(fortasse sec. XI.) fol. 200b post commentationes grammaticas sequentibus Gregorii Nazianzeni fragmentis.

D. IN IMITATIONIBUS.

AD THEOCRITUM.

III, 23. et V, 14. leg.,,Inc. VII." pro,,Inc. VIII."

V, 48. add.,.Greg. Naz. in AP. VIII, 129. lalayevvtes õovides. VII, 135-139. add.,,Greg. Naz. Carm. 13. Vol. II. p. 86. B. ed. Mor. τέττιγες λαλαγοῦντες ὅλον κατεφώνεον ἄλσος· [ πὰρ δ ̓ ὕδωρ ψη χρὸν ἐγγὺς ἔκλυζε πόδας. Agath. AP. V, 292, 3. ἐνθάδε δὲ κλά ζουσιν ὑπὸ σκιεραῖς κυπαρίσσοις | ὄρνιθες δροσερών μητέρες ὀρ ταλίχων· | καὶ λιγυρὸν βομβεῦσιν ἀκανθίδες· ἡ δ ̓ ὀλολυγών τρύζει τρηχαλέαις ἐνδιάουσα βάτοις.

-

IX, 31. 32. Gregorii Naz. locus est Carm. 3. Vol. II. p. 57. C.

AD MOSCHUM,

V, 4. 5. add.,,Greg. Naz. Carm. 3. Vol. II. p. 66. B. άll' Euлηs noταμὸς πικρὴν διανήχεται ἅλμην | καὶ ποταμός περ ἐών, οὐδ ̓ ὕδατι μίσγεται ὕδωρ.

AD INCERTOS.

V, 38. add.,,Greg. Naz. in AP. VIII, 192. dángv' inionévdwv.“

E. IN PRAEFATIONE.

Pag. VI. 1. 7. leg.,,Inc. IX. *)“

XXII. not. Apparatus Weigelianus, ut nuper per Guil. Dindorfii litteras didici, praeter breviora quaedam excerpta collationes horum codicum continet (iis, qui toti aut partim etiam ab aliis collati sunt, mea sigla appono):

a) Florentinorum: Laur. Plut. XXXI. nr. 5., Pl. XXXII. nr. 16. (8.) et nr. 52. (9.)

b) Romanorum: Vat. nr. 12. 16. 53. (17.) 1311. (11.) 1371. (15.) 1380. (19.) 1823. 1824. et 1825. (4. et 23.), Urb. 140. (16.), Reg. 92. (24.) 146. 151. (22.) 152. (25.), Ottob. 280. (14.) Palat. 131. 213.

Codices Florentini a Francisco de Furia collati sunt, Romanorum plerique ab Amatio, Taurinensis a Peyrono, Parisinus a Bastio. Praeterea adest Reiskii apographum Scholiorum Genevensium; codicum vero collationes illae, si Dindorfii verba recte intelligo, etiam ad eorum scholia pertinent.

THEOCRITI SYRACUSANI

RELIQUIAE.

BUCOLICI GR. 1.

1

5

THEOCRITI IDYLLIA.

Idyll. I.

Θύρσις ἢ Ωιδή.

ΘΥΡΣΙΣ.

Αδύ τι τὸ ψιθύρισμα καὶ ἡ πίτυς αιπόλε τήνα
ἁ ποτὶ ταῖς παγαῖσι μελίσδεται, ἡδὺ δὲ καὶ τύ
συρίσδες· μετὰ Πᾶνα τὸ δεύτερον ἆθλον ἀποισῇ.
αἴκα τῆνος ἕλῃ κεραὸν τράγον, αἶγα τὸ λαψῇ·
αἴκα δ' αἶγα λάβῃ τῆνος γέρας, εἰς τὲ καταρρεῖ
ἁ χίμαρος· χιμάρῳ δὲ καλὸν κρέας, ἕστέ κ' ἀμέλξῃς.

ΑΙΠΟΛΟΣ.

