηκες p1.2. Ο

133. νεοτμάτησι ς. - γεγηθότες a. 6. 9. οἰναρέῃσι] 32, οίναρέῃσιν ς·, οἰναρέαισι νε. 82. 16. D. γε, οἰναρέαισιν να. L. 13., οἰναρέασιν νι·, οἰναρέοισι vulg., οἰνεάροισι p1.2.

TESTIMM. 127, 128. Max. Plan. in Ann. Bachm. II, 107. ἐν Θαλυσίοις (ἐφάμην — ἡδὺ γελάσσας – ήμεν).

135

πολλαὶ δ ̓ ἁμὶν ὕπερθε κατὰ κρατὸς δονέοντο αἴγειροι πτελέαι τε· τὸ δ ̓ ἐγγύθεν ἱερὸν ὕδωρ Νυμφᾶν ἐξ ἄντροιο κατειβόμενον κελάρυζε. τοὶ δὲ ποτὶ σκιαραῖς ὀροδαμνίσιν αἰθαλίωνες τέττιγες λαλαγεῦντες ἔχον πόνον· ὁ δ ̓ ὀλολυγών τηλόθεν ἐν πυκινῇσι βάτων τούζεσκεν ἀκάνθαις. ἄειδον κόρυδοι καὶ ἀκανθίδες, ἔστενε τρυγών, πωτῶντο ξουθαὶ περὶ πίδακας ἀμφὶ μέλισσαι. πάντ ̓ ὦσδεν θέρεος μάλα πίονος, ὦσδε δ ̓ ὀπώρας. ὄχναι μὲν παρ ποσσί, περὶ πλευρῇσι δὲ μᾶλα δαψιλέως ἁμὶν ἐκυλίνδετο· τοὶ δ ̓ ἐκέχυντο 145 ὅρπακες βραβίλοισι καταβρίθοντες ἔραζε·

140

τετράενες δὲ πίθων ἀπελύετο κρατὸς ἄλειφαρ. Νύμφαι Κασταλίδες Παρνάσσιον αἶπος ἔχοισαι, ἦρά γέ πα τοιόνδε Φόλω κατὰ λάϊνον ἄντρον κρατῆς Ἡρακλῆι γέρων ἐστάσατο Χείρων; 150 ἦρά γέ πᾳ τῆνον τὸν ποιμένα τὸν ποτ' Ανάπῳ,

135

140

145

150

δὲ

145. ὄρπακες Brub. III. Mor. Suid. βραβίλοισι] Q. et Athenaei codd., βραβύλοισι vulg. ἔραζε] Athen. ΕιΜ., ἔρασδε vulg.

146. πίθω Med. ἀπελύετο] k. p. 9. L. M. Q., άñolveto (a. 8.) D. Y. Antt., ἀπεχύετο ς. 64 Dá. mg., άn' ¿xveto 62°

6. Y.,

147. Παρνάσσιον] ν. Παρνάσιον vulg. 148. ἦρά γε] αρά γε vulg. 149. κρατήρα] k. p. 6., κρητήρ ̓ ἐστήσατο κ. 6. p. 150. ἦρά γε] αρά γε vulg. ποτ' Ανάπῳ] Comm. vulg., ποτ Ανάπω κ. γ. 6. 8. Antt., που 'Ανάπω 'Call. Steph.

vulg.

TESTIMM. 134. Eustath. 1112, 35. Δωριείς δὲ ἁμὶν συστέλλοντες τὸ ὶ καὶ ὀξύνοντες· Θεόκριτος· πολλοὶ δ ̓ ἁμίν δον. Item Phav. Ecl. 106, 12., sed corruptius. 136. Synes. Ep. 114. νυμφῶν ἄντρον. 141. Greg. §. 89. 145. Athen. II, 50. Α. (όρπηκες), Ε.Μ. 211, 4. (ὄρπηκες βραβήλοισι καταβρίθοντι cod. V., βαρβήλοισι ed. Ven.) et inde olim Suid. s. ν. βράβηλα (βραβήλοισι). 146. Greg. §. 90. (πίσω ἀπολύετο). Articulum omittunt codd. a. b. c. Aug., nihil praeter τὸ τετράετες τετράενες λέγουσι habent Reg. Voss. Meerm. (τετρέ νες Reg., τετραίνες Voss. Meerm.)

155

τὸν κρατερὸν Πολύφαμον, ὃς ὤρεσι νᾶας ἔβαλλε,
τοῖον νέκταρ ἔπεισε κατ' αὐλία ποσσὶ χορεῦσαι,
οἷον δὴ τόκα πῶμα διεκρανάσατε Νύμφαι
βωμῷ πὰρ Δάματρος ἀλῳάδος; ἧς ἐπὶ σωρῶ
αὖτις ἐγὼ πάξαιμι μέγα πτύον, ἃ δὲ γελάσσαι
δράγματα καὶ μάκωνας ἐν ἀμφοτέρῃσιν ἔχοισα.

155

Idyll. VIII. *

Βουκολιασταὶ Δάφνις καὶ Μενάλκας.

Δάφνιδι τῷ χαρίεντι συνήντετο βουκολέοντι
μᾶλα νέμων, ὡς φαντί, κατ ̓ ὤρεα μακρὰ Μενάλκας.
ἄμφω τώγ ̓ ἤστην πυρροτρίχω, ἄμφω ἀνάβω,
ἄμφω συρίσδεν δεδαημένω, ἄμφω ἀείδεν.

Libri: k. a. p. s.' 6. 8. 9. 16.* D. L. M. Q. Y. Med. Ald. Iunt. Call.

Βουκολιασταὶ Δάφνις καὶ Μενάλκας p. SchCall. et ad dito Δωρίδι Iunt., Βωκ— Δ. καὶ M. Med. Ald. Call., Βουκολιασταί 6. Mor. et SchD. Q., Δάφνις καὶ Μενάλκας Μ. Y., sine inscr. a. 9. Huius carminis maior pars Vs. 1 -63 genuina haberi nequit, sed a recentiore quodam, frustulis quibusdam Theocriteis uso, addita esse videtur.

1. βουκολέοντι] k. a. p. 6. 8. 9. D. L. M. Q5. Y. Antt.

3. ἤστην] k. s. 6. L. Med., ἤσθην α. 9. Ο. γρ., ἤτην vulg.

4. τυρίσδεν ς. 6. 9. ἀείδεν] Med. Iunt. vulg., ἀεῖδεν Ald. Call. et tac. Ziegl.

TESTIMM. 153. Ε.Μ. 273, 41. διεκρανώσατε ex Amaranti commentariis.

IMITT. 153] Quint. Sm. IV, 137. ἀμφὶ δὲ Νύμφαι ἡ ἀμβροσίην ἐκέ ραιον ἐνὶ χρυσέοισι κυπέλλοις. 154] Nonn. Dion. XXX, 68. ἁλωνὰς Δηώ. 14] Virg. Ecl. VII, 2. compulerantque greges Corydon et Thyrsis in unum, Thyrsis oves, Corydon distentas lacte capellas, | ambo florentes aetatibus, Arcades ambo, | et cantare pares et respondere parati.

5

10

15

66

πρᾶτος δ ̓ ὧν ποτὶ Δάφνιν ἰδὼν ἀγόρευε Μενάλκας·
,,μυκητᾶν ἐπίουρε βοῶν Δάφνι, λῇς μοι ἀεῖσαι;
φαμί τυ νικασεῖν, ὅσσον θέλω, αὐτὸς ἀείδων.
τὸν δ ̓ ἄρα χώ Δάφνις τοιῷδ ̓ ἀμείβετο μύθῳ·
ποιμὴν εἰροπόκων οίων συριγκτὰ Μενάλκα,
οὔποτε νικασεῖς μ', οὐδ ̓ εἴ τι πάθοις τύγ ̓ ἀείδων.
ΜΕΝΑΛΚΑΣ.

Χρῄσδεις ὧν ἐσιδεῖν; χρῄσδεις καταθεῖναι ἄεθλον;

ΔΑΦΝΙΣ.

Χρήσδω τοῦτ ̓ ἐσιδεῖν, χρήσδω καταθεῖναι ἄεθλον.
ΜΕΝΑΛΚΑΣ.

Καὶ τίνα θησεύμεσθ', ὅτις ἁμὶν ἄρκιος εἴη;

ΔΑΦΝΙΣ.

Μόσχον ἐγὼ θησῶ· τὺ δὲ θὲς ἰσομάτορα ἀμνόν.

ΜΕΝΑΛΚΑΣ.

Οὐ θησῶ ποκα ἀμνόν, ἐπεὶ χαλεπὸς ὁ πατήρ μευ

5. πρῶτος κ. a. 6. 8. Y. Med. 12. Versus deest in v1. Ald. Iunt. θῆναι Med.

7. νικασῆν a. 9. L", νικασῇν

Med.

5

10

15

- κατα

13. καὶ τίνα] k. p. s. 9. L., και τι a. (ubi post τι aliquid erasum), ὅτις] ἀλλὰ τί β. sec. et vulg. st 9., ὅστις κ. 3. p. 52. L., ὅ κεν v. 6. sec. vulg., ὅ μεν Med. Ald. ἁμὶν] ἡμῖν p, s. v. 6. vulg., ἅμιν μ', ἄμιν ρ', ἄμμιν Υ., χἁμῖν k. 9. 12, χάμμιν a. L ἄρκιος] κ. a. p. s. 9. L., άquiov v. 6. (ubi v sec.) et vulg. Forsitan scriptum fuerit καὶ τίνα θησείς μισθόν, ἐμὶν ὅτις ἄρκιος εἴη.

TESTIMM. 11. Greg. S. 91. Phav. Ecl. 240, 13. χρ. ὧν ἐσιδεῖν. 14. Interpp. Mai. ad Virg. Ecl. III, 30. μ. è. dñow, où dè dès Ισομάρτυρα α

IMITT. 14] Virg. Ecl. III, 29. ego hanc vitulam 15. 16] Ibid. 32. de grege non ausim quidquam deponere tecum. | Est mihi namque domi pater, est iniusta noverca, | bisque die numerant ambo pecus, alter et haedos.