5

5

χειμερίας μεθύων μηδαμὰ νυκτὸς ἴοις.
καὶ γὰρ ἐγὼ τοιοῦτον ἔχον πόρον, ἀντὶ δὲ πολλᾶς
πατρίδος ὀθνείαν κεῖμαι ἐφεσσάμενος.

XXI. (XI.)

εὖ

Εὐσθένεος τὸ μνῆμα· φυσιγνώμων ὁ σοφιστής,
δεινὸς ἀπ ̓ ὀφθαλμοῦ καὶ τὸ νόημα μαθεῖν.
μιν ἔθαψαν ἑταῖροι ἐπὶ ξείνης ξένον ὄντα,
χωὑμνοθέτης ἐν τοῖς δαιμονίως φίλος ὤν.
πάντων, ὧν ἐπέοικεν ἔχειν τεθνεῶθ ̓, ὁ σοφιστής
καίπερ ἄκικυς ἐὼν εἶχ ̓ ἄρα κηδεμόνας.

XXII.

Ἡ παῖς ᾤχετ ̓ ἄωρος ἐν ἑβδόμῳ ἥδ ̓ ἐνιαυτῷ
εἰς ̓Αΐδην πολλοῖς ἡλικίης προτέρη,
δειλαίη, ποθέουσα τὸν εἰκοσάμηνον ἀδελφόν,
νήπιον ἀστόργου γευσάμενον θανάτου.
αἰαὶ ἐλεινὰ παθοῦσα Περιστέρη, ὡς ἐν ἑτοίμῳ

3. ἔθαψαν] D. corr. Iunt. Call. AP., ἔγραψαν k. c. B. D. pr.

4. χώὑμνοθέτης] χὠυμνοθέτης c. Θ., χῶμνοθέτης k. B. D., χ ̓ ὑμνοθέτης Iunt. Call., χυμνοθέτας ΑΡ. — ἐν τοὺς] coni. Reiskius, αὐτοῖς D. Iunt. Call. AP., αὐτῆς k. c. B. δαιμονίως] Β5 marg. Da. (δαιμονι in loco vacuo vel diligenter purgato scriptum), Iunt. Call., δαιμονίοις ΑΡ., άλιμων ως k., ἀλιμων ὡς Β. ὤν] AP., ἦν k. Β5. D. Iunt., ἧς Call.

5

5

5. ἔχειν] coni. Briggsius, ἔχει vulg. – τεθνεῶθ ̓] τεθνεὼς κ. Β. D. pr. AP., τεθναὼς Da Iunt. Call.

6. ἄκικυς] (k.) c. B. D. AP., ἄκικις Iunt. Call. Vulgo post coā, quod mutavi. φιστής et ἐὼν distinctum, non ante

XXII. AP. VII, 662., Anth. Plan. Περιστέραν καλουμένην ἑπτέτην τεp. 261. St. Λεωνίδου εἰς παῖδα λευτήσασαν· τὸ δὲ Περιστέρας τῆς μητρός ἐστιν ὄνομα ΑP., Λεωνίδου Flor., Θεοκρίτου Συρακουσίου marg. k. Φ. B. D. et secundum Codd. Dorv. Wech. Deest in Iunt. Call., extat in p. 63. in Θ.

1. ἡ] D. a pictore et vulg. – ἡ δ ̓] ἥδ' vulg., ἠδ ̓ κ.

―

ris deinceps erasis) et AP., πολλῆσιν
2. πολλοίς] πολλῆς D. (2 lite-
κ. Β., πολιῆς Flor.
προτέρης D. pr.
ἡλικίῃς κ.
3. ποθέουσα]
θέοισα k. B5. D.

AP. Flor.,

πο

αἳ αἲ Β5. D. AP.
5. alai] Ziegl., ai ai k. Flor.,
θοῦσα] ἐλεειναπαθοῖσα k., ἐλεεινὰ
ἐλεινὰ πα-
παθοὶσα Β5· D., ἐλεεινὲ παθοῦσα
v. l. in marg. Wechel., λυγρὰ πα-

5

ἀνθρώποις δαίμων θῆκε τὰ λυγρότατα.

XXIII. (XVIII.)

Ὁ μικκὸς τόδ ̓ ἔτευξε τᾷ Θραΐσσα
Μήδειος τὸ μνᾶμ ̓ ἐπὶ τῇ ὁδῷ κἠπέγραψε Κλείτας.
ἑξεῖ τὰν χάριν ἁδὺν ἀντὶ τήνων,

ὧν τὸν κοῦρον ἔθρεψ· ἔτι μάν, ὅτι χρησίμα καλεῖται.

XXIV. (XIX.)

̓Αρχίλοχον καὶ στᾶθι καὶ εἴσιδε τὸν πάλαι ποιητάν
τὸν τῶν ἰάμβων, οὗ τὸ μυρίον κλέος
διῆλθε κἠπὶ νύκτα καὶ πρὸς ἀῶ.

ἦρά νιν αἱ Μοῦσαι καὶ ὁ Δάλιος ἠγάπευν ̓Απόλλων,
ὡς ἐμμελής τ ̓ ἐγένετο κἠπιδέξιος
ἔπεά τε ποιεῖν πρὸς λύραν τ ̓ ἀείδειν.