Αδιον ὦ ποιμὴν τὸ τεὸν μέλος, ἢ τὸ καταχές .
τῆν ἀπὸ τᾶς πέτρας καταλείβεται υψόθεν ὕδωρ.

VARIA LECTIO.

Libri: k. a. p. s.* v.* 6. 16. D. M. P. Q. Y. Med. Ald. Iunt. Call. Θύρσις ἢ Ὠιδή] Iunt. Hypoth et vulg., praemisso Θεοκρίτου Med. Ald. Call., Θύρσις p., Aepolus Philet. Pro personarum nominibus in 16. ubique praefixa Θύρσες ποιμήν οι Μένακος (i. e. Μενάλε κας) αἰπόλος.

2. & ποτί] conj. Stephanus, ef. Scholl. et Testimm., ἃ ποτὲ vulg.

1.

5

3. τυρίσδες s. 6. Call. 5. εἰς] Apollon., es vulg. 6. χιμάρω κ. γ'. 6. 16. Med. Call. – κρέας] Heinsius, κρῆς libri. ἓστέ κ'] ἔστε κ' pa. Q. Med. Ald. Call. et tac. Ziegl., ἔστε κ' vulg., ἔστέ κ' Comm., ἔς τέ κ' 16., ἔστ ̓ ἂν ἀμέλξης ν. 1. in Scholl. ἀμελξῆς k. p. D., ἀμέλξῆς v. Call., ἀμέλξεις 6. 7. ποιμὴν] ποιμὰν vulg.

--

TESTIMM. 1. Hermog. π. ίδ. II, c. 3 in Rhett. III. p. 306. Choerob. ad Theod. 326, 3. Suid. s. vv. ἁδύ, & πίτυς, τήνα, ψιθυρίζει. Hort. Ad. fol. 209. Α. et Scholl. Arist. Nub. 1007. &δύ τι τὸ ψ.

1. 2. Terent. Maur. p. 2430. s. n. Dulce tibi pinus submurmurat, en tibi pastor, proxima fonticulis, et tu quoque dulcia pangis. 2. 3. EtM. 412, 3. a μελ. Choerob. ad Theod. 496, 3. 497, 8. (Ann. Oxx. IV, 412, 5. Ann. Bekk. 1282) ἁδὺ δὲ καὶ τὸ συρίσδες, cf. Ann. Oxx. IV, 171, 18. Greg. S. 49. in cod. C. μετά — ἀποισῇ. 4. Greg. S. 49. in cod. Voss. 5. Apollon. de pr. 106. C. εἰς τὸ καταρρεῖ.

IMITT. 1] Anon. in EtM. 819 in. ἡδύ τι τὸ ψιθύρισμα τῶν δένδρων ἀκούετο. 3] Long. II, c. 13. μόνου τοῦ Πανὸς δεύτερα συρίσας. 5] Bion. I, 51. ἐς σὲ καταρρεῖ.

10

15

20

αἴκα ταὶ Μοῖσαι τὴν οἰίδα δῶρον ἄγωνται,
ἄρνα τὺ σακίταν λαψῇ γέρας· αἱ δέ κ ̓ ἀρέσκῃ
τήνας ἄρνα λαβεῖν, τὸ δὲ τὴν ὄιν ὕστερον ἑξεῖς.

ΘΥΡΣΙΣ.

Λῇς ποτὶ τῶν Νυμφῶν, λῇς αἰπόλε τεῖδε καθίξας
συρίσδεν; τὰς δ' αἶγας ἐγὼν ἐν τῷδε νομευσῶ.

ΑΙΠΟΛΟΣ.

Οὐ θέμις ὦ ποιμὴν τὸ μεσαμβρινόν, οὐ θέμις ἇμιν
συρίσδεν. τὸν Πᾶνα δεδοίκαμες· ἦ γὰρ ἀπ ̓ ἄγρας
τανίκα κεκμακὼς ἀμπαύεται· ἔστι δὲ πικρός,
καί οἱ ἀεὶ δριμεῖα χολὰ ποτὶ ῥῖνα κάθηται.

ἀλλὰ τὸ γὰρ δὴ Θύρσι τὰ Δάφνιδος ἄλγε ἀείδες
καὶ τᾶς βουκολικᾶς ἐπὶ τὸ πλέον ἵκεο μοίσας,
δεῦρ ̓ ὑπὸ τὴν πτελέαν ἑσδώμεθα, τῶ τε Πριήπω

ὡς τὸ κάταντες τοῦτο γεώλοφον αἵ τε μυρίκαι,

9. Μοΐσαι] κ. a. 6. Db, μώσαι p. Ds. vulg. οἰίδα] οἴδα vulg., oida p. v, oïda p1. 6. D. Q3, οΐαδ' γ', ὤιδα Ρ.

10. σὺ k. Db. p., fortasse recte.

αἴκα δ ̓ ἀρέσκῃ

11. τήνας] ps. C. P. et edit. Farr., τήναις vulg. τὰ δὴ τὰν 2. 5.

ἑξεις] ἀξεις p. 16. D. M. P. Y. Med. Ald. Iunt., ἀξῆς k. a. Q. Call., ἀξης s®, ἀξῇ ν. 6., cf. Scholl. τὰ δευτερεῖα τῶν Μουσῶν ἕξεις. Verba τὴν ὄϊν ὕστερον gravius corrupta videntur, nescio an ex τὰν ἁδύχροον, cf. GIM. P. τὴν ἀμνάδα. 12. τειδε] Qb. pr. τηδε a. p. 6. 16. Μ5. Q5 Antt., τῇδε D. P. Q. Υ. SchCall., τώδε k. sec.

15. συρίσδειν Stob., τυρίσδεν α. s. 6. Call.

ἔστι

16. κεκμηκώς κ. p. 6. δὲ] Stob. (V. et vulg.), ἔντι δὲ 53 et Stobaei 4 codd. ap. Schow., ἐντὶ δὲ a. 6. P5., ἐντί γε vulg., ἐν τίγε 16. ἐπὶ pro ποτὶ 6. γρ. — ῥίνα]

17.

Stob., ῥινὶ vulg.

18. n om. p. D5. pr. (add. Da) Ο., γάρ ποτε pro γὰρ δὴ s. 6. sec. mg. ἄλγε ̓ ἀείδες] ἄλγε ̓ ἀείδες Qs (cf. G123. τὴν ἐπὶ τῷ Δέλφιδι συμφορὰν ἄδεις), ἄλγε ̓ ἄειδες a. p. s. 6. Call., ἄλγε άειδες k. (ubi super et aliquid erasum), ἄλγεα εἶδες Iunt., ἄλγε ̓ ἄειδε 16. D. Μ. 5. Υ. Αld., ἄλγε ἄξιδε Med., ἄλγε ̓ ἀείδοις v. l. in G13. Triplex lectio άλγε ἄειδες, ἄλγε ̓ ἄειδε εἰ ἄλγεα εἶδες

in SchCall. commemoratur.

19. βουκολικάς] a. 6. 16. Ds. Υ., τὰς βουκολικὰς Ο., βωκολικᾶς Db. vulg. μοίσας] k. a. 6. 16. Db. Μ. Ρ. Υ., μώσας v. Ds. Call. vulg., μώσης Med. Ald. Iunt.

TESTIMM. 12. Scholl. Callim. h. Dian. 19. Choerob. ad Theod. 173, 3. λής – αἰ πόλε. 14-17. Stob. Flor. XX, 23. (om. A.)

1MITT. 15] Anth. Plan. 227. χώ ποιμὴν ἐν ὄρεσσι μεσαμβρινὸν ἀγ χύθι παγᾶς συρίσδει. 18] Virg. Ecl. V, 10. incipe Mopse prior, si quos aut Phyllidis ignes aut Alconis habes laudes aut jurgia Codri.