(fortasse sec. XI.) fol. 200b. post commentationes grammaticas sequentibus Gregorii Nazianzeni fragmentis.

D. IN IMITATIONIBUS.

AD THEOCRITUM.

III, 23. et V, 14. leg.,,Inc. VII." pro ,,Inc. VIII."

V, 48. add.,.Greg. Naz. in AP. VIII, 129. lalayeûvtes öqvides. VII, 135-139. add.,,Greg. Naz. Carm. 13. Vol. II. p. 86. B. ed. Mor. τέττιγες λαλαγεῦντες ὅλον κατεφώνεον ἄλσος· [πὰρ δ ̓ ὕδωρ ψηχρὸν ἐγγὺς ἔκλυζε πόδας. Agath. AP. V, 292, 3. ἐνθάδε δὲ κλάζουσιν ὑπὸ σκιεραῖς κυπαρίσσοις | ὄρνιθες δροσερῶν μητέρες ὀρταλίχων· | καὶ λιγυρὸν βομβεύσιν ἀκανθίδες· ἡ δ ̓ ὀλολυγών | τρύξει τρηχαλέαις ἐνδιάουσα βάτοις.“

IX, 31. 32. Gregorii Naz. locus est Carm. 3. Vol. II. p. 57. C.

AD MOSCHUM.

V, 4. 5. add.,,Greg. Naz. Carm. 3. Vol. II. p. 66. B. all' Euлns пOταμὸς πικρὴν διανήχεται ἅλμην ] καὶ ποταμός περ ἐών, οὐδ ̓ ὕδατι μίσγεται ὕδωρ.

66

AD INCERTOS.

V, 38. add.,,Greg. Naz. in AP. VIII, 192. dánqv' inionévdwv.“

E. IN PRAEFATIONE.

Pag. VI. 1. 7. leg.,,Inc. IX. *)“

XXII. not. Apparatus Weigelianus, ut nuper per Guil. Dindorfii litteras didici, praeter breviora quaedam excerpta collationes horum codicum continet (iis, qui toti aut partim etiam ab aliis collati sunt, mea sigla appono):

a) Florentinorum: Laur. Plut. XXXI. nr. 5., Pl. XXXII. nr. 16. (s.) et nr. 52. (9.)

b) Romanorum: Vat. nr. 12. 16. 53. (17.) 1311. (11.) 1371. (15.) 1380. (19.) 1823. 1824. et 1825. (4. et 23.), Urb. 140. (16.), Reg. 92. (24.) 146. 151. (22.) 152. (25.), Ottob. 280. (14.) Palat. 131. 213.

c) Taurinensis B. V. 26. (4.)

d) Parisini nr. 2758. (E.)

XXV. 1. 11. leg.,,Harl.

1. 10. infr. leg.,,alteri solam Europen."

XXXII. 1. 3. leg.,,Med. 1. et 2.“
XXXIII. 1. 6. ,,Theocr. I, 104. [116.]"

Romanorum

Codices Florentini a Francisco de Furia collati sunt, plerique ab Amatio, Taurinensis a Peyrono, Parisinus a Bastio. Praeterea adest Reiskii apographum Scholiorum Genevensium; codicum vero collationes illae, si Dindorfii verba recte intelligo, etiam ad eorum scholia pertinent.

THEOCRITI SYRACUSANI

BUCOLICI GR. 1.

RELIQUIAE.

5

THEOCRITI IDYLLIA.

ΘΥΡΣΙΣ.

Αδύ τι τὸ ψιθύρισμα καὶ ὁ πίτυς αἰπόλε τήνα
ποτὶ ταῖς παγαῖσι μελίσδεται, ἁδὺ δὲ καὶ τύ
συρίσδες· μετὰ Πᾶνα τὸ δεύτερον ἆθλον ἀποισῇ.
αἴκα τῆνος ἕλῃ κεραὸν τράγον, αἶγα τὺ λαψῇ·
αἴκα δ ̓ αἶγα λάβῃ τῆνος γέρας, εἰς τὲ καταρρεῖ
ἁ χίμαρος· χιμάρῳ δὲ καλὸν κρέας, ἕστέ κ ̓ ἀμέλξῃς.

Idyll. I.

21

Θύρσις ἢ Ὠιδή.

ΑΙΠΟΛΟΣ.

̓́Αδιον ὦ ποιμὴν τὸ τεὸν μέλος, ἢ τὸ καταχές .
τῆν ̓ ἀπὸ τᾶς πέτρας καταλείβεται ὑψόθεν ὕδωρ.

η

91

Libri: k. a. p. s.* v.* 6. 16. D. M. P. Q. Y. Med. Ald. Iunt. Call. Θύρσις ἢ Ὠιδή] Iunt. Hypoth. et vulg., praemisso Θεοκρίτου Med. Ald. Call., Θύρσις p., Aepolus Pro personarum nominibus in 16. ubique praefixa Θύρσις ποιμήν et Μένακος (i. e. Μενάλκας) αἰπόλος.

Philet.

2. ἃ ποτὶ] conj. Stephanus, ef. Scholl. et Testimm., ἃ ποτὶ vulg.

VARIA LECTIO.

3. τυρίσδες s. 6. Call. 5. εἰς] Apollon., ἐς vulg. 6. χιμάρω k. pl. 6. 16. Med. Call, ἔστέ κ] ὥστε κ' pa Q. Med. Ald. κρέας] Heinsius, κρῆς libri. Call. et tac. Ziegl, ἔστε και vulg., ἔστέ κ ̓ Comm., ἔς τέ κ' 16., ἔστ ̓ ἂν ἀμέλξης v. 1. in Scholl. ἀμελξῆς k. p. D., ἀμέλξῆς v. Call., ἀμέλξεις 6. 7. ποιμὴν] ποιμὰν vulg.

--

5

TESTIMM. 1. Hermog. π. ίδ. ΙΙ, c. 3 in Rhett. III. p. 306. Choerob. ad Theod. 326, 3. Suid. s. vv. ἁδύ, ὁ πίτυς, τήνα, ψιθυρίζει. Hort. Ad. fol. 209. A. et Scholl. Arist. Nub. 1007. αδύ τι τὸ ψ. 1. 2. Terent. Maur. p. 2430. s. n. Dulce tibi pinus submurmurat, en tibi pastor, proxima fonticulis, et tu quoque dulcia pangis. EtM. 412, 3. & μελ. Choerob. ad Theod. 496, 3. 497, 8. (Ann. Oxx. IV, 412, 5. Ann. Bekk. 1282) ἁδὺ δὲ καὶ τὸ συρίσδες, cf. Ann. Oxx. IV, 171, 18. Greg. §. 49. in cod. C. μετά — ἀποισῇ. 4. Greg. S. 49. in cod. Voss. 5. Apollon. de pr. 106. C. εἰς τὸ

2. 3.

καταρρεί.

IMITT. 1] Anon. in EtM. 819 in. ἡδύ τι τὸ ψιθύρισμα τῶν δένδρων ἠκούετο. 3] Long. II, c. 13. μόνου τοῦ Πανὸς δεύτερα συρίσας. 5] Bion. I, 51. ἐς σὲ καταρρεῖ.

10

15

20

αἴκα ταὶ Μοῖσαι τὰν οἰίδα δῶρον ἄγωνται,
ἄρνα τὺ σακίταν λαψῇ γέρας· αἱ δέ κ ̓ ἀρέσκῃ
τήνας ἄρνα λαβεῖν, τὺ δὲ τὰν ὄϊν ὕστερον ἑξεῖς.
ΘΥΡΣΙΣ.

Λῇς ποτὶ τᾶν Νυμφᾶν, λῇς αἰπόλε τεῖδε καθίξας
συρίσδεν; τὰς δ ̓ αἶγας ἐγὼν ἐν τῷδε νομευσῶ.

ΑΙΠΟΛΟΣ.

༣

Οὐ θέμις ὦ ποιμὴν τὸ μεσαμβρινόν, οὐ θέμις ἇμιν
συρίσδεν. τὸν Πᾶνα δεδοίκαμες· ἦ γὰρ ἀπ ̓ ἄγρας
τανίκα κεκμακὼς ἀμπαύεται· ἔστι δὲ πικρός,
καί οἱ ἀεὶ δριμεῖα χολὰ ποτὶ ῥῖνα κάθηται.
ἀλλὰ τὺ γὰρ δὴ Θύρσι τὰ Δάφνιδος ἄλγε ἀείδες
καὶ τᾶς βουκολικᾶς ἐπὶ τὸ πλέον ἵκεο μοίσας,
δεῦρ ̓ ὑπὸ τὰν πτελέαν ἑσδώμεθα, τῶ τε Πριήπω

ὡς τὸ κάταντες τοῦτο γεώλοφον αἵ τε μυρῖκαι,

9. Μοΐσαι] k. a. 6. Db, μωσαι p. D5 vulg. – οἰίδα] οἴδα vulg., oida p. v, oïda p. 6. D. Q, δΐαδ ̓ p!, ὤιδα Ρ.

αἴκα δ ̓ ἀρέσκῃ

10. σv k. Db. p., fortasse recte. 11. τήνας] p5· C. P. et edit. Farr., τήναις vulg. τὺ δὴ τὰν p2.

5.

ἑξεῖς] ἀξεις p. 16. D. M. P. Y. Med. Ald. Iunt., ἀξῆς k. a. Q. Call., ἀξῇς s6·, ἀξῇ v. 6., cf. Scholl. τὰ δευτερεῖα τῶν Μουσῶν ἕξεις. Verba τὰν ὄϊν ὕστερον gravius corex τὰν rupta videntur, nescio an ἁδύχροον, cf. GIM. P. τὴν ἀμνάδα. 12. τεὶδε] Qb. pr. τῇδε a. p. 6. 16. Μ5· Q5 Antt., τῇδε D. P. Q3 Y. SchCall., τῶδε k. sec.

[13.] ὡς] ὣς 16. Med., ὡς vulg., ἐς a. pr. s. v. 6. sec. M. P. — αἵ τε Κ., ἅτε 16. Antt. ᾆτε vulg. - Versum ex V. 101 huc male translatum eieci.

13. τυρίσδεν a. s. 6. Call. 14. ποιμὴν] 55 Bar, StVd., ποιμὰν vulg. ἅμιν] ἅμμιν Stobaei edd. Τrinc. Gesn., ἄμμιν vulg.

10

12

14

15

13

15. συρίσδειν Stob., τυρίσδεν a. s. 6. Call. ἔστι

6.

16. κεκμηκὼς k. p. δὲ] Stob. (V. et vulg.), ἔντι δὲ 55 et Stobaei 4 codd. ap. Schow., ἐντὶ δὲ a. 6. P5., ἐντί γε vulg., ἐν τίγε 16. 17. ἐπὶ pro ποτὶ 6. γρ. — ῥίνα] Stob., ῥινὶ vulg.

-

20

18. δὴ om. p· D5. pr. (add. Da) Q., γάρ ποτε pro γὰρ δὴ s, 6. sec. mg. ἄλγε ̓ ἀείδες] ἄλγε ̓ ἀεῖδες Q5. (cf. Gl23. τὴν ἐπὶ τῷ Δέλφιδι συμφορὰν ᾄδεις), ἄλγε ̓ ἄειδες a. p. s. 6. Call., ἄλγε δειδες k. (ubi super et aliquid erasum), ἄλγεα εἶδες Iunt., aye' aɛidɛ 16. D3. M5. P5. Y. Ald., ἄλγε ἄξιδε Med., ἄλγε ἀείδοις v. 1. in G13, Triplex lectio ἄλγε ἄειδες, ἄλγε ̓ ἄειδε et ἄλγεα εἶδες in SchCall. commemoratur.

19. βουκολικᾶς] a. 6. 16. DS Υ., τὰς βουκολικὰς Q., βωκολικᾶς Db. vulg. μοίσας] k. a. 6. 16. Db. M. P. Y., μώσας v. D5. Call. vulg., μώσης Med. Ald. Iunt.

Choerob. ad Theod. TESTIMM. 12. Scholl. Callim. h. Dian. 19. 173, 3. λῆς —αἰπόλε. 14-17. Stob. Flor. XX, 23. (om. A.) IMITT. 15] Anth. Plan. 227. χώ ποιμὴν ἐν ὄρεσσι μεσαμβρινὸν ἀγ χόθι παγᾶς συρίσδει. 18] Virg. Εcl. V, 10. incipe Mopse prior, si quos aut Phyllidis ignes aut Alconis habes laudes aut jurgia Codri.