θοῦσα AP. Flor.

Περιστέρη] κ., περιστερὴ Β5· D. AP., Περιστερὶ Flor. Huic versui in Flor. lemma τοῦ αὐτοῦ praefixum, item Zieglero in AP., tacentibus Iacobsio et Paulssenio, neque extat in Apogr. Goth., ut affirmavit mihi Wueste

teste

mannus.

6. λυγρότατα] k. B. D. et v. l. in marg. Wechel., δεινότατα AP.

Flor.

XXIII. AP. VII, 663.

Ἐπιτάφιον Κλείτας τροφοῦ Μειδίου Iunt., Ἐπιτάφιος Κλείτας τροφοῦ Μηδείου Call., τοῦ αὐτοῦ Λεωνίδου εἰς Θρᾷσσάν τινα γυναῖκα ἐπὶ ἑνδεκασυλλάβῳ τὸ μιᾷ συλλαβῇ πλεονάζ' τοῦ ἡρώου τετραμέτρου AP.

1. Θραΐσσα] θραΐσσα k. B5 D., θράσσαι AP., θρεΐσσα Iunt. Call.

2. Μήδειος] D. (litera post μ erasa) Iunt. Call. AP., μνήδειος Κ. B5. Dc. κἠπέγραψε] D. corr. (π in ras.) et vulg., κἠνέγραψε Β5, κἀπέγραψε Iunt. Κλείτα Mor. 3. ἀξεῖ D. (ἀ in ras.), ἐξεῖ Dc, εξει AP. τὰν] ΑΡ., τὴν k. D. Iunt. Call., fort. τοι. ἁδύν] ἡ γύν' D., ἡ γυνὴ k. Iunt. Call., & γυνὰ ΑΡ. ἀντεκείνων AP.

5

XXV.

Αὐδήσαις τὸ γράμμα, τί σῶμά τε καὶ τίς ὑπ ̓ αὐτῷ.
Γλαύκης εἰμὶ τάφος τῆς ὀνομαζομένης.

XXVI. (IX.)

̓́Ανθρωπε, ζωῆς περιφείδεο, μηδὲ παρ ̓ ὥρην
ναυτίλος ἴσθι· καὶ ὡς οὐ πολὺς ἀνδρὶ βίος.
δείλαιε Κλεόνικε, σὺ δ ̓ εἰς λιπαρὴν Θάσον ἐλθεῖν
ἠπείγευ κοίλης ἔμπορος ἐκ Συρίης,
ἔμπορος ὦ Κλεόνικε ̇ δύσιν δ ̓ ὑπὸ Πλειάδος αὐτήν
ποντοπορῶν αὐτῇ Πλειάδι συγκατέδυς.

XXV. AP. VII, 262. c. lemm. Θεοκρίτου βουκολικοῦ εἰς Γλαύκην κάρην ἑταῖραν (?) οὖσαν. Reiskius in Anth. Cephal. ex Apographo Lipsiensi primus edens inscripsit 'Eovκίου Κυζικηνοῦ. In libris Theocriteis non legitur; nam de B. Ameisius erravit. Ceterum mutilum est, ut videtur, et corruptum.

ει

1. αὐδήσαις] αὐδήσες AP.

XXVI. AP. VII, 534. c. lemm. Αἰτωλοῦ Αὐτομέδοντος εἰς Κλεόνικον ἐν Θάσῳ ναυαγήσαντα, ubi Iacobsius scribi iussit ̓Αλεξάνδρου Α1τωλοῦ ἢ Αὐτομέδοντος. In Anth.

5

Deest

Plan. p. 253. St. primum distichum
extat Θεοκρίτου inscriptum.
in k. Φ. B. D. Iunt. Call. et ante
Mor., ubi primum distichum recep-
tum. Reliquos versus e Sylburgii apo-
grapho a Graevio ad Hesiod. O. et
D. v. 619. editos Reiskius Theocriteis
pro appendice subiecit.
Brunckius
inter ipsa Theocriti epigrammata re-
cepit.

2. καὶ ὡς] καὶ ὡς Brunck., καὶ ὡς AP., ὡς sine καὶ Flor.

3. δείλαιε] Brunck., δειλαίε AP. 5. Πλειάδος] Graevius, πληάδων AP.

6. ποντοπορῶν αὐτῇ] Piersonus, ποντοπόρωι ναύτηι AP.

5

THEOCRITI FRAGMENTUM.

Ἐκ τῆς Βερενίκης.

Και τις ἀνὴρ αἰτεῖται ἐπαγροσύνην τε καὶ ὄλβον,
ἐξ ἁλὸς ᾧ ζωή, τὰ δὲ δίκτυα κείνῳ ἄροτρα,
σφάζων ἀκρόνυχος ταύτῃ θεῷ ἱερὸν ἰχθῦν,
ὃν λεῦκον καλέουσιν, ὃ γὰρ φιερώτατος ἄλλων,
καί κε λίνα στήσαιτο καὶ ἐξερύσαιτο θαλάσσης
ἔμπλεα.

{

5

BIONIS SMYRNAEI

BUCOLICI GR. I.

RELIQUIAE.

